Μνημόνιο ή Μνημόσυνο

Γράφει ο Λευτέρης Παυλίδης 
ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ονόμασε ο απλός, πλην δαιμόνιος, Ελληνικός λαός το μνημόνιο και δεν έχει καθόλου άδικο. Όποιος έχει βάλει κάτω τα δεδομένα και τα ‘χει εξετάσει (τα κόμματα το έκαναν πρώτα απ’ όλους, άλλο αν δε λένε την αλήθεια) θα έχει οπωσδήποτε διαπιστώσει ότι όλα αυτά που συμβαίνουν τη τελευταία διετία στην Ελλάδα, οδηγούν πράγματι σε ένα απόλυτο αδιέξοδο. Παραφράζοντας τη ρήση «ευτυχισμένος είναι εκείνος που αγνοεί τη δυστυχία του» (νομίζω λόγια του Oscar Wilde) θα έλεγα ότι «αισιόδοξος είναι εκείνος που αγνοεί την απελπισία του». Κατά συνέπεια, κανείς στην Ελλάδα δεν θα μπορούσε να αισιοδοξεί εάν γνώριζε ότι δεν έχει καμία ελπίδα.

Αυτά που προβλέπουν τα δύο εξοντωτικά μνημόνια και υπογράφηκαν απ’ τους Κυβερνώντες μας, είναι κυριολεκτικά ασύλληπτα! Δεν τα χωράει ανθρώπινος νους. Δεν ξέρω τί εξήγηση θα μπορούσε να δοθεί για τους αποδεχόμενους επαχθείς όρους της σύμβασης; Με ποιο σκεπτικό, ποια λογική και ποιο δικαίωμα προχώρησαν στη σύναψη αυτών των συμβάσεων. Στο συμπέρασμα που οδηγείται κάθε λογικός σκεπτόμενος άνθρωπος, είναι ότι ενώπιον της δυσκολότερης στιγμής της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας, προσπάθησαν να διασωθούν, όπως λέμε λαϊκά… να σώσουν τον πισινό τους. Για να σώσουν δηλαδή το κύρος τους και μπροστά στο πολιτικό κόστος, προτίμησαν να θυσιάσουν την Ελλάδα και 11 εκατομμύρια Έλληνες. Και προκειμένου να το πετύχουν με κάθε κόστος και να μην μείνουν στην ελληνική ιστορία ως άλλοι Τρικούπηδες (διότι και το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» θέλει θάρρος για να το πεις) υπέγραψαν συμβάσεις που ξεπουλάνε την ίδια τη χώρα τους/μας.
Είναι εκπληκτικό το πόσο στημένο είναι όλο το σκηνικό γύρω απ’ αυτό. Την ώρα που δεκάδες καταξιωμένοι Συνταγματολόγοι βεβαιώνουν ότι υπάρχουν εξόφθαλμες παρατυπίες τόσο ως προς το περιεχόμενο των συμβάσεων αυτών όσο και ως προς την ισχύ και τον άκυρο τρόπο που ψηφίστηκαν από την Ελληνική Βουλή (άρθρο 28 παρ.2 Συντάγματος) ‘κανονίστηκε’ να διαψευστεί κάθε ίχνος ένστασης και αμφιβολίας και να εξασφαλιστούν με απόφαση του ΣΤΕ μάλιστα η οποία τα κρίνει καθόλα νόμιμα! Η αλήθεια όμως είναι ότι αυτά που προβλέφθηκαν και με τον τρόπο που προβλέφθηκαν, προσκρούουν τόσο στις διατάξεις του Συντάγματος όσο και στο Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις Διεθνείς Συνθήκες και κυρίως στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ). Για το πώς αντιμετωπίζουν τα ΜΜΕ την όλη κατάσταση, όντας μέρος του πολιτικού συστήματος και παιχνιδιού, έγραψα ήδη στο προηγούμενο κείμενο (τρόμος κι ελπίδα).
Δεν θα επεισέλθω σε λεπτομέρειες σχετικά με το πόσα δικαιώματα (εργατικά και μη) των πολιτών καταστρατηγήθηκαν ή πόσα όρια (φορολογικά και μη) ξεπεράστηκαν, διότι αυτά είναι γνωστά σε όλους μας, καθώς τα βιώνουμε καθημερινά. Θέλω να μείνω στη σημασία των κινήσεων αυτών για τη χώρα, να προσπαθήσω να δώσω μια ερμηνεία και να προβλέψω τη συνέχεια του έργου. Ούτε ειδικός είμαι ούτε πολιτικολόγος, απλά καταθέτω την άποψή μου, όχι ως νομικός αλλά ως απλός Έλληνας προβληματισμένος πολίτης.
Επανερχόμενος στον τίτλο του θέματος λοιπόν, πριν το μνημόσυνο ήρθε το μνημόνιο. Η Ελλάδα δέθηκε χειροπόδαρα και παραδόθηκε άνευ όρων. Ή καλύτερα, με ‘υποδουλωτικούς’ όρους. Όποιος πρόκαμε (σε αντίθεση με τον κ. Χρυσοχοίδη) να διαβάσει όχι όλο, αλλά έστω και μέρη του μνημονίου, διαπίστωσε πράγματα εξωφρενικά ως προς τη κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας! Ενδεικτικά θα αναφέρω το σχόλιο του έγκριτου νομικού και καθηγητή κ. Χρυσόγονου, ο οποίος σε ομιλία του περιέγραψε απλά αλλά πολύ χαρακτηριστικά, τί μπορεί να μας συμβεί: «αν το ελληνικό Δημόσιο δεν είναι σε θέση να αποπληρώσει μία από τις δόσεις του Δανείου κατά την ημερομηνία λήξης, που είναι σε 3-5 χρόνια το πολύ, το κράτος-δανειστής έχει δικαίωμα να κατάσχει και να εκπλειστηριάσει πχ το Μέγαρο της Βουλής των Ελλήνων (ακίνητο) ή τα αεροσκάφη της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας (κινητά). Εάν δε, ως υπερθεματιστής εμφανιστεί πχ η Τουρκία και πλειοδοτήσει, η Βουλή θα μπορούσε να μετατραπεί σε Τουρκική Πρεσβεία»!!! Αυτά δεν είναι φαντασιώσεις, ούτε καν υπερβολές. Αυτά θα μπορούσαν άνετα να συμβούν στο κοντινό μέλλον, καθώς προβλέπεται δήμευση της Δημόσιας Περιουσίας.
Ποιοι μας έφεραν σ’ αυτή τη κατάσταση και με ποιο δικαίωμα; Η αλήθεια είναι ότι τα 2 (μέχρι πρότινος) κόμματα εξουσίας, εξαπάτησαν τον λαό. ΟΧΙ ΜΟΝΟ δεν έφεραν πραγματική ανάπτυξη και ευημερία στη χώρα, ΑΛΛΑ δημιούργησαν ψευδαισθήσεις ανάπτυξης και ευημερίας στους πολίτες (τον γνωστό εικονικό πλούτο). ΟΧΙ ΜΟΝΟ κατέστρεψαν τον Κυβερνητικό ιστό της χώρας με κακοδιαχείριση, συντήρηση διαφθοράς, φοροεισπρακτική ανικανότητα και πελατειακή λειτουργία, ΑΛΛΑ υποτιμούν και τη νοημοσύνη μας αφού τολμούν να το αρνούνται επιρρίπτοντας τις ευθύνες ο ένας στον άλλον. ΟΧΙ ΜΟΝΟ δημιούργησαν τα ασύλληπτα χρέη δισεκατομμυρίων με τη λήψη πολλών και υπέρογκων δανείων, ΑΛΛΑ τα απέκρυπταν κιόλας επιμελώς επί 35 ολόκληρα χρόνια! Κι όταν έφτασε η ώρα να αποκαλυφθούν (διότι δεν γινόταν διαφορετικά) ΟΧΙ ΜΟΝΟ επέδειξαν την ανικανότητά τους (για άλλη μια φορά) να διαχειριστούν τη δύσκολη κατάσταση και να βρουν τους τρόπους ανάκαμψης, ΑΛΛΑ προτίμησαν (ξανά) την εύκολη λύση του δανεισμού και της εξάρτησης και μάλιστα αυτή τη φορά με τους πιο επαχθείς και ασύμφορους όρους της ιστορίας! Και τέλος, ΟΧΙ ΜΟΝΟ δεν τιμωρήθηκαν για όλα αυτά τα δεινά, ΑΛΛΑ (το πιο εκπληκτικό απ όλα) τώρα εμφανίζονται και ως Μεσσίες που θα μας σώσουν απ’ αυτή την απερίγραπτη κατάσταση που υπαίτια μας οδήγησαν!!!
Στο (καλοστημένα) οργανωμένο σχέδιό τους, το απόλυτο όπλο τους είναι ο τρόμος, όπως έχω ήδη γράψει. Έτσι, τα απειλητικά σενάρια που σκόπιμα κυκλοφορούν, είναι ότι η χώρα θα βγει απ’ το Ευρώ και για να μη γίνει αυτό, θα πρέπει να ξαναεκλεχθούν οι ίδιοι. Ναι, αυτοί που έφεραν όλα τα δεινά στη χώρα, αυτοί μόνο έχουν… σχέδιο! Η Τρόϊκα απ’ την άλλη, συνεννοημένα εξυπακούεται, συντηρεί και τροφοδοτεί τον τρόμο αυτό με παράλληλα σποραδικά απειλητικά σενάρια εξόδου απ’ την Ευρωζώνη.
Στη πραγματικότητα, κανείς τους δεν το επιθυμεί και δεν αφήσει να συμβεί. Αυτό που φοβούνται οι δανειστές μας, σε περίπτωση εξόδου μας, δεν είναι τόσο το γεγονός ότι θα μπουν σε περιπέτειες και σε μονοπάτια άγνωστα, αλλά κυρίως ότι το παράδειγμα της Ελλάδας θα ακολουθήσουν η Πορτογαλία, Ισπανία και Ιταλία, με άμεσο, ορατό και βάσιμο πλέον κίνδυνο τη κατάρρευση όλης της Ευρωζώνης και κατ’ επέκταση και του Ευρωνομίσματος. Αυτό το ξέρουν όλοι πλέον. Ακόμη και στη περίπτωση που το Ευρώ δεν καταρρεύσει άμεσα, θα είναι τόσο σοβαρό το πλήγμα που θα δεχτεί, που η επιστροφή στο μοναδικό αξιόπιστο νόμισμα για τις διεθνείς συναλλαγές (δολάριο) θα είναι μονόδρομος.
Σε όλα αυτά, δεν είναι καθόλου αδιάφορο – ασύνδετο το ότι φρόντισαν να εξασφαλίσουν τη συνοχή της Ευρώπης, αποκλείοντας το ενδεχόμενο αποχώρησης κράτους – μέλους, μεταρρυθμίζοντας τις σχετικές διατάξεις στη Συνθήκη της Λισαβόνας. Συνεπώς και το σενάριο εκμετάλλευσης της χώρας μας με τα μνημόνια και τις ληστρικές συμβάσεις, δεν μοιάζει καθόλου επιστημονικής φαντασίας. Δυστυχώς, αυτό που ισχυρίζονται κάποιοι συνωμοσιολογικοί κύκλοι περί οργανωμένου σχεδίου ξεπουλήματος και προδοσίας της χώρας, μοιάζει πλέον πραγματικό! Αυτός ο λαβύρινθος ή καλύτερα η χρεοκοπική δύνη στην οποία περιστρεφόμαστε επί 2 ολόκληρα χρόνια, είναι φτιαγμένα δόλια ούτως ώστε να μας κρατάνε αιχμάλωτους σε έναν φαύλο κύκλο απ’ τον οποίο να μη μπορούμε να βγούμε. Με δυό λόγια, για να είμαστε ελεγχόμενοι και εύκολα κατευθυνόμενοι.
Η αλήθεια είναι πως φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο να βγει η Ελλάδα από το Ευρώ. Το σίγουρο είναι πως οι τύραννοι θα κάνουν ό,τι μπορούν για να την κρατήσουν. Διότι έτσι τους βολεύει και εξυπηρετεί τον διπλό σκοπό τους: και η Ευρωζώνη δεν θα καταρρεύσει και τους Έλληνες θα έχουν υποδουλωμένους. Δεδομένου λοιπόν ότι η αποπομπή της Ελλάδας είναι αδύνατη (βάσει όσων προβλέπονται στη νεότερη Συνθήκη της Λισαβόνας), οι φόβοι τους είναι πλέον μήπως γίνει κάτι που δεν προέβλεψαν και τελικά αναγκαστεί να οδηγηθεί από μόνη της εκτός Ευρώ!
Η δική μου ταπεινή εκτίμηση είναι (κι ας μείνει αποτυπωμένη ως μαρτυρία στην ιστοσελίδα) πως όχι μόνο θα βγει σύντομα η Ελλάδα απ’ το Ευρώ, όχι μόνο θα καταρρεύσει η Ευρωζώνη (ως αλυσιδωτή αντίδραση) αλλά κυρίως ότι θα επέλθει μία γενικευμένη Παγκόσμια οικονομική κρίση, που προφανώς θα οδηγήσει σε νέο κραχ. Ένα κραχ σαφώς μεγαλύτερο και σοβαρότερο του 1929 αλλά δρομολογημένο και με αποκλειστικό σκοπό να επιβληθεί η ‘Νέα Παγκόσμια Τάξη Πραγμάτων’ στην οποία διαφαίνεται ότι αποσκοπούν εδώ και πολλά χρόνια: μία γλώσσα, μία θρησκεία, μία κουλτούρα, ένα νόμισμα ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ μία Κυβέρνηση! Αυτό όμως θα είναι το θέμα άλλου κειμένου και προβληματισμών…