Αφιέρωμα στην ντοκιμαντερίστρια Αλίντα Δημητρίου με αφορμή τον προσφατο χαμό της, από την "Ανοικτή Οθόνη" Κιλκίς

Αίθουσα Επιμελητηρίου Κιλκίς, Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013,

7μμ: Πουλιά στο βάλτο
9μμ: Η ζωή στους βράχους
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
“ΠΟΥΛΙΑ ΣΤΟ ΒΑΛΤΟ”Σκηνοθεσία: Αλίντα Δημητρίου

Σενάριο: Αλίντα Δημητρίου 

Παραγωγοί: Σωτήρης Δημητρίου, Αλίντα Δημητρίου

Φωτογραφία: Αλέξης Γρίβας
Μοντάζ: Αλέξης Γρίβας
Χρονολογία παραγωγής: 2008

Διάρκεια: 104' 

Υπόθεση: H συμμετοχή της γυναίκας σε όλες τις ιστορικές διαδικασίες, ακόμα και στις πιο ακραίες, συμμετοχή που παραμένει αφανής, είναι το θέμα της ταινίας Πουλιά στο βάλτο. Πιο συγκεκριμένα, η ταινία αναφέρεται στη συμμετοχή και προσφορά της γυναίκας στην Aντίσταση κατά την περίοδο της Kατοχής 1941-44, καθώς και στις συνέπειες που υπέστη. Στηρίζεται στις προφορικές μαρτυρίες των γυναικών που επέζησαν, με άξονα την ιστορική διαδρομή. Εκείνο, όμως, στο οποίο εστιάζει δεν είναι η ιστορική περιγραφή αλλά η, μέσα από τις μνήμες, τα βιώματα ή και τα ψυχολογικά τραύματα, αποκάλυψη μιας στάσης ζωής των γυναικών σε πράξεις που θεωρούμε ότι αναφέρονται μόνο στους άνδρες.

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΕΡΣΑΝΙΔΗ ΓΙΑ ΤΑ “ΠΟΥΛΙΑ ΣΤΟ ΒΑΛΤΟ”
Τα χρόνια που τη χώρα πλάκωνε η φοβέρα, υπήρξαν άνθρωποι που δεν υποχώρησαν, που δε συνθηκολόγησαν, που «χαράμισαν» τη ζωή τους επειδή δεν ανεχόταν να κοιτάζουν χαμηλά. Η Αλίντα Δημητρίου, με πάνω από 50 ντοκιμαντέρ μέχρι σήμερα στοπ ενεργητικό της, αποφάσισε να δώσει φωνή στους ανθρώπους «χωρίς φωνή», στις γυναίκες που πήραν ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση, καθώς και τις οδυνηρές συνέπειες για τη συμβολή τους στο κίνημα κατά των κατακτητών.

 Με το πρώτο της ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους «Πουλιά στο βάλτο», η Αλίντα Δημητρίου, μας φέρνει πρόσωπο με πρόσωπο με εκείνες τις γυναίκες – μάρτυρες, τις οποίες παρακολουθούμε να μιλούν για τη γεμάτη ενθουσιασμό και πάθος στράτευσή τους στις αντιστασιακές οργανώσεις. Από την Ιουλία Μπίμπα, που μετέφερε τα εκρηκτικά στην ΕΣΠΟ για την ανατίναξή της, και η οποία πιάστηκε, βασανίστηκε άγρια και εκτελέστηκε από τους ναζιστές με τσεκούρι στη Γερμανία, μέχρι την Ελένη Σκαρπέτη που οδηγήθηκε από Έλληνες στο Γουδί και διασώθηκε την τελευταία στιγμή.

Στην ταινία παρουσιάζονται 32 γυναίκες μάρτυρες και το σύνολο των γυναικών που κατέθεσαν είναι 40. Οι γυναίκες αυτές αναφέρουν τις διάφορες πλευρές της αντιστασιακής τους δράσης. Τις βλέπουμε και τις ακούμε να μιλούν για πολλά, για την οργάνωση συσσιτίων, εμψύχωση του λαού, ενημέρωση με συνθήματα, προκηρύξεις, χωνί, συμμετοχή στις κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις, αντίσταση και οργάνωση στις φυλακές, προβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στα βασανιστήρια και στις εκτελέσεις. 

Αλλά και για τον ένοπλο αγώνα και τη συμμετοχή τους σε μάχες με τους κατακτητές. Μια από τις πιο σκοτεινές σελίδες της νεοελληνικής ιστορίας, δηλαδή οι διώξεις, οι εξορίες και τα βασανιστήρια που υπέστησαν μετά την απελευθέρωση, διερευνάται από το φακό της Αλίντας Δημητρίου, η οποία υπογράφει το σενάριο και τη σκηνοθεσία της ταινίας. Συνεργάτες της, ο Αλέξης Γρίβας και η Αφροδίτη Νικολαϊδου στην κάμερα και η Ηλέκτρα Βενάκη στο μοντάζ.

Η ΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΒΡΑΧΟΥΣ
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Αλίντα Δημητρίου
Παραγωγή: Αλίντα Δημητρίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Αφροδίτη Νικολαΐδου
Φωτογραφία: Αλέξης Γρίβας - Αφροδίτη Νικολαΐδου
Μοντάζ: Ηλέκτρα Βενάκη
Έτος παραγωγής: 2009
Είδος ταινίας: Ντοκιμαντέρ- Διάρκεια 98’

Η ταινία δεν έχει χρηματοδοτηθεί από κανένα φορέα και η υλοποίησή της οφείλεται στους τρεις συνεργάτες της σκηνοθέτιδας.

Υπόθεση: Αναφέρεται στον Εμφύλιο – οι Γυναίκες πάνε στο βουνό, στο Δημοκρατικό Στρατό – αλλά και στις εξορίες.

Μετά την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας οργανώθηκαν οι παρακρατικοί, οι συνεργάτες των Γερμανών και άρχισε το κυνηγητό των Αντιστασιακών. Από τις Γυναίκες, άλλες πρόλαβαν και πήγαν στο βουνό και άλλες συνελήφθησαν. Όλες γιατί ήταν αντιστασιακές. Σε όσες, από αυτές που συνέλαβαν, τα στρατοδικεία δε μπόρεσαν να στοιχειοθετήσουν κατηγορία (σε ισόβια ή εκτέλεση), τις έστειλαν εξορία: Χίος – Τρίκερι – Μακρόνησος.

Στην ταινία, τριάντα τρεις Γυναίκες καταθέτουν τη μαρτυρία τους για τις διώξεις που υπέστησαν αυτές και οι οικογένειές τους, μετά την υπογραφή της Βάρκιζας, στις 12 Φεβρουαρίου 1945.

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ – ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Αλίντα Δημητρίου από το 1977 ως το 1994 έχει κάνει περισσότερα από 50 ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση και το Υπουργείο Πολιτισμού (π.χ. Το Θέατρο στο βουνό, Ανθρώπινα Δικαιώματα (10 ημίωρα), Γυναίκες (6 ημίωρα). Από το 1994 -2003 ασχολήθηκε με το βιομηχανικό ντοκιμαντέρ κάνοντας 15 ταινίες για τη ΔΕΗ. Το 2008 ξεκίνησε την τριλογία για τη συμμετοχή των γυναικών στους πολιτικούς αγώνες με τα ντοκιμαντέρ:

2008: Πουλιά στο βάλτο (104 min.) – (Κατοχή)
Έχει τιμηθεί με εφτά βραβεία και από μια κόπια βρίσκεται στα Γενικά Αρχεία της Σόφιας, στα ΓΑΚ της Σπάρτης, στα ΓΑΚ του Ναυπλίου.

2009: Η ζωή στους βράχους (100 min.) – (Δημ. Στρατός & Εξορία)
Έχει τιμηθεί με ένα βραβείο

2011: Τα κορίτσια της βροχής (120 min.) – (Επταετία).

ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΚΙΛΚΙΣ

(για κάθε άλλη πληροφορία στον υπεύθυνο της Ανοικτής Οθόνης Γιάννη Τσιτσίμη
στα 6977224923 και cinemaclubkilkis@gmail.com)