ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΈΛΗ: "Μια φορά και έναν καιρό κάποιοι καλικάντζαροι νόμιζαν... πως είναι ινδιάνοι"

Τι σχέση έχει αυτός ο Τσερόκι
 με τους δικούς μας Καλικάντζαρους;

"Οι καλικάντζαροι της υπανάπτυξης της Β/Α Χαλκιδικής αλλά και ολόκληρης της χώρας, είναι προφανές ότι ενοχλήθηκαν πάρα πολύ με τον τίτλο που τους αποδώσαμε σε προηγούμενη μας ανάρτηση(δείτε εδώ) και κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να αποτινάξουν από πάνω τους τον χαρακτηρισμό καλικάντζαροι, όπως την άχνη ζάχαρη που μένει επάνω τους από τους κουραμπιέδες που τρώνε αυτήν την περίοδο, η οποία, ενώ τους λευκαίνει και τους ομορφαίνει…(«Ομορφάντρες μας!»), ουσιαστικά δεν τη θέλουν, γιατί είναι πιστά προσηλωμένοι στη «μαυρίλα» που υπηρετούν και τους κάνει αόρατους, μέσα στο σκοτάδι που ζουν…
Έτσι σε πρόσφατη ανάρτηση της Ρεσπέντζα (δείτε εδώ), που προέρχεται από το blog του «πανεπόπτη οφθαλμού» της μεταλλευτικής, πολιτικής, επιχειρηματικής και κοινωνικής ζωής του τόπου, είδαμε με περισσή απόλαυση την προσπάθεια του, να αποσείσει τις ομοιότητες που έχει η δράση των πολέμιων της μεταλλευτικής με τα παγανά της ελληνικής παράδοσης στο σήμερα, και να ταυτιστούν με τους Ινδιάνους του 16ου αιώνα απέναντι στην εισβολή των Ισπανών Conquistadores…
Για όσους δεν γνωρίζουν, οι Conquistadores ήταν ιδιαιτέρως τυχοδιώκτες, βίαιοι θρησκόληπτοι και περισσότεροι εξ αυτών αγράμματοι. Μέσα από αυτά τους τα γνωρίσματα και εκμεταλλευόμενοι την υπεροχή τους σε οπλισμό, κατάφεραν όντως να αφανίσουν μεγάλους πληθυσμούς των Ινδιάνων της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής, αρπάζοντας παράλληλα το βιός, χωρίς πολλά-πολλά.
Μπορεί κανείς από εσάς, αγαπητοί αναγνώστες, να εντοπίσει τι κοινό έχουν σε αυτό που ονομάζουμε στάση ζωής, οι καλικάντζαροι της υπανάπτυξης του σήμερα με τους Ινδιάνους του χθες; Να προσπαθήσουμε λίγο;
Οι Ινδιάνοι έμεναν σε καταυλισμούς και σε σκηνές. Οι καλικάντζαροι μας δείχνουν να αποφεύγουν τη νομαδική ζωή. Τους αρέσει μάλλον να ιδιωτεύουν σε βίλλες, μεζονέτες ή μονοκατοικίες, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα των κοινών θνητών.
Οι Ινδιάνοι για να μετακινηθούν χρησιμοποιούσαν το άλογο. Οι μαϊμού Ινδιάνοι του σήμερα, χρησιμοποιούν πάρα πολλά… άλογα για να πάνε από τη βίλλα στο καφενείο ή στη β΄ κατοικία. Εδώ ίσως να έχουμε ένα κοινό σημείο επαφής του χθες με το σήμερα, καθώς πολλά από αυτά τα αυτοκίνητα , φέρουν τιμής ένεκεν(;;;;) το όνομα από Ινδιάνικες φυλές που έχουν εξαφανιστεί… (Π.χ. τσερόκι, καγιέν)
Επιπλέον οι Ινδιάνοι του τότε αποστρέφονταν τον πλούτο και τα αξιώματα. Ακριβώς το… αντίθετο από ότι κάνουν οι καλλικάντζαροι μας δηλαδή, οι οποίοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία, ανήκουν στην λεγόμενη κοινωνική ελίτ και πλούτο διαθέτουν σε τραπεζικές θυρίδες και δημόσια αξιώματα κουβαλούν φορτωμένα από ιδιωτικά τους συμφέροντα…
Με τους Ινδιάνους του τότε δε φαίνεται να έχουν πολλές ομοιότητες οι καλικάντζαροι της υπανάπτυξης. Μήπως όμως έχουν πολλά κοινά με τους Conquistadores, ως προς τη στάση και τη συμπεριφορά τους, τα οποία συμπυκνώνονται στο εξής ένα, που δεν είναι άλλο από τον τυχοδιωκτισμό; Για να το ψηλαφίζουμε το ζήτημα, λίγο πιο προσεκτικά.
Α) Δεν συνιστά τυχοδιωκτισμό, το να συμπλέεις κατά της μεταλλευτικής δραστηριότητας, με κόμματα και φορείς που κυνήγησαν τον Εφραίμ, που παραβίασαν «συμβολικά» το άβατο του Αγίου Όρους, ενώ εσύ βγαίνεις δημόσια και στηρίζεις τις επιχειρηματικές του δράσεις;
Β) Δε είναι τυχοδιωκτικό, ενώ οι ετερόκλητοι σύμμαχοι σου έχουν ξευτιλίσει το Άγιον Όρος και το μοναχισμό, μετά όλοι μαζί να ζητούν από κοινού από τον Οικουμενικό Πατριάρχη να πάρει αρνητική θέση απέναντι στην ανάπτυξη της περιοχής (δείτε εδώ);
Γ) Δε συνιστά τυχοδιωκτισμό να ξεσηκώνεις τον κόσμο για τη δήθεν καταστροφή της φύσης από τη μεταλλεία, και σε άλλη, ανύποπτη στιγμή να τον καλείς να πει όχι σε ένα Καταφύγιο Άγριων Ζώων ;
Δ) Τυχοδιωκτισμός δεν είναι να αποθαρρύνεις δια της πλαγίας οδού τους κατοίκους του Κιλκίς απέναντι στην δική τους αναπτυξιακή προοπτική με το επιχείρημα, ότι δεν έχουν μεταλλευτική παράδοση και για αυτό το λόγο δε θα πάρουν από την περιοχή εργαζομένους και την ίδια στιγμή να πικραίνεσαι και να βγάζεις όλο σου το κόμπλεξ, επειδή στην περιοχή που ζεις και έχει μεταλλευτική κουλτούρα 26 αιώνων, η επενδύτρια εταιρεία, ανακοινώνει την έναρξη της διαδικασίας προσλήψεων, με προσωπικό που κατά το 90% θα προέρχεται από το εργατικό δυναμικό του δήμου σου;
Νομίζουμε ότι τα συμπεράσματα ανήκουν σε εσάς αγαπητοί μας αναγνώστες. Οι καλικάντζαροι μας, άδειοι από επιχειρήματα και από εμπνεύσεις, προσπαθούν για ακόμη μια φορά να κολλήσουν επάνω σε ιστορίες, κινήματα και αγώνες, που απέχουν έτη φωτός από αυτό που χρόνια τώρα, με κυρίως αθέμιτα μέσα, προσπαθούν να περάσουν στην κοινή γνώμη ως «αγώνα ενάντια στην καταστροφή της Β/Α Χαλκιδικής», ενώ στην ουσία πρόκειται για τη δαιμονοποίηση της μεταλλευτικής βιομηχανίας, γιατί τα προσωπικά τους οικονομικά συμφέροντα έχουν κολλήσει στην α΄, β΄, γ,΄δ΄ κατοικία….
Γιατί οι ίδιοι μάλλον περιμένουν... ότι θα ανακάμψει η οικοδομική δραστηριότητα. Αυτό όμως συμβαίνει όταν ανήκεις μέσα στο σύστημα που επικρίνεις και δεν θέλεις ούτε να ομολογήσεις, ότι είσαι κομμάτι αυτού, ούτε ότι η κρίση που ζεις είναι συστημική και χρειάζονται άλλοι τρόποι και μέθοδοι για να την ξεπεράσεις. Όσο και αν δε τους αρέσει η μεταλλεία και η καθετοποίηση της μεταλλευτικής παραγωγής, είναι η μόνη που είναι σε θέση υπό τις παρούσες συνθήκες να δώσει αυτά που χρειάζεται η τοπική μας οικονομία για να ανακάμψει. Είναι η μόνη που μπορεί να δώσει ώθηση και στις άλλες οικονομικές δραστηριότητες. Μέχρι τώρα δεν είδαμε ΚΑΝΕΝΑ αναπτυξιακό μοντέλο από τους αντίπαλους της μεταλλευτικής που να είναι, έστω και κατά προσέγγιση, σε θέση να δώσει λύσεις στο οικονομικό τέλμα, στο οποίο έχει περιέλθει κατά μεγάλο μέρος και με δική τους ευθύνη αυτός ο τόπος…
Αγαπητά μας Καλικαντζαράκια, ευχόμαστε η νέα χρονιά να σας βρει σε θέσεις δημιουργικής σύνθεσης και όχι «μάχης», καθώς με τον αυταρχισμό που διαθέτετε, πολύ φοβούμαστε, ότι θα βιώσετε το μεγάλο σας Βατερλό. Σας καλούμε να αναγνωρίσετε τα λάθη σας, να κάνετε την αυτοκριτική σας. Να αφήσετε τα παραμύθια και τις σάλτσες. Για εσάς, όχι για εμάς. Ούτως ώστε, αν υπάρξει ποτέ μια χαραμάδα επικοινωνίας, για το καλό του τόπου να τη γεφυρώσουμε. Το ίδιο υποσχόμαστε να πράξουμε και εμείς αν χρειαστεί."