Δημοσιογράφος
Οι ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα είναι σημαντικές για μία μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων στην Ελλάδα. Το συναισθηματικό «δέσιμο» δεν είναι απόρροια μόνο του θρησκευτικού συναισθήματος, αλλά προκύπτει καθώς αυτές οι μέρες αποτελούν για πολλούς από εμάς ένα σημείο καμπής των αναμνήσεων μας. Οι «προειδοποιήσεις» του Κυριάκου Βελόπουλου, προς τους βουλευτές που υπερψήφισαν το νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο, το μεγαλειώδες άδειασμα από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, οι ακραίες τοποθετήσεις συκκεκριμένων ιερωμένων, οι επιθέσεις στους ναούς έφεραν με έναν τρόπο ξανά στο προσκήνιο το θέμα του Διαχωρισμού μεταξύ Κράτους και Εκκλησίας.
Σε ανύποπτο χρόνο πριν από λίγες ημέρες είδε το φως της δημοσιότητας μία δημοσκόπηση από την Κάππα Research στην οποία 7 στους 10 πολίτες δηλώνουν υπέρ του Διαχωρισμού μεταξύ Κράτους και Εκκλησίας με αυτό να μην είναι το μοναδικό εύρημα της μέτρησης που να έχει ενδιαφέρον. Παράλληλα ένα ποσοστό της τάξης του 65% πιστεύει πως η Εκκλησία δεν πρέπει να επεμβαίνει σε θέματα της καθημερινής ζωής των πιστών πέρα των πνευματικών ζητημάτων. Σημαντικό αν σκεφτεί κανείς την εκτεταμένη κουβέντα που διεξήχθη για την θέση της Εκκλησίας πριν την ψήφιση του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομόφυλων ζεγαριών.
Σημαντικό ήταν το εύρημα που δείχνει ότι οι μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας αγγίζουν περισσότερους από 8 στους 10 πολίτες κάτι που οδηγεί σε ένα λογικό συμπέρασμα. Αν συγκρίνει κανείς το ποσοστό αυτών που επιθυμούν τον Διαχωρισμό Κράτους – Εκκλησίας με το ανωτέρων θα αντιληφθεί πως οι διακριτοί ρόλοι δεν είναι ζήτημα πίστης. Μάλιστα αν αναλογιστεί κανείς τα «περιστατικά» θρησκοκαπηλείας θα αντιληφθεί πως είναι και θέμα σεβασμού προς την πίστη των ανθρώπων, η οποία έχει εργαλειοποιηθεί με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που δείχνει να δημιουργεί εντάσεις με έναν εύλογο αντίλογο είναι η μεταφορά του Αγίου Φωτός από τα Ιεροσόλυμα με τιμές αρχηγού κράτους. Μάλιστα η φετινή αποστολή 22 ατόμων στην εμπόλεμη Μέση Ανατολή ήταν χαρακτηριστικό παράδειγμα. Σεβαστό το θρησκευτικό συναίσθημα, αλλά η ανωτέρω πρακτική μάλλον πρέπει να αναθεωρηθεί. Ειδικά όταν την ίδια ώρα που η χώρα στερείται σημαντικών υποδομών με χαρακτηριστικό το παράδειγμα της δυσκολίας των πολιτών σε ακριτικές περιοχές να έρθουν σε επαφή με άμεση ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Το δικαίωμα των ανθρώπων να εκφράζουν την πίστη τους είναι σεβαστό και αδιαπραγμάτευτο το ίδιο όμως – όπως δείχνει και η πλειοψηφία των πολιτών- είναι η κοσμικότητα του κράτους.
Η Δημοκρατία, το κάθε δημοκρατικό κράτος οφείλει να διαφυλάξει τα δικαιώματα του κάθε πολιτική και να σκύβει πάνω από τις ανάγκες του, οφείλει να κάνει πράξη την κοινωνία της συμπερίληψης.
Με σεβασμό στην πίστη των ανθρώπων, με σεβασμό στην Δημοκρατία, με σεβασμό σε όλους τους πολίτες ανεξαρτήτως πολιτικής, θρησκευτικής τοποθέτησης, καταγωγής, κοινωνικής θέσης είναι πια ώριμες οι συνθήκες αυτή η μεγάλη κουβέντα για τον Διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας που έχει ήδη ανοίξει να γίνει το επόμενο βήμα. Το μεγάλο επόμενο βήμα.
Οι ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα είναι σημαντικές για μία μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων στην Ελλάδα. Το συναισθηματικό «δέσιμο» δεν είναι απόρροια μόνο του θρησκευτικού συναισθήματος, αλλά προκύπτει καθώς αυτές οι μέρες αποτελούν για πολλούς από εμάς ένα σημείο καμπής των αναμνήσεων μας. Οι «προειδοποιήσεις» του Κυριάκου Βελόπουλου, προς τους βουλευτές που υπερψήφισαν το νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο, το μεγαλειώδες άδειασμα από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, οι ακραίες τοποθετήσεις συκκεκριμένων ιερωμένων, οι επιθέσεις στους ναούς έφεραν με έναν τρόπο ξανά στο προσκήνιο το θέμα του Διαχωρισμού μεταξύ Κράτους και Εκκλησίας.
Σε ανύποπτο χρόνο πριν από λίγες ημέρες είδε το φως της δημοσιότητας μία δημοσκόπηση από την Κάππα Research στην οποία 7 στους 10 πολίτες δηλώνουν υπέρ του Διαχωρισμού μεταξύ Κράτους και Εκκλησίας με αυτό να μην είναι το μοναδικό εύρημα της μέτρησης που να έχει ενδιαφέρον. Παράλληλα ένα ποσοστό της τάξης του 65% πιστεύει πως η Εκκλησία δεν πρέπει να επεμβαίνει σε θέματα της καθημερινής ζωής των πιστών πέρα των πνευματικών ζητημάτων. Σημαντικό αν σκεφτεί κανείς την εκτεταμένη κουβέντα που διεξήχθη για την θέση της Εκκλησίας πριν την ψήφιση του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομόφυλων ζεγαριών.
Σημαντικό ήταν το εύρημα που δείχνει ότι οι μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας αγγίζουν περισσότερους από 8 στους 10 πολίτες κάτι που οδηγεί σε ένα λογικό συμπέρασμα. Αν συγκρίνει κανείς το ποσοστό αυτών που επιθυμούν τον Διαχωρισμό Κράτους – Εκκλησίας με το ανωτέρων θα αντιληφθεί πως οι διακριτοί ρόλοι δεν είναι ζήτημα πίστης. Μάλιστα αν αναλογιστεί κανείς τα «περιστατικά» θρησκοκαπηλείας θα αντιληφθεί πως είναι και θέμα σεβασμού προς την πίστη των ανθρώπων, η οποία έχει εργαλειοποιηθεί με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που δείχνει να δημιουργεί εντάσεις με έναν εύλογο αντίλογο είναι η μεταφορά του Αγίου Φωτός από τα Ιεροσόλυμα με τιμές αρχηγού κράτους. Μάλιστα η φετινή αποστολή 22 ατόμων στην εμπόλεμη Μέση Ανατολή ήταν χαρακτηριστικό παράδειγμα. Σεβαστό το θρησκευτικό συναίσθημα, αλλά η ανωτέρω πρακτική μάλλον πρέπει να αναθεωρηθεί. Ειδικά όταν την ίδια ώρα που η χώρα στερείται σημαντικών υποδομών με χαρακτηριστικό το παράδειγμα της δυσκολίας των πολιτών σε ακριτικές περιοχές να έρθουν σε επαφή με άμεση ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Το δικαίωμα των ανθρώπων να εκφράζουν την πίστη τους είναι σεβαστό και αδιαπραγμάτευτο το ίδιο όμως – όπως δείχνει και η πλειοψηφία των πολιτών- είναι η κοσμικότητα του κράτους.
Η Δημοκρατία, το κάθε δημοκρατικό κράτος οφείλει να διαφυλάξει τα δικαιώματα του κάθε πολιτική και να σκύβει πάνω από τις ανάγκες του, οφείλει να κάνει πράξη την κοινωνία της συμπερίληψης.
Με σεβασμό στην πίστη των ανθρώπων, με σεβασμό στην Δημοκρατία, με σεβασμό σε όλους τους πολίτες ανεξαρτήτως πολιτικής, θρησκευτικής τοποθέτησης, καταγωγής, κοινωνικής θέσης είναι πια ώριμες οι συνθήκες αυτή η μεγάλη κουβέντα για τον Διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας που έχει ήδη ανοίξει να γίνει το επόμενο βήμα. Το μεγάλο επόμενο βήμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.