Να «βγάλει λάδι» την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση προσπαθεί η ΝΕ Κιλκίς του ΣΥΡΙΖΑ, μιας και με τη λογική της «προσωρινής λύσης» που επικαλείται σε ότι αφορά το 3ο μνημόνιο, προσπαθεί να καλλιεργήσει αυταπάτες ότι έρχονται και καλύτερες μέρες για το λαό, προσπαθεί να δώσει πολύτιμο χρόνο τόσο στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ όσο και στα κόμματα που στηρίζουν το νέο μνημόνιο ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, για να εφαρμόσουν χωρίς αντιδράσεις τα νέα μέτρα.
Ακόμη δεν αντιλήφθηκαν ότι η σκληρή διαπραγμάτευση γινόταν στο στρατόπεδο του εχθρού για τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων και όχι για τα λαϊκά συμφέροντα. Αλήθεια ο πρωθυπουργός, αλλά και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αγνοούσαν τους στόχους, τη λειτουργία και τις συμφωνίες της ΕΕ; Ορισμένες από αυτές εξάλλου, όπως τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τις έχει στηρίξει και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ.
Μιλάνε για έναν «ανηλεή πόλεμο (…) με σκοπό την πτώση της πρώτης αριστερής κυβέρνησης στην Ευρώπη».
Καταρχήν έχουν υπάρξει κι άλλες «αριστερές» κυβερνήσεις ή συμμετοχή «αριστερών» σε κυβερνήσεις, όπως αυτές στην Ιταλία με τον Ντ’ Αλέμα και τον Πρόντι, οι οποίες πέρα από τα αντιλαϊκά μέτρα που πήραν, συμμετείχαν μέχρι και σε πολέμους όπως σ’ αυτόν στη Γιουγκοσλαβία και στο Αφγανιστάν.
Επίσης, θα πρέπει να προβληματίσει τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ότι η αντιπολίτευση δε θέτει ζήτημα δεδηλωμένης παρότι η κυβέρνηση έχει μείνει με περίπου 120 βουλευτές, αλλά και τα ΜΜΕ όχι μόνο επαινούν την «ωρίμανση» του πρωθυπουργού, μα εστιάζουν και στο γεγονός ότι μόνο αυτή η κυβέρνηση Τσίπρα μπορεί να εφαρμόσει και στην πράξη τα σκληρά μέτρα του 3ου μνημονίου.
Μιλάνε για τη «μόνη προσωρινή λύση για ανασύνταξη και αντεπίθεση…», όμως δεν απαντούν στο εξής: Ανασύνταξη ποιανού; Και αντεπίθεση σε ποιον; Γιατί αν δεν καταλήξεις στη συμμαχία και στον προσανατολισμό, τότε κάθε λέξη από μόνη της είναι κενή περιεχομένου.
Όσο για τα ρήγματα που προκάλεσε στους θεσμούς – τρόικα η 5μηνη διαπραγμάτευση, τι να πούμε; Ουσιαστικά λένε στο λαό περίμενε να ανοίξουν τα «ρήγματα» στην τρόικα, να αλλάξουν οι συσχετισμοί στην ΕΕ και μέχρι τότε πλήρωνε. Και στο τέλος… δηλαδή στη «Δευτέρα Παρουσία» θα υπάρξει φως στο τούνελ. Τόσο προοδευτική και φιλολαϊκή προοπτική.
Αποφεύγουν, όμως, να πουν στο λαό, μέχρι τότε πώς θα ζουν οι άνεργοι, οι απλήρωτοι εργαζόμενοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι φτωχοί αγρότες και επαγγελματίες, πώς θα ζήσουν τις οικογένειές τους, πώς θα μορφώσουν τα παιδιά τους.
Για να δικαιολογήσουν, βέβαια, τα αδικαιολόγητα, είναι αναγκασμένοι να πέφτουν σε αντιφάσεις. Από τη μια παραδέχονται ότι η ΕΕ είναι μια λυκοσυμμαχία, από την άλλη θεωρούν μονόδρομο την διαπραγμάτευση μέσα στην ΕΕ. Παράλληλα ξεχνούν ότι η περίφημη «ευρωπαϊκή ιδέα» δεν είναι τίποτα άλλο από την ένωση καπιταλιστικών κρατών, τα οποία επιδιώκουν να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητά τους και να εξασφαλίσουν την κερδοφορία της αστικής τους τάξης. Αυτό ήταν το σκεπτικό της δημιουργίας της ΕΚΑΧ, μετέπειτα ΕΟΚ και τώρα ΕΕ. Άρα για ποια «ευρωπαϊκή ιδέα» μιλάνε στο ΣΥΡΙΖΑ, μιας και οι λαοί ποτέ δεν ευημέρησαν στα κράτη της ΕΕ.
Και ποια δημοκρατία αναζητούν, όταν ποτέ σε κανένα καπιταλιστικό κράτος το δίκιο των πολλών δεν επικράτησε των συμφερόντων των λίγων. Ποτέ η ικανοποίηση των αναγκών των λαών δεν προηγήθηκε των αναγκών του κεφαλαίου. Η αστική δημοκρατία την οποία στην πραγματικότητα υπερασπίζονται στο ΣΥΡΙΖΑ σταματάει εκεί που ο λαός αμφισβητεί την εξουσία των εκμεταλλευτών του. Τότε αυξάνεται η καταστολή, ο αυταρχισμός, η κρατική βία κτλ.
Όποιο «μοντέλο» καπιταλισμού κι αν εφαρμόστηκε νεοφιλελεύθερο, σοσιαλδημοκρατικό κ.ά. το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο, γιατί ίδιοι είναι οι νόμοι που διέπουν την πολιτική οικονομία του καπιταλισμού: Αύξηση της κερδοφορίας για τους μονοπωλιακούς ομίλους, ανεργία, φτώχεια, εξαθλίωση για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Στην προσπάθειά τους για ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία οι μονοπωλιακοί όμιλοι, οδηγούν τα κράτη τα φτιάξουν ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς, ώστε να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητά τους έναντι άλλων κρατών. Στα πλαίσια αυτών των σχηματισμών η σχέση των κρατών είναι ανισότιμη, ακριβώς γιατί ανισόμετρη είναι η ανάπτυξη και άναρχη η παραγωγή. Για αυτούς τους λόγους και οι ιμπεριαλιστικοί σχηματισμοί και οι συμφωνίες είναι πάντα προσωρινές, γιατί όταν οι αντιθέσεις οξυνθούν (ειδικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης) δε διστάζουν να διαλύσουν συμφωνίες και συμμαχίες.
Τότε λύση δεν είναι για το λαό η συμμετοχή της σε μια άλλη ιμπεριαλιστική ένωση, ή η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, γιατί σε κάθε περίπτωση τα κλειδιά της οικονομίας θα τα έχουν στα χέρια τους και πάλι οι κεφαλαιοκράτες και όχι ο λαός.
Γι’ αυτό, όσοι όψιμα, εντός του ΣΥΡΙΖΑ ασκούν κριτική, εκτός του ότι δεν είπαν κουβέντα για τη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη, δεν έβγαλαν άχνα για τις 47+ σελίδες της πρότασης Βαρουφάκη, δεν άκουσαν για τις νέες ΝΑΤΟικές βάσεις στο Αιγαίο, συνεχίζουν να σπέρνουν αυταπάτες στο λαό ότι ο καπιταλισμός μπορεί να μεταρρυθμιστεί και να γίνει ανθρώπινος.
Μέσα, λοιπόν, σ’ αυτούς τους ατσαλένιους νόμους ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται στο λαό ότι κάποτε στο μέλλον οι άνθρωποι θα βρεθούν πάνω από τα κέρδη, ότι μαζί με την κερδοφορία των καπιταλιστών θα ευημερούν και οι λαοί.
Γι’ αυτό καταλήγει να λέει - ουσιαστικά να απειλεί, το λαό - ότι έλεγαν και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στο 1ο και 2ο μνημόνιο, δηλαδή «ή μνημόνιο ή χάος».
Αυτή είναι και η μεγαλύτερη υπηρεσία του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα, μιας και όχι μόνο ματώνει το λαό, αλλά επιχειρεί να ανακόψει κάθε είδους ριζοσπαστισμό, ώστε να μην τολμήσει ο λαός να διανοηθεί, ούτε σήμερα ούτε αύριο, ότι μπορεί να έχει ένα μέλλον έξω από τα σημερινά τείχη της βαρβαρότητας.
Όσο, τέλος, για τα περί διαπλοκής και διαφθοράς, η ίδια η ζωή θα απαντήσει σύντομα. Και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, όταν έπαιρναν μαζεμένα αντιλαϊκά μέτρα, για «κοινωνική δικαιοσύνη» και «πάταξη της διαφθοράς» μιλούσαν. Τελικά η «δικαιότερη κατανομή των βαρών» μετατρεπόταν σε βάρη αποκλειστικά στα λαϊκά στρώματα και τα «αναπτυξιακά πακέτα» πήγαιναν απευθείας στα χέρια των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Ο προσανατολισμός της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι σαφέστατος και έχει αποκαλυφθεί όλο αυτό το διάστημα, από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ακόμα. Φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις, διαγραφές χρεών για τους μονοπωλιακούς ομίλους, φόροι, εισφορές, κατασχέσεις για το λαό. Ο λαός οδηγείται σε χρεοκοπία για να σωθεί, όχι η χώρα, αλλά οι τράπεζες, το χρημοτοπιστωτικό σύστημα, οι μονοπωλιακοί όμιλοι, η αστική τάξη και το καπιταλιστικό σύστημα.
Ευτυχώς για το λαό, υπάρχει λύση!
Είναι ο δρόμος που μπορεί να εφαρμοστεί εάν ο λαός πιστέψει στη δύναμή του, αποφασίσει και οργανώσει την αντεπίθεσή του, για να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων.
Είναι ο δρόμος της κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων, των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό - λαϊκό έλεγχο παντού, με αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, μονομερή διαγραφή του χρέους και το λαό πραγματικό νοικοκύρη στον τόπο του.
Αυτό το δρόμο φωτίζει και ανοίγει αγωνιστικά το ΚΚΕ και σε αυτόν το δρόμο καλούμε κάθε πρωτοπόρο αγωνιστή, κάθε αριστερό και ριζοσπάστη, να βαδίσει μαζί μας.
Ακόμη δεν αντιλήφθηκαν ότι η σκληρή διαπραγμάτευση γινόταν στο στρατόπεδο του εχθρού για τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων και όχι για τα λαϊκά συμφέροντα. Αλήθεια ο πρωθυπουργός, αλλά και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αγνοούσαν τους στόχους, τη λειτουργία και τις συμφωνίες της ΕΕ; Ορισμένες από αυτές εξάλλου, όπως τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τις έχει στηρίξει και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ.
Μιλάνε για έναν «ανηλεή πόλεμο (…) με σκοπό την πτώση της πρώτης αριστερής κυβέρνησης στην Ευρώπη».
Καταρχήν έχουν υπάρξει κι άλλες «αριστερές» κυβερνήσεις ή συμμετοχή «αριστερών» σε κυβερνήσεις, όπως αυτές στην Ιταλία με τον Ντ’ Αλέμα και τον Πρόντι, οι οποίες πέρα από τα αντιλαϊκά μέτρα που πήραν, συμμετείχαν μέχρι και σε πολέμους όπως σ’ αυτόν στη Γιουγκοσλαβία και στο Αφγανιστάν.
Επίσης, θα πρέπει να προβληματίσει τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ότι η αντιπολίτευση δε θέτει ζήτημα δεδηλωμένης παρότι η κυβέρνηση έχει μείνει με περίπου 120 βουλευτές, αλλά και τα ΜΜΕ όχι μόνο επαινούν την «ωρίμανση» του πρωθυπουργού, μα εστιάζουν και στο γεγονός ότι μόνο αυτή η κυβέρνηση Τσίπρα μπορεί να εφαρμόσει και στην πράξη τα σκληρά μέτρα του 3ου μνημονίου.
Μιλάνε για τη «μόνη προσωρινή λύση για ανασύνταξη και αντεπίθεση…», όμως δεν απαντούν στο εξής: Ανασύνταξη ποιανού; Και αντεπίθεση σε ποιον; Γιατί αν δεν καταλήξεις στη συμμαχία και στον προσανατολισμό, τότε κάθε λέξη από μόνη της είναι κενή περιεχομένου.
Όσο για τα ρήγματα που προκάλεσε στους θεσμούς – τρόικα η 5μηνη διαπραγμάτευση, τι να πούμε; Ουσιαστικά λένε στο λαό περίμενε να ανοίξουν τα «ρήγματα» στην τρόικα, να αλλάξουν οι συσχετισμοί στην ΕΕ και μέχρι τότε πλήρωνε. Και στο τέλος… δηλαδή στη «Δευτέρα Παρουσία» θα υπάρξει φως στο τούνελ. Τόσο προοδευτική και φιλολαϊκή προοπτική.
Αποφεύγουν, όμως, να πουν στο λαό, μέχρι τότε πώς θα ζουν οι άνεργοι, οι απλήρωτοι εργαζόμενοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι φτωχοί αγρότες και επαγγελματίες, πώς θα ζήσουν τις οικογένειές τους, πώς θα μορφώσουν τα παιδιά τους.
Για να δικαιολογήσουν, βέβαια, τα αδικαιολόγητα, είναι αναγκασμένοι να πέφτουν σε αντιφάσεις. Από τη μια παραδέχονται ότι η ΕΕ είναι μια λυκοσυμμαχία, από την άλλη θεωρούν μονόδρομο την διαπραγμάτευση μέσα στην ΕΕ. Παράλληλα ξεχνούν ότι η περίφημη «ευρωπαϊκή ιδέα» δεν είναι τίποτα άλλο από την ένωση καπιταλιστικών κρατών, τα οποία επιδιώκουν να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητά τους και να εξασφαλίσουν την κερδοφορία της αστικής τους τάξης. Αυτό ήταν το σκεπτικό της δημιουργίας της ΕΚΑΧ, μετέπειτα ΕΟΚ και τώρα ΕΕ. Άρα για ποια «ευρωπαϊκή ιδέα» μιλάνε στο ΣΥΡΙΖΑ, μιας και οι λαοί ποτέ δεν ευημέρησαν στα κράτη της ΕΕ.
Και ποια δημοκρατία αναζητούν, όταν ποτέ σε κανένα καπιταλιστικό κράτος το δίκιο των πολλών δεν επικράτησε των συμφερόντων των λίγων. Ποτέ η ικανοποίηση των αναγκών των λαών δεν προηγήθηκε των αναγκών του κεφαλαίου. Η αστική δημοκρατία την οποία στην πραγματικότητα υπερασπίζονται στο ΣΥΡΙΖΑ σταματάει εκεί που ο λαός αμφισβητεί την εξουσία των εκμεταλλευτών του. Τότε αυξάνεται η καταστολή, ο αυταρχισμός, η κρατική βία κτλ.
Όποιο «μοντέλο» καπιταλισμού κι αν εφαρμόστηκε νεοφιλελεύθερο, σοσιαλδημοκρατικό κ.ά. το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο, γιατί ίδιοι είναι οι νόμοι που διέπουν την πολιτική οικονομία του καπιταλισμού: Αύξηση της κερδοφορίας για τους μονοπωλιακούς ομίλους, ανεργία, φτώχεια, εξαθλίωση για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Στην προσπάθειά τους για ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία οι μονοπωλιακοί όμιλοι, οδηγούν τα κράτη τα φτιάξουν ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς, ώστε να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητά τους έναντι άλλων κρατών. Στα πλαίσια αυτών των σχηματισμών η σχέση των κρατών είναι ανισότιμη, ακριβώς γιατί ανισόμετρη είναι η ανάπτυξη και άναρχη η παραγωγή. Για αυτούς τους λόγους και οι ιμπεριαλιστικοί σχηματισμοί και οι συμφωνίες είναι πάντα προσωρινές, γιατί όταν οι αντιθέσεις οξυνθούν (ειδικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης) δε διστάζουν να διαλύσουν συμφωνίες και συμμαχίες.
Τότε λύση δεν είναι για το λαό η συμμετοχή της σε μια άλλη ιμπεριαλιστική ένωση, ή η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, γιατί σε κάθε περίπτωση τα κλειδιά της οικονομίας θα τα έχουν στα χέρια τους και πάλι οι κεφαλαιοκράτες και όχι ο λαός.
Γι’ αυτό, όσοι όψιμα, εντός του ΣΥΡΙΖΑ ασκούν κριτική, εκτός του ότι δεν είπαν κουβέντα για τη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη, δεν έβγαλαν άχνα για τις 47+ σελίδες της πρότασης Βαρουφάκη, δεν άκουσαν για τις νέες ΝΑΤΟικές βάσεις στο Αιγαίο, συνεχίζουν να σπέρνουν αυταπάτες στο λαό ότι ο καπιταλισμός μπορεί να μεταρρυθμιστεί και να γίνει ανθρώπινος.
Μέσα, λοιπόν, σ’ αυτούς τους ατσαλένιους νόμους ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται στο λαό ότι κάποτε στο μέλλον οι άνθρωποι θα βρεθούν πάνω από τα κέρδη, ότι μαζί με την κερδοφορία των καπιταλιστών θα ευημερούν και οι λαοί.
Γι’ αυτό καταλήγει να λέει - ουσιαστικά να απειλεί, το λαό - ότι έλεγαν και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στο 1ο και 2ο μνημόνιο, δηλαδή «ή μνημόνιο ή χάος».
Αυτή είναι και η μεγαλύτερη υπηρεσία του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα, μιας και όχι μόνο ματώνει το λαό, αλλά επιχειρεί να ανακόψει κάθε είδους ριζοσπαστισμό, ώστε να μην τολμήσει ο λαός να διανοηθεί, ούτε σήμερα ούτε αύριο, ότι μπορεί να έχει ένα μέλλον έξω από τα σημερινά τείχη της βαρβαρότητας.
Όσο, τέλος, για τα περί διαπλοκής και διαφθοράς, η ίδια η ζωή θα απαντήσει σύντομα. Και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, όταν έπαιρναν μαζεμένα αντιλαϊκά μέτρα, για «κοινωνική δικαιοσύνη» και «πάταξη της διαφθοράς» μιλούσαν. Τελικά η «δικαιότερη κατανομή των βαρών» μετατρεπόταν σε βάρη αποκλειστικά στα λαϊκά στρώματα και τα «αναπτυξιακά πακέτα» πήγαιναν απευθείας στα χέρια των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Ο προσανατολισμός της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι σαφέστατος και έχει αποκαλυφθεί όλο αυτό το διάστημα, από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ακόμα. Φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις, διαγραφές χρεών για τους μονοπωλιακούς ομίλους, φόροι, εισφορές, κατασχέσεις για το λαό. Ο λαός οδηγείται σε χρεοκοπία για να σωθεί, όχι η χώρα, αλλά οι τράπεζες, το χρημοτοπιστωτικό σύστημα, οι μονοπωλιακοί όμιλοι, η αστική τάξη και το καπιταλιστικό σύστημα.
Ευτυχώς για το λαό, υπάρχει λύση!
Είναι ο δρόμος που μπορεί να εφαρμοστεί εάν ο λαός πιστέψει στη δύναμή του, αποφασίσει και οργανώσει την αντεπίθεσή του, για να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων.
Είναι ο δρόμος της κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων, των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό - λαϊκό έλεγχο παντού, με αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, μονομερή διαγραφή του χρέους και το λαό πραγματικό νοικοκύρη στον τόπο του.
Αυτό το δρόμο φωτίζει και ανοίγει αγωνιστικά το ΚΚΕ και σε αυτόν το δρόμο καλούμε κάθε πρωτοπόρο αγωνιστή, κάθε αριστερό και ριζοσπάστη, να βαδίσει μαζί μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.