«Πάρε με όταν φτάσεις»

Υπογράφει ο Πασχάλης Μασούρας

Πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Γ. Νοσοκομείου Κιλκίς

Μέλος του Γενικού συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ

Η Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, που γιορτάζεται στις 8 Μαρτίου, είναι η συνέχεια των διαρκών αγώνων των γυναικών για την ισότητα, για την έξοδο από την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Αποτελεί ημέρα μνήμης των αγώνων των γυναικών που διεκδικούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας, ασφάλειας και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και ποιότητας ζωής, ημέρα που συμβολίζει τους αγώνες του κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών.

«Η σημερινή ημέρα δεν είναι γιορτή, τη σημερινή ημέρα οι γυναίκες δεν γιορτάζουν, γιατί οι μάνες ακόμα κλαίνε… γιατί τα παιδιά τους δεν γύρισαν στο σπίτι… δεν έστειλαν… γιατί δεν έφτασαν…»

«Πάρε με όταν φτάσεις» ακούγαμε στην ηλικία σας και επαναστατούσαμε… Γιατί πιστεύαμε πως έχουμε τη δύναμη να κατακτήσουμε και να αλλάξουμε τον κόσμο….

«Πάρε με όταν φτάσεις» προσπαθούσαμε να πείσουμε τα παιδιά μας, γιατί μέσα μας, μας κυρίευε η αμφιβολία…. Γιατί δεν ξέραμε… Γιατί δεν μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ότι θα χάναμε τα παιδιά μας… γιατί είναι και δικά μας παιδιά, σε ένα τόσο τραγικό δυστύχημα. Παιδιά γεμάτα όνειρα, ελπίδα, δίψα για ζωή… Τώρα όμως μάθαμε… Τώρα ξέρουμε…

Συγνώμη, συγνώμη που δεν καταφέραμε να κατακτήσουμε ότι ονειρευόμασταν όταν ήμασταν νέοι σαν και εσάς. Ήρθε η στιγμή να μας δώσετε το δικό σας χέρι, να μας οδηγήσετε εσείς οι νέοι για να καταλάβουμε τι κάναμε λάθος… Να είστε όμως σίγουροι ότι θα συνεχίσουμε να παλεύουμε δίπλα σας…

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να εκφράσουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη, μια ανείπωτη εθνική τραγωδία όπου δεν υπάρχουν λόγια για να εκφράσουμε την οδύνη, τη θλίψη και τη λύπη μας για την άδικη απώλεια νέων ανθρώπων και εργαζομένων σε ένα απαξιωμένο σιδηροδρομικό δίκτυο.

Οι 57 νεκροί του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη, στην πλειονότητα τους νέοι και νέες, είναι θύματα μιας εγκληματικής πολιτικής.

Μιας πολιτικής που αποψίλωσε και εν τέλει διέλυσε τις Δημόσιες Σιδηροδρομικές συγκοινωνίες προς όφελος των ιδιωτικών συμφερόντων. Που αδιαφόρησε για συστήματα και κανονισμούς ασφαλείας απαξιώνοντας στη πράξη ακόμη και την ανθρώπινη ζωή, για να διατηρηθούν τα κέρδη των ιδιωτών αλλά και τα δημόσια έσοδα ώστε να διατεθούν στις «απευθείας αναθέσεις των ημετέρων».

Η τραγωδία στα Τέμπη αποκάλυψε την αλήθεια του «επιτελικού κράτους», δείχνοντας για άλλη μια φορά πως δεν πρόκειται παρά για το «κράτος» που λειτουργεί ως διαχειριστής και μεσολαβητής ισχυρών οικονομικών συμφερόντων. Πρόκειται για ένα έγκλημα του «επιτελικού κράτους», της συστηματικής διάλυσης του Δημοσίου, της γενικευμένης διαφθοράς και της εκχώρησης κρίσιμων δομών, στην Ιδιωτική κερδοσκοπία.

Βιώσαμε τις τραγικές συνέπειες αυτών των πολιτικών στη πανδημία με τους χιλιάδες νεκρούς ως αποτέλεσμα της συστηματικής αδιαφορίας για το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Τότε που ο πολυδιαφημισμένος και υποτίθεται καινοτόμος ιδιωτικός τομέας, λιποτάκτησε από τη μεγάλη μάχη συμμετέχοντας μόνο στα κέρδη από τα υπέρογκα νοσήλια που απλόχερα τους χάριζε η κυβέρνηση της ΝΔ.

Να μην αφήσουμε να συνεχιστεί το κακό αγωνιζόμενοι για μια διαφορετική πολιτική που θα αξιολογεί ως προτεραιότητα την ανθρώπινη ζωή κι όχι τα κέρδη των ιδιωτικών εταιρειών που λυμαίνονται το δημόσιο πλούτο. Με την επιστροφή στο Δημόσιο αρμοδιοτήτων άσκησης πολιτικής αλλά και δομών που αφορούν κοινωνικά αγαθά και υπηρεσίες που ιδιωτικοποιήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, και που θα είναι επαρκώς χρηματοδοτούμενες και στελεχωμένες με μόνιμο προσωπικό.

Μέσα όμως σε αυτό το ζοφερό κλίμα της αναξιοκρατίας, της γενικευμένης διαφθοράς της εγκληματικής αδιαφορίας για την υγεία και τη ζωή των ανθρώπων της τάξης μας, αναδύθηκε κι ένα άλλος κόσμος ελπίδας. Αυτός της οργανωμένης συλλογικής δράσης και της αλληλεγγύης των εργαζομένων. Των συνδικάτων, που απαξιώθηκαν και λοιδορήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια αλλά που εδώ, όπως και πριν, στη πανδημία, ανέδειξαν έγκαιρα τους κινδύνους και νοιάστηκαν για τις ζωές των ανθρώπων, αγωνίστηκαν για αυτές για να βρεθούν αντιμέτωπα με τις απαγορεύσεις και τις διώξεις του Ν. Χατζηδάκη.

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ:

-Για να μη συγκαλυφθούν οι ευθύνες για το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη.

-Ευχόμαστε να είναι το τελευταίο τραγικό δυστύχημα στη χώρα μας.

-Για να σταματήσουν οι Ιδιωτικοποιήσεις και κρίσιμοι τομείς που αφορούν Δημόσια Αγαθά και Υπηρεσία να επανέλθουν στον έλεγχο του Δημοσίου.

Να μην επιτρέψουμε να συμβεί ξανά τέτοιο έγκλημα.

Δεν θα ξεχάσουμε….