Ψεκάστε με με χρυσόσκονη ...

Της Βούλας Ιωαννίδου
Γιατί τα παιδιά δεν έχουν κατάθλιψη;
Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί; Τι έχουν τα παιδιά που δεν έχουν οι μεγάλοι και δεν νοσούν από κατάθλιψη;
Η λογική τους είναι "τετράγωνη", το μαρτυρούν τα έκπληκτα μάτια τους στα παράλογα και παράταιρα των μεγάλων.

Η αίσθηση δικαίου είναι αναμφισβήτητη, αναβλύζει από τις εκθέσεις - απόψεις τους, από τις ζωγραφιές τους, το μαρτυρούν το δέσιμο και τα ταιριάσματα μεταξύ τους ανεξάρτητα από πιστοποιητικά οικογενειακής κατάστασης και φορολογικές δηλώσεις. 'Ισως θα 'πρεπε ν΄αποτελεί το ζύγι για τους δικαστικούς πριν αποφασίσουν.
Το χιούμορ τους προδίδεται όταν μια γκριμάτσα τους μας προκαλέσει γέλιο, επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά μόνο και μόνο για να μας βλέπουν να γελάμε.
Τα προβλήματά τους ...ένα φαγητό που δεν τους αρέσει, ένα παιχνίδι που δεν μπορούν ν΄αποκτήσουν, μια βόλτα στις 5 τα χαράματα ή ο κατάλογος του δάσκαλου... είναι τόσο σημαντικά γι΄αυτά, όσο για μας το ΔΝΤ, η ΔΕΗ, η εφορία ή η έλλειψη διακοπών το καλοκαίρι ....
Προσωπική μου άποψη και καθόλου επιστημονική ,είναι ότι τα παιδιά διαθέτουν, πιστεύουν πολύ και επενδύουν στην φαντασία τους . Εκεί είναι η διαφορά μας κι εκεί οφείλεται η ανεμελιά τους σε σχέση με τους μεγάλους!
Δεν νοούνται Χριστούγεννα για τα παιδιά, χωρίς τον Αϊ Βασίλη! Δε νοείται παραμύθι, χωρίς στο τέλος να νικήσει ο καλός τον κακό! Δε νοείται για τα παιδιά, η Σταχτοπούτα να παλεύει με τις στάχτες για όλη της τη ζωή! Και στο φεγγάρι να πάμε, κι ο καθένας μας να έχει στην πυλωτή του παρκαρισμένο το ιδιωτικό του αεροπλάνο, για τα παιδιά, την αγαπημένη του θα έρθει να την κλέψει ο πρίγκιπας με το άσπρο άλογο. ΄Ενα φιλί από τον καλό της, θα ξυπνήσει την ωραία κοιμωμένη κι όχι η επίμονη κόρνα του διθέσιου γυαλιστερού καμπριολέ αυτοκινήτου.
΄Οταν είμαστε κοντά τους, μας παρασύρουν σε ταξίδια και χαμογελάμε, θέλουμε να΄μαστε περισσότερο μαζί τους, θέλουμε να γίνουμε ο ήρωάς τους, θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι γονιοί και άνθρωποι και μόλις χάσουμε την επαφή μας μαζί τους πατάμε το off και ξαναγινόμαστε ενήλικες ...
Απλά πράγματα, απλές λέξεις που αν τις βάλεις στη σωστή σειρά , και τις μπολιάσεις με ομορφάδα , βγαίνει το παραμύθι...
΄Ολα τα παιδάκια όταν μεγαλώσουν θέλουν να γίνουν Ζορρό και να κυνηγούν το κακό. Χτίζουν ολημερίς κάστρα και πύργους στην άμμο που το πρώτο κύμα τα ισοπεδώνει , και αυτά ακούραστα και γελώντας, ξαναρίχνονται στη δουλειά για να τα κάνουν ακόμη μεγαλύτερα και καλύτερα για να τα καταβροχθίσει το επόμενο κύμα.
Ζουν την φαντασία τους κι εμπνέονται απ΄αυτήν, και δημιουργούν , γι΄αυτό χαμογελούν και παίζουν ξέγνοιαστα κι ας καίγεται ο κόσμος γύρω τους. Ελπίζουν πάντα στο μαγικό ραβδάκι !
Εκεί πάσχουμε εμείς. Φοβόμαστε να πιστέψουμε στα παραμύθια! Φοβόμαστε τις μεγάλες ιδέες κι αυτά που δεν χωρούν στην τσέπη μας και στο μυαλό μας! Φοβόμαστε να εμπνευστούμε απ΄αυτά. Φοβόμαστε να τα "ζήσουμε". Λες και θα χάσουμε τη σειρά μας από την μιζέρια κι από την κακομουτσουνιά μας. Που είναι το κακό δηλαδή αν παραμυθιαστούμε; Μη τυχόν και χαλαρώσουν οι μύες του προσώπου μας από το σφίξιμο; Μη τυχόν κρυφοχαμογελάσουμε κι αρχίσουν ν΄ "ανησυχούν" οι γύρω μας;
Αναρωτιέστε γιατί τα γράφω όλα αυτά και που θέλω να καταλήξω;
Τις τελευταίες μέρες βοά το διαδίκτυο για το "μάνα " εξ ουρανού που θα΄"ρθει" από την Ελληνική Ομογένεια, για το χρέος της χώρας μας. Το τι διαβάζω από απόψεις και "θέσεις", είναι απερίγραπτο! ... άλλοι σωτήρες στην καμπούρα μας ! ....που ήταν τόσο καιρό οι εθνοσωτήρες!....γιατί δεν αγοράζουν το ΔΝΤ να δανείζονται όλοι από μας!...που είναι τα λεφτά και δεν μας τα δείχνουν! .....γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια και καχυποψία.
Δεν το υπερασπίζομαι με επιχειρήματα, γιατί δεν έχω και ούτε είναι αυτός ο στόχος μου τώρα. Το υπερασπίζομαι όμως, ως ανάγκη μου ν΄απαγκιστρωθώ από την μιζέρια μου και την ανάγκη μου ν΄ακουμπήσω την ταλαιπωρημένη σκέψη μου! Απλοϊκή σκέψη, αλλά τόσο ευεργετική για μένα!
Η ζωή μου συνεχίζεται όπως και πριν, αγωνιστικά και αγωνιώντας , αλλά το κρατώ κι αυτό στην άκρη του μυαλού μου, ως καταφύγιο, για να με ξεκουράζει και να με ανακουφίζει, όπως περιμένω να δω άσπρη μέρα όταν χιονίζει :)
Πιθανόν να είναι μια ακόμη απογοήτευση, ε και; ΄Εχω στο δισάκι μου αρκετές από δαύτες. Το κέρδος μου θα΄ναι , ότι το χρονικό διάστημα μέχρι ν΄αποκαλυφθεί, εγώ γλύκανα, ήλπιζα, όπως γλυκαίνω κι ελπίζω μ΄οτιδήποτε μου δημιουργεί ελπίδα για το καλύτερο...
Δυστυχώς δεν επτωχεύσαμεν οικονομικώς ως χώρα, επτωχεύσαμε σε φαντασία, κάνουμε συνέχεια εκπτώσεις στα όνειρά μας και βγάλαμε από την ζωή μας τις γοργόνες και τις νεράϊδες και εθιστήκαμε στον δρακουμέλ και στους κακούς τους λύκους!
΄Ασε καλέ μου άνθρωπε, να ζήσουμε τ΄όνειρο για όσο κρατήσει!!! ΄Ασε να πασπαλίσουμε τα όνειρά μας με χρυσόσκονη.
΄Ασε καλέ μου άνθρωπε, ν΄απεγκλωβιστεί το μυαλό μου από την μαυρίλα, μήπως κι αρχίσω να διακρίνω χρώματα!
΄Ασε καλέ μου άνθρωπε, να τριγυρνάει έστω σαν καλή νεραϊδα μέσα στο μυαλό σου να μαλακώσει λίγο το μέσα μας !!!
΄Αστο καλέ μου άνθρωπε σαν χάπι στον οργανισμό μας, να πέσει λίγο η πίεση μπας και γλυτώσουμε το εγκεφαλικό!! Μήπως και σώσουμε κανέναν από την αυτοκτονία!!
΄Ασε καλέ μου άνθρωπε, να μας συντροφεύει το βράδυ στο κρεββάτι μας, να κοιμηθούμε μια νύχτα σαν πουλάκια!!!
Δώσε του χρόνο, να εξελιχθεί και να μας δείξει το αληθινό του πρόσωπο, τι νόημα έχουν οι μουτσούνες που το βάζουμε μαντεύοντας τις διαθέσεις του. Αν ξεκινώντας να διηγηθείς ή να διαβάσεις ένα παραμύθι , βιαστείς να διαβάσεις το τέλος , χάνεις τη μυσταγωγία του παραμυθιού ....με ότι αυτό συνεπάγεται ...
Εγκωμίασε τον υγιή πατριωτισμό τους, μπας και ζηλέψουν την δόξα τους οι πολτικοί μας και μερακλώθούν και το πάρουν αλλιώς ....
Κόστος δεν έχει, τι μας πειράζει και δείχνουμε τέτοιον εθισμό στην μιζέρια της σκέψης!!!
Λένε ότι ο φτωχός στον ύπνο του καρβέλια ονειρεύεται, άσε τον άνθρωπο να ονειρευτεί να ξεγελάσει την πείνα του ν΄αντέξει άλλη μια μέρα ....
΄Ασε να πιστέψουμε στην Ανάσταση, αφού ούτως ή άλλως την σταύρωση την βιώνουμε, γιατί τσιγκουνευόμαστε την ελπίδα; ...
"΄Οταν κάποιος σου δείχνει το φεγγάρι, μη κοιτάς το δάχτυλο" Διδασκαλία ΖΕΝ
΄Οσο κι αν φαίνομαι γραφική, θα προσπαθώ να αποδημήσω εις Κύριον βλέποντας το φεγγάρι παρά τα δάχτυλα που κατασπαράζουν τη ζωή μου ...
Αισιοδοξείτε είναι ευεργετικό και μεταδοτικό!!!!