Το αύριο θ' αργήσει να συντελεστεί

Του Φώτη Μισόπουλου
τρία επίμετρα για το φουαγιέ
Έλα φως, εσύ που πλέεις
Paul Celan[1]
1.
[ΑΠΌ ΈΝΑ ΗΜΙΤΕΛΈΣ ΣΚΗΝΙΚΌ: .......οι ακίνητοι θεατρίνοι, χαλαρώνουν Οι εραστές συνεχίζουν με ζήλο Και οι γροθιές, από εκεί που είχαν μείνει........Ο δολοφόνος τραβάει ίσια αμέσως μετά το. Για ν' απαλύνει τις εγκόσμιες αμαρτίες Σταματά ξαφνιασμένος πάνω στ' αδύνατα πόδια του]

Α' ΘΕΑΤΗΣ ΜΕ ΜΆΣΚΑ COVID: ......αυτό που στάθηκε δίπλα σου κι απ' τις δυο όχθες, εμφανίζεται ασθενικό. Σε μιαν άλλη εικόνα. Φωνές, που βλασταίνουν τη νύχτα Όποιος είναι μοναχός με τη λάμπα, πρέπει να διαβάσει μόνο το χέρι του Φωνές απ' το δέντρο της αγχόνης- το πρώιμο και το ώριμο ξύλο αλλάζουν τους κύκλους μας Η στρογγυλή όψη του ρολογιού στέκει μακριά ακόμη Προχωρήσαμε πάνω στην πιτσιλωτή σκιά. Κόκκινο και άσπρο[παύση] Σίγουρα κάτι θα άκουσαν Δεν είναι όλοι τους κουφοί Τα τείχη ορθώνονται παγερά Βουβά Στον άνεμο τρίζουν σημαίες Στην Κόλαση των περιέργων φλέγεται ο Dante Καταβροχθίζει λαίμαργα ψέματα καυτά Θα διαρκέσουν όσο κι εγώ Συνεχίζει μη έχοντας τίποτα αποχτήσει, μη όντας εκεί.
ΦΩΝΗ ΑΠ' ΤΟ ΘΕΩΡΕΊΟ: ......προσοχή στους πορτοφολάδες Το παλιό κόλπο των λωποδυτών Το σκούντημα Σκοπός ιερός ν' αρπάξουν το πορτοφόλι [το λαγωνικό πλησιάζει μυρίζοντας- η μύτη κολλημένη στο έδαφος Ξαπλωμένη μορφή που σέρνεται και φταρνίζεται]. ΚΑΜΠΟΥΡΙΑΣΜΈΝΗ ΣΙΛΟΥΈΤΑ [παρουσιάζεται, τυλιγμένη σε μακρύ καφτάνι- φωνάζει]: ....''Άλλη μισή ώρα ξοδεμένη χωρίς λόγο σήμερα Γνωρίζω ότι θα λιγοστέψω, όσο ζω Εξαπατημένος απ' αυτόν που χρειάζομαι: τον Οδηγό-Κριάρι, σαράντα τόσους αιώνες μετά την Επανάσταση Stop
ΦΩΝΗ ΑΠ' ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΊΑ: .......τίποτα δεν αποδείχτηκε, βλέποντας κανείς το φεγγάρι, απλά δεν κρεμάστηκε υπερβολικά απ' αυτό: Όνειρα
Η ΝΤΊΛΣΥ του ΦΩΚΝΕΡ[2] : ......κάθομαι ξύπνια τουλάχιστο τις νύχτες και δεν ακούω ζώσα ψυχή στην κουζίνα [στριγκλιά κόντρα στον περαστικό, υπεραστικό αέρα
Ο ΦΩΚΝΕΡ χωρίς ΝΤΊΛΣΥ: .....καμιά αλλοίωση στον πόνο, καμιά ένταση ή βιασύνη [Φράζει το σταχτί φως με το σώμα του] Stop

2.
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ: ...μην αφήνεις το κεφάλι σου να πέσει στο πάτωμα! Τι αδέξιος που είσαι! [ακούγονται θόρυβοι μουντοί] Ίσως να μην ένοιωσες τη μικρή σιωπή πριν την αναχώρηση- την παραιτημένη άφιξη του Ελπήνορα- ολόγυρα αλυσοδεμένος- Πεθαίνει από covid, while playing Mayakovsky Βγάλτε την ξιφολόγχη από τα δόντια του! Ή ο Μπύχνερ, αποβιώσας εν Ζυρίχη, 100 χρόνια πριν τη γέννησή του, ετών 23, από έλλειψη ελπίδας[sic][3]
[γελάει] Λανθασμένο συμπέρασμα Αντί να συζητάμε για ηττημένους, λέξη που παραπέμπει σε μάταιο πάθος και ταπείνωση, το σωστό θα ήταν να μιλάμε για αόμματους. Και τίποτα περισσότερο. Άλλωστε μόλις η πρώτη έκπληξη περάσει, το σκοτάδι, φαίνεται πιο παράδοξο είτε γελοίο [παύση]
Β' ΘΕΑΤΉΣ ΜΕ ΜΆΣΚΑ COVID: .....είμαι στον πυθμένα του κυλίνδρου: αποτελείται από τρεις ξεχωριστές ζώνες ευδιάκριτες στα όρια του νου, μπορεί της φαντασίας- στο μάτι της σάρκας αόρατα [παύση] Θα ήθελα όλο το δωμάτιο να κολυμπάει στα τριαντάφυλλα, Επουράνιε Θεέ, δεν υπάρχει άλλο σαν τη φύση τα άγρια βουνά ύστερα η θάλασσα και τα ορμητικά κύματα......καλύτερα να χαμηλώσω τη λάμπα.....Νομίζω πως η σκόνη μαζεύεται την ώρα που κοιμάμαι......μια βροχερή Κυριακή στον κήπο με τις πασχαλιές και τις ομοιοκαταληξίες πλήθους φαινομένων. Σαγήνη. Stop
A' ΘΕΑΤΗΣ ΜΕ ΜΆΣΚΑ COVID: ......δειλινά που έχουν στραγγαλιστεί και λεωφόροι, σταυροδρόμια της απόδρασής μου, νύχτες με την σκληρή ανάσα όσων έφυγαν ή φεύγουν, πνευμόνια γεμάτα καπνούς της Επανάστασης που δεν έγινε, φωτιές που δαγκώνουν το σκοτάδι. Οι τελευταίοι δούλοι.
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ: ......αυτό αληθεύει Ζόρικοι καιροί για τα σκαθάρια Χαμαλοδουλειά Δουλεύω για κείνον που με πληρώνει κάθε Σάββατο [παύση]
[ΈΝΑ ΠΡΟΗΓΟΎΜΕΝΟ ΣΚΗΝΙΚΌ: .....στέκεται κάτω απ' τους κέδρους, τ' άλλα δέντρα, όπου η βροχή κόβει κάπως, μόνο κάτι αραιές σταγόνες περνούν, κάθε τόσο- χρειάζεται να πάρει το μονοπάτι για ν' αποφύγει το βρεγμένο γρασίδι Σε λίγο θα έχουν φύγει όλοι. Τελευταία σελίδα. Τυχαία]

3.
Ο ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ή Ο ΑΜΕΔΑΊΟΣ[4]: .....[περίλυπος, απελπισμένος] Δε γίνεται τίποτα! Δε γίνεται τίποτα! Όσο πάει μεγαλώνει και πιο γρήγορα Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα πια δυστυχώς! Πάσχει από γεωμετρική πρόοδο.......Η συνήθης αθεράπευτη αρρώστια των πεθαμένων[4]
Αφανίστε το πεδίο της μάχης που ήταν κατοικία αιχμαλωσίας μου, δική μας, ανοίξτε τις πόρτες διάπλατα για να έρθει ο άνεμος, οι κραυγές του κόσμου Οι καρδιές των ανθρώπων είναι ρολόγια κι Επιτάφιοι Το αύριο θ' αργήσει να συντελεστεί [παύση] ΦΤΑΝΕΙΣ ΠΟΛΎ ΑΡΓΆ, ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ ΡΌΛΟΣ ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΊΑ ΑΥΤΉ, ΓΙΑ ΣΈΝΑ: ΠΗΓΑΙΝΕ ΓΙΑ ΎΠΝΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΊΣ ΝΑ ΠΕΙΣ: ΑΚΟΎΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΜΟΥ.
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ: ......ούτε ψυχές, ούτε σώματα, ούτε γέννηση, ούτε θάνατος- πρέπει να υπάρχει συνέχεια χωρίς αυτές τις συλλαβές- όλ' αυτά νεκρώσανε με τις ίδιες λέξεις, τίποτε άλλο δεν μπορούν να πουν- θα βρεθεί κάποια άλλη απειλή απ' τη φωνή της δικής μου σιωπής εν μέσω ερειπίων
Α' ΘΕΑΤΗΣ ΜΕ ΜΑΣΚΑ COVID: ......κυρίες και κύριοι, έφηβος στην ανάπτυξή του- καταλαβαίνετε- μου αρκούν οι ανάμικτες μυρωδιές των κυριών στο βεστιάριο, ο συνωστισμός του πλήθους στις σκάλες και τις εξόδους, το στρίμωγμα, η αίσθηση της αγέλης, - η σκοτεινή αίθουσα του θεάτρου: αυτό το αχαλίνωτο βίτσιο[παύση]
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ: .......οι τιμοκατάλογοι ειδών για κυρίες- ΠΕΛΏΡΙΟ ΦΕΤΊΧ- όπως το κέικ με ρούμι, το τέλος της σχολικής χρονιάς, οι Αλκυονίδες μέρες Κάτω απ' τον βρεγμένο αέρα το παρόν γίνεται υποφερτό μέσα απ' την ανάμνηση του παρελθόντος Ποτέ δεν βρέθηκα στη σαβάνα ούτε στη ζούγκλα Δρασκελίζω μονάχος τις στεγνές από έρωτα περιοχές της εύκρατης ζώνης σας Αναγνωρίζω αμέσως ποιος χυμά πάνω σ' ένα νεκρό Σάς έχω συναντήσει ξανά στα πιο άδεια δωμάτια της ζωής μου, στα σπίτια που χάνονται αργά, ωστόσο ας απολαύσουμε το θρίαμβο, τους αλαφροΐσκιωτους ποιητές, γκρίζους με τα σκυφτά κεφάλια και τα πεσμένα βλέφαρα από νύχτα και έρημο [σκοτάδι]

ΑΥΛΑΙΑ

τα πρόσωπα

Α' ΘΕΑΤΗΣ ΜΕ ΜΑΣΚΑ COVID
ΦΩΝΗ ΑΠ' ΤΟ ΘΕΩΡΕΙΟ
ΚΑΜΠΟΥΡΙΑΣΜΕΝΗ ΣΙΛΟΥΕΤΑ
ΦΩΝΗ ΑΠ' ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ
Η ΝΤΊΛΣΥ του ΦΩΚΝΕΡ
Ο ΦΩΚΝΕΡ χωρίς ΝΤΊΛΣΥ
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Β' ΘΕΑΤΗΣ ΜΕ ΜΑΣΚΑ COVID

Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ
Ο ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ Ή Ο ΑΜΕΔΑΊΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΏΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ
[1] Paul Celan, Ποιήματα, απόδοση: Αντώνης Τριφύλλης, περ. η λέξη τ.40/1984
[2] Γουίλιαμ Φώκνερ, Η Βουή και η Μανία, μτφρ. Παύλος Μάτεσις, Καστανιώτης 2010
[3] Heiner Müller, ΔΥΣΤΗΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ, μτφρ.-εισαγωγή-επιλογή, Ελένη Βαροπούλου, ΆΓΡΑ 2001 [ο Γκέοργκ Μπύχνερ γράφει το θεατρικό ''Ο στρατιώτης Βόυτσεκ''- μια ακραία περίπτωση αυτοαποξένωσης του ανθρώπου'' [βλ. Διαδίκτυο]
[4] Ευγένιος Ιονέσκο, ΑΜΕΔΑΊΟΣ ή Πώς να το ξεφορτωθούμε, μτφρ. Μαρία Πορτολομαίου, ΔΩΔΩΝΗ 1980

https://static01.nyt.com/images/2019/01/20/arts/20week-theater/20week-theater-videoSixteenByNineJumbo1600.jpg

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU