Του Κώστα Μηναρετζή
Περίμενα να κατακάτσει ο κουρνιαχτός, για να γράψω κι εγώ κάποιες απόψεις γύρω από τα οικονομικά προβλήματα που ήταν ολοφάνερο ότι έρχονταν με μεγάλη ταχύτητα και στον αθλητισμό. Μέσα σ’ αυτήν τη λαίλαπα των εξοντωτικών μέτρων κατά πάντων, θα φάνταζε το λιγότερο αστείο να μη συμπεριληφθεί ο ερασιτεχνικός αθλητισμός, ο οποίος εξαρτάται αποκλειστικά από την κρατική επιχορήγηση.
Το να λέμε τώρα ότι είναι υπεράριθμοι και υψηλόμισθοι οι υπάλληλοι του ΣΕΓΑΣ, ή ότι δεν έχουν αντικείμενο οι διάφορες επιτροπές, ή ότι είναι πολυτέλεια να έχουμε τόσους ομοσπονδιακούς και σωματειακούς προπονητές κλπ., νομίζω πως δεν βγάζει πουθενά.
Η πραγματικότητα είναι μπροστά μας και χρειάζονται σύνεση και ψυχραιμία για να την αντιμετωπίσουμε όσο πιο σωστά γίνεται. Γνώμη μου είναι ότι πρέπει να συσταθεί κάποια επιτροπή από υπαλλήλους του ΣΕΓΑΣ, προπονητές και αθλητές, που θα καθίσει και θα εξετάσει το πρόβλημα, χωρίς να αναλωθεί στο ποιος ευθύνεται περισσότερο ή λιγότερο.
Αφού καταλήξει σε κάποια λογικά συμπεράσματα, να ζητήσει συνάντηση με τους αρμόδιους της πολιτείας (υπουργείο Αθλητισμού, ΓΓΑ κλπ.) για να τους προτείνει ποια μέτρα πρέπει να ληφθούν ώστε να μετριαστούν οι συνέπειες του μειωμένου μπάτζετ.
Αυτή η άποψη που εκφράζω μπορεί να φαίνεται απλοϊκή, αλλά νομίζω πως μπορεί να ξεκινήσει έναν διάλογο που ίσως φέρει κάποιες λύσεις, αρκεί να είμαστε ρεαλιστές. Άλλωστε, όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενο σημείωμά μου, ο ερασιτέχνης αθλητής, ο ιδεολόγος προπονητής και ο ρομαντικός παράγοντας δεν θ’ αφήσουν τον στίβο να πεθάνει.
Ο,τι και αν κάνουν…
Περίμενα να κατακάτσει ο κουρνιαχτός, για να γράψω κι εγώ κάποιες απόψεις γύρω από τα οικονομικά προβλήματα που ήταν ολοφάνερο ότι έρχονταν με μεγάλη ταχύτητα και στον αθλητισμό. Μέσα σ’ αυτήν τη λαίλαπα των εξοντωτικών μέτρων κατά πάντων, θα φάνταζε το λιγότερο αστείο να μη συμπεριληφθεί ο ερασιτεχνικός αθλητισμός, ο οποίος εξαρτάται αποκλειστικά από την κρατική επιχορήγηση.
Το να λέμε τώρα ότι είναι υπεράριθμοι και υψηλόμισθοι οι υπάλληλοι του ΣΕΓΑΣ, ή ότι δεν έχουν αντικείμενο οι διάφορες επιτροπές, ή ότι είναι πολυτέλεια να έχουμε τόσους ομοσπονδιακούς και σωματειακούς προπονητές κλπ., νομίζω πως δεν βγάζει πουθενά.
Η πραγματικότητα είναι μπροστά μας και χρειάζονται σύνεση και ψυχραιμία για να την αντιμετωπίσουμε όσο πιο σωστά γίνεται. Γνώμη μου είναι ότι πρέπει να συσταθεί κάποια επιτροπή από υπαλλήλους του ΣΕΓΑΣ, προπονητές και αθλητές, που θα καθίσει και θα εξετάσει το πρόβλημα, χωρίς να αναλωθεί στο ποιος ευθύνεται περισσότερο ή λιγότερο.
Αφού καταλήξει σε κάποια λογικά συμπεράσματα, να ζητήσει συνάντηση με τους αρμόδιους της πολιτείας (υπουργείο Αθλητισμού, ΓΓΑ κλπ.) για να τους προτείνει ποια μέτρα πρέπει να ληφθούν ώστε να μετριαστούν οι συνέπειες του μειωμένου μπάτζετ.
Αυτή η άποψη που εκφράζω μπορεί να φαίνεται απλοϊκή, αλλά νομίζω πως μπορεί να ξεκινήσει έναν διάλογο που ίσως φέρει κάποιες λύσεις, αρκεί να είμαστε ρεαλιστές. Άλλωστε, όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενο σημείωμά μου, ο ερασιτέχνης αθλητής, ο ιδεολόγος προπονητής και ο ρομαντικός παράγοντας δεν θ’ αφήσουν τον στίβο να πεθάνει.
Ο,τι και αν κάνουν…
Προσυπογράφω, κυρίως γιατί αναζητούνται τώρα ψύχραιμες φωνές για να αναζητήσουν με την σειρά τους εφικτές λύσεις, προς όφελος της νεολαίας, που ασχολείται ή θέλει να ασχοληθεί με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆσε ρε Κώστα. Κάτι αργομισθίες σαν και τη δικιά σου μας φάγανε τόσα χρόνια τώρα
ΑπάντησηΔιαγραφή