Η Coca Cola και η αποσιώπηση των ειδήσεων

[Της τελευταίας στιγμής: Η Coca Cola με αγωγή της ζητάει συνολικά 5,5 εκατομμύρια από τα εργατικά σωματεία «χρηματική αγωγή λόγω ηθικής βλάβης, με το νόμιμο τόκο… μέχρι και την πλήρη και ολοσχερή εξόφληση»]

Κείμενο: Όμηρος Ταχμαζίδης
Το ψήφισμα: Το δημοτικό συμβούλιο, εάν δεν απατώμαι, πήρε την απόφαση να υποστηρίξει τον αγώνα των απεργών στην Κόκα Κόλα Τρία Έψιλον της Θεσσαλονίκης: το ψήφισμα αυτό δε δόθηκε ακόμη στη δημοσιότητα, δεν αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του δήμου Θεσσαλονίκης, δεν κυκλοφόρησε στο Διαδίκτυο, δεν παραδόθηκε στο Σωματείο των απεργών έως σήμερα – ο αγώνας των απεργών διαρκεί τριάντα πέντε συναπτές ημέρες. 
Είναι προφανές ότι η δημοτική αρχή σπεύδει βραδέως, για να μην ενοχλήσει το «μέγα» χορηγό της… την Κόκα Κόλα Τρία Έψιλον: είναι αναφαίρετο δικαίωμα των αντιδημάρχων και των υπευθύνων των οργανισμών του δήμου να αποδέχονται χορηγίες που θεωρούν συμφέρουσες – ακόμη περισσότερο είναι δικαίωμά τους να θεωρούν τις χορηγίες της Κόκα Κόλα ευλογία Θεού.

Ο καθένας αποτιμά πολιτικώς με διαφορετικό τρόπο τα πράγματα: δεν έχω τη διάθεση να αντιδικήσω με εκείνα τα στελέχη της δημοτικής αρχής, που προκρίνουν μια πολιτική άκριτης αποδοχής παρόμοιων χορηγιών – και αυτό ευρίσκεται στη διακριτική τους ευχέρεια και είναι οι πολίτες αρμόδιοι να τους κρίνουν στις εκλογές.

Αλλά όπως φαίνεται αυτές οι χορηγίες συνοδεύονται από δεσμεύσεις απέναντι στην πολυεθνική εταιρία: δεσμεύσεις άτυπες, αλλά τοξικές στις συνέπειές τους για το δημοκρατικό πολίτευμα – η Κόκα Κόλα προνόησε και εξαγόρασε τη σιωπή της δημοτικής αρχής.

Επαναλαμβάνω εξαγόρασε με τις χορηγίες τη σιωπή: ο δήμαρχος και οι συνεργάτες του μπορούν να έχουν οποιαδήποτε άποψη για αυτά που συμβαίνουν στο εργοστάσιο της Κόκα Κόλα, δικαιούνται ακόμη να καταδικάσουν τον αγώνα των εργαζομένων ως ασύμφορο για την πόλη της Θεσσαλονίκης, αλλά δεν μπορούν να αποσιωπούν την πραγματικότητα – αυτό που κάνουν οι υφιστάμενοι του δημάρχου στη Δημοτική Εταιρεία Πληροφόρησης και Θεάματος είναι μαχαιριά στην καρδιά του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Και η σιωπή επιβλήθηκε κάτω από το εκβιαστικό βάρος των χορηγιών: ο δήμαρχος και οι συνεργάτες του όφειλαν να γνωρίζουν ότι η πολυεθνική δεν πετά άσκοπα τα χρήματά της και θα απαιτήσει αντιπαροχές – κάποιοι από τη διοικούσα παράταξη αντέδρασαν και αυτό καταγράφεται υπέρ τους.

Τώρα είμαι σίγουρος ότι η Κόκα Κόλα δε ζήτησε αντιπαροχή: αυτή τη διασφάλισε από τη στιγμή που κάποιοι αποδέχτηκαν τις χορηγίες – από εκείνη τη στιγμή οι πολιτικοί υπεύθυνοι στο Δήμο άρχισαν να χώνουν το κεφάλι τους στην άμμο σαν την στρουθοκάμηλο με αποτέλεσμα σήμερα η αυτολογοκρισία να έχει πάρει εξευτελιστικές διαστάσεις. 

Αυτό που συμβαίνει με την ΔΕΠΘΕ είναι το απόλυτο όνειδος για τη Θεσσαλονίκη: με υπαιτιότητα της δημοτικής αρχής και του δημάρχου η Κόκα Κόλα εμφανίζεται να ελέγχει ειδησεογραφικά ολόκληρη την πόλη – αφορμή για αυτή την διαπίστωση στάθηκε η συνέντευξη τύπου του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης με θέμα την αποχή από την κατανάλωση των προϊόντων της πολυεθνικής.

Το ανοικτό γραμμάτιο των χορηγιών έφθασε η στιγμή να αποπληρωθεί: εκουσίως και χωρίς τον παραμικρό καταναγκασμό – οι χορηγίες της Κόκα Κόλα έχουν τοξικό χαρακτήρα, υπεισέρχονται στις πολιτικές και κοινωνικές σχέσεις και τις φθείρουν διαφθείροντας ταυτοχρόνως τους εμπλεκόμενους σε αυτές.

Η αντικοινωνική τοξικότητα των χορηγιών της πολυεθνικής βάζει το σκουλήκι της διαφθοράς στους εγκεφάλους των ανθρώπων: φυσικό επόμενο είναι σήμερα να θεωρείται αμελητέα ειδησεογραφική ποσότητα η σύγκρουση εργαζομένων και εργοδοσίας στην Κόκα Κόλα από τα αυτολογοκρινόμενα δημοτικά μέσα ενημέρωσης. Η βία της χορηγίας έχει ως αποτέλεσμα την αυτολογοκρισία και τον αυτοπεριορισμό: οι εμπλεκόμενοι επιλέγουν «ελεύθερα» αυτό που επιδιώκει ο χορηγός τους – την αποσιώπηση οποιουδήποτε αρνητικού ειδησεογραφικού γεγονότος που έχει σχέση με αυτόν.

Το γεγονός: Η συνέντευξη τύπου του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης άνοιξε το καπάκι του βόθρου της αποσιώπησης και η πολιτική και ηθική δυσωδία κοντεύει να μας πνίξει όλους: η απουσία δημοσιογράφων της Δημοτικής Επιχείρησης Πληροφόρησης και Θεάματος και κυρίως της tv 100 αναδεικνύει το τοξικό έμφραγμα που προκάλεσαν οι χορηγίες της Κόκα Κόλα στην πολιτική αρχή του δήμου Θεσσαλονίκης και τους συνεργάτες τους – τώρα πρέπει να ξεσηκωθούμε όλοι διότι τα δημοτικά μέσα ενημέρωσης επιβάλλουν αυθαίρετα σιγή ασυρμάτου στην ειδησεογραφία που αφορά τις εξελίξεις στον αγώνα των εργαζομένων στην Κόκα Κόλα.

Η δημοσιογραφική ομάδα των δημοτικών μέσων λειτούργησε, εκουσίως ή ακουσίως, επιβοηθητικά στην πολιτική αποσιώπησης των εξελίξεων στην Κόκα Κόλα Τρία Έψιλον – δεν υπάρχει καμία δικαιολογία και πρέπει να παραιτηθούν οι υπεύθυνοι ως επαγγελματικά ανεπαρκείς, για να μη χρησιμοποιήσω άλλη έκφραση (υπάρχει ένα πιο βρόμικο παρασκήνιο με το οποίο δε θα ασχοληθώ αυτή τη στιγμή).

Η δημοκρατία θεμελιώνεται επί της «αρχής της δημοσιότητας» (Ι. Καντ) και αυτό είναι κάτι που προσπαθεί να καταστρατηγήσει η Κόκα Κόλα και οι εκούσιοι και ακούσιοι αρωγοί της: η πρακτική αποσιώπησης βλάπτει σοβαρά τη δημοκρατία – τα δημοτικά μέσα δεν επιτρέπεται να λειτουργούν ως καλολαδωμένη μηχανή ενός συστήματος απόκρυψης των ειδήσεων.

Η ανεπάρκεια: Στη θεωρία των μέσων αναφέρεται συχνά η ρήση του αμερικανού προέδρου Johnson: “If it didn’t happen on the evening news it didn’t happen” (Αν δε συνέβη στα εσπερινά νέα, δεν συνέβη ποτέ). Εδώ βρίσκεται και ο πειρασμός για κάθε τακτική αποσιώπησης σημαντικών γεγονότων που έχουν αξία είδησης.

Ακόμη και ο πιο αδαής στα θεωρητικά περί μέσων, ο εμπειροτεχνίτης δημοσιογράφος, από τους πολλούς που διαθέτουμε στη χώρα μας, αντιλαμβάνεται ότι η σύγκρουση εργαζομένων και Κόκα Κόκα παρουσιάζει ενδιαφέρον και έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που την καθιστούν «είδηση»: αν προσθέσουμε εδώ το δεδομένο ότι ανακοινώνεται η πρόθεση για αποχή από τα προϊόντα της Κόκα Κόλα (μποϋκοτάζ, Κόκκινη Κάρτα κλπ.), το «γεγονός» στο σύνολό του φορτίζεται ακόμη περισσότερο με ειδησεογραφικές «ποιότητες»: οι υπεύθυνοι των δημοτικών μέσων ενημέρωσης έκριναν αυθαιρέτως ότι δεν υπάρχει δημοσιογραφικό «ενδιαφέρον» για το συγκεκριμένο ζήτημα, ότι τα συγκεκριμένα γεγονότα δεν έχουν αξία είδησης – πόσο συνηθισμένη είναι μια εργατική απεργία τριάντα συνεχόμενων ημερών σε έναν πολυεθνικό κολοσσό σύμβολο του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος και πόσο συνηθισμένο φαινόμενο είναι η κήρυξη αποχής από τα προϊόντα της;

Στη θεωρία των μέσων υπάρχει και η απάντηση στον ισχυρισμό του προέδρου Johnson, με τη διατύπωση του σκιτσογράφου Dunesbury: “If a tree fell in the forest and the media wasn’t there to report, has the tree really fallen?” [Εάν έπεσε ένα δένδρο στο δάσος και τα μέσα δεν ήταν εκεί να το αναφέρουν, έπεσε πράγματι το δένδρο;] – απεργούν οι εργαζόμενοι στην Κόκα Κόλα ή δεν απεργούν, κήρυξε αποχή από τα προϊόντα της Κόκα Κόλα το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης ή όχι;

Όσοι αντιλαμβάνονται την «ειδησεογραφική αξία» όλων εκείνων που συμβαίνουν γύρω από την απεργία στην Κόκα Κόλα μπορούν να αναλογισθούν το μέγεθος της αθλιότητας στην οποία οδήγησε η τοξική πολιτική των χορηγιών της Κόκα Κόλα τα πολιτικά και ηθικά θύματά της: η αυτολογοκρισία είναι η απαρχή της προσωπικής απαθλίωσης – τώρα τα ορφανά του Αγίου Στυλιανού μπορούν να κοιμούνται ήσυχα εφόσον οι προστάτες τους, ο δήμαρχος και οι συνεργάτες του πιστεύουν μαζί με την Κόκα Κόλα σε έναν (τέτοιο)… καλύτερο κόσμο.

Σημείωση Ι : Το κείμενο αυτό διανεμήθηκε το μεσημέρι της Δευτέρας 4 Νοεμβρίου 2013 στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του δήμου Θεσσαλονίκης.

Σημείωση ΙΙ: Αργά το απόγευμα πληροφορήθηκα ότι η Κόκα Κόλα Τρία Έψιλον έστειλε «αγωγή» εβδομήντα δύο (72) σελίδων (!!!) εναντίον του διοικητικού συμβουλίου του Σωματείου των Εργαζομένων στο εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης και εναντίον της Πανελλαδικής Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Εμφιαλωμένων Ποτών (ΠΟΕΕΠ) συνολικά εναντίον 22 ατόμων και ζητά θρασύτατα από τον καθένα ξεχωριστά 250.000 ευρώ (!!!!!!!!!) «χρηματική ικανοποίηση λόγων ηθικής βλάβης, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της παρούσας μέχρι και την πλήρη και ολοσχερή εξόφληση». 

Είναι προφανές το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται οι ιθύνοντες της πολυεθνικής λόγω του σημαντικού ρόλου που παίζουν τα social media σε αυτόν τον απεργιακό αγώνα, τα οποία δεν μπορεί να ελέγξει, όπως κάμνει με τα συμβατικά μέσα ενημέρωσης. 

Ο αγώνας των εργαζομένων στην Κόκα Κόλα της Θεσσαλονίκης αποκτά τώρα τα πραγματικά του χαρακτηριστικά: πρόκειται για τον αγώνα υπέρ της δημοκρατίας και της ανοικτής κοινωνίας – η Κόκα Κόλα ως γνωστόν πηγαίνει με όλα, με δικτατορίες, με τον φασισμό, με τον σταλινισμό (στην Βουλγαρία εγκαταστάθηκε το 1965, στην Ελλάδα το 1969) και τώρα προσπαθεί να ποινικοποιήσει τους εργατικούς αγώνες γιατί δεν μπορεί να κάμψει το φρόνημα των εργατών. Σύσσωμη τώρα η ελληνική κοινωνία καλείται να μετατρέψει την απεργιακή σύγκρουση στην Κόκα Κόλα της Θεσσαλονίκης σε αγώνα για μια πραγματικά ανοικτή δημοκρατική κοινωνία απαλλαγμένης από τις όποιες εξαρτήσεις από τη δύναμη των ισχυρών. 

Η προσπάθεια κατατρομοκράτησης των απεργών με την απειλή εξοντωτικών προστίμων από τα δικαστήρια θα πέσει στο κενό: η διεύθυνση της Κόκα Κόλα πρόσθεσε μια ακόμη γκάφα στο ενεργητικό της στην προσπάθεια της να εκφοβίσει τους εργαζόμενους. Άθελά της η Κόκα Κόλα έβαλε φωτιά στα social media (κοινωνικά μέσα) και τα αναδεικνύει σε ρυθμιστή της απεργιακής σύγκρουσης. Στο βρόντο, λοιπόν, οι διαφημιστικές καμπάνιες και η προσπάθεια επίδειξης κοινωνικής υπευθυνότητας και ευαισθησίας.

Θεωρώ εξαιρετική τιμή και μέγιστη αναγνώριση της προσπάθειάς μου, ότι στην αγωγή της πολυεθνικής εταιρίας περιλαμβάνονται και δικά μου άρθρα που ανάρτησαν όλα τα ιστολόγια με τα οποία συνεργάζομαι: ευχαριστώ όλους τους φίλους και τις φίλες για την εμπιστοσύνη τους – εμείς δεν πιστεύουμε από σκοπιμότητα… σε έναν καλύτερο κόσμο, εμείς αγωνιζόμαστε μέσα από τα social media για μια καλύτερη καθημερινότητα και ευελπιστούμε ότι έτσι μπορεί να αλλάξει έστω και λίγο και ο κόσμος μας.