Πραγματοποιήθηκε η 7η Πανελλήνια Συνάντηση Ποντιακής Νεολαίας

Στις 2, 3 και 4 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις κατασκηνώσεις ΚΟΡΕΛΚΟ στον Κάλαμο, η 7η Πανελλήνια Συνάντηση Ποντιακής Νεολαίας της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος.  Νεολαίοι από όλα τα ποντιακά σωματεία της Ελλάδος συγκεντρώθηκαν για 7η συνεχόμενη χρονιά με σκοπό την ενίσχυση της επικοινωνίας μεταξύ τους καθώς και την ανταλλαγή εμπειριών και απόψεων. Το θέμα της συνάντησης ήταν «Η ένταξη της ποντιακής διαλέκτου στην καθημερινότητα των νέων».

Η έναρξη της συνάντησης έγινε το απόγευμα της Παρασκευής 2 Σεπτεμβρίου με τους χαιρετισμούς του προέδρου της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος, καθηγητή, κ. Γεώργιου Παρχαρίδη, του προέδρου του Συνδέσμου Ποντιακών Σωματείων Νοτίου Ελλάδος και Νήσων κ. Γεώργιου Βαρυθυμιάδη, του προέδρου της Συντονιστικής Επιτροπής Νεολαίας της Π.Ο.Ε. κ. Γρηγόρη Κεσαπίδη καθώς και του αντιπεριφερειάρχη Αττικής κ. Λεωνίδα Αθανασιάδη.
Αρωγός στη υλοποίηση της συνάντησης ήταν η Περιφέρεια Αττικής η οποία προσέφερε την απαραίτητη οικονομική υποστήριξη. Την έναρξη των ομιλιών τίμησαν με την παρουσία τους: η κ. Δέσποινα Αφεντούλη περιφερειακή σύμβουλος Ανατολικής Αττικής, ο κ. Χάρης Πασβαντίδης σύμβουλος περιφερειάρχη, ο κ. Κωνσταντίνος Αλεξανδρίδης Αντιπρόεδρος της Π.Ο.Ε., ο κ. Γεωργιάδης Γεώργιος Γενικός Γραμματέας της Π.Ο.Ε. καθώς και μέλη του συμβουλίου του Σ.Πο.Σ. Νοτίου Ελλάδος και Νήσων.
Ο πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας σημείωσε ότι η νεολαία με τις συναντήσεις της δείχνει τη διάθεση να κρατήσει ζωντανή την παράδοση, αποτελεί ένα δυναμικό κομμάτι της Ομοσπονδίας και του οργανωμένου ποντιακού χώρου. Τόνισε πως με την αποκέντρωση που εφαρμόζει η Ομοσπονδία η συνδιάσκεψη γίνεται κάθε χρόνο σε διαφορετική πόλη, καθώς και ότι η νεολαία έχει οργανωθεί και τα μηνύματα είναι ιδιαίτερα αισιόδοξα για το μέλλον. Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στον Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό για την Ιστορία των Ελλήνων του Πόντου που πραγματοποιείται για 3η συνεχή χρονιά σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας.
Η βραδιά έκλεισε με δείπνο και γλέντι που κράτησε μέχρι αργά με καλλιτέχνες της νεολαίας.
Το πρωί του Σαββάτου οι εργασίες της 7ης Συνάντησης ξεκίνησαν με την εισαγωγική εισήγηση της κα Χρύσας Μαυρίδου, εκπαιδευτικός και Συντονίστρια στην Επιτροπή Πολιτισμού της Π.Ο.Ε. με θέμα τη γλώσσα, «Η ποντιακή διάλεκτος εκπέμπει SOS» η οποία ανέφερε χαρακτηριστικά: «Προσωπικά ομολογώ ότι συγκλονίστηκα όταν συνειδητοποίησα πως είμαι η γενιά που θα χρεωθεί την εξαφάνιση της ποντιακής μας λαλιάς, αφού δε μιλώ στα παιδιά μου ποντιακά ή μάλλον δε μιλούσα. Και χρησιμοποιώ παρελθοντικό χρόνο γιατί μετά το σοκ, τόλμησα και ξεπέρασα τις όποιες αναστολές μου και επιδόθηκα στο να μάθω να μιλώ τη μητρική μου γλώσσα, ξεπληρώνοντας το χρέος στον πατέρα μου και στα παιδιά μου. Στην αρχή προκαλούσα γέλια με την προφορά μου, σήμερα νιώθω περήφανη όταν οι μιζετέρ’ μου λένε «Ντο καλά καλατζεύς τα ποντιακά».
Στην πρώτη θεματική ενότητα «Η διάσωση της ποντιακής διαλέκτου» συμμετείχαν με τις εισηγήσεις τους ο Δρ Αντώνης Παυλίδης, κοινωνιολόγος, σχολικός σύμβουλος και πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Ποντίων Εκπαιδευτικών καθώς και ο Δρ Νίκος Λυγερός, στρατηγικός σύμβουλος.
Ο κ. Παυλίδης στην εισήγησή του «Η έκδοση ενός επιστημονικά άρτιου εγχειριδίου για τη διδασκαλία της ποντιακής διαλέκτου, ως εργαλείο για τη διατήρησή της στο μέλλον» τόνισε πως «Για την ανάγκη διατήρησης της διαλέκτου προτείνω καταρχάς την ίδρυση τομέων για τη διδασκαλία της ποντιακής διαλέκτου, αλλά και της ιστορίας του ποντιακού ελληνισμού, στο πλαίσιο είτε των Τμημάτων Φιλολογίας, είτε αυτοτελών Τμημάτων για τη μελέτη του Μικρασιατικού Ελληνισμού στα Πανεπιστήμια της χώρας. Αυτό θα προσδώσει κύρος και «νομιμοποίηση» στη διάλεκτο συνδέοντάς τη μάλιστα με την αρχαία ελληνική, θα δώσει την ευκαιρία για νέες επιστημονικές μελέτες που θα εμπλουτίσουν την έρευνα και συνεπώς θα δώσει νέα δυναμική στην ποντιακή διάλεκτο.»
Ο κ. Λυγερός αναφέρει στην εισήγησή του «Η γλώσσα μου είναι τα όρια της σκέψης μου» : « Η γλώσσα Navajo είναι μια γλώσσα που χανόταν εντελώς και σε κάποια φάση ο στρατιωτικός θεσμός της Αμερικής αποφάσισε να χρησιμοποιήσει για τους κώδικες επικοινωνίας τη γλώσσα Navajo. Θα είχε ενδιαφέρον να κάναμε κωδικούς στην ποντιακή. Εγώ θα ήθελα πολύ να δω κάποιον να σπάζει κώδικα που να είναι φτιαγμένος πάνω στην ποντιακή γλώσσα και όχι στην ελληνική. Δηλαδή ποιο είναι το θέμα; Η σπανιότητα της γλώσσας μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Γιατί επέλεξαν ας πούμε οι Αμερικανοί τη γλώσσα Navajo; Γιατί έχει μια δύσκολη δομή σε σχέση με τα αγγλικά, ήταν ελάχιστοι οι ομιλητές άρα τι έκαναν; Έβαζαν ανθρώπους στις διαβιβάσεις που μιλούσαν μόνο αυτή τη γλώσσα και κωδικοποιούσαν αυτή τη γλώσσα. Για να τη σπάσεις έπρεπε να μάθεις τη γλώσσα. Εδώ έχει ενδιαφέρον, άμα το δείτε ανάποδα, αν πραγματικά μιλούσατε στα ποντιακά ακόμα και στο e-mail σας να μπορούν να σας σπάσουν τη γλώσσα. Άρα αυτό που έχει σημασία είναι η χρήση και όχι η χρηστικότητα.»
Μετά από τις δύο εισηγήσεις ακολούθησε ένας εποικοδομητικός διάλογος μεταξύ των ομιλητών και των νεολαίων, στη διάρκεια του οποίου τέθηκαν επί τάπητος οι προβληματισμοί των νέων γύρω από τη διάσωση της ποντιακής διαλέκτου.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας στη δεύτερη θεματική ενότητα «Η διάδοση της ποντιακής διαλέκτου» παρουσιάστηκε οπτικοακουστικό υλικό με θέμα «Η ποντιακή διάλεκτος σήμερα από τη σκοπιά των καλλιτεχνών».
Στη συνέχεια ο κ. Πετρόπουλος Ηλίας, επίκουρος καθηγητής Ιστορίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και επισκέπτης καθηγητής στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδος επεσήμανε στην εισήγησή του «Η ποντιακή διάλεκτος μέσα από το τραγούδι» πως «Όταν λοιπόν από μικρός ένοιωθα ότι ήμουν στον σωστό δρόμο για την ανακάλυψη ενός μαγικού τρόπου ώστε να διαλύω αυτήν την οδυνηρή περιφρόνηση προς την γλώσσα μας και την καταγωγή μας, άρχισα να παίζω λύρα με μεγαλύτερο ζήλο, να μαθαίνω ολοένα και περισσότερες λέξεις, εκφράσεις και δίστιχα ποντιακά απ’ έξω και να λέω ότι είμαι Πόντιος και μάλιστα να νοιώθω περισσή υπερηφάνεια για την καταγωγή μου. Στο σχολείο, κυρίως στο λύκειο της Αλεξανδρούπολης, όλοι γνώριζαν την ποντιακή μου καταγωγή, αφού με έβλεπαν να παίζω λύρα σε διάφορες εκδηλώσεις του τοπικού Συλλόγου Ποντίων και με προσφωνούσαν «Πόντιε», δίχως αυτό ποτέ να μου προκαλεί ντροπή ή μειονεξία. Τουναντίον θα έλεγα, χαιρόμουν πολύ γι’ αυτό. Επεδίωκα μάλιστα στα διαλλείματα να βρίσκομαι με κάποιους φίλους συμμαθητές από ένα κοντινό στην Αλεξανδρούπολη χωριό, την Νίψα, για να έχω την ευκαιρία να συνομιλήσω μαζί τους στα ποντιακά, όσο μας επέτρεπε βεβαίως το επίπεδο της γνώσης μας.»
Ο κ. Γεωργιάδης Ιωάννης ηθοποιός και σκηνοθέτης στην ομιλία του για «Το ποντιακό θέατρο ως μέσο εκμάθησης της ποντιακής διαλέκτου» ανέφερε ότι: «Νέοι και νέες , αληθινά πιστεύω ότι το θέατρο είναι ένας από τους τρόπους που μπορούμε κι εμείς να αξιοποιήσουμε για την συνέχεια της διαλέκτου μας. Κι αυτό γιατί το θέατρο δεν αρκείται στη γραμματική εκφορά του λόγου αλλά ταυτόχρονα εγείρει τα αισθήματα και συνεπώς δημιουργεί πανίσχυρα βιώματα σε ηθοποιούς και θεατές. Τη γραμματική τη μαθαίνουμε και ο νους τα πάει καλά με τους κανόνες. Όμως χωρίς το βίωμα, οι κανόνες γρήγορα στεγνώνουν. Όσοι ευτυχήσαμε να μάθουμε την μητρική μας γλώσσα με πρωθιέρεια του λόγου την καλομάνα μας, σε κείνα τα καθημερινά μικρά θεατρικά επεισόδια της ανθρώπινης επικοινωνίας, διακαώς επιθυμούμε την επανάληψη τους, έστω παίζοντας θέατρο, διότι αυτός είναι ο τρόπος να εξασφαλίσουμε την αθανασία της ψυχής μας.»
Η βραδιά συνεχίστηκε με τη θεατρική παράσταση από το Σύλλογο Ποντίων Λαυρίου Αττικής "Ο Μιθριδάτης", "Οι χωρέταις", σε σενάριο και σκηνοθεσία Σιαμίδη Δημήτρη και έκλεισε με δείπνο και γλέντι στο οποίο συμμετείχαν νεολαίοι καλλιτέχνες από την Αθήνα καθώς και ο κ. Μιχάλης Καλιοτζίδης.
Οι εργασίες της 7ης Συνάντησης έκλεισαν την Κυριακή με την τρίτη θεματική ενότητα "Από την θεωρία στην πράξη" στην οποία μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής Νεολαίας παρουσίασαν τρόπους με τους οποίους μπορεί να ενταχθεί η ποντιακή διάλεκτος στην καθημερινότητα των νέων. Ακολούθησε η τροποποίηση του κανονισμού λειτουργίας της Συντονιστικής Επιτροπής Νεολαίας της Π.Ο.Ε.