Στην πόλη του Κιλκίς κασκαντέρ

Της Ελένης Μυρωνίδου

Εν τω μεταξύ η πόλη μας, άχρωμη, άοσμη και απρόσεκτη, ποτέ δεν ακούστηκε ότι συμμετέχει σε γυρίσματα τέτοιων ταινιών όπου απαιτούνται ακροβατικές ιδιότητες ή πεσίματα από ψηλά ή πεσίματα από αλεξίπτωτο ή πεσίματα από ελικόπτερο ή οδηγηση με μεγάλες ταχύτητες.

Είναι μία μικρή επαρχιακή πόλη.

Τι της λείπει; μου φαίνεται τα πάντα της λείπουν.

Για την ακρίβεια είναι μία πόλη που δεν αγαπάει τους κατοίκους της, τους μισεί σχεδόν, θέλει να τους δει να εξολοθρεύονται.

Από πού το συμπεραίνω;

Πρώτα-πρώτα από τα πεζοδρόμια που δεν υπάρχουν για τους πεζούς.

Οπου και να πας τα πεζοδρόμια είναι κατειλημμένα από τραπεζάκια, καθίσματα και σκαμπό για μπαρ και ότι μπορείς να φανταστείς.

Δεύτερον δεν υπάρχουν δέντρα, σιγά-σιγά τα ξηλώνουν και δεν φυτεύουν άλλα.

Τρίτον δεν μπορείς να περπατήσεις από πουθενά, οι δρόμοι της είναι χάλια δεν υπάρχει μία ολόκληρη ασφαλτόστρωση νορμάλ στο Κιλκίς, να πεις ότι από τη μία άκρη του δρόμου ως την άλλη έχει πέσει πίσσα και άσφαλτος και είναι αρκετά καλή και γερή για πολλά χρόνια. Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση, αυτό είναι ικεσία στο Θεό.

Τα πεζοδρόμια της έχουν όλων των ειδών τις στρώσεις, έχουν πλακάκια 30 x 30, έχουν πλακάκια που είναι σαν να ψηφίδες, έχουν σχιστόλιθους μέσα σε τσιμέντο και έχουν φυσικά τα τσιμέντα ενίοτε.

Δεν υπάρχει ενιαίο σχεδιο σε αυτήν την πόλη.

Επίσης τα πλακάκια δεν βρίσκονται στο ίδιο ύψος, άλλα είναι τέσσερις πόντους πιο ψηλά, άλλα είναι 4 πόντους πιο χαμηλά, άλλα είναι κομμένα, άλλα είναι χτυπημένα και να μην πω ότι τα περισσότερα είναι και μαστιχωμένα δηλαδή από πεταμένες τσίχλες που δεν έχουν καθαριστεί ποτέ των ποτών.

Ευτυχώς που φέτος είχαμε πολλές βροχές και κάπως ήταν κάπως πιο καθαρά γιατί αν περιμένεις από το Δήμο να βγάλει πιεστικά και να τα καθαρίσει είναι σαν να περιμένεις τη Δευτέρα παρουσία.

Ετσι λοιπόν για κακή μου τύχη προχθές μέτρησα το πεζοδρόμιο φαρδιά-πλατιά, χτύπησα, ευτυχώς δεν έπαθα μεγάλη ζημιά και μαθαίνω με έκπληξη ότι σε εκείνο το σημείο έχουν πέσει πάρα πολλά άτομα πάνω από 30 είχε δει αυτός μεσα από το μαγαζί. Οδός 21ης Ιουνίου 103, στο κέντρο της πόλης που είναι και πρωτεύουσα του Νομού.

Εχουν πέσει γυναίκες, μεγάλες και μικρές, γυναίκες εγκυμονούσες και άντρες.

Έχουν πέσει αρκετοί κάτοικοι διότι το πλακάκι το ένα με το άλλο έχουν 5 πόντους διαφορά .

Δεν μπορουν να γίνουν ίσια, αποκλείεται, οπότε ρωτώντας τι κάνουν όλοι αυτοί που πέφτουν; σηκώνονται και φεύγουν.

Γενικά ο κόσμος δεν καταγγέλλει αυτά τα πράγματα, διό τιείναι σίγουρος ότι θα αδιαφορήσει η δημοτική αρχή.

Ο δικός μας ο δρόμος (Δημητράκου), είναι ένα σκάψιμο χωρίς προηγούμενο.

Θα μπορούσα να γράφω ώρες για τα στραβά και τ' ανάποδα της πόλης.

Αντί γιαυτό θα βάλω κάποιες φωτογραφίες και μερικά τσιτάτα.

Οι πεζοί, δηλαδή τα ανθρώπινα όντα που περπατούν προϋπήρχαν των αυτοκινήτων.

Οι δρόμοι είναι για τα αυτοκίνητα και τα πεζοδρόμια για τους πεζούς.

Οι διαβάσεις είναι για να σταματούν οι ρημαδοοδηγοί (που αν το έκαναν αυτό σε τεστ για δίπλωμα θα είχαν κοπεί άμεσα).

Όπου δεν υπάρχουν πεζοδρόμια, φτιάξτε πεζοδρόμια εις βάρος των δρόμων που έτσι κι αλλιώς απ' τα τριπλοπαρκαρίσματα πάλι σε μονές σειρές κινούνται τα αυτοκίνητα 

Τα δωρεάν δημοτικά πάρκινγκ τα φροντίζουν όλοι οι δήμοι του κόσμου, αλλά εμείς πόσα έχουμε;