Κιλκίς, η πόλη της καρδιάς μας!

Υπογράφει ο Χριστόφορος Μουρατίδης

Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Κιλκίς
Οδός Λέκκα… μια μικρή ιστορία όπως την θυμάμαι εγώ...
Είναι μία από τις κάθετες οδούς στην 21η Ιουνίου (στο κέντρο του Κιλκίς), του κεντρικότερου άξονα της πόλεως μας.

Ξεκινώντας λίγο ιστορικά, θυμάμαι ότι περίπου στα τέλη του ‘60, εκεί βρισκόταν η ψαραγορά του Κιλκίς με την έντονη μυρωδιά των ψαριών.

Τον καιρό εκείνο επίσης, στην οδό Λέκκα θυμάμαι ότι πουλούσαν πάγο σε μεγάλα κομμάτια όπου εμάς ως πιτσιρίκια τότε, μας έστελναν οι γονείς μας να αγοράσουμε και να το μεταφέρουμε με το ”διχτάκι” για τα ψυγεία της τότε εποχής.

Οι γονείς των περισσοτέρων μας εκείνα τα χρόνια δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα, οπότε χρησιμοποιούσαμε τα παλαιά τύπου ψυγεία που δεν είχαν ρεύμα.

Αγοράζαμε λοιπόν τον πάγο, τον οποίο βάζαμε στο ψυγείο για να διατηρηθούν τα τρόφιμα.

Εκείνα τα χρόνια ταυτόχρονα, στην γωνία 21ης Ιουνίου και Λέκκα ήταν η πιάτσα για τα τρίκυκλα (το τρίκυκλο ήταν το βασικό μεταφορικό μέσο, τόσο σε επίπεδο επαγγελματικό, μετακομίσεις οικοσκευών και ότι άλλο αντικείμενο που χρειαζόταν μεταφορικό μέσο).

Θυμάμαι τον θείο μου Χαριλάκη (ένας γίγαντας) να είναι ένας από τους πολλούς, τον κ. Μπουγιουκλή, που είχαν τρίκυκλο και εκτελούσαν αυτό το επάγγελμα.

Επίσης υπήρχαν πολλά μαγαζιά με φυτοφάρμακα, σπόρους, κ.α όπως του κ. Καραμπίδη, του κ. Λουκά Ναλπάντη και άλλων πολλών Γεωπόνων.

Κατά κάποιο τρόπο, στην συνείδησή μας η οδός Λέκκα «βαπτίστηκε»… Γεωπονική οδός (διατηρείται ακόμα και σήμερα) για αυτόν τον λόγο!

Οι αναμνήσεις πολλές…

Θυμάμαι το Προ-πο του κ. Αμοιρίδη, δίπλα ακριβώς το μαγαζί με τα υποδήματα του κ. Γιάννη Σαμολαδά, πιο κάτω το μαγαζί με τα είδη κυνηγίου και όπλων του κ. Κεμπάμπη, ακριβώς απέναντι το μικρό σιδηρουργείο κατασκευής κιγκλιδωμάτων του κ. Κουραλίδη, παρά δίπλα το μεγάλο ξυλεμπορικό μαγαζί του κ. Χρήστου Σαμολαδά, το μικρό κουρείο του κ. Γιάννη, την παλαιά Ένωση Αγροτικού Συνεταιρισμού και άλλα πολλά μικρά μαγαζάκια της εποχής.

Φτάνοντας λοιπόν στο σήμερα και με την σημερινή εικόνα του δρόμου, αναπολώντας το παρελθόν, σου «πιάνεται η καρδιά».

Θεωρώ ότι η οδός Λέκκα ανταποκρίνεται πλήρως σε μικρογραφία και εικόνα της πόλεως του Κιλκίς και όλο αυτό το γεγονός με λυπεί ιδιαίτερα!

Δρόμος σκαμμένος για «δημόσια έργα» εδώ και τουλάχιστον 3 μήνες.

Λακκούβες σε όλο το μήκος των 200 μέτρων. Μου θυμίζει πλέον το παιδικό μας παιχνίδι με τις μπίλιες που παίζαμε εκείνη την εποχή, «τα λακουβάκια»!

Λακκούβες που συγκρατούν εύκολα ακόμα και τα νερά της βροχής!

Πεζοδρόμια ξεχαρβαλωμένα και επικίνδυνα για τον κόσμο.

Δύσβατα για τον ηλικιωμένο και απροσπέλαστα για τους ανθρώπους με ειδικές αναπηρίες!

Αν μιλήσω για τα άλλοτε (7 σε σύνολο) μεγάλα δένδρα που ομόρφυναν τον δρόμο απλά στεναχωριέμαι!

Προσέφεραν δροσιά στα γύρω οικοδομικά τετράγωνα και τώρα πλέον είναι κομμένα από την βάση τους, ίσως για καυσόξυλα, γιατί ….έτσι!

22 μαγαζιά από τα οποία τα 11 κλειστά και ερειπωμένα.

Το γιατί… σημεία των καιρών θα σου πουν!

Προσπαθώντας πλέον να διασχίσεις την οδό Λέκκα, αντιλαμβάνεσαι ότι η πόλη σου καταρρέει και υπεύθυνοι για αυτό είμαστε εμείς, διότι απλά παραμένουμε θεατές!

Στο χέρι μας είναι να τα αλλάξουμε όλα αυτά αρκεί μόνο να το αποφασίσουμε!

Χρειάζεται λοιπόν αλλαγή συμπεριφοράς των πολιτών προς την πόλη μας!

Το αγαπημένο μας Κιλκίς…, η πόλη της καρδιάς μας.