Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ

Η 1η Μάη είναι η μέρα που οι εργάτες όλου του κόσμου τιμούν τους νεκρούς της τάξης τους, τους ηρωικούς αγώνες και τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος στην ανειρήνευτη πάλη με το κεφάλαιο. Σύμβολο στον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Η μέρα που η παγκόσμια εργατική τάξη διατρανώνει την απόφαση της να συνεχίσει την ηρωική της πορεία ως το τέλος, ως τη νίκη.
Tο σύστημα της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης έχει εξαπολύσει θεούς και δαίμονες για να ξεπεράσει την κρίση προς όφελος του, μεταφέροντας όλα τα βάρη στις πλάτες της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας, καταστρέφοντας παραγωγικές δυνάμεις και πρώτα απ’ όλα καταστρέφοντας τη βασική παραγωγική δύναμη, τον άνθρωπο. Οι απολύσεις, το κλείσιμο εργοστασιων, η μαζική φτώχεια, είναι μια ακόμα απόδειξη ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος από την κριση. Καμια υποταγή, κανένα συγχωροχάρτι σε αυτήν τη βαρβαρότητα. Με αυτήν την απόφαση τιμάμε τη φετινή πρωτομαγιά.
Σ' αντίθεση με αστικές θεωρήσεις, η πραγματικότητα είναι πως η εργατική τάξη όχι μόνον δεν έχει εξαφανιστεί, αλλά εξελίσσεται, αναπτύσσεται, όχι μόνο ποσοτικά αλλά και ποιοτικά, ως βασική παραγωγική δύναμη.
H εργατική τάξη είναι η κινητήρια δύναμη της κοινωνικής εξέλιξης και η ιστορική της αποστολή συνίσταται στην κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, στην κατεύθυνση της πλήρης εξάλειψης των τάξεων. Δεν υπάρχει άλλη κοινωνική δύναμη που να μπορεί να εκπληρώσει αυτό το ρόλο.
Η κρίση του καπιταλισμού αποδεικνύει τα ιστορικά όρια του συστήματος, ενώ η εργατική τάξη, που δεν έχει στη διάθεσή της τα μέσα παραγωγής, είναι ο «νεκροθάφτης» του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Αυτός ο ιστορικός επαναστατικός ρόλος της εργατικής τάξης προϋποθέτει αυτή να οργανωθεί σε τάξη για τον εαυτό της. Η διαμόρφωση και ισχυροποίηση του επαναστατικού Κόμματος είναι αναγκαία για να συνειδητοποιήσει η εργατική τάξη την αποστολή της, για να διαμορφωθεί επαναστατική στρατηγική καθοδήγησης της ανειρήνευτης ταξικής πάλης ενάντια στο κεφαλαίο.
Μέσα στο χαμό της οικονομικής κρίσης, βγαίνουν οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και των παραφυάδων τους και οδύρονται για τον άμεσο κίνδυνο να μην πληρωθούν μισθοί και συντάξεις, για τον άμεσο κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας αν δεν πληρωθούν τα δανεικά. Αυτοί, που με την πολιτική τους, χρεοκοπούν καθημερινά τα λαϊκά στρώματα, αυτοί που καταλήστευσαν τα ασφαλιστικά ταμεία, αυτοί που διόγκωσαν τα κρατικά ελλείμματα και τα χρέη, για να υπηρετήσουν την ανάπτυξη των μονοπωλίων, εμφανίζονται υπέρμαχοι μιας ισχυρής κυβέρνησης την επομένη των εκλογών. Για να κάνει τι; Να συνεχίσει και να εμπλουτίσει τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική που ήδη εφαρμόζεται.
Εχουμε, όμως, και μια άλλη, πιο επικίνδυνη, εκδοχή της ίδιας απάτης. Εδώ πρωταγωνιστεί η ναυαρχίδα της «ενότητας της αριστεράς» η οποία όπως λένε βρίσκεται προ των πυλών και αποτελεί ιστορική ευκαιρία για τον ελληνικό λαό. Πρόκειται για μια πονηρή αναστροφή του πολιτικού προβλήματος της χώρας, από πρόβλημα εξουσίας, σε πρόβλημα διακυβέρνησης. Λες και οι κυβερνήσεις δεν υπηρετούν την οικονομική εξουσία, αλλά μπορούν και να αποσπαστούν από αυτήν και να υπηρετήσουν αντίθετα συμφέροντα. Είναι δυνατόν, ισχυρίζεται, να ασκήσουμε φιλολαϊκή πολιτική χωρίς να θίξουμε και πολλά πράγματα από το ευρωπαϊκό οικοδόμημα των μονοπωλίων.
Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Οποιος υποστηρίζει την Ευρωπαϊκή Ενωση τάσσεται με τα μονοπώλια. Οποιες προθέσεις και να έχει, θα υποχρεωθεί, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να συναινέσει σε μείωση μισθών και συντάξεων, στο χτύπημα των αυτοαπασχολούμενων και των αγροτών, στο στραγγαλισμό των λαϊκών αναγκών. Εκεί οδηγεί η άμεση λύση που προτείνουν.
Η ανάπτυξη είναι η μαγική λέξη που επαναλαμβάνεται από το 92 ως σήμερα στους τίτλους όλων των συμφωνιών της ΕΕ. Σ' αυτή τη λέξη επενδύουν και όσοι άλλοι προσπαθούν να πείσουν πως δε φταίει ο καπιταλισμός για τα δεινά των εργατών, αλλά οι αντιαναπτυξιακές πολιτικές που λείπουν. Στο όνομα της ανάπτυξης η Συνθήκη του Μάαστριχτ υποσχόταν 15 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας. Και με την εφαρμογή της έφερε πολλαπλάσια εκατομμύρια ανέργων.
Όλοι μαζί κρύβουν το ταξικό περιεχόμενο της «ανάπτυξης», όπως με ακρίβεια προσδιορίζεται στα κείμενα που οι ίδιοι προσυπογράφουν. Πρόκειται για την καπιταλιστική ανάπτυξη και σημαίνει μόνο αύξηση κερδών, των καπιταλιστικών κερδών. Αυτήν την ανάπτυξη ευαγγελίζεται και ο Ολάντ και οι εδώ υποστηριχτές του. Αυτή η ανάπτυξη, ακριβώς γιατί έχει σαν βάση της τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, προϋποθέτει το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων, γεγονός που επίσης κρύβουν οι υποστηριχτές του ...Ολάντ, όλα, δηλαδή, τα πολιτικά κόμματα που με τη μια ή την άλλη παραλλαγή θεωρούν αυτονόητο ότι είναι μονόδρομος οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, μονόδρομος η εξουσία του κεφαλαίου και κατά συνέπεια μονόδρομος η εντός αυτών των τειχών πολιτική - κυβερνητική διαχείριση.
Δυστυχώς, για όλους αυτούς, η πεισματάρα πραγματικότητα έρχεται ξανά και ξανά να δείξει ότι με αυτήν ή την άλλη διαχείριση, με μνημόνια ή χωρίς μνημόνια, με φερετζέδες περί κρίσης χρέους ή άλλους, ένα πραγματικό γεγονός παραμένει: Το καπιταλιστικό σύστημα παραδέρνει σε μια άγρια κρίση. Αναζητά με αυτά ή τα άλλα μέτρα την περίφημη «ανάπτυξη», που όμως δεν έρχεται γιατί η κρίση είναι κρίση υπερσυσσώρευσης, δηλαδή είναι κρίση που για να ξεπεραστεί πρέπει να καταστραφούν παραγωγικές δυνάμεις, πριν απ' όλα εργατική δύναμη και βεβαίως κεφάλαια, δηλαδή και αρκετοί από τους καπιταλιστές μαζί.
Αυτό πασχίζουν να διαχειριστούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις που θεωρούν ένα το κρατούμενο την Ευρωπαϊκή Ενωση και καταφεύγουν κάθε μέρα και σε μια διαφορετική πρόταση για τα ...χρέη. Αυτό που πράγματι πασχίζουν να επιβάλουν είναι την υποταγή των εργατών. Αυτό που θέλουν να εμποδίσουν είναι τη χειραφέτηση της συνείδησης των εργατών, των εργατών που μπροστά στα μάτια τους βλέπουν όλο και περισσότερο ότι αυτό το σύστημα δεν τραβάει άλλο, αυτό το σύστημα ζητάει τον νεκροθάφτη του.
Την περασμένη Δευτέρα οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στη ΓΣΕΕ ζήτησαν τη σύγκληση των οργάνων της Συνομοσπονδίας και την προκήρυξη πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας αμέσως μετά τις εκλογές, ώστε οι εργαζόμενοι να απαντήσουν στην προκλητική απαίτηση εργοδοτών και κυβέρνησης να μειωθούν οι μισθοί και να καταργηθούν οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Μέχρι στιγμής η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ «κάνει την πάπια» και ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Απαξιώνει να τοποθετηθεί. Και πως να το κάνει άλλωστε όταν ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ ενίοτε και με τη συμβολή της «Αυτόνομης Παρέμβασης» πάνε σε διαλόγους με την εργοδοσία και υπογράφουν συμβάσεις με μειώσεις μισθών.
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι την επόμενη των εκλογών το κεφάλαιο θα εντείνει την επίθεσή του στο έπακρο. Αυτό ήδη γίνεται ορατό πλέον στον καθένα.
Μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα. Το πισωγύρισμα σε συνθήκες προηγουμένων δεκαετιών δεν είναι ο ρεαλισμός της εποχής. 126 χρονιά μετά την Πρωτομαγιά του Σικάγο, δε μας αξίζει η φτώχεια, η εξαθλίωση, η ανεργία, η δουλειά ήλιο με ήλιο για να τα βγάλουμε πέρα. Παράγουμε όλο τον πλούτο και μας ανήκει.
- Να δυναμώσει τώρα ο αγώνας για κλαδικές Συμβάσεις που θα εμποδίζουν τη σφαγή στα μεροκάματα και τους μισθούς.
- Να δυναμώσει η οργανωμένη αντίθεση στα χαράτσια και τη φοροληστεία, με αίτημα την κατάργησή τους.
- Να επεκταθεί η λαϊκή ανυπακοή στις πληρωμές των γονιών για να λειτουργήσουν τα σχολεία, των ασθενών για να εξεταστούν στα νοσοκομεία.
- Να καταργηθούν τα χαράτσια της δήθεν «αλληλεγγύης», της ΔΕΗ και το λεγόμενο τέλος επιτηδεύματος.
- Να υπάρξει ισχυρό πλέγμα με μέτρα ουσιαστικής προστασίας των ανέργων, ανακούφισης των υπερχρεωμένων νοικοκυριών ώστε να πάρουν ανάσα, να μην οδηγηθούν στην εξαθλίωση.
- Να σταματήσουμε το νέο έγκλημα για το τσάκισμα των συντάξεων και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
- Να υπερασπιστούμε τα παιδιά μας από την απληστία των εργοδοτών που τα θέλουν να δουλεύουν για 400 ευρώ.
Να πολλαπλασιαστούν οι χαλυβουργίες
Δυναμώνουμε την αλληλεγγύη μας στον ηρωικό αγώνα τους
Η καλύτερη αλληλεγγύη στον αγώνα των απεργών χαλυβουργών, είναι να πολλαπλασιαστούν οι χαλυβουργίες, να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους εργαζόμενοι και σωματεία σε επιχειρήσεις και κλάδους. Κάθε εργατικός χώρος να γίνει κάστρο αντίστασης.
Σήμερα, υπάρχει διέξοδος! Να βαδίσουμε στο δρόμο της λαϊκής συμμαχίας. Αυτός είναι ο δρόμος ώστε να αλλάξει ο σημερινός αρνητικός συσχετισμός δύναμης. Αυτός είναι ο δρόμος ώστε να πετάξουμε από πάνω μας τα δεσμά της εκμετάλλευσης, να ανατρέψουμε τη δικτατορία των μονοπωλίων που ντύνεται με το μανδύα της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Να τραβήξουμε το δικό μας δρόμο ανάπτυξης, που θα έχει ως μοναδικό κίνητρο την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Αυτός είναι ο δρόμος της Λαϊκής Εξουσίας και της Λαϊκής Οικονομίας.