Κυριακή στο πάρκο

Του Φώτη Μισόπουλου
farce pour trois images et trois silences
Η ιστορία μου είναι πιο παράξενη ακόμα κι από την δική σας. Επιτρέψτε μου να σάς την πω με λίγα λόγια
ΑΝΤΡΕ ΖΙΝΤ [1]

[.......κανείς δεν είδε αυτό το πρόσωπο νάρχεται. Ή μήπως η επιλογή είχε ήδη γίνει; Κανένας σφυγμός της ζωής δεν αδυνάτιζε. Η ζωή. Και η δική του ατέλειωτη περιέργεια. Κάποιος είπε: Δεν μπορείτε να μείνετε εδώ. Δεν μπορούσα να μείνω εκεί. Επίσης δεν μπορούσα να συνεχίσω. Ακούω τις ίδιες σκέψεις, εννοώ τις ίδιες πάντα. Παράξενο. Σκέψου ότι στην κοιλάδα τυφλώνει ο ήλιος. Μέχρι πέρα στα ξέφτια του ουρανού. Αμείωτος.]
Ο ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΥΖΕΙ [2]: ......μού τηλεφώνησε τα περασμένα Χριστούγεννα. Ήχος πνιγμένος. Η συσκευή ήταν βυθισμένη σε μια ζαρωμένη κουβέρτα. [Ανάβουν διάφορες λάμπες με στραβά αμπαζούρ]. Φαίνεται πως το ξανασύνδεσαν. Εμπρός. [Σιωπή]. Εμπρός; [Σκοτάδι][Φως].
Ο κος ΜΠΕΡΚΟΒΙΤΣ [3]: ......βγαίνω στην πόλη. Εδώ συναντώ πολλά ερειπωμένα αντικείμενα. Τα δικά μου συντρίμμια. Τη μασέλα σε γυάλινο κλουβί. Τα σπλάχνα μου στο σφαγείο. Τα πνευμόνια κρεμασμένα. Ένας ορθοπεδικός εκθέτει τη γάμπα μου. Περπατώ μέχρι να πέσει η Νύχτα,- στην άσφαλτο που ζέχνει το λίπος της. Είμαι κάτω από τα δέντρα ενώ τα πνίγει η σκόνη. Πλησιάζουν οι μεγάλοι μήνες του χειμώνα. Θα διαπερνούν άδεια σώματα τα μαχαίρια του οπλοποιού. Ακόμα και τότε δεν μπόρεσα να χαμογελάσω. Προχώρησα μέχρι την ξύλινη πόρτα. Για μήνες δεν θα με αναζητήσει κανείς. Τα αταίριαστα μέλη μου αραδιάζονται μέσα στο μαγαζί των ειδών κιγκαλερίας. Η άδεια ώρα όπου κερδίζεις τη στέρηση.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: ......μερικοί λένε πως βλέπουν ωραία όνειρα όταν έρχονται. Το σπίτι υπάρχει για να ανασκαλεύει τα μυστικά του. Όπως κάθε σπίτι.
[Οι λέξεις φαινόταν να παίρνουν δυσοίωνο νόημα. Η ομιλία της ήταν αργή και ήρεμη. Θα έχουμε αυτό που λέμε μικρό καλοκαίρι. Δεν αρκεί να κοιταζόμαστε στον καθρέφτη. Ας κοιταζόμαστε στο χαρτί. Συνεχώς μέσα μας, σ' ένα πρόσωπο ρευστό, εύπλαστο. Δίχως κανένα τέχνασμα].
Ο ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΥΖΕΙ: [τραγουδώντας] .....πάρτε με στο απατηλό βελούδο του χιονιού. Στο χνώτο μιας αγέλης σκύλων. Στο ιδρωμένο κοπάδι των ξερών φύλλων. Καλύτερα κρύψτε με [4].[Σκοτάδι].

2.
[Ο ΦΙΟΝΤΟΡ ΜΙΧΑΗΛΟΒΙΤΣ σε αναπηρική πολυθρόνα. Δυο άντρες με ιατρικές μπλούζες τον δένουν χειροπόδαρα στο αμαξίδιο. Σφιχτά. Με επιδέσμους./ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΩΝΗ: ......ο εγκέφαλός μου είναι σκέτη ουλή. Η ΣΟΝΙΑ ΙΒΑΝΟΒΝΑ ΑΝΑΧΩΡΕΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΡΑΣΚΟΛΝΙΚΟΒ.
ΘΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΜΕΡΟΣ ΣΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ CASTINGS ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗΣ. ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ Α' ΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΙΒΗΡΙΑ].
ΦΙΟΝΤΟΡ ΜΙΧΑΗΛΟΒΙΤΣ: .......ΜΑΝΙΑΣΜΕΝΕΣ ΑΝΑΜΟΝΕΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΦΟΒΕΡΕΣ ΠΑΝΟΠΛΙΕΣ......Απόθεμα, απ' το οποίο ο καθένας μπορεί να αντλήσει: ώστε να μη ζήσει ηττημένος στα τυφλά, σ' ένα κόσμο αφιλόξενα ξέφωτα. Ανάμεσα σε φίδια. Το σούρουπο, τα όνειρα, διασχίζουν τα δάση με αλφαβητική σειρά. Έχω κόρη παντρεμένη που ζει στο Σαν Ντιέγκο. Έμεινα μόνος και παίζω ζάρια. Υπάρχω ήδη νεκρός στα παγκάκια του Σέντραλ Παρκ. Κρατώ αγκαλιά ένα μισοάδειο μπουκάλι Τζακ Ντάνιελς και τα Τραγούδια του Άριελ: Τ.Σ. Έλλιοτ. Στα πέρατα της ομίχλης.
Ο ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΥΖΕΙ: ......εποχή παγετώνων. Όλα πετούσαν σπίθες. Τα μάτια μου έμοιαζαν σαν από τηλεφακούς. Μπορούσα να διαβάσω τους τίτλους των βιβλίων στα ψηλότερα ράφια. Οι πόθοι πορεύονται στα χιόνια της τηλεοπτικής οθόνης. Όλα εκείνα τα χείλη που με είχαν φιλήσει. Οι καρδιές που με αγάπησαν. Οι άγγελοι της ερημιάς: κάθε φορά που γυρίζω ξαφνιάζονται. Ανακαλύπτουν την παρακμή στις αποβάθρες. Ή το κερί σε κάποιο μοναχικό δωμάτιο, γράφοντας για τον κόσμο. Νοιώθω τη σκέψη μου να γίνεται αγνότερη, όσο πιο βρώμικος είναι ο δρόμος [μικρή παύση].
ΤΟ ΖΕΥΓΟΣ ΜΠΕΡΚΟΒΙΤΣ: [απαγγέλλοντας μαζί] .......διστάζω να φύγω. Τα φύλλα είχαν ήδη αρχίσει να πέφτουν. Τρέμω το χειμώνα. [ύστερα τραγουδούν]: Στ' απατηλό βελούδο του χιονιού. Στο χνώτο μιας αγέλης σκύλων. Ακολουθώ το κοπάδι των ξερών φύλλων. Καλύτερα κρύψτε με.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: ......ΒΡΆΔΥ ΣΤΟ ΠΆΡΚΟ. ΧΙΛΙΑ ΠΟΥΛΙΑ ΞΕΦΥΤΡΩΝΟΥΝ ΑΠ' ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ. Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ: ΘΑ ΠΕΤΑΞΩ.

3.
O ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΥΖΕΙ: ......ω, αγαπητέ φίλε, οι πόλεις δεν τελειώνουν. Να είσαι ευτυχισμένος για την τυφλότητά σου. Όλοι έχουμε τις προσωπικές στιγμές της λήθης μας. Ειδικά όταν πρόκειται για ποιητικούς αφορισμούς. Ο χωρισμός αποτελεί είδος ολοκληρωτισμού. Σαν το φως γύρω από ένα ζεστό μικροσκοπικό ήλιο. Η ομίχλη, κι αυτή, φτιαγμένη από εφιάλτες. Αισθάνομαι χρόνια μέσα μου μόνο το κενό και την ίδια αποθάρρυνση. Τον περισσότερο καιρό παραληρώ. Το βράδυ με προσέχουν τρεις. Αναπηδώ στο κρεβάτι. Εκμηδενίζω τον ύπνο τους ολοσχερώς.
ΤΟ ΖΕΥΓΟΣ ΜΠΕΡΚΟΒΙΤΣ: [μιλούνε ταυτόχρονα] .....ΤΟ ΑΥΤΟΚΊΝΗΤΟ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΎΣΕ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΟΥΒΑΛΟΎΣΕ ΤΗΝ ΥΓΡΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗΣ. ΙΣΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΣΕ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΜΗΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ, ΑΛΛΑ ΕΝΑ ΑΠΑΛΟ ΜΕΝΕΞΕΔΊ ΦΤΕΡΟ.ΔΕΝ ΟΔΗΓΟΥΣΕ ΑΣΚΟΠΑ. ΕΙΧΕ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙ ΤΑ ΜΥΣΤΚΑ ΜΑΣ. Τα δάχτυλα ήταν σφιγμένα. Δυνατό φτεροκόπημα απλώνεται σαν κύματα όταν πέφτει η πέτρα κι αναγγέλλει το πέταγμα των πουλιών. Στις κόγχες των ματιών ενταφιάζεται ο κόσμος. Οι ραψωδοί είναι τυφλοί.
ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΩΝΗ: ......ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ. ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΑ. Ο ΟΔΗΓΟΣ ΔΕΝ ΕΒΛΕΠΕ, ΓΙ' ΑΥΤΟ ΠΑΤΗΣΕ ΤΟ ΚΛΑΞΟΝ.-/
[ΣΚΗΝΙΚΟ: Κοίταξα: Ένας ήλιος άγνωστος κρατάει το δεξί χέρι. Το μπράτσο τεντωμένο σε λαβή κυνηγού: Στη ρίζα του δέντρου το τεφρώδες πουλί. Το αριστερό χέρι εφοδιασμένο με πολύ μακριά κυρτά τρεμάμενα δάχτυλα. Χαϊδεύει τα πούπουλα, που ο φόβος του θανάτου τα ορθώνει. Κραυγή χωρίς ήχο. Η ιστορία μου είναι πιο παράξενη ακόμα κι από την δική σας. Επιτρέψτε μου να σάς την πω με λίγα λόγια, ελάχιστα: ΟΙ ΘΕΑΤΕΣ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝΕ: Στ' απατηλό βελούδο του χιονιού. Στο χνώτο μιας αγέλης σκύλων. Ακολουθώ το κοπάδι των ξερών φύλλων. Καλύτερα κρύψτε με.ΒΡΆΔΥ ΣΤΟ ΠΆΡΚΟ. ΧΙΛΙΑ ΠΟΥΛΙΑ ΞΕΦΥΤΡΩΝΟΥΝ ΑΠ' ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ. Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ: ΘΑ ΠΕΤΑΞΩ].

ΑΥΛΑΙΑ

Tα πρόσωπα

Ο ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΥΖΕΙ
Ο κος ΜΠΕΡΚΟΒΙΤΣ
Η ΓΥΝΑΙΚΑ
ΦΙΟΝΤΟΡ ΜΙΧΑΗΛΟΒΙΤΣ
ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΩΝΗ
ΤΟ ΖΕΥΓΟΣ ΜΠΕΡΚΟΒΙΤΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ
[1] ΑΝΤΡΕ ΖΙΝΤ, Ο Προμηθέας ελεύθερος δεσμώτης, [νουβέλες]/ μτφρ. Γεωργία Ζακοπούλου, Καστανιώτης 2010
[2] πορτρέτο στο ΜΙΑΣ ΜΕΡΑΣ ΔΟΥΛΕΙΑ [Μουσική για χαμαιλέοντες, 1981]/ Truman Kapote, εισαγωγή-μετάφραση Ρούμπη Θεοφανοπούλου,
η λέξη τ. 38/1984 [διάλογοι πορτρέτων][παρφρ.]
[3] πορτρέτο, ο.π. [παρφρ.]
[4] Henri Michaux, Σκέψεις γύρω απ' τη ζωγραφική/ Ποίηση,- μτφρ. & εισαγωγή Ιωάννα Κωνσταντουλάκη-Χάντζου, η λέξη, ο.π.

https://media.theatre.ru/photo_src/85536.jpg

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU