Τί γιορτή καί χαρές, μᾶς λές, Δέσποτα; (θά μοῦ πεῖτε). Ζοῦμε περίοδο μνημονίων, φτώχειας, ἀνεργίας, κατασχέσεων, διαζυγίων, ἀπελπισίας, ἀποδήμων. Τί νά μᾶς προσφέρουν τά κάλαντα; οἱ… καμπάνες; οἱ… εὐχές; ἡ ἀνάπαυση… μιᾶς ἡμέρας;
Ὄντως, ἐπιβιώνουμε μέ μιάν ἀπελπισμένη ὑπομονή μέσα στήν οἰκονομική καί κοινωνική κρίση, μέσα στό παγκόσμιο σκηνικό, πού εἶναι πιό ἀπελπιστικό (ἀφοῦ ὅλο καί πιό πολύ μᾶς ξεμακραίνει ἀπό τό Χριστό, τή μοναδική ἐλπίδα).
Ἀλλά ἐμεῖς, οἱ χριστιανοί τοῦ 2013, ξαναζοῦμε φέτος τήν ἀμέτρητη ὑπομονή τοῦ Θεοῦ, ζοῦμε ἐφέτος τά «δύο χιλιάδες, δεκατρία χρόνια (2013) τῆς μεγάλης ὑπομονῆς τοῦ Θεοῦ, ἐμπρός στίς κλειστές καρδιές τοῦ πολύ κόσμου»! Ξαναζοῦμε τήν ἄκρα ὑπομονή, τήν καλοσύνη τοῦ Θεοῦ μπροστά στίς κλειστές καρδιές τῶν μικρῶν καί τῶν σπουδαίων. Κι αὐτή γίνεται (κάθε χρόνο, κάθε μέρα, κάθε λεπτό, κάθε δευτερόλεπτο) ἡ ἀναπνοή ὕπαρξης καί ζωῆς γιά τά σύμπαντα!
Στή χοάνη τῆς παγκοσμιοποίησης (πού πολλοί τήν φιλοσοφοῦν δικαίως ὡς ἀπειλή ἀνθρωπινῆς ὑστέρησης), ξανάρχονται τά Χριστούγεννα, τοῦ 2013, ὄχι μονάχα μέ τά ἔθιμα, ἀλλά μέ τή γιορταστική λειτουργία καί ὅλους ἐμᾶς συμμετέχοντες. “Ἐκκλησία” θά πεῖ ἐπένδυση ὅλων μας, τῶν κτιστῶν στόν ἄκτιστο Θεό, μέ τόν παραδοσιακό τρόπο τῆς ὀρθόδοξης θείας λατρείας, μέ τόν παραδοσιακό τρόπο τῆς ἁγιαστικῆς μετάνοιας καί ἀγάπης.
Καί ἔτσι, ὅλοι ἐμεῖς οἱ πιστεύοντες στόν ἀληθινό Θεό τῆς χριστιανικῆς ἀποκάλυψης, στόν Ἰησοῦ Χριστό τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, ξαναζοῦμε μαζί Του τήν ὑπομονή Του, λαμβάνουμε τό δῶρο πού λέγεται Χριστός καί τό ἀντίδωρο-ὕψωμα πού λέγεται Παναγία. «Ὁ Θεός ὁ ἴδιος παίρνει μορφή δώρου, ἀφοῦ γίνεται ἄνθρωπος καί δωρίζεται στούς ἀνθρώπους μέ τήν ἄπειρη ἀγάπη Του, πλησιάζοντάς μας ἔτσι στόν ὕψιστο βαθμό» (π. Δημ. Στανιλοάε)! Αὐτή εἶναι ἡ χαρά τῶν Χριστουγέννων. Ἡ μοναδική χαρά πού γιατρεύει τίς λύπες καί τίς κακίες μας, τήν ἀλαζονεία τοῦ σημερινοῦ παγκόσμιου πολιτισμοῦ.
Κάθε Χριστούγεννα “ξεκλειδώνουμε” ἐκκλησιαστικά τήν ὑπομονή τοῦ Θεοῦ! Αὐτό γίνεται καί σέ κάθε θεία λειτουργία. Ὁ Θεός καί ἄνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, ὑπομένει ἀγαπώντας μέ τήν πλούσια ἀγάπη Του, ὅλους ἐμᾶς, νά Τοῦ ἀνοίξουμε τήν θύρα τῆς πίστης καί τῆς ἀγάπης, τήν θύρα τῆς δικῆς μας ἀνταπόκρισης. Καί νά “ξεκλειδώσουμε” τήν ἀπέραντη καί ἀπερινόητη ὑπομονή Του γιά μᾶς καί γιά ὅλον τόν κόσμο. Εἶναι ὁ πανταχοῦ παρών, αἰώνιος καί παρών, (μέ τή χάρη Του, μέσα ἀπό τήν ἐνανθρώπησή Του). Σέ πάμπολλες περιπτώσεις τῆς καθημερινῆς μας προσευχῆς καί τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μυστηρίου, Τόν ἔχουμε αἰσθητό. Πόσοι ἀδελφοί μας ἔχετε δεῖ θαύματα, ἔχετε σωθεῖ ἀπό κινδύνους, μέ τό κάλεσμα τοῦ Θεοῦ καί τή δική Του αἰσθητή ἀνταπόκριση;
Δυστυχῶς, ὁ Θεός μας, ἄν καί εἶναι τόσο κοντά μας, ἐμεῖς δέν θέλουμε νά εἴμαστε κοντά Του, ἐμεῖς δέν Τόν θέλουμε οὔτε κοντά μας οὔτε μέσα στήν καρδιά μας. Ὁ Θεός πού δημιούργησε τή φύση καί ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους, τό ἔδειξε τόσες φορές ὅτι Αὐτός περιμένει ὑπομονετικά τήν προσευχή μας, τήν καλή μας διάθεση, τήν πίστη, τήν ἐκκλησιαστικότητά μας.
Μόνον ἔτσι θά νικήσουμε τούς πειρασμούς τῆς παγκόσμιας καί τῆς δικῆς μας ταλαιπωρημένης ἱστορίας, τά φαινομενικά ἀδιέξοδα τῆς οἰκονομικῆς καί κοινωνικῆς κρίσης. Ταλαιπωρημένοι ἀπό τήν οἰκονομική δυσπραγία, ἄς ἑνώσουμε τίς καρδιές μας ἔτσι ὥστε νά ἀντιμετωπίσουμε τά προβλήματα τῆς ἐποχῆς μας, ἐπικαλούμενοι τή χάρη καί τό ἔλεος τοῦ πρό αἰώνων Θεοῦ, πού γεννᾶται στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ «ὡς παιδίον νέον ἐκ Παρθένου Μητρός» καί ἀνακλίνεται στήν ταπεινή φάτνη τῶν ἀλόγων ζώων.
Ὅλοι μαζί, συναγωνιστές στό στίβο τῆς ζωῆς, χέρι μέ χέρι, θά πορευθοῦμε νά ξαναστήσουμε τήν κοινή πορεία. Ἀλλά μέ τόν Χριστό μέσα μας καί ἀνάμεσά μας. Καιρός εἶναι νά “ξεκλειδώσουμε” τίς καρδιές μας, νά τίς ἀνοίξουμε στήν ἅγια ζωοποιό ὑπομονή τοῦ Θεοῦ μας καί Σωτῆρα Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Νά δώσει ὁ Θεός! Νά μᾶς δώσει ὁ Θεός αὐτήν τήν χάρη κι αὐτήν τήν χαρά, ἀπό τά φετινά Χριστούγεννα καί σέ βάθος χρόνου, μέσα στό παρόν τῆς δικῆς Του αἰωνιότητας.
Μέ ἐγκάρδιες Πατρικές εὐχές
ὁ Μητροπολίτης σας
†Ὁ Γουμενίσσης, Γεφύρας, Ἀξιουπόλεως & Πολυκάστρου Δημήτριος
Κάθε Χριστούγεννα “ξεκλειδώνουμε” ἐκκλησιαστικά τήν ὑπομονή τοῦ Θεοῦ! Αὐτό γίνεται καί σέ κάθε θεία λειτουργία. Ὁ Θεός καί ἄνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, ὑπομένει ἀγαπώντας μέ τήν πλούσια ἀγάπη Του, ὅλους ἐμᾶς, νά Τοῦ ἀνοίξουμε τήν θύρα τῆς πίστης καί τῆς ἀγάπης, τήν θύρα τῆς δικῆς μας ἀνταπόκρισης. Καί νά “ξεκλειδώσουμε” τήν ἀπέραντη καί ἀπερινόητη ὑπομονή Του γιά μᾶς καί γιά ὅλον τόν κόσμο. Εἶναι ὁ πανταχοῦ παρών, αἰώνιος καί παρών, (μέ τή χάρη Του, μέσα ἀπό τήν ἐνανθρώπησή Του). Σέ πάμπολλες περιπτώσεις τῆς καθημερινῆς μας προσευχῆς καί τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μυστηρίου, Τόν ἔχουμε αἰσθητό. Πόσοι ἀδελφοί μας ἔχετε δεῖ θαύματα, ἔχετε σωθεῖ ἀπό κινδύνους, μέ τό κάλεσμα τοῦ Θεοῦ καί τή δική Του αἰσθητή ἀνταπόκριση;
Δυστυχῶς, ὁ Θεός μας, ἄν καί εἶναι τόσο κοντά μας, ἐμεῖς δέν θέλουμε νά εἴμαστε κοντά Του, ἐμεῖς δέν Τόν θέλουμε οὔτε κοντά μας οὔτε μέσα στήν καρδιά μας. Ὁ Θεός πού δημιούργησε τή φύση καί ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους, τό ἔδειξε τόσες φορές ὅτι Αὐτός περιμένει ὑπομονετικά τήν προσευχή μας, τήν καλή μας διάθεση, τήν πίστη, τήν ἐκκλησιαστικότητά μας.
Μόνον ἔτσι θά νικήσουμε τούς πειρασμούς τῆς παγκόσμιας καί τῆς δικῆς μας ταλαιπωρημένης ἱστορίας, τά φαινομενικά ἀδιέξοδα τῆς οἰκονομικῆς καί κοινωνικῆς κρίσης. Ταλαιπωρημένοι ἀπό τήν οἰκονομική δυσπραγία, ἄς ἑνώσουμε τίς καρδιές μας ἔτσι ὥστε νά ἀντιμετωπίσουμε τά προβλήματα τῆς ἐποχῆς μας, ἐπικαλούμενοι τή χάρη καί τό ἔλεος τοῦ πρό αἰώνων Θεοῦ, πού γεννᾶται στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ «ὡς παιδίον νέον ἐκ Παρθένου Μητρός» καί ἀνακλίνεται στήν ταπεινή φάτνη τῶν ἀλόγων ζώων.
Ὅλοι μαζί, συναγωνιστές στό στίβο τῆς ζωῆς, χέρι μέ χέρι, θά πορευθοῦμε νά ξαναστήσουμε τήν κοινή πορεία. Ἀλλά μέ τόν Χριστό μέσα μας καί ἀνάμεσά μας. Καιρός εἶναι νά “ξεκλειδώσουμε” τίς καρδιές μας, νά τίς ἀνοίξουμε στήν ἅγια ζωοποιό ὑπομονή τοῦ Θεοῦ μας καί Σωτῆρα Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Νά δώσει ὁ Θεός! Νά μᾶς δώσει ὁ Θεός αὐτήν τήν χάρη κι αὐτήν τήν χαρά, ἀπό τά φετινά Χριστούγεννα καί σέ βάθος χρόνου, μέσα στό παρόν τῆς δικῆς Του αἰωνιότητας.
Μέ ἐγκάρδιες Πατρικές εὐχές
ὁ Μητροπολίτης σας
†Ὁ Γουμενίσσης, Γεφύρας, Ἀξιουπόλεως & Πολυκάστρου Δημήτριος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.