Εκλογές Μαΐου 2014: Ο εκβιασμός και η λήθη

Του Δημήτρη Μάρδα
Καθηγητή, Τμήματος Οικονομικών Επιστημών, ΑΠΘ

«Χωρίς εμάς κυβέρνηση δεν υπάρχει», δήλωσε πριν λίγες ημέρες ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, μετά την έκτακτη συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό. Έτσι, η ενδεχόμενη κατάρρευση της «Ελιάς» στις εκλογές του Μαΐου θα θέσει εύλογα, σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, το ερώτημα της επιβίωσης της κυβέρνησης.

Κατά την ομιλία του στην Κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ στις 9 Μαΐου, ορισμένοι συμπέραναν ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ «πήρε πίσω» τα όσα είχε προτάξει προ λίγων ημερών. Mε μεταγενέστερες δηλώσεις του όμως, μάλλον τους διέψευσε! Είτε έτσι είτε αλλιώς, το εκβιαστικό πολιτικό μήνυμα που ήθελε να περάσει ο κος Βενιζέλος έγινε αντιληπτό σε όλους μας!.

Το ερώτημα που προκύπτει από τις παραπάνω δηλώσεις είναι το ακόλουθο: Σε ποιους πράγματι απευθύνεται και ποιους εκβιάζει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ; Αποδέκτης των δηλώσεών του είναι ο αγανακτισμένος από το φαύλο πολιτικό σύστημα κόσμος ή κάποιος άλλος; Το «κάποιος άλλος» ίσως ταιριάζει περισσότερο στην περίπτωση μας.

Αναλυτικότερα, οι προαναφερθείσες δηλώσεις φαίνεται ότι μάλλον στρέφονταν σε όσα Μαζικά Μέσα Επικοινωνίας (ΜΜΕ) –ιδιοκτήτες και οι συντάκτες τους– τολμούν να... ξεστρατίσουν, αναδεικνύοντας άλλες πολιτικές δυνάμεις που βρίσκονται έξω από το κατεστημένο εκείνο, που εξέθρεψε πολιτικούς τύπου Άκη, που δημιούργησε το δημόσιο χρέος των 360 δις ευρώ, που μοίραζε αφειδώς προσλήψεις στο Δημόσιο ή που με πρόσφατη τροποποίηση νόμου χάρισε πρόστιμα 800 και πλέον εκ. ευρω στους δυο μεγάλους ιδιοκτήτες των διυλιστηρίων της χώρας κ.λπ.

Το μήνυμα λοιπόν που έστειλε ο κος Βενιζέλος είναι σαφές κατά πολλούς, και θα μπορούσε να διατυπωθεί διαφορετικά ως εξής:

«Εμείς εκφράζουμε την πολιτική σταθερότητα της χώρας, οπότε έχετε την υποχρέωση(!) να υποστηρίζετε το παρόν σαθρό, φθαρμένο, σύστημα και τους ανθρώπους που το στηρίζουν»!

Βέβαια, τα ποιοτικά στοιχεία αυτού του «εμείς» εξακολουθούν να αφήνουν διάφορα ερωτηματικά, που θα παραμένουν αναπάντητα έως ότου εκλογικευτεί ο πολιτικός βίος της χώρας και τα αυτονόητα (όπως λόγου χάρη ένα εις βάθος «πόθεν έσχες») γίνουν πράξη. Ένα από αυτά, αναφέρεται στον πιθανό πλουτισμό των πολιτικών εκείνων της περιόδου μας, που πρωταγωνιστούν στις ιδιωτικοποιήσεις των απαξιωμένων εθνικών περιουσιακών στοιχείων.

Η υπόθεση αυτή δεν είναι αυθαίρετη ή αποκύημα της φαντασίας. Προκύπτει – εκτός από την 80η θέση της χώρας στη παγκόσμια βαθμίδα της διαφθοράς– από παλαιότερες δηλώσεις του οικονομολόγου νομπελίστα Ζ. Στίγκλιτζ, για μίζες της τάξης του 10%, που προέρχονται από τις πωλήσεις σε ιδιώτες των απαξιωμένων δημόσιων επιχειρήσεων κάθε χώρας. Έχοντας υπόψη τις γνώσεις και την εμπειρία που αποκόμισε ο Στίγκλιτζ από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και όχι μόνο, οι θέσεις αυτές δεν είναι μάλλον τυχαίες, (Βλ. αναλυτικότερα http://www.gregpalast.com/the-globalizer-who-came-in-from-the-cold/).

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρθηκαν λοιπόν, όλοι οι νέοι και αναδυόμενοι πολιτικοί σχηματισμοί (Βλ. «Το Ποτάμι» κ.λπ), ως… παρείσακτοι, κατά τον κο Βενιζέλο, κακώς προβάλλονται από τα ΜΜΕ, σε βάρος της κυβέρνησης!

Πλην της παραπάνω ρητορικής, αναπτύσσεται και μια άλλη εξίσου ενδιαφέρουσα. Η τελευταία προέρχεται από διάφορους αντιμαχόμενους πολιτικούς χώρους, που εκπροσωπούνται στο Εθνικό Κοινοβούλιο και οι οποίοι θεωρούν ως βαρόμετρο των εθνικών πολιτικών εξελίξεων κυρίως τις ευρωεκλογές, αγνοώντας από την άλλη τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών!.

Η εκλογική αναμέτρηση της 17ης Μαΐου καλύπτεται λοιπόν από ένα πέπλο λήθης και προσπερνιέται σαν να μην υπάρχει! Πώς ερμηνεύεται αυτό άραγε; Μήπως γιατί οι εν λόγω πολιτικοί χώροι διακρίνουν μια κάθετη μείωση των δυνάμεών τους σε μεγάλους δήμους ή περιφέρειες, όπου οι «αντάρτες» υποψήφιοι θα κερδίσουν σημαντικό μερίδιο των ψηφοφόρων τους ή επειδή οι αντίπαλες πολιτικές δυνάμεις θα ισχυροποιήσουν τη θέση τους εκεί, ενώ οι ίδιοι θα χάσουν θεαματικά έδαφος;

Και γιατί να θεωρείται κριτήριο των μελλοντικών εθνικών πολιτικών εξελίξεων της χώρας τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και όχι των δημοτικών εκλογών;

Σε τελική ανάλυση, γιατί το περιεχόμενο των ευρωεκλογών να θεωρηθεί ως η αιτία αμφισβήτησης της εγχώριας οικονομικής πολιτικής ενώ οι δημοτικές εκλογές, με έντονο κομματικό χαρακτήρα, να παραμένουν εκτός των βαθυστόχαστων πολιτικών αναλύσεων περί φθοράς του πολιτικού συστήματος;