Γνώρισα κάποτε σε μια συντροφιά κάποιον, που υποστήριζε ότι είχε στην κατοχή του έναν πολύτιμο θησαυρό. Καθώς τέτοιες εξομολογήσεις είναι σπάνιες, τα λόγια του τράβηξαν αμέσως την προσοχή μου, και τα παρακολούθησα μέχρι το τέλος. Θεώρησα, μάλιστα, τις σκέψεις του ενδιαφέρουσες, γι’ αυτό και θα προσπαθήσω να σας τις μεταφέρω, όσο καλύτερα μπορώ. Όσα λοιπόν είπε, ήταν περίπου αυτά:
Ίσως αυτό που θα σας πω να σας φανεί παράξενο, μιας και τέτοιου είδους εξομολογήσεις δε γίνονται συχνά. Πολλοί μάλιστα τις αποφεύγουν συστηματικά. Ωστόσο εγώ, χωρίς να διστάσω ούτε μια στιγμή, το αντίθετο μάλιστα, σας το ομολογώ χωρίς περιστροφές: Έχω στην κατοχή μου έναν θησαυρό.
Η απόκτησή του, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα, απαίτησε δαπάνη χρόνου και συνεχείς προσπάθειες, οπωσδήποτε επίπονες. Επίσης ήταν αναγκαία και η επένδυση κάποιου κεφαλαίου. Βέβαια, από κάποιο σημείο και ύστερα, ήταν απαραίτητη κάποια γενικότερη καλλιέργεια, αλλά και κάποια μεγαλύτερη εξοικείωση με το αντικείμενο. Τέλος, κι αυτό συνιστά μια σημαντική δυσκολία, η εξασφάλιση ενός σχετικά μεγάλου χώρου για την αποθήκευσή του, χώρου μάλιστα κατάλληλου, τέτοιου που διασφαλίζει τη συνεχή και απρόσκοπτη πρόσβασή μου σε όλη την έκτασή του.
Σ΄ αυτό το χαρακτηριστικό του βρίσκεται και η ιδιομορφία του θησαυρού μου. Αποτελείται από κομμάτια, που το καθένα τους είναι και μοναδικό. Έτσι πρέπει να είναι δυνατή η άμεση εποπτεία του συνόλου του, γιατί μόνο έτσι καθίσταται εφικτή η διαχείρισή του και επιπλέον η έκθεσή του σε κάθε ενδιαφερόμενο ή λάτρη του είδους.
Στο σημείο αυτό προλαβαίνω κάποια ερώτησή σας, σχετικά με το φόβο που θα ΄πρεπε να με διακατέχει, από την ασυλλόγιστη επίδειξη ενός θησαυρού σε κοινή θέα. Η απάντηση είναι απλή: Αντικείμενα, σαν κι αυτά από τα οποία αυτός αποτελείται, δεν είναι καθόλου δύσκολο να βρεθούν. Για την ακρίβεια, ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Βρίσκονται παντού και μάλιστα σε μεγάλη αφθονία, διαθέσιμα άμεσα στον καθένα. Αλλά αυτά δεν είναι για όλους το ίδιο πολύτιμα. Κάποιους τους αφήνουν πραγματικά τελείως αδιάφορους, ενώ για άλλους είναι κυριολεκτικά ανεκτίμητα.
Αλήθεια σας λέω, δεν καλοθυμάμαι ακριβώς πότε τέτοια αντικείμενα έγιναν πολύτιμα για μένα. Ίσως, μάλιστα, κάτι τέτοιο να έγινε σταδιακά μες στο πέρασμα των χρόνων. Πάντως η αγάπη μου γι αυτά άρχισε σε ηλικία παιδική, αναπτύχθηκε στην εφηβεία κι αργότερα θέριεψε, για να κατακτήσει μια σημαντική θέση στην καρδιά μου. Αν θα ΄θελα απλά να θέσω κάποια ορόσημα της αρχής αυτής, θα θυμόμουν τις ακούραστες προσπάθειες και συμβουλές μιας οικογένειας, αλλά και τη φλόγα και το ενδιαφέρον ενός – δύο δασκάλων κι άλλων τόσων καθηγητών. Τέλος έναν βιβλιοπώλη, που μεταλαμπάδευσε, κάποτε, τις πολύτιμες γνώσεις του σε έναν νεαρό μαθητή, στα πλαίσια των όχι λίγων επισκέψεων του δεύτερου στο βιβλιοπωλείο του, και του έδειξε δρόμους, συχνά δανείζοντάς του, ή και άλλοτε πουλώντας του τα κατάλληλα, κάθε φορά, βιβλία.
Θα πρέπει, πλέον, να έχετε μαντέψει ποια είναι αυτά τα αντικείμενα, αφού, μάλιστα, μόλις σας αποκάλυψα την κρίσιμη λέξη: βιβλία. Αυτά είναι ο θησαυρός μου.
Όχι, μην περιμένετε να σας μιλήσω για τις διάφορες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις που αποκομίζει κανείς απ΄ αυτά, ή για το ευχάριστο πέρασμα της ώρας που προσφέρουν. Θα προχωρήσω πιο πέρα, στο φανέρωμα ενός ολόκληρου νέου κόσμου. Στη γνωριμία με τις κοινωνίες των ανθρώπων. Στην προσέγγιση των μυστικών της επιστήμης, αλλά και στην απόλαυση του κάλλους της τέχνης. Στη μύηση στο φιλοσοφικό ευ ζην και στη διαρκή αποκάλυψη όλων εκείνων των μικρών αληθειών, που δεν συνιστούν παρά τμήματα, ή έστω απόπειρες θέασης, της Μεγάλης Αλήθειας και οπωσδήποτε οδούς ζωής. Στα λογής λογής ψυχογραφήματα που συνθέτουν το πανόραμα των ανθρώπινων ψυχών, που πάλλονται, που ριγούν, που σκιρτούν, που περιμένουν…
Θα επεκταθώ όμως ακόμη πιο πέρα. Το κάθε βιβλίο είναι μια προσωπική μαρτυρία του συγγραφέα του, που έρχεται μέσα από το βάθος του χρόνου και πολλές φορές, απ΄ τα πέρατα του κόσμου. Είναι λοιπόν, στην ουσία, μια απαθανάτιση της “φωνής” του, που έρχεται να σου μιλήσει από “αλλού” και “άλλοτε”, κάνοντάς σε γνώριμό του, πολλές φορές ακόμη και φίλο του. Κάποτε μάλιστα και συνοδοιπόρο ή πνευματικό αδερφό.
Αυτή τελικά είναι και η μαγεία του βιβλίου. Αψηφά κοσμικές διαστάσεις, παρακάμπτει φυσικούς νόμους, δε γνωρίζει απαγορεύσεις και περιορισμούς των συμπαντικών σταθερών. Το πνεύμα του απλώνεται ελεύθερο, πάντα νέο, πάντα ζωηρό, αγγίζοντας -τι άλλο- πνεύματα. Ζωογονώντας τα. Χαρίζοντάς τους προοπτική. Μεταγγίζοντάς τους έρωτα…
Και σ΄ αυτό ακριβώς το σημείο βρίσκεται και η ανεκτίμητη αξία ενός τέτοιου θησαυρού. Έχει να κάνει με το αιώνιο στοιχείο της ύπαρξης. Την ψυχή και το πνεύμα. Και γι’ αυτό ο θησαυρός αυτός δεν χάνεται ποτέ. Σ΄ ακολουθεί παντού, για πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.