Συλλείτουργο χαράς με το νέο Μητροπολίτη Δράμας (Φωτογραφίες)

†Ο Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως & Πολυκάστρου Δημήτριος
Οι ανιστορητές της ενάθλησης και της μεγαλοσύνης των Αγίων και των Δικαίων μας παρέχουν την ευχέρεια να αντικρίζουμε με θαυμασμό αναμονής και προσμονής, με αμεσότητα ή και πληρότητα κοινωνίας τη μεγαλοσύνη του ανθρώπου, στην αληθινότερη διάστασή του, ως ανθρώπου του Θεού.

Αυτό χαιρόμαστε σε κάθε γιορτή Αγίου της χριστιανοσύνης μας, σε κάθε εγκωμιασμό Δικαίου, σε κάθε θέαση και μέθεξη ανθρώπου που βημάτισε με ακεραιότητα πίστης και ήθους και θυσίας το δρόμο που κληθήκαμε να βαδίζουμε σήμερα εμείς. Σε κάθε μνήμη Αγίου ή Δικαίου χαιρόμαστε για την πραγματικότητα της σωτηρίας στα μέτρα μας. Δεν αιθεροβατούμε. Δεν ποιηματοποιούμε. 

Δεν συνθηματολογούμε. Δεν οπαδοποιούμεθα. Βλέπουμε έναν ή περισσότερους (καθημερινά εορταζόμενους) ανθρώπους των δικών μας φυσικών ανθρώπινων μέτρων που (όντας πραγματικά ανθρώπινοι) συνάμα εθελοταυτίστηκαν με “την οδό και την αλήθεια και την ζωή”, με το Χριστό. Ελεύθερα. Όχι καταναγκαστικά. Δίνοντας στο Θεό “το δικαίωμα” να γίνεται δικός Τους και δικός μας. 

Αυτό που προτίμησε ο ίδιος ο Θεός για μας, Του παρέχουν το δικαίωμα να το χαίρεται απαθώς στη δική τους δοτικότητα και προσδεκτικότητα, στη δική τους μεθεξιμότητα και μεθεκτότητα. Έγινε αδιαπραγμάτευτα “ο έρωτάς τους” (ο Χριστός ως “ο εμός έρως” του καθενός τους). Και έγινε και παραμένει αιώνια “ο έρωτάς τους” (ο εν αυτοίς Χριστός). Τον οποίο ουδέποτε έπαυσαν να Τον προσφέρουν, να Τον “μοιράζονται” αμερίστως με μας, που τους θέλουμε γι᾽ αυτόν ακριβώς το αιώνιο και σταθερό και αμετάθετο ρόλο τους.

Οι Άγιοι προτίμησαν και έχουν αιωνίως κοινωνούμενο το Χριστό. Κι εμείς τους αποζητούμε, τους παρακαλούμε, τους τιμούμε, τους εγκωμιάζουμε, τους αποθαυμάζουμε γι᾽ αυτόν τον ένα και κοινωνούμενο Χριστό της ύπαρξης και παρουσίας τους, στο ένα σώμα της Εκκλησίας, που είναι “το θέλημα της Αγίας Τράδος”.

Αυτό διδάχθηκα και θέλησα να διδάσκω στους κληρικούς και τους λαικούς του εκκλησιαστικού πληρώματος που μου έδωσε “δάνειο ευθύνης” η Εκκλησία, τόσα χρόνια.

Γι᾽ αυτό μίλησα και δίδαξα αποβραδίς, χοροστατώντας στον πανηγυρίζοντα ενοριακό ναό του Αγίου Δημητρίου Πολυπέτρου. Αυτό και κήρυξα ιερουργώντας το πρωί στον πανηγυρίζοντα ενοριακό ναό Αγίου Δημητρίου Αξιουπόλεως, συλλειτουργώντας με τον νέο Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δράμας κ. Δωρόθεο, καρπό μιάς μακράς πατρικής φροντίδας μου, αγλάισμα και χαρμοσύνη της Μητροπόλεως Γουμενίσσης, (Γεφύρας), Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου, μιάς μικρής εκκλησιαστικής έπαλξης στο χώρο της κεντρικής Μακεδονίας.

Αποβραδίς του έδωκα καθηκόντως και πατρικώς το “προβάδισμα” να χαρεί με την ιδιότητά του ως Μητροπολίτου την ενορία της Αξιουπόλεως, όπου διακόνησε για (20) χρόνια, “ναοποιώντας” οικογένειες και οικογένειες, ωρίμους και νέους και παιδιά, κοινωνικούς παράγοντες και πολιτιστικούς φορείς. Με επίκεντρο δράσης και εκκλησιοποίησης τον ιστορικό μεταβυζαντινό ναό του Αγίου Δημητρίου (του 1832) και τον νεόκτιστο πολυεπίπεδο ναό της Παναγίας “Άξιόν Εστιν” με τα ενσωματωμένα Παρεκκλήσια του Αγίου Μηνά, της Αγίας Παρασκευής (βαπτιστήριο) και της Αγίας Μαρίνης.

Το χαιρόμουν πάντοτε στο νέο Μητροπολίτη Δράμας και το ομολογώ επανειλημμένα αυτόν τον καιρό προς πάσαν κατεύθυνση ότι ποτέ (μα ποτέ) δεν δημιουργούσε οπαδούς, αποκλειστικοποιήσεις, κλειστές ομάδες ελεγχόμενων συνειδήσεων. Πάντοτε προσανατόλιζε τους ανθρώπους στο μυστήριο της τοπικής Εκκλησίας υπό τον Ποιμενάρχη! Ναί! Το πιο σπουδαίο προσόν του νέου Επισκόπου, αυτό που η Χάρη του Θεού γινώσκει και επιβραβεύει και επιδοτεί, ήταν το ήθος το εκκλησιαστικό και εκκλησιοποιό περί τον Επίσκοπο, περί τον κοινό Πατέρα και Ποιμενάρχη, όπως το ζει και προσεύχεται αρχήθεν η Εκκλησία του ζώντος Θεού στο κατ᾽ εξοχήν μυστήριο της ενότητος και ζωής της, στη θεία Λειτουργία. Και είμαι σε θέση να το γνωρίζω ως Πατέρας και λειτουργός της εκκλησιαστικής του εντάξεως και πορείας ότι το πίστευε αυτό και πάνω σ᾽ αυτήν τη βάση εποικοδομούσε την πορεία του και προσδεχόταν το έλεος και τη χάρη του Θεού.

Και το μέγα έλεος του Θεού καρποφόρησε σ᾽ αυτόν και σε όλη την τοπική μας Εκκλησία την ευλογία να αναδειχθεί εξ αυτής Μητροπολίτης, μετά πρόταση του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου μας κ. Ιερωνύμου και σχεδόν ομόφωνη εκλογική συνηγορία της Σεπτής Ιεραρχίας.

Περιχαρείς για τα γενόμενα, η Αξιούπολη ως ενορία και σημαντική ενότητα του Δήμου Παιονίας οργάνωσε κάτι ωσάν επίσημη υποδοχή ή και προπομπή του, προ του Εσπερινού του Αγίου Δημητρίου. Στην κεντρική πλατεία και προ των δύο Ιερών Ναών, ανέμεναν πολλοί Ιερείς και Διάκονοι, ο κ. Δήμαρχος Παιονίας με στελέχη της Δημοτικής αρχής, εκπρόσωπος του Διοικητή της 33ης Μ/Κ Ταξιαρχίας, ο αστυνομικός διοικητής Πολυκάστρου και ευρεία λαική παρουσία. Μικρό αστυνομικό άγημα τον συνόδευσε μέχρι το χώρο υποδοχής, η φιλαρμονική του Δήμου παιάνισε, οι συμπαρόντες εξέφρασαν και πάλι τον ενθουσιασμό τους.

Στην ένθερμη προσφώνησή του ο Δήμαρχος κ. Κωνσταντίνος Σιωνίδης, όπως και με την παρουσία του την ημέρα της χειροτονίας, εξέφρασε διά λόγου την κοινή χαρά όλου του Δήμου Παιονίας για την ανάδειξη του νέου Ποιμενάρχη της Δράμας, ενός αξίου Ιεράρχη, τον οποίο προπέμπει σύσσωμος ο λαός στα νέα του καθήκοντα με την ευχή να είναι πάντοτε “άξιος”!

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΠΑΙΟΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΔΡΑΜΑΣ

«Με βαθειά συγκίνηση και με αισθήματα χαράς και ευγνωμοσύνης σας υποδεχόμαστε σήμερα, παραμονή του Αγίου Δημητρίου, πλησίον του δικού Σας εκκλησιαστικού δημιουργήματος, του Ιερού Ναού της Παναγίας Άξιόν Εστιν, στην Αξιούπολη, στη μικρή αυτή πόλη του Δήμου μας, που δραστηριοποιηθήκατε, δημιουργήσατε, αποτελέσατε και αποτελείτε το στήριγμά μας.

Μεγάλη ευλογία γι᾽ αυτόν τον τόπο να σας υποδεχόμαστε ως Μητροπολίτη.

Είστε ένας πνευματικός άνθρωπος του τόπου μας, που από το 1991 που χειροτονηθήκατε ιερέας στην ενορία του Αγίου Δημητρίου Αξιούπολης, υπηρετήσατε και προσφέρατε με πολλή αγάπη.

Σεβασμιώτατε ποιμενάρχη Δράμας, πατέρα όλων μας,

με ένδειξη τιμής, σεβασμού και αγάπης προς το πρόσωπό σας, δεχθείτε τις πιο θερμές ευχές για υγεία, δύναμη και μια ευλογημένη ποιμαντική πορεία. Είμαι βέβαιος ότι οι αρετές της ταπεινότητας, της αξιοσύνης και της σύγχρονης σκέψης που σας διέπουν θα σταθούν αρωγοί στο να ανταποκριθείτε αντάξια στην ευθύνη της υψηλής αποστολής σας. Η παρουσία σας θα λαμπρύνει τη θέση που σας εμπιστεύτηκε η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Με την πρόνοια του Θεού, πολλά τα έτη σας, Σεβασμιώτατε. Ευλογημένη η κοινωνία μας, ευλογημένη η κοινωνία της Δράμας. Άξιος!»

Αντιφώνησε ο νέος Μητροπολίτης Δράμας με την εγνωσμένη σύνεση και ποιμαντική του ευστοχία. Ευχαριστώντας τον κ. Δήμαρχο για τη συνεργασία, για τη συμπαρουσία του στη Μητρόπολη Αθηνών και για την υποδοχή. Αποκαλώντας τους Αξιουπολίτες εκτός των άλλων και ως “ενορίτες” για τη μακρά και διαρκή σχέση αγάπης μαζί τους. Και ευχαριστώντας τον π. Ιγνάτιο για την επάξια διαδοχή του στη διακονία της κωμοπόλεως, αναγνωρίζοντάς του μάλιστα περισσότερα προσόντα (δείγμα μιάς εγνωσμένης σύνεσης στη διαχείριση και την οργανωτική προώθηση και ανάδειξη της ανθρωπίνης συνεργατικότητας).

ΑΝΤΙΦΩΝΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ

«Κύριε Δήμαρχε, εκλεκτοί άρχοντες του τόπου,

αγαπητοί πατέρες και αγαπητοί μου χριστιανοί,

αγαπητοί ενορίτες μου, εδώ της Αξιούπολης,

πραγματικά η συγκίνηση περισσεύει σήμερα, που με αξιώνει ο Θεός στον τόπο εδώ που υπηρέτησα για 22 χρόνια, να έρχομαι σήμερα ως Μητροπολίτης της Εκκλησίας της Ελλάδος, και να μου έχετε ετοιμάσει όλην αυτήν την υποδοχή.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, αναμιμνήσκομαι πάρα πολλές εμπειρίες που ζήσαμε και στον παλαιό ναό του Αγίου Δημητρίου, αλλά και στον καινούριο ναό του Άξιόν Εστι. Είμαι ευγνώμων απέναντί σας για την αγάπη σας, ειλικρινώς το λέω και το πιστεύω. Σας ευχαριστώ, που υποβληθήκατε στο κόπο να έλθετε στην Αθήνα στη χειροτονία μου, σας ευχαριστώ σήμερα που με υποδέχεστε, σας ευχαριστώ για όλα όσα κάνατε για το ταπεινό πρόσωπό μου.

Το έργο είναι πραγματικά πολύ επίπονο, οι καιροί όπως ξέρετε είναι δύσκολοι, και οι συνθήκες έχουν γίνει πολύπλοκες, κι επομένως χρειάζεται πολύ μεγάλη προσπάθεια.

Εκείνο που μπορώ να πω είναι ότι δεν σας ξεχνώ, δεν σας αποχαιρετώ, ειλικρινώς το λέω και το πιστεύω, διότι θα είμαι κοντά σας και νοερώς, αλλά και σωματικώς μερικές φορές, και επίσης αν μου το επιτρέπει η διακονία μου, που πιστεύω πως θα μου το επιτρέψει, θα σκέφτομαι και τα παιδιά της Αξιούπολης και των άλλων χωριών της εδώ Μητροπόλεως, Γουμενίσσης Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου και θα φροντίσω να έρχονται τουλάχιστον στην κατασκήνωση εκεί και να κάνουμε όμως και άλλες πολλές συναντήσεις.

Σας ευχαριστώ και πάλι, κύριε Δήμαρχε, ευχαριστώ τον π. Ιγνάτιο, που βρήκα στο πρόσωπό του τον άξιο αντικαταστάτη μου, με πολλά μάλιστα άλλα προσόντα που εγώ δεν τα διέθετα, ο οποίος πραγματικά τιμά τον τόπο μας, τιμά την ενορία εδώ και αγωνίζεται για ο,τι καλύτερο μπορεί να σας προσφέρει.

Να είστε καλά, να είστε ευλογημένοι, ο Άγιος Δημήτριος να είναι βοήθεια, στήριγμά μας, και να μας προστατεύει από κάθε κίνδυνο κι από κάθε κακό. Σας ευχαριστώ πολύ».

Με ψαλλόμενο το “Άξιόν Εστιν” σε αργό μέλος, οδηγήθηκε από τους Ιερείς και τους συνελθόντες στον πανηγυρίζοντα ναό του Αγίου Δημητρίου για τον Εσπερινό, όπου χοροστάτησε και απηύθυνε χαιρετισμό εγκαρδιότητας προς όλους.

ΣΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΛΟΓΟΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΧΗΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΔΡΑΜΑΣ κ. ΔΩΡΟΘΕΟΥ

«Πάλι να ευχαριστήσω όλους σας, που σήμερα ήλθατε πρώτιστα βεβαίως για τον άγιο Δημήτριο, αλλά ήλθατε και για να μου ευχηθείτε προσωπικώς, διότι τόσα χρόνια έχουμε δημιουργήσει μια προσωπική σχέση κι αυτό που μένει στη ζωή τελικά είναι αυτές οι σχέσεις που δημιουργούμε μεταξύ μας, είτε εμείς οι μεγαλύτεροι, είτε με τα παιδιά μας, με τα κατηχητικά μας και με τον υπόλοιπο κόσμο.

Και βέβαια εισπράττω την ευχή από σας, που το λέτε και μικροί και μεγάλοι : "πάντα άξιος“, δηλαδή όταν βρεθώ στο τέλος της ζωής μου, όταν δηλαδή θα παρουσιαστώ στο τέλος της ζωής μου ενώπιόν του κριτηρίου του Θεού, ο Θεός να με αξιώσει να γευτώ τα κάλλη του Παραδείσου, όπως βεβαίως και όλους εσάς.

Ο Θεός επισκέπτεται τον κάθε άνθρωπο. Τον επισκέπτεται και τον αγγίζει και τον πλησιάζει και τον φωτίζει, γιατί θέλει να γίνει δικός του. Βεβαίως οι περισσότεροι από μας είμαστε κλειστοί στον εαυτό μας, κλειστοί στον εγωισμό μας, στη φιλαυτία μας. Εκείνο που μου ευχήθηκε ο Αρχιεπίσκοπος στη χειροτονία μου πριν λίγες μέρες είναι να αποφεύγω την φιλαυτία, δηλαδή την αγάπη του εαυτού μου. Και βέβαια αυτό ισχύει και για τον καθέναν από μας, γιατί η αγάπη του εαυτού μας (η φιλαυτία) κι όλα τα πάθη τα εγωιστικά δημιουργούν στεγανά. Δεν αφήνουν δηλαδή να εισέλθει μέσα μας η χάρις του Θεού, δεν αφήνουν να πλησιάσει ο άνθρωπος τον Θεό, να πλησιάσει ο ένας τον άλλον.

Αντιθέτως προς όλα αυτά, παρουσιάζεται το εξαίσιο παράδειγμα του Αγίου Δημητρίου, τον οποίον τιμούμε σήμερα σ᾽ αυτόν τον παλαιό ναό του.

Είχα μάλιστα ανακαλύψει, όταν κάναμε τις εργασίες στο ναό, ότι σε ένα σημείο υπήρχε μία επιγραφή που έγραφε 1837, δηλαδή είχαμε τόσους χριστιανούς που προσευχήθηκαν στον ιερό αυτό χώρο όλα αυτά τα χρόνια, 185 χρόνια περίπου. Σκεφτείτε πόσα δάκρυα, πόσες προσευχές, πόσες παρακλήσεις έχουνε απευθυνθεί εδώ προς τον Άγιο Θεό και τον Άγιο Δημήτριο από τους ανθρώπους, τους πριν από μας, από τους προγόνους μας, αλλά και πόσες θα απευθυνθούν μετά από μας, τις άλλες γενιές των ανθρώπων.

Αναδείχθηκε άξιος, γιατί ακριβώς εμπιστεύτηκε τον Θεό. Αυτό σημαίνει πίστις: εμπιστεύομαι τον άλλον, εμπιστεύομαι τον Θεό. Τον εμπιστεύτηκε. Όπως και ο άγιος Νέστορας. Έκανε ο,τι του είπε ο άγιος Δημήτριος και είπε εκείνο το περίφημο: “Ο Θεός του Δημητρίου βοήθει μοι”. Και τον βοήθησε πραγματικά να ακολουθήσει τον άγιο Δημήτριο και Εκείνον σε ο,τι ακριβώς προστάζει.

Πολλές φορές διαβάζουμε τους βίους των Αγίων, μένουμε έκπληκτοι, μας συγκλονίζει η διήγηση που διαβάζουμε. Αλλά ουσιαστικά εκείνο που πρέπει να μας συγκλονίσει είναι αυτή η αλλαγή στη ζωή τους. Κι αυτή η αλλαγή θα πρέπει να γίνει και σε μας, δηλαδή το άγγιγμα του Θεού, να μιλήσει στην καρδιά μας, και να ανταποκριθούμε. Και τότε γινόμαστε αληθινοί. Ο Θεός παραλαμβάνει κάθε έναν που είναι αληθινός.

Καμιά φορά εμείς μετράμε τις αμαρτίες μας και νομίζουμε ότι οι αμαρτίες μας εμποδίζουν να μας πλησιάσει ο Θεός, ή εμείς να πλησιάσουμε τον Θεό.

Εκείνο το οποίο μας εμποδίζει να πλησιάσουμε τον Θεό είναι ο εγωισμός μας και το θέλημά μας (αυτό που κρύβεται πίσω από τις αμαρτίες μας). Γι᾽ αυτό και οφείλουμε να αφήσουμε το θέλημά μας πίσω, στην καθημερινότητά μας, στη ζωή, την καθημερινή ζωή του καθενός.

Το να εξομολογηθεί κανείς, το να κοινωνήσει, να προσευχηθεί, είναι σχετικώς εύκολο. Εκείνο που είναι δύσκολο είναι να κόψει τον εγωισμό του και το θέλημά του.

Σ᾽ αυτό μας καλεί όλους μας ο άγιος Δημήτριος. Αυτό εύχομαι ο καθένας από εμάς να αξιοποιήσει στη ζωή του, δηλαδή να νικήσει τον εγωισμό του, και όλοι μας να αναδειχθούμε πραγματικά άξιοι της κλήσεως του Θεού στη ζωή μας.

Σας ευχαριστώ και πάλι. Αμήν».

Στο τέλος προσφωνήθηκε από τον εφημέριο Αξιουπόλεως, τον και διάδοχό του στην ενοριακή διακονία, το γενικό αρχιερατικό επίτροπο της Μητροπόλεως, πρωτοπρ. Ιγνάτιο Καλογεράκη, εμφανώς κατασυγκινημένο. Ο προσφωνών ομολόγησε τη συγκίνησή του για την εκκλησιοποιό αγάπη και την όλη δημιουργική προσφορά του Σεβασμιωτάτου κ. Δωροθέου επί τόσα χρόνια. Και στο τέλος του επέδωσε ως αντίδωρο για τα πάρα πολλά που προσέφερε στην Αξιούπολη, ως δώρο χαράς και ιερό ενθύμιο πλήρη αρχιερατική στολή.

Η ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΝ. ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟ ΕΠΙΤΡΟΠΟ ΠΡΩΤΟΠΡ. ΙΓΝΑΤΙΟ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗ

«Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα και λίαν αγαπητέ μας πάτερ Δωρόθεε,

τις προηγούμενες μέρες έκανα μια πολύ μεγάλη προσπάθεια να γράψω για την σημερινή μέρα ένα λόγο. Ένα λόγο που θα σας ευχαριστούσε και θα κατέθεσε την ευγνωμοσύνη και την ψυχική αγάπη που τόσα χρόνια μας ένωσε. Αλλά χθες το βράδυ τον έσχισα και τον πέταξα, διότι δεν με εξέφραζε, να διαβάσω από χαρτιά και να πω ευχαριστίες στο πρόσωπό σας.

Σήμερα αγάλλεται και ευφραίνεται η ενορία μας για δύο λόγους: για την εορτή του αγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου και για την δική σας επισκοπική παρουσία. Και το λέω αυτό, διότι είδατε τα αισθήματα χαράς και αγάπης του ενοριακού πληρώματος, των ψυχών που εσείς καλλιεργήσατε όλα αυτά τα χρόνια στην Αξιούπολη. Είμαστε ευγνώμονες, Σεβασμιώτατε, εμείς οι ιερείς, που εδώ ο άγιος Δημήτριος είχε γίνει φροντιστήριο για όλους τους ιερείς που πέρασαν από τα χέρια σας, έτσι ώστε να μάθουν να αγαπούν τον Θεό, να λατρεύουν σωστά τον Θεό, να τελούν σωστά τις Ακολουθίες.

Και με συγκίνησε ιδιαίτερα, που είπατε προηγουμένως στην υποδοχή ότι και τα δικά μας παιδιά θα έχουν θέσεις στις κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως Δράμας. Αυτό δείχνει το ήθος, το επίπεδο και την αγάπη που καταθέτετε ή μάλλον που καταθέσατε τόσα χρόνια στην ενορία της Αξιούπολης.

Εμείς ευχαριστούμε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας τον κύριο Δημήτριο, που σας έφερε στο δρόμο μας, που μας έδωσε την ευκαιρία να συμπορευτούμε μαζί σας, να μαθητεύσουμε μαζί σας, να δημιουργήσουμε μαζί σας, αλλά προ πάντων όλο τον λαό το Θεού, αυτούς που βρίσκονται απόψε εδώ, αυτούς που είναι λίγο παρά πάνω στα κοιμητήρια της Αξιούπολης (η θριαμβεύουσα Εκκλησία που κι αυτή πανηγυρίζει και χαίρεται με εσάς).

Η χειροτονία σας πραγματικά, Σεβασμιώτατε, στη Μητρόπολη Αθηνών, ήταν το κάτι άλλο. Μας εντυπωσίασε το εκκλησίασμα που αποτελείτο κυρίως από νέους ανθρώπους, οικογένειες με τα παιδιά τους, που με ενθουσιασμό και πηγαία αγάπη χειροτοκροτούσαν και αναφωνούσαν το “Άξιος”. Σειόταν η Μητρόπολη. Αυτή η αγάπη λοιπόν, Σεβασμιώτατε, ευχόμαστε να σας συνοδεύει εις χώραν μακράν. Ίσως είναι η Δράμα δύο ώρες δρόμος, αλλά εμάς θα μας λείπετε, η φυσική σας παρουσία θα μας λείπει. Ξέρουμε όμως ότι θα μας έχετε στις προσευχές σας, θα μας νοιάζεστε, και να ξέρετε ότι η πόρτα του Αγίου Δημητρίου και της Παναγίας του Άξιόν Εστι είναι πάντοτε ανοιχτή. Γιατί είστε ο δικός μας άνθρωπος.

Εις ένδειξιν ευγνωμοσύνης ένα μικρό αντίδωρο, θα σας προσφέρουμε για όλα αυτά που κάνατε στην ενορία. Είναι μία αρχιερατική στολή, την οποία όταν θα την φοράτε, θα θυμάστε την Αξιούπολη. Άξιος!

Επακολούθησε δεξίωση στην ευρύχωρη ενοριακή αίθουσα του πολυεπίπεδου ναού της Παναγίας, ένα έργο φιλοτιμίας του νέου Μητροπολίτου και συνεργασίας όλου του ενοριακού σώματος.

Αυτή μάλιστα η βραδινή (και η πρωινή) διοργάνωση με το σπουδαίο εθελοντισμό πολλών στελεχών της ενοριακής ζωής αποτελούσε άλλο ένα δείγμα της όλης ποιμαντικής διακονίας του Σεβ. Δράμας στην Αξιούπολη (και της άριστης διαδοχής του με τον π. Ιγνάτιο), όπως και της ανταπόκρισης τόσων ανθρώπων του ενοριακού σώματος.

Το αποκορύφωμα βεβαίως του όλου εορτασμού ήταν το Αρχιερατικό συλλείτουργο της κυριώνυμης ημέρας με τη λιτάνευση της εικόνος του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου (λιτανευτική έκχυση της λειτουργικής ευλογίας προς την κωμόπολη). Ακολούθησε και στη συνέχεια γενναιόδωρη δεξίωση πάλι στην Ενοριακή αίθουσα.

Προσφωνώντας το νέο Ιεράρχη, και στην πάνδημη αυτή λειτουργική Σύναξη, τονίσαμε τη σημασία της ευρείας λαικής συμμετοχής στη χειροτονία του ως Επισκόπου στη Μητρόπολη Αθηνών. Από τη μακρινή συνοριακή έπαλξη (Γουμένισσα-Αξιούπολη-Πολυκάστρο) στην πρωτεύουσα! Με την παρουσία τόσων παιδιών και νέων και ωρίμων. Έκφραση της ευρύτητας και της ποιότητας της μακράς διακονίας του “εξ όλης της καρδίας” του, όπως και αμοιβαία συλλογική ομόφωνη ανταπόκριση του λαού.

Αποτελούσε μιάν ευλογημένη επιμαρτυρία εκκλησιοποιού σημασίας για την όλη μέχρι σήμερα διακονία και προσανάλωση και προσφορά του νέου Μητροπολίτου Δράμας ως πολυδιακονικού, δημιουργικού και επιτελικού κληρικού της Μητροπόλεώς μας.

Καταγράφω με όλη μου την καρδιά αυτές τις αποτιμήσεις, τόσο τις δικές μου, όσο και των στελεχών της εκκλησιαστικής και της δημοτικής διακονίας, ως ευχές για το νέο Μητροπολίτη και την κατ᾽ αυτόν Μητρόπολη.