Aνθρωπόψαρο

Του Φώτη Μισόπουλου

Une farce pour trois partitions et deux romances

- πάνω σε μια ιδέα του Maxim Gorky

Εκείνη τη μέρα ήταν ομορφότερη από άλλοτε και όλοι την κοίταζαν με θαυμασμό
MAXIM GORKY [1]


1.
........και ξαφνικά Η σιωπή Τίποτα να πεις Ήμουν μόνος Ήταν η ώρα που ο ήχος των αυτοκινήτων τρυπούσε τους τοίχους Ο ομιχλώδης αέρας της πόλης Στο παράθυρο Βλέπω την κίνηση Η γειτονιά Το πηγαινέλα σ' εκείνες τις γωνιές που αντέχουν ακόμα φορτωμένες μνήμες Μικρές καθημερινές μιζέριες
ΚΟΡΙΤΣΙ: .......ΗΣΎΧΑΣΕ ΨΆΡΙ Μην το βγάζεις σε παρακαλώ Μου αρέσει έτσι- Ψάρι- Μ' όλο το παράξενο χτένισμά σου Θα τόφερες σίγουρο από Ρωσία- Ναι; Μαζί με τα γυαλιά Και το πόδι Κι αυτά τα κοντά μαλλιά Βλέπεις; Τα πιάνω όλα

Και που διέθετε φλογερή ιδιοσυγκρασία [ο ηγέτης που έπεσε όχι ο άλλος] χαρακτηριστικά δική του Την οποία εκείνη φυσικά σαν γυναίκα δεν βράδυνε ν' ανακαλύψει Αντιλαμβανόμενη γρήγορα με την πρώτη ματιά ότι αυτός θα άγγιζε Tη δόξα Πράγμα Που και ο ίδιος υποσχόταν να πραγματοποιήσει Stop Ο Δορυμέδων Τον χτυπούσε συχνά Με το δαχτυλίδι του στο κεφάλι
Kάθε φορά η Ρ. έλεγε με ψυχρή φωνή:
Αρκετά Αρκετά Δορυμέδων
Γιατί; Δεν θα του το σπάσω Πρέπει να μάθει να ζει

Είχα δεκαπέντε λεπτά που παρατηρούσα το φάκελο πάνω στο γραφείο Δίπλα σ' ένα σταχτοδοχείο από όνυχα Γεμάτο Αποτσίγαρα Και δίπλα το συνηθισμένο ποτήρι Mε βότκα
ΚΟΡΙΤΣΙ: .......δεν πρέπει να νομίζεις πως γελώ μαζί σου- Όχι- Ψάρι Δεν κάνω τέτοιο πράγμα
Φαίνεσαι τόσο ωραίος Όμως είσαι λυπημένος Εσύ Καημένο φάντασμα μες στο φαρδύ σακάκι Μ' αυτά τα μαλλιά Και το αλύγιστο πόδι
Άστα έτσι- Ψάρι- άστα έτσι Δε νομίζω πως είναι για γέλια Όχι Φαίνεσαι τόσο υπέροχα λυπημένος Stop
Οι αρχικά σταθεροί οπαδοί Και οι αγαπημένοι του ακτήμονες τους οποίους είχαν εκδιώξει από τ' αγροκτήματά τους Και για τους οποίους εκείνος διεξήγαγε τόσο ωραίους αγώνες Στις πιο απομακρυσμένες επαρχίες με προσωπικές θυσίες και που είχαν υπερβεί όλες τις προσδοκίες τους Έδωσαν τη χαριστική βολή στα γαμήλια σχέδιά του Σωρεύοντας τα μύρια όσα επι της κεφαλής του
Η Ρ. είχε αδυνατίσει Τα μάτια της βαθούλωσαν Είχαν γύρω μαύρους κύκλους Όταν εκείνος δεν ερχόταν το βράδυ έστελνε τον Ε. να της αγοράσει αλκοόλ Έπινε άρχιζε να λέει ασυναρτησίες

2.
........τίποτα να πεις [καμιά λέξη καμία συζήτηση] Ο καλπασμός των φαντασμάτων γύρω του Και η εικόνα της γυναίκας εκείνης να αναδύεται αιφνίδια από τη μνήμη Σκληρή σαν στιλέτο
ΚΟΡΙΤΣΙ: .......Θα μπορούσα να κλάψω Όταν με κοιτάζουν τα απαρηγόρητα μάτια σου Δεν λες απολύτως τίποτα Πες κάτι Σε παρακαλώ Πες ο,τιδήποτε Ας μην έχει νόημα Πες μόνο Κάτι Πες κάτι Ψάρι μου Υπάρχει τόσο τρομερή ησυχία στον κόσμο Πες κάτι για να μη νοιώθουμε μόνοι Άνοιξε σε παρακαλώ το στόμα σου ΑΝΘΡΩΠΌΨΑΡΟ

Έμοιαζε κατά πολύ με την κλωτσιά του γαϊδουριού Στο μύθο Κοιτάζοντας τώρα κανείς προς τα κει -ανάποδο στοίχημα- θαρρεί ότι όλα δεν ήταν τίποτε άλλο παρά όνειρο Ξεκουμπωνόταν και ξάπλωνε στην πολυθρόνα
Στεναχωριέμαι Έλεγε Αν ήσουν ωραιότερος και μεγαλύτερος θα μπορούσες να με διασκεδάσεις Θέ μου Είσαι τελείως άχρηστος

Το ποτήρι Τ' αποτσίγαρα Η έλξη προς τον φάκελο Ακίνητος με καλούσε ν' ανακαλύψω το περιεχόμενο
Στη μια πλευρά τ' όνομά μου Στην άλλη τρία γράμματα
ΚΟΡΙΤΣΙ: ......ΜΗ ΜΕΊΝΕΙΣ ΟΡΘΙΟΣ ΌΛΟ ΤΟ ΒΡΆΔΥ Έλα κάθισε Εδώ Δίπλα μου


Κι αυτή η επιστροφή ήταν ό,τι χειρότερο μπορούσε κανείς να φανταστεί Επειδή είναι περιττό να το πούμε Τα πάντα είχαν μετακινηθεί με το χρόνο Ο Ε. χαμήλωνε το κεφάλι και δε μιλούσε Οι βρισιές τον πάγωναν Εκείνη εξακολουθούσε να παραπονιέται

3.
............τρία γράμματα Ένα αρχικό που με γύριζε πίσω Σε μια νύχτα πριν από πέντε χρόνια Όταν γνώρισα τη γυναίκα Όμορφη και φευγαλέα όπως όσες ήμουν καταδικασμένος να κουβαλάω μαζί μου Πέρα από κάποιες τυχαίες συναντήσεις
ΚΟΡΙΤΣΙ: ........ΟΧΙ ΤΟΣΟ ΜΑΚΡΙΑ- ΨΑΡΙ- Μπορείς να πλησιάσεις Ακόμα Αφού μόλις μπορείς και με διακρίνεις Έλα κλείσε αν θες τα μάτια σου Έλα Και πες κάτι Για να υπάρχει Δε νοιώθεις πόσο τρομαχτικά ήσυχα είναι;


Ορίστε Σκεφτόταν και ο ίδιος Μια τοποθεσία όπως η αποβάθρα Δεν είχε περάσει για αρκετά χρόνια Φαινόταν διαφορετική Επειδή έτυχε να κατοικήσει στη βόρεια πλευρά της πόλης Κάποτε Stop όταν μεθούσε πολύ τον έπαιρνε στην αγκαλιά της Εκείνος έκλεινε τα μάτια και παραδινόταν Γρήγορα όμως τον έδιωχνε Θυμωμένη Φύγε Πήγαινε να κοιμηθείς Πήρα το φάκελο Τον έπαιξα στα δάχτυλα σα να ήταν το τυχερό τραπουλόχαρτο σε μια πασιέντζα που συνέχεια πήγαινε στραβά
ΨΑΡΙ: .........ΕΜΈΝΑ ΒΈΒΑΙΑ ΜΟΥ ΕΊΝΑΙ ΕΥΧΆΡΙΣΤΟ ΝΑ ΣΕ ΒΛΈΠΩ όμως φοβάμαι Σε κάθε βήμα που κάνω Πώς θα πισωδρομήσω; Αυτό φοβάμαι

Χαρακτήρες του Νότου Δεν κάνουν μισές δουλειές εγκαταλείπονται στο πάθος Απορρίπτουν και τα τελευταία ράκη της κοσμιότητας στους τέσσερις ανέμους Ένα βράδυ τον ξεπαρθένεψε Ζαλισμένος νόμισε ότι ονειρευόταν Εκείνη γέλασε Του είπε Τώρα θα ζούμε μαζί Θ' απατούμε τον Δορυμέδοντα

ΑΥΛΑΙΑ

τα πρόσωπα
ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ
ΤΟ ΨΑΡΙ
Η Ρ.
Ο Ε.
Ο ΔΟΡΥΜΈΔΩΝ
ΦΩΝΕΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] MAXIM GORKY, μτφρ. ΟΡΕΣΤΗΣ ΟΡΛΩΦ, ARS BREVIS ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ αχρονολόγητο
ΑΝΑΦ.: Ramon Diaz Eterovic, ΆΓΓΕΛΟΙ ΚΑΙ ΕΡΗΜΙΤΕΣ, μτφρ. Κρίτων Ηλιόπουλος, ANGELUS NOVUS 2021 //// WOLFGANG BORCHERT, ΕΞΩ,ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ, μτφρ. ΔΗΜΗΤΡΗ ΘΕΜΕΛΗ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ αχρονολόγητο //// TZAIHMΣ ΤΖΌΥΣ, ΟΔΥΣΣΕΑΣ, μτφρ. Σωκρ. Καψάσκης, ΚΕΔΡΟΣ 1997 //// MAXIM GORKY, μτφρ. ΟΡΕΣΤΗΣ ΟΡΛΩΦ, ARS BREVIS ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ αχρονολόγητο

https://www.otherside.gr/wp-content/uploads/2013/11/apithanes-sourealistikes-fwtografies-56.jpg


https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU