Το μεγαλύτερο εκπτωτικό κέντρο ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με ΕΛΛΗΝΙΚΑ προϊόντα στο Κιλκίς

Γράφει ο Πάνος Μαύρος

Κιλκίς 2.039 μΧ  
Οι Κινέζοι ακούνε Κιλκίς και γίνονται «Τούρκοι». Οι δε Τούρκοι κάνουν τώρα τον «Κινέζο». Τους την «έφερε» κάποιος που δεν τον υπολόγιζαν καν, στο τεράστιο κομμάτι που λέγεται παγκόσμιο εμπόριο. Τα τελευταία 15 χρόνια οι σχιστομάτηδες και μεμέτηδες μας «ξέσκισαν» στην κυριολεξία, στο εμπόριο και την οικονομία.

Κεφάλι δε μπορούσε να σηκώσει οποιαδήποτε ΕΛΛΗΝΙΚΗ βιοτεχνία. Έκλειναν διαδοχικά ο ένας μετά τον άλλον. Μικρομεσαίες βιοτεχνίες και επιχειρήσεις, ενδυμάτων, παπουτσιών, παιχνιδιών, ηλεκτρικών, δώρων, τροφίμων, ειδών οικιακής χρήσης, και γενικά οτιδήποτε κάποτε έδινε δουλειά και ένα κομμάτι ψωμί στο λαό μας, ΠΕΘΑΙΝΕ. 

Και πώς να ανταγωνιστείς τα Κινεζάκια; Με μεροκάματο 1-2 δολάρια, για 12 ώρες εργασίας ανά ημέρα, ανασφάλιστοι και τρομοκρατημένοι από το «Σοσιαλιστικό καπιταλισμό» τους, που να τους «παίξεις» στα ίσια; Και είχες τους δικούς μας τους πονηρούς, δήθεν μεγαλόψυχους και ανθρωπιστές, αλλά κυρίως υποκριτές. Που δεν τους αρκούσε η ξευτίλα αυτών των ανθρώπων στη χώρα τους. Ήθελαν να τους φέρουν και εδώ. Να ξεφτιλίζονται και αυτοί, και εμείς……….. Και ποιος ήταν ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΣ; Μα τα μεγάλα κεφάλια πάντα, που κρυβόταν από πίσω και εκμεταλλευόταν φτωχούς ανθρώπους …… 

Και να βλέπεις τους καταστηματάρχες μας με τα τόσα ενοίκια, και τους ΝΟΜΙΜΟΥΣ Έλληνες μικροπωλητές μας ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ από την ασυδοσία….. Ειδικά στο παζάρι του Κιλκίς, γινόταν «το έλα να δεις», από παράνομους πωλητές. 

Και όταν λέγαμε εμείς, « κάντε λίγο κράτει ρε παιδιά. Μη μαζεύετε τη σάρα και τη μάρα. Και εμείς παιδιά και οικογένειες έχουμε να ζήσουμε», οι πονηροί και ντεμέκ ανθρωπιστές αφήνιαζαν. Τι ρατσιστές, τι απάνθρωπους, τι κακόψυχους, τι οπισθοδρομικούς μας είπαν, δε λέγεται. Όταν αγόραζαν όμως την άθλια κινέζικη φόρμα, από το παζάρι του Κιλκίς για 10 ευρώ,(χωρίς απόδειξη ….) που την είχε ράψει «με αίμα» ένα 10χρονο κινεζάκι, η τουρκάκι στα Άδανα καλά ήταν; Εκεί γιατί δε ξεσηκωνόταν ενάντια στην εκμετάλλευση, την απανθρωπιά και το ρατσισμό εναντίον των φτωχών; Γιατί δεν «πολεμούσαν» το άνισο παιχνίδι, στο μόχθο των νόμιμων επιχειρηματιών μας; Άραγε, ποιο παιδικό «χεράκι» έφτιαξε το παιχνίδι, που θα διαλύσει μέσα σε 5΄ με τα «χεράκια του»…. το δικό μας «αγγελούδι»; Ποιο χεράκι κατασκεύασε τα στολίδια και λαμπιόνια που απολαμβάνουμε τις «Άγιες» μέρες…….; Πόσοι ζουν την αιώνια «κόλασή τους» για να ζήσουμε εμείς τον για λίγες μέρες τον «Άγιο Παράδεισό μας»; 

Θεωρίες, ιδεολογίες, ουτοπίες, μεγάλα παχιά λόγια; ΧΟΡΤΑΣΑΜΕ…… Έπρεπε να δούμε το μέλλον μας. Και ρισκάραμε. Δεν αντέχαμε άλλο. Τι κάναμε; «Μπουκάραμε» στην κυριολεξία, στις δίδυμες πρώην αποθήκες του στρατού στην Ελ. Βενιζέλου. Αλλόφρονες ο Δήμος και οι άλλοι εμπλεκόμενοι, προσπάθησαν να μας βγάλουν έξω. Εδώ και χρόνια μάλωναν πως θα χρησιμοποιηθούν αυτά τα κτίρια. Ναι, αλλά πότε; Από το 1996 τα παραχώρησε ο Στρατός. Αλλά τι έγινε σε αυτή την πόλη, για να γίνει και αυτό; 

Toυς κάναμε μία «τρίπλα», αρκετά παράτολμη βέβαια, αλλά δεν είχαμε άλλη επιλογή. Τους είπαμε ότι θα εμείς θα αναλάβουμε όλη την ανακαίνιση και διαμόρφωση των κτιρίων. Αν όμως «τα έβρισκαν» κάποτε μεταξύ τους, για να δημιουργηθεί πράγματι κάτι καλό για το Κιλκίς ( Πολιτιστικό ή Πνευματικό Κέντρο, Δικαστικό Μέγαρο κτλ), τότε εμείς θα αποχωρούσαμε άμεσα, και κυρίως θα τους αφήναμε δωρεάν ότι είχαμε φτιάξει ήδη. Μεγάλο ρίσκο, αλλά ξέραμε με ποιους είχαμε να κάνουμε. Σιγά μην τα έβρισκαν για το καλό των Κιλκισιωτών… Η καρέκλα της εξουσίας ήταν γλυκιά σαν το μέλι.. Μπήκαμε μέσα και αρχίσαμε δουλειά. 

Ποια ήταν η ιδέα μας; Ένα ΕΚΠΤΩΤΙΚΟ εμπορικό κέντρο, το οποίο θα πουλούσε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΥΣΤΗΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΦΤΗΝΑ . Από ρούχα και παπούτσια, μέχρι τρόφιμα, ηλεκτρικά, κτλ. Ακόμα και τα κρέατα, οι πατάτες, οι χυμοί και οτιδήποτε άλλο πουλούσαν τα γυράδικα, fast food, εστιατόρια και καφέ που είχαμε μέσα, ήταν από Ελληνικές μικρές επιχειρήσεις μεταποίησης.

Ανακαινίσαμε πλήρως τα δύο κτίρια, σεβόμενοι πάντα την αρχιτεκτονική τους και την ιστορία τους. Από εστίες μόλυνσης και ασχήμιας, που ήταν πριν, τώρα πλέον έλαμπαν. Βασικά υλικά ήταν το τούβλο, το ξύλο, και κυρίως το γυαλί. «Ενώσαμε» τα δύο κτίρια με γυαλί, και έγινε ένας ενιαίος χώρος, πράγματι ελκυστικός, για ψώνια, βόλτα και καφεδάκι, χειμώνα καλοκαίρι. Στο κέντρο των δύο κτιρίων, που για οροφή είχαν το γυάλινο σκέπαστρο, βάλαμε εκατοντάδες φυτά και λουλούδια, με νερά, βραχάκια, πίδακες κτλ. Και γύρω-γύρω μαγαζάκια για καφέ η φαγητό. Αυτό που μας ενδιέφερε κυρίως όμως, ήταν το εμπορικό κομμάτι. 

Το εμπορικό μας κέντρο ονομάστηκε «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΚΠΤΩΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΚΙΛΚΙΣ». Επειδή πουλούσαμε αποκλειστικά Ελληνικά προϊόντα, ήρθαμε σε επαφή αρχικά, και κατόπιν σε συνεργασία με Ελληνικές μικρές επιχειρήσεις που είχαν κλείσει, η ήταν έτοιμες να βάλουν λουκέτο, η φυτοζωούσαν μη αντέχοντας την Κινέζικη και Τούρκικη λαίλαπα. Τους είπαμε ξεκάθαρα: « Κάνουμε μια προσπάθεια εδώ στο Κιλκίς μπας και καταφέρουμε και ορθοποδήσουμε, και εσείς και εμείς, εμπορικά και οικονομικά. Θέλουμε να μας προμηθεύετε τα προϊόντα σας σε ΟΣΟ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΗ ΤΙΜΗ ΓΙΝΕΤΑΙ. Θέλετε να προσπαθήσουμε; Καλώς. Δε θέλετε; Κλάψτε τη μοίρα σας, απολύστε τους εργάτες σας, κάντε απεργίες όπως σας παραμυθιάζουν να κάνετε οι βολεμένοι, καταραστείτε τους Κινέζους, ή την Άγκελα, πλακώστε στο ξύλο κανένα Πακιστανό κτλ.» 

Τους προτείναμε να πάρουν επιδοτούμενους άνεργους από τον ΟΑΕΔ για να κατέβει το κόστος. Ακόμα και μερική απασχόληση προτείναμε όπου χρειαζόταν. Οι βολεμένοι άρχισαν την τρομοκρατία: « Εκμεταλλεύονται το μόχθο σας, το δίκιο σας, τα κεκτημένα που με αγώνες καταφέραμε» και άλλες παπαριές. Ποιοι μιλούσαν. Αυτοί που τώρα ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΑΝ, μέσα από τις βουλευτικές τους θέσεις και όχι μόνο… Κάποιοι αρνήθηκαν αμέσως, διότι νόμισαν θα τους εκμεταλλευτούμε. Λες και εμείς ήμασταν σε καλύτερη μοίρα. 

Κάποιοι φοβήθηκαν τους βολεμένους και δήθεν ιδεολόγους. Κάποιοι τόλμησαν, συνεργάστηκαν μαζί μας, και ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ !!!! Χιλιάδες κόσμος (κυρίως φτωχός) από Θεσσαλονίκη, τους γύρω νομούς, ακόμα και από Θεσσαλία και Βαλκάνια συρρέουν καθημερινά για ψώνια στο Κιλκίς. Πως τρέχαμε κάποτε εμείς στη Βουλγαρία, την Θεσσαλονίκη, ακόμα και την Τουρκία για δερμάτινα; Ε !! τώρα τρέχουν αυτοί σε εμάς. Επιτέλους, σταμάτησε η οικονομική αιμορραγία προς Βαλκάνια και μεγάλα σούπερ μάρκετ ξένων συμφερόντων. Κλαίνε με μαύρο δάκρυ οι Σκοπιανοί, οι Βούλγαροι οι Τούρκοι και το «Γερμανικό», που κάποτε μας ξεζούμιζαν… 

Να βλέπεις πάμφθηνα, αλλά κυρίως ΠΟΙΟΤΙΚΑ παπούτσια, ρούχα, υφάσματα από Ελληνικές βιοτεχνίες που κάποτε έκλεισαν και έστειλαν χιλιάδες κόσμο στην ανεργία, να πουλιούνται σαν ζεστά κουλούρια, και τα κινεζάκια να τα μαζεύουν και να φεύγουν. Στο καλό και να μας γράφετε. Να βλέπεις ουρές έξω από καταστήματα πρώην προβληματικών επιχειρήσεων εσωρούχων, γυαλικών, σαπουνιών, ειδών δώρων και να δακρύζεις από ευτυχία, που ξαναήρθε επιτέλους το χαμόγελο στην πόλη μας. Μέχρι και χαρτικά, απορρυπαντικά, καλλυντικά, σαμπουάν πουλούσαμε. Είπαμε όμως : ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΠΑΜΦΘΗΝΑ. Είχαμε τέτοια επιτυχία, που αυτό το μοντέλο και την τεχνογνωσία, τα μεταφέραμε και σε άλλες πόλεις με τη μορφή του φρανσάιζ. 

Κιλκίς 2.039 μΧ

* ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΓΝΩΜΗΣ

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Facebook

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Twitter

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Pinterest

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Google+

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Dailymotion

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Youtube