Του Φώτη Μισόπουλου
prose pour un corps perdu
.........και πεθαίνουμε, τέλος, άγνωστοι στην πιο σκοτεινή γωνιά του ποιήματος
ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ[1]
1
[.........ΣΚΗΝΉ ΠΟΛΛΟΣΤΉ]
Ένα σπίτι Μια πόρτα
Ο ΆΛΛΟΣ: ........Το σπίτι μας Υπάρχει ακόμα Και έχει μια πόρτα Και η πόρτα είναι για μένα Η μητέρα μου είναι κει και θα μου ανοίξει να μπω μέσα Καλά που υπάρχει ακόμα το σπίτι μας
Εκείνος θα σαλέψει στην άμμο Κάτι θα σαλέψει στον ουρανό Τον αέρα Την άμμο Ουδέποτε παρά σε όνειρο Το καλό όνειρο μια φορά θα ταράξει Μικρό κορμί Μικρός όγκος Με την καρδιά να χτυπά γκρίζο Σταχτί Μόνο Ολόρθο
Το πρωί λοιπόν Αλλά προς τι να γίνομαι τόσο σαφής αφού αρχίζουμε πάντα όταν κάτι έχει τελειώσει Και υπέθεσα να είμαι κάποιο πρόσωπο Μυθιστορηματικό Ας γελάνε μαζί μου Η σκέψη χανόταν Ας χανόταν Θα με πονούσε σαν ξύλινο πόδι Ξύλινο πόδι Ξύλινο Δεν έσβησα το κερί ΝΑΙ Έσβησα άραγε το κερί; ΝΑΙ Αφού κοιμάμαι Και όλοι γύρισαν
Ο ΑΛΛΟΣ: ........οι σκάλες θα τρίζουν όπως τότε Αυτή είναι η πόρτα Από κει βγαίνει ο πατέρας Κάθε πρωί Ξαναμπαίνει κάθε βράδυ Μονάχα την Κυριακή αλλάζει το πρόγραμμα Παίζει με τα κλειδιά στο χέρι και μουρμουρίζει Μια ζωή Μια ολόκληρη ζωή Πίσω νιαουρίζει η πόρτα της κουζίνας Λίγο πιο πέρα το ρολόι γρατζουνάει βραχνά Τις ώρες Που δεν ξαναγυρίζουν
Γη Ουρανός Άπειρο Μικρό σώμα Ολόρθο Στην άμμο να κρατηθείς Πουθενά Βήμα στο άπειρο Θα το κάνει Δεν ακούγεται ανάσα Ίδιο γκρίζο Ολόγυρα Γη Ουρανός Κορμί Ερείπια Κι έπειτα απορούνε με πόση ευκολία μαθαίνεις ένα όργανο Δεν ξέρουν πόσα χρόνια άναβες με οικονομία Το φως Κι αργότερα δεν έχει καμιά σημασία το θύμα Ο δολοφόνος σκοτώνει πάντα κάτι άλλο Κάποιος ισχυρίστηκε πως είχε σβήσει Το κερί Τότε του μίλησα λοιπόν για το ξύλινο πόδι Επειδή βυθιζόταν μέσα στην τύρφη Επισήμανα ότι ποτέ δεν θα μπορούσα να τρέξω αρκετά γρήγορα Αυτό το έδαφος ήταν τρομερά ελαστικό Το έλος Το ανάχωμα
2
O ΑΛΛΟΣ: ......στο βάθος Καθόμουν στην αναποδογυρισμένη καρέκλα Έπαιζα τον οδηγό ράλλυ Ο πατέρας βήχει Ακούγεται το γουργούρισμα της χαλασμένης βρύσης Τα πλακάκια στο δάπεδο τρίζουν όταν πηγαινοέρχεται η μάνα Αυτή είναι η πόρτα Πίσω από κει ξετυλίγεται η ζωή από ένα αιώνιο κουβάρι Η ζωή ξετυλίγεται πάντα έτσι Συνεχίζεται πάντα έτσι Ο πόλεμος πέρασε απ' αυτήν την πόρτα Την άφησε απείραχτη Κατά λάθος Και τώρα είναι στη θέση της και θ' ανοίξει για μένα
Αργό μαύρο Μ' ερείπιο αληθινό Καταφύγιο Τέσσερις τοίχοι ανεστραμμένοι Δεν ακούγεται τίποτα Κνήμες Όγκος ενιαίος Χέρια κολλημένα Στα πλευρά Μικρό κορμί Φάτσα στο άπειρο Ουδέποτε παρά σε όνειρο χαμένο η ώρα περνά ατέλειωτη Σύντομη Πράγματα μισοειπωμένα Ο δρόμος που τρόμαξες και γύρισες βιαστικά Η παιδική προσευχή που την έκοψε το τρένο Έτσι δεν πρόλαβα ν' αποτελειώσω καμιά ηλικία Αρχίζω να τρέχω πιο γρήγορα Εδώ Βουλιάζει τρομερά Δεν θα μπορέσω ποτέ να τρέξω πιο γρήγορα Πού είναι το πλοίο; Μήπως είμαι μέσα;
Ο ΑΛΛΟΣ: .........όταν μπω θα κλείσει Πίσω μας Δε θάμαι πια έξω Θάμαι στο σπίτι Μου Αυτή είναι η πόρτα με το ξεθωριασμένο χρώμα
Το τσαλακωμένο γραμματοκιβώτιο Το ξεχαρβαλωμένο κουδούνι και η στιλπνή μπρούντζινη ταμπέλα Που γυαλίζει η μάνα μου
Κάθε πρωί Πάνω της γραμμένο τ' όνομά μας Μα τι λέω Δεν υπάρχει πια
Μόνο Ολόρθο Μικρό κορμί Γκρίζο Λείο Δίχως προεξοχές Λιγοστές τρύπες Ένα βήμα στα ερείπια Στην άμμο Με την πλάτη στο άπειρο θα το κάνει Τώρα έπρεπε κάθε νύχτα να ξεπερνάω τα όρια Όπως ένας νεκρός τον εαυτό του ή ένα παιδί που το αθώωσαν Για να μην έχει τίποτα δικό του Οπότε αν επιθυμείτε θα κάνουμε με την βάρκα όμορφο ταξιδάκι αναψυχής Θέλω απλώς να σας επισημάνω αγαπητή φίλη ότι εκεί που πάμε δεν υπάρχουν παρά σπασόχορτα και λυκοπόδια μικροί ποταμογείτονες κι ότι δεν έχω τίποτα στις τσέπες μου Μόνο λίγη ψίχα ψωμιού Για τα ψάρια
3
Ο ΑΛΛΟΣ: .........γιατί δεν είναι στη θέση της η ταμπέλα Ποιος έβγαλε τ' όνομά μας Τι γυρεύει αυτή η βρώμικη κάρτα πάνω στην πόρτα Μ' αυτό το ξένο όνομα Πώς μένει εδώ Γιατί δεν είναι τ' όνομά μας στην πόρτα Εδώ και τριάντα χρόνια ήταν εδώ Σ' αυτή τη θέση Τ' άλλα ονόματα βρίσκονται ακόμα στο σπίτι αυτό Στις πόρτες τους Όπως πάντα Stop
Ανεστραμμένο Αληθινό καταφύγιο Αδιέξοδο Σκορπισμένα ερείπια Μέρες και βράδια φτιαγμένα με όνειρα από άλλα βράδια Μέρες καλύτερες Θα ξαναζήσει όσο κρατά ένα όνειρο Θα ξαναγίνει μέρα και νύχτα Από πάνω του το άπειρο Έρημοι δρόμοι που μπορείς όλα να τα πεις Χωρίς ν' ακούσουν την ανεξιχνίαστη ηδονή Σαν νά 'δωσες επιτέλους μόνος την απάντηση ή - αλήθεια αγαπητή φίλη - Γιατί είστε τόσο θολή απόψε; Ακούτε; Μα εσείς αποσυντίθεσθε εντελώς Για να δούμε Ακούτε;
Ο ΑΛΛΟΣ: .......γιατί δεν γράφει πια το όνομά μας; Έτσι εύκολα δεν μπορεί κανείς να καρφώσει άλλο όνομα τη στιγμή που τριάντα ολόκληρα χρόνια έγραφε το δικό μας Ποιος είναι τέλος αυτός;
[Χτυπάει το κουδούνι Η πόρτα ανοίγει τρίζοντας] Ολόγυρα άπειρο γη ουρανός Ανεστραμμένοι Δεν ακούγεται τίποτα Μήτε ανάσα Άγραφες επιφάνειες Εκτυφλωτικό ήρεμο μάτι Φως Λησμονημένο Σκόρπια ερείπια Σταχτί γκρίζο
Αληθινό καταφύγιο Αδιέξοδο Κι όταν μεσάνυχτα ήρθε κρατούσε στο χέρι το παλιό καπέλο Απ' αυτά που βρίσκει κανείς πρόχειρα στην ανωνυμία ''Κρύψε με'' μου λέει Αλλά ποιος να τάχει μ' ένα τόσο τιποτένιο πρόσωπο ή ποιος να σε βοηθήσει σε μια τόσο συνηθισμένη περίπτωση
Και δεν θ' απομείνει από εσάς - αγαπητή φίλη - παρά μόνο αυτός ο μίσχος ενός βοτανικού νούφαρου [χρησιμοποιώ τη λέξη με έννοια που δύσκολα εκτιμάται σήμερα] Θα μαζέψω στο ποτάμι Τον μίσχο Είναι όλα σαν βελούδο Αληθινό χαλί Ελαστική μοκέτα Οπότε Γιατί να μένω καθισμένος πάνω της μ' αυτά τα δυο καρεκλοπόδαρα στα χέρια; Stop
ΑΥΛΑΙΑ
τα πρόσωπα
Ο ΑΛΛΟΣ
ΆΛΛΑ ΠΡΌΣΩΠΑ
ΦΩΝΕΣ
ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ
[1] ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΊΤΗΣ, ΒΙΟΛΊ ΓΙΑ ΜΟΝΌΧΕΙΡΑ, ΚΕΔΡΟΣ γ' έκδοση 1984
ΑΝΑΦ.: WOLFGANG BORCHERT-, ΕΞΩ, ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ, μτφρ. ΔΗΜΗΤΡΗ ΘΈΜΕΛΗ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ αχρονολόγητο //// ΣΑΜΟΥΕΛ ΜΠΕΚΕΤ, ΠΡΟΖΕΣ 1945-1980, μτφρ. Εριφύλη Μαρωνίτη, εισαγωγή Γεράσιμος Βώκος, ΠΑΤΑΚΗΣ 2002 //// ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΊΤΗΣ, ΒΙΟΛΊ ΓΙΑ ΜΟΝΌΧΕΙΡΑ, ΚΕΔΡΟΣ γ' έκδοση 1984 //// ΑΝΤΡ ΖΙΝΤ, Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ- η νουβέλα ΤΕΛΜΑΤΑ, μτφρ. ΓΕΩΡΓΙΑ ΖΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ 2010
https://www.davidbyrne.com/images/made/images/uploads/todomundo/russian_surrealism_4_488_700_80.jpeg
https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU
 


.png)
 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.