Η διπλή ηθική της δημοτικής αρχής Θεσσαλονίκης

Κείμενο: Όμηρος Ταχμαζίδης

Αντιπολίτευση: Η διοίκηση του Γιάννη Μπουτάρη έχει παρουσιάσει ικανοποιητικό έργο σε επιμέρους τομείς: αυτό δεν αμφισβητείται – εκείνο που λείπει από το πολιτικό συνονθύλευμα που διοικεί το δήμο Θεσσαλονίκης είναι ο γενικότερος πολιτικός προσανατολισμός. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η διαρκής διγλωσσία και οι συνεχείς παλινδρομήσεις: στο μεταξύ ένα μέρος του αρχίζει να διολισθαίνει στην φθηνή πολιτικοκομματική δημαγωγία.

Η παρανομία: Οι εργαζόμενοι στην Coca Cola Θεσσαλονίκης απεργούν από τον Οκτώβριο του 2013 και προσπαθούν με τις κινητοποιήσεις τους να εξαναγκάσουν τον πολυεθνικό κολοσσό να θέσει εκ νέου σε λειτουργία το εργοστάσιο. Ο καθένας μπορεί να έχει τη δική του προσωπική άποψη για τις κινήσεις της Coca Cola: σε ελεύθερη δημοκρατική χώρα ζούμε και ο κάθε πολίτης δύναται να λέει και να πράττει ότι θέλει - αρκεί οι λόγοι και οι πράξεις του να μην αντιβαίνουν στους νόμους και στην ηθική που συνέχει την κοινωνία μας.

Και ενώ Coca Cola παραβαίνει διαρκώς νόμους και κανόνες λειτουργίας του πολιτεύματος, ο δήμος Θεσσαλονίκης εξαργυρώνει την ανοχή του σε αυτές τις συμπεριφορές με «χορηγίες»: έμμεση αλλά σαφέστατη συμμετοχή σε παρανομίες. Ο δήμαρχος συμμετείχε αυτοπροσώπως στα εγκαίνια των σχολείων που βάφηκαν μέσω παράνομων «ψευδοδιαγωνισμών» της Coca Cola: αγνοώντας το υπουργείο και τις εντολές του – και αυτός και οι αρμόδιες υπηρεσίες της Περιφερειακής Διεύθυνσης του υπουργείου. Τα Χριστούγεννα η δημοτική αρχή μετατράπηκε σε διαφημιστικό γραφείο της Coca Cola με την αστεία χορηγία δύο κακόγουστων (κατά την κρίση μου) χριστουγεννιάτικων δέντρων: υπήρξαν και άλλες χορηγίες-ψίχουλα της Coca Cola που δεν γνωρίζουμε;

Συνοπτικά μπορώ να πω πως: κινήσεις και αποφάσεις της δημοτικής αρχής φαίνεται να υπαγορεύονται από τις θελήσεις και τις απαιτήσεις της Coca Cola – το επιτάσσουν ιδεολογικοί, πολιτικοί, αλλά κυρίως φθηνιαρο-οικονομικοί λόγοι.

Η αθλιότητα: Από την αρχή των κινητοποιήσεων η Coca Cola φρόντισε να «λαδώσει» με διαφημίσεις την πλειονότητα των μέσων ενημέρωσης για να αποσιωπήσουν τον αγώνα των απεργών και την έκκλησή τους για μποϊκοτάζ των προϊόντων της (βλέπε για το μποϊκοτάζ τις διευθύνσεις στα social media: ….)

Το φίμωτρο επιβλήθηκε αμέσως και στα μέσα της Δημοτικής Επιχείρησης Πληροφόρησης του δήμου Θεσσαλονίκης: η απεργία και το μποϊκοτάζ είναι για αυτά άγνωστο φαινόμενο – λόγω των φθηνιαροχορηγιών και των διαφημίσεων της Coca Cola.

Με αυτόν τον τρόπο η δημοτική αρχή «παζαρεύει» με τον πιο χυδαίο τρόπο τον αγώνα και την αγωνία των απεργών για την επαναλειτουργία του εργοστασίου: η άθλια αυτή πολιτική συμπεριφορά της δημοτικής αρχής αποτελεί όνειδος για την Θεσσαλονίκη και θίγει την αξιοπρέπεια του λαού της – το δημοτικό συμβούλιο πρέπει να αποστασιοποιηθεί από αυτή την πρακτική της «διπλής ηθικής» και να αρνηθεί οποιαδήποτε χορηγία ή άλλη οικονομική συναλλαγή με την Coca Cola έως ότου λήξουν οι απεργιακές κινητοποιήσεις.

Δεν χαρίζουμε τις βασικές αρχές της δημοκρατίας σε κανένα δήμαρχο τοποτηρητή των συμφερόντων της Coca Cola! Να καταργηθεί η (εξαργυρωμένη) λογοκρισία στα δημοτικά μέσα ενημέρωσης!

Η «αισθητική»: Προσφάτως αρμόδια υπηρεσία του δήμου Θεσσαλονίκης «μάζεψε» τα stand των απεργιακών κινημάτων από τη διασταύρωση του πεζοδρόμου της Αριστοτέλους και της οδού Τσιμισκή: ο αντιδήμαρχος Θανάσης Παππάς, επικαλέστηκε λόγους «αισθητικής» για να δικαιολογήσει την πράξη των – δήλωσε και άλλα… πολλά και διάφορα.

Η επίκληση της «αισθητικής» είναι πρόφαση: η ίδια αντιδημαρχία δεν δείχνει τόσο μεγάλη ευαισθησία για τις αθλιότητες της Coca Cola στο κέντρο της Θεσσαλονίκης – από τα εγκαταλελειμμένα ψυγεία που λειτουργούν ως ακαλαίσθητες διαφημιστικές πινακίδες, τις διαφημιστικές ομπρέλες της στον άξονα της Αριστοτέλους, για τις οποίες η πολυεθνική δεν καταβάλλει ούτε ένα λεπτό στο ταμείο του δήμου (πόσο είναι το πρόστιμο που επιβάλλει ο δήμος σε κάθε κατάστημα τοπικών συμφερόντων αν αναρτήσει κάποια πινακίδα;), έως τις διαφημιστικές καρέκλες της ίδιας εταιρίας στα πεζοδρόμια της πόλης, δίνοντας σε πολλά κεντρικά σημεία της Θεσσαλονίκης την όψη τριτοκοσμικής επαρχιακής πόλης.

Η παρουσία των απεργιακών κινημάτων στα κεντρικά σημεία της πόλης οφείλονται και στην πολιτική της φίμωσης που ακολουθεί η Coca Cola: εάν τα δημοτικά μέσα ενημέρωσης φρόντιζαν να είναι συνεπή με τις δημοκρατικές τους υποχρεώσεις, ίσως να μη χρειαζόταν οι απεργοί να βγαίνουν στους δρόμους και να μοιράζουν φυλλάδια – η γελοία πράξη της αιφνιδιαστικής απομάκρυνσης των απεργιακών stands, χωρίς προσυνεννόηση με τους ενδιαφερόμενους, και η αναφορά του Θ. Παππά σε «τσαντήρια» μου θύμισε ένα πρωτοσέλιδο φωτορεπορτάζ γνωστής ακροδεξιάς εφημερίδας της Θεσσαλονίκης, λίγο πριν την δικτατορία του 1967, μέσω του οποίου η εφημερίδα απαιτούσε να «συμμαζευτούν» οι τσιγγάνοι-επαίτες της Θεσσαλονίκης γιατί η παρουσία τους έβλαπτε τον τουρισμό.

Και μιας και γίνεται λόγος περί τουρισμού: όταν κάποιος πολιτεύεται με βάση το selling the city θα πρέπει να επινοεί τρόπους να εντάσσει και τις ιδιαιτερότητες ενός τόπου στο συγκεκριμένο πρόγραμμα – τα «τσαντήρια», όπως τα αποκάλεσε ο αντιδήμαρχος, θα μπορούσαν να ενταχθούν σε ένα ενιαίο πρόγραμμα πολιτικής πώλησης της πόλης. Χρειάζεται, όμως , κανείς να έχει στρατηγική και όχι απλώς να αντιγράφει «μοντέλα» από άλλες χώρες: η πολιτική δεν είναι μόνο αποφάσεις, είναι και επινοήσεις.

Η δημοτική αρχή παρουσιάζει κάποιο ικανοποιητικό έργο ως υποφερτός αντιγραφέας, αλλά η γενικότερη πολιτική της δε διαθέτει κανένα στοιχείο οραματικών επινοήσεων.

Ο Όμηρος Ταχμαζίδης είναι μέλος του Ε.Γ. της “Σοσιαλιστικής Προοπτικής» (www.sosialistiki-prooptiki,gr)