Μετά από μια ενδιαφέρουσα πρόταση που δέχθηκα με χαρά και ενδιαφέρον, αποφάσισα τον επόμενο προορισμό με αφορμή πάντα τα όμορφα χωριά του νομού Κιλκίς.
Κυριακή πρωί και ταξιδεύω για το χωριό Ακροποταμιά του Νομού Κιλκίς.
Σίγουρα θα πάω στην Εκκλησία, και όπως έχω πληροφορηθεί στον Ναό του χωριού θα λειτουργήσει ο Αγαπημένος μας Ποιμενάρχης κ.κ Βαρθολομαίος.
Με αυτές τις σκέψεις και μέσα σε μια πανέμορφη διαδρομή γεμάτη από ασφόδελους, τα άγρια και εντυπωσιακά κρίνα της εποχής, ταξιδεύω περνώντας διάφορα μικρά πανέμορφα χωριά και νιώθω να μπορούσα να σταματήσω σε όλα να καθίσω σε μια πέτρα μέσα στα αγριολούλουδα και να αρχίσω να γράφω σελίδες.
Αφήνω όμως τον υπερβολικό ενθουσιασμό μου και προσαρμόζομαι στον προορισμό μου.
Μέσα σε ένα τοπίο που αγκαλιάζει τέλεια η φύση ξεπροβάλει μπροστά στα μάτια μου ένα μικρό χωριό που ανακαλύπτεις την ομορφιά του από την πρώτη στιγμή.
Είναι η Ακροποταμιά του Νομού Κιλκίς.
Ένα χωριό γεμάτο Πασχαλιές.
Μπουκέτα σε κάθε αυλή, στην εκκλησία, στις μικρές πλατείες, στα εγκαταλελειμμένα προσφυγικά μικρά σπιτάκια και σίγουρα στις ψυχές ανθρώπων που λείπουν και βρίσκονται μακριά κάπου εκεί στις γωνιές του παραδείσου.
Μοιράζομαι την πρώτη καλημέρα με τον Κύριο Απόστολο ο οποίος έχει ένα πολύ όμορφο σπίτι με απίστευτη θέα.
Απαντάει με άνεση στις ερωτήσεις μου και εκφράζει παράπονο για την εγκατάλειψη του χωριού από τους τοπικούς φορείς που δεν το επισκέπτονται σχεδόν ποτέ να βοηθήσουν σε κάτι, να οργανώσουν μια εκδήλωση, μια ενημέρωση, οι κάτοικοι είναι σαν μην υπάρχουν.
Συνεχίζω την βόλτα μου και ήδη το μικρό χωριό με ταξιδεύει στην μαγεία του μέσα στην φύση και την ηρεμία του με μόνους ήχους το κελάιδημα των πουλιών.
Στον κεντρικό δρόμο που βρίσκομαι το Δημοτικό σχολείο ένα ξεχασμένο στολίδι μέσα στον χρόνο χωρίς τις φωνές των παιδιών.
Τα παιδιά έφυγαν το σχολείο ερήμωσε.
Τα παιδιά άλλαξαν συνήθειες σταμάτησαν να παίζουν.
Στο προαύλιο του σχολείου το Ηρώων που κάποτε τα παιδιά μάθαιναν για τους
Ήρωες, μέσα από την Αγάπη που απλόχερα χάριζε η φύση στις ψυχές τους και όχι τα τάμπλετ.
Η καμπάνα ακούγεται πρέπει να προλάβω να ανάψω το κεράκι, ο χρόνος βιαστικός και καθόλου σύμμαχος κυλάει γρήγορα.
Την ίδια στιγμή βλέπω έναν ηλικιωμένο κύριο δίπλα σε ένα παλιό καφέ/ παντοπωλείο με μια ξεθωριασμένη ταμπέλα, η "Ειλικρίνεια" ο Κύριος Γιάννης 92 ετών γερός και δυνατός μου εξηγεί ότι το καφενείο ήτανε δικό του και εξυπηρέτησε τον κόσμο του χωριού για πολλά χρόνια.
Μου μιλά νοσταλγικά για το χωριό
για τα πολλά μαγαζιά, για το σχολείο, για τα γλέντια, για την ειλικρίνεια που χάθηκε.
Η μικρή πλατεία με συναρπάζει.
Τρέχω στην εκκλησία, μια απίστευτη θέα, λουλούδια, και καθαριότητα παντού, στο πνευματικό κέντρο πυρετωδώς οι προετοιμασία για την φιλοξενία του Δέσποτα.
Χριστός Ανέστη παντού.
Ανάβω το κεράκι μου στον στολισμένο μικρό Ναού γεμάτο από πιστούς που παρακολουθούν με κατάνυξη και σεβασμό την Θεία Λειτουργία Κυριακή του Θωμά.
Ο Δέσποτας ευλογεί τα παιδιά.
Αγγίζει τις καρδιές με λόγο θεού.
Ο άπιστος Θωμάς πίστεψε μόνο όταν είδε τα καρφιά στις παλάμες του Κυρίου..
Η πίστη και η Σωτηρία της ψυχής, όσο και η μαγεία του Θρησκευτικού κηρύγματος είναι σε άλλο επίπεδο τονίζει ο ευσεβής και αξιόλογος Ποιμενάρχης.
Η Εκκλησία αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου σχόλασε.
Μια μεγάλη παρέα του χωριού μοιράζεται το Χριστός Ανέστη.
Επιστρέφω στο αυτοκίνητο μου.
Κάπου διαβάζω χώρος αναψυχής τα πλατάνια.
Πριν φύγω ένα εκκλησάκι στα μάτια μου τραβά την προσοχή μου για μια άλλη φωτογραφία.
Σαν από θαύμα συναντώ την κυρία Φεβρονία μια όμορφη γυναίκα και ακούω μια υπέροχη ιστορία.
Μια προσευχή μια αληθινή ιστορία μια Χειροποίητη στολισμένη Παναγία μέσα στο εκκλησάκι.
Πόσο υπέροχοι άνθρωποι θεέ μου πόσο ευλόγησες αυτόν τον τόπο, αυτό το μικρό χωριό, αυτή την Πατρίδα.
Δύο παιδιά στο πίσω μέρος του σχολείου ανάβουν μια ψησταριά είναι πρωτομαγιά με καλούν να φάω μαζί τους σε λίγο ο χώρος γεμίζει από την νεολαία του χωριού.
Τρέχω στα πλατάνια πανδαισία λουλουδιών και χρωμάτων αιωνόβια τεράστια πλατάνια μεγαλώνουν μέσα στον χρόνο και φροντίζουν όσους τα αναζητούν να προσφέρουν την ομορφιά τους.
Το ποτάμι αδιάφορο χαρίζει τον ήχο του κόντρα σε όλα.
Τα παιδιά άρχισαν το γλέντι, η μουσική πλημμυρίζει το μικρό χωριό στολισμένο με τις Πασχαλιές που ανθίζουν σε όλες τις υπέροχες ψυχές που συνάντησα στο όμορφο χωριό Ακροποταμιά του Νομού Κιλκίς.
Ευχαριστώ την Αλεξάνδρα Δαμουτζίδου για την πρόσκληση και για την γνωστή προσφορά και Αγάπη της για το χωριό.
Τον Κύριο Γιάννη.
Τον Ιερέα Πατέρα Διονύση.
Τον κύριο Απόστολο.
Τον Κύριο Γιώργο.
Και όλους τους κατοίκους για την φιλοξενία και την Αγάπη τους.
Το χωριό έχει υπέροχο χώρο αναψυχής για πικ νικ δίπλα στο ποτάμι κάτω από πανύψηλα πλατάνια.
Εκκλησάκια για να ανακαλύψει ο επισκέπτης.
Παγκάκια να απολαύσει την θέα.
Δρόμο για περίπατο μέσα σε μια πανδαισία χρωμάτων από αγριολούλουδα.
Και πολλά περισσότερα που καλείται οποίος επισκεφτεί την όμορφη Ακροποταμιά να ψάξει και να ανακαλύψει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.