Ο Αγώνας ενάντια στα μεταλλεία έρχεται από το μέλλον

Του Άρη Κοκοβίδη

Τώρα που συμπληρώνεται ένας χρόνος από τότε που ξεκίνησε η μικρή μας ιστορία με τον αγώνα ενάντια στα μεταλλεία στον Ν.Κιλκίς, μπορούμε να εκφράσουμε κάποιες σκέψεις για όσα έχουν γίνει αλλά και γι’αυτά που μπορούν να γίνουν.  Όταν ξεκίνησε η προσπάθεια διαφήμισης του Νομού μας από το κράτος των Αθηνών για τον πλούτο που κρύβεται στο υπέδαφος και οι προσπάθειες για ολοκλήρωση με συνοπτικές διαδικασίες της δήθεν δημόσιας διαβούλευσης και προκήρυξης του διαγωνισμού, κάποιοι από εμάς τους πολίτες αυτού του τόπου, αποφασίσαμε να δράσουμε άμεσα. Η πρώτη απόφαση ήταν να ξεκινήσουμε μια προσπάθεια ενημέρωσης της τοπικής κοινωνίας για τις συνέπειες που θα είχε ένα τέτοιο έργο και στο φυσικό περιβάλλον και στις ζωές των κατοίκων του Νομού μας. Σήμερα πλέον όλοι γνωρίζουμε για τις διαστάσεις που έχει πάρει το θέμα με την δημιουργία του μετώπου, με την ευαισθητοποίηση μεγάλου πλήθους συμπολιτών μας, με την τοποθέτηση πολλών φορέων αλλά και του Δήμου ενάντια στα μεταλλεία. Πέρα όμως από την αναγνώριση του γεγονότος ότι λίγοι αποφασισμένοι και αφοσιωμένοι πολίτες μπορούν να πετύχουν πάρα πολλά και πέρα από την εξέλιξη του θέματος, μια και τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμη, σ’αυτήν λοιπόν την μικρή μας ιστορία κρύβεται κάτι ακόμη μεγαλύτερο.
Αυτό λοιπόν που συνέβη στον τόπο μας τους τελευταίους μήνες δεν είναι τίποτα λιγότερο από την απόφαση των συμπολιτών μας να πάρουν την ζωή τους στα χέρια τους μετά από πάρα πολλά χρόνια. Την απόφαση να δράσουν μόνοι τους χωρίς την καθοδήγηση κανενός και ενωμένοι, ρίχνοντας τις διαχωριστικές γραμμές που κάποιοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να διατηρήσουν. Την απόφαση ότι οι σχέσεις εμπιστοσύνης, αλληλεγγύης και συνεργατικότητας θα χτιστούν πρώτα από εμάς τους ίδιους, τους από κάτω, και μετά θα εκφρασθούν με την δυναμική τους στους έχοντες την εξουσία, τους από πάνω. Οι δεκάδες τοπικές συναντήσεις, συνελεύσεις, ημερίδες, του μετώπου με τους κατοίκους του Νομού, έγιναν πάνω στις αρχές της οριζόντιας συνεύρεσης της ισότιμης συναπόφασης και της ελεύθερης συμπόρευσης, όταν βέβαια ήταν γνωστή η θέση μας για τα μεταλλεία. Παράλληλα πολλοί συμπολίτες μας βρέθηκαν για πρώτη φορά με την πρόκληση για την λήψη αποφάσεων για την ίδια την ζωή τους, κάτι το οποίο εξελίσσει την ικανότητα τους για θέματα αυτοδιοίκησης, αλλά και αναβαθμίζει το πνεύμα την ψυχή και την δημοκρατική τους συνείδηση.
Η συστράτευση ενάντια στα μεταλλεία από τόσο μεγάλο πλήθος συμπολιτών μας έγινε με την ελεύθερη βούληση όπως αυτή διαμορφώνεται όταν η πληροφορία και η ενημέρωση δεν υπόκειται στον έλεγχο αυτών που κυβερνούν, ούτε και στον παραμορφωτικό φακό των ΜΜΕ τα οποία όπως όλοι γνωρίζουμε ελέγχονται από τεράστια συμφέροντα, ξένα προς τα συμφέροντα της τοπικής κοινότητας και των κατοίκων, που φυσικά και είναι οι μόνοι, οι κάτοικοι, που ξέρουν καλύτερα από τον καθένα ποιο είναι το πραγματικό τους συμφέρον.
Όλα τα παραπάνω λοιπόν δεν είναι τίποτα λιγότερο από τον μοναδικό, ίσως, δρόμο για την αντιμετώπιση όχι μόνο του θέματος των μεταλλείων αλλά και των τεράστιων και αβάσταχτων προβλημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα η κοινωνία στο σύνολο της, στην Ελλάδα και όχι μόνο. Όσοι από εμάς ονειρευτήκαμε ένα καλύτερο κόσμο πάνω στις αρχές της ελευθερίας, ισότητας δικαιοσύνης, βλέπουμε όχι μόνο κάτι τέτοιο να φαντάζει πλέον άπιαστο, αλλά ακόμη και αυτές οι λίγες κατακτήσεις του λαού να κατακρημνίζονται η μία μετά την άλλη. Στο αμείλικτο ερώτημα που βασανίζει τις συνειδήσεις μας ¨τι κάνουμε;¨ αυτός ο αγώνας που δόθηκε σε αυτή την μικρή γωνιά του κόσμου αποτελεί την απάντηση, δηλαδή μια μικρή οπή στον χρόνο που φέρνει το μέλλον στο οπτικό πεδίο του παρόντος (Zizek σε B.Arditi). Μια κοινωνία στην οποία τις τύχες των ζωών μας αλλά και των παιδιών μας θα τις ορίζουμε εμείς και μόνο εμείς και όχι κάποιοι άρχοντες δήθεν δημοκρατικά εκλεγμένοι, και στην οποία επίσης, δημοκρατία θα σημαίνει όχι μόνο να μιλάς ελεύθερα αλλά και αυτό που λές να εισακούεται και να μην αγνοείται από αυτούς που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς.
Οι πολίτες του Ν.Κιλκίς που έδωσαν και δίνουν αυτό τον αγώνα ενάντια στα μεταλλεία έκαναν ένα τεράστιο βήμα προς το όνειρο. Ποτέ πια τα ¨κοινά¨ δεν θα είναι το ίδιο στον τόπο μας, και ποτέ πια δεν θα βλέπουμε τα προβλήματα που μας ταλανίζουν, ιδιαίτερα σήμερα, με μοιρολατρία με φόβο και απάθεια. Τον τρόπο τον γνωρίζουμε, η απόφαση είναι δική μας.