Το πρόβλημα των εγγυήσεων του Ελληνικού Δημοσίου στα επιχειρηματικά δάνεια

Του Παύλου Τονικίδη,
Προέδρου του Επιμελητηρίου Κιλκίς

Το πρόβλημα με τις εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου σε επιχειρηματικά δάνεια δεν αφορά μόνο του νομούς Καστοριάς, Εύβοιας, Φλώρινας, Κιλκίς, Ροδόπης, Έβρου, Ξάνθης, Δωδεκανήσων, Λέσβου, Σάμου και Χίου, στους οποίους αναφέρεται η απόφαση C(2001)7252 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Επιμελητηρίου Κιλκίς Παύλο Τονικίδη το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν επιχειρηματίες σε 24 νομούς της Ελλάδας, για ποσά δανειοδότησης στα οποία μπήκε εγγυητής το ελληνικό δημόσιο, που αγγίζουν αθροιστικά τα 20 δισεκατομμύρια ευρώ! 

Οι καταπτώσεις των εγγυήσεων θα σημάνουν πιστωτικό γεγονός, τονίζει ο κ. Τονικίδης, αφού όταν μια επιχείρηση δηλώσει αδυναμία να εξοφλήσει τα παλιά της δάνεια, την ευθύνη αποπληρωμής έχει ο εγγυητής δηλαδή το ελληνικό δημόσιο...

«ΕΝΙΣΧΥΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ»
Το Επιμελητήριο Κιλκίς, που παρακολουθεί το θέμα τα τελευταία χρόνια, έχει προειδοποιήσει την κυβέρνηση με δεκάδες έγγραφα για τις «αμαρτίες» της γενικής διεύθυνσης οικονομικής πολιτικής και της 25ης διεύθυνσης του υπουργείου Οικονομικών. 

Η πρώτη «επι δεκαετίες επεξεργάστηκε και προώθησε την έκδοση και την εφαρμογή εκατοντάδων ψευδεπίγραφων και αντικειμένων στο εθνικό και στο κοινοτικό δίκαιο, υπουργικών αποφάσεων για την παροχή κρατικών ενισχύσεων υπό μορφή εγγυήσεων του ελληνικού δημοσίου και την επιδότηση του χρηματοοικονομικού κόστους από τον ειδικό λογαριασμό του Ν. /128/1975». 

Όσο για τη δεύτερη, την καταγγέλλει για «καλπάζουσα εκτροπή από τη νομιμότητα». Πολλές από τις επιχειρήσεις που εντάχθηκαν στις ρυθμίσεις που προέβλεπαν οποιασδήποτε μορφής εγγύηση του δημοσίου καταστράφηκαν αλλά στο μεταξύ, όπως επισημαίνει το Επιμελητήριο Κιλκίς  ο «κουμπαράς» του Ν. 128/1975 ενίσχυσε την κεφαλαιακή επάρκεια και την κερδοφορία των τραπεζών. 

«Οι ενισχύσεις αυτές σχεδιάστηκαν πάνω στις ανάγκες των πιστωτικών ιδρυμάτων της κάθε περιόδου», αναφέρει χαρακτηριστικά σε ανακοίνωση του το Επιμελητήριο Έβρου, που παραδέχεται ότι «είναι αδύνατον να αιτιολογηθεί προς οιονδήποτε, ακόμα και καλόπιστο τρίτο, σε τι χρησίμευσαν, όταν κανένας από τους ιδιαίτερους όρους και κανόνες εφαρμογής – παροχής τους δεν 'κουμπώνει' με τον διατυμπανιζόμενο επισήμως σκοπό και λόγο ενίσχυσης των επιχειρήσεων» - οι οποίες μπορεί να ήταν άλλοτε πυρόπληκτες, άλλοτε σεισμόπληκτες και άλλοτε πληγείσες από φυσικές καταστροφές. 

Πάντως, κατά το Επιμελητήριο Έβρου, από τις τις ψευδεπίγραφα δοθείσες υπέρ των επιχειρήσεων κρατικές ενισχύσεις σχεδιάστηκαν αποκλειστικά και μόνο για να καλυφθούν οι τρέχουσες ανάγκες των τραπεζών, σε ρευστότητα, κερδοφορία και κεφαλαιακή επάρκεια και όχι προς όφελος των (δήθεν) ωφελούμενων επιχειρήσεων».

Θέσεις Τονικίδη για το πρόβλημα των εγγυήσεων του Ελληνικού Δημοσίου στα επιχειρηματικά δάνεια