«Πετάνε την μπάλα στην… κερκίδα»

Του Χάρη Τσιόκα 

Βδομάδα ανακοινώσεων για την στελέχωση των ευρωψηφοδελτίων,και περισσεύει το σκηνικό που επιβεβαιώνει την θυμόσοφη κρίση των πολιτών, ότι μετά την συμβολική υποψηφιότητα Ζαγοράκη, αβίαστα αποδίδεται ο σχολιασμός πως «πετάνε την μπάλα στην… κερκίδα»!

Η αναγκαία πολιτική αντιπαράθεση για το περιεχόμενο των πολιτικών που έχει ανάγκη η κοινωνία, για την έξοδο της χώρας, το σχέδιο ανασυγκρότησης και τις αξιόπιστες πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες που θα χρειαζόταν, επιχειρείται επικοινωνιακά να υποκατασταθεί! Εμφανίζεται από ορισμένες δυνάμεις πως "τα.. προβλήματα" θα αντιμετωπιστούν , με την επιλογή «των προσώπων που πρώτα η επικοινωνιακή δημοκρατία αξιολόγησε» για τα ευρωψηφοδέλτια! 

Και αυτό γίνεται με τόση επιμονή, ωσάν για αυτές τις δυνάμεις, ο στόχος να είναι, να μη συζητηθεί καν ποιες πολιτικές θα κληθούν να εκπροσωπήσουν τα πρόσωπα για την αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων! Ωσάν το «νέο» να είναι, όχι η επιλογή του σχεδίου πολιτικής, αλλά η εναλλαγή προσώπων, προκειμένου να υπάρξει πίστωση πολιτικού χρόνου για την συνέχιση της εφαρμοζόμενης πολιτικής! Αλλά τότε πόσο δημοκρατικό είναι για τον πολίτη το γεγονός ότι του ζητείται να «ξεχάσει», τις πολιτικές που αφορούν τη ζωή του και να ανανεώσει(;) με τον «πανελλήνιας κλίμακας δημοκρατικισμό του σταυρού» τους εκπροσώπους; 

Και όλα αυτά όταν, μετά την απόσταση "ασφαλείας" από την επίσκεψη της Μέρκελ, πληθαίνουν οι αρθρογραφίες ακόμη και των Γερμανικών μέσων επικοινωνίας που θυμίζουν ότι: Η «ελληνική κρίση δεν έχει τελειώσει», ότι «η Ελλάδα παραμένει μία υπερχρεωμένη χώρα, η οποία και θα πρέπει να υπερβεί ακόμη πολλά εμπόδια για να ξεπεράσει την κρίση», κτλ. Αυτά τόνιζε μεταξύ των άλλων ο επικεφαλής οικονομολόγος της Allianz, Μίχα Χάιζε, αλλά στο ίδιο μήκος κύματος συνέχιζε και ο επικεφαλής οικονομολόγος της Commerzbank, Γιορκ Κρεμ της Deutsche Welle. 

Ο Κρεμ θεωρεί υπερβολικά υψηλό το ελληνικό δημόσιο χρέος που έφτασε στο 175% του ΑΕΠ … Ενδεικτική ήταν και η αναφορά, όταν ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ- υποψήφιος του ΕΛΚ στις ευρωεκλογές υποστήριξε ότι.. «η διαδικασία προσαρμογής της Ελλάδας θα διαρκέσει πολύ….» Τα παραδείγματα «εξηγούν» γιατί ορισμένες δυνάμεις επιχειρούν με την κατάρτιση των ευρωψηφοδελτίων να "αποκόψουν" τα πρόσωπα από τις πολιτικές τους! Και γιατί προωθούν θέματα αντιπαράθεσης που συσκοτίζουν, όπως το χοντροκομμένο ψευδοδίλημμα: «με την Ευρώπη η εναντία στην Ευρώπη»; 

Ιδιαίτερα όταν στην Ελλάδα, η συντριπτική πλειοψηφία των κόμματων έχει απαντήσει ήδη καταφατικά για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας! Για το πραγματικό διακύβευμα όμως, που αφορά: «Ποια κυβερνητική συμμαχία επιλέγει να ακολουθήσει το σχέδιο της «γερμανικής Ευρώπης» και ποια «την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση με ανάπτυξη και αλληλεγγύη», δεν απαντούν ούτε οι λάτρεις της «επικοινωνιακής δημοκρατίας» ούτε οι εκπρόσωποι του νεοφιλελευθερισμού! Ανανέωση λοιπόν ναι ! Αλλά με πολιτικό προσωπικό που θα μεταλλάσσει την ψήφο σε «δούρεια» εξουσιοδότηση; 

’Η η επιλογή στην κάλπη θα πρέπει να δεσμεύει τον προσανατολισμό του σχεδίου για τα μεγάλα θέματα που πλήττουν την ζωή του πολίτη , το κοινωνικό κράτος, την παραγωγική δυνατότητα και τη δημοκρατική εμβάθυνση; Και ποσό αξιόπιστη μπορεί να είναι η έξοδος από την κρίση και την «ομηρία» όταν το χρέος όχι απλά δεν συγκλίνει με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, αλλά αυξάνεται απίστευτα! Όταν είναι αδύνατο να υπάρξει ανάκαμψη με ύφεση και όταν ο ρυθμός ανάκαμψης στην καλλίτερη περίπτωση- λένε οι οικονομολόγοι- δεν μπορεί να ξεπεράσει το 1%; 

Είναι προφανές λοιπόν ότι οι υποχρεώσεις του δανεισμού σε συνδυασμό με την στήριξη ενός σχεδίου ανασυγκρότησης, απαιτούν μια πολιτική αντιπαράθεση ουσίας μεταξύ των δυνάμεων της συντηρητικής και προοδευτικής όχθης! Για να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο ισχυρισμών μετά τις εκλογές πως .. «μονόδρομος σωτηρίας είναι η μετατροπή της χώρας σε μακροχρόνια τριτοκοσμική αποικία χρέους» ! Οι ευρωεκλογές δίνουν λοιπόν την ευκαιρία στον πολίτη να δείξει ότι τα πρόσωπα των ψηφοδελτίων έχουν ενδιαφέρον μόνο όταν σχετίζονται και με την επιλογή της όχθης που λαμβάνουν θέση, για τη μάχη!