Κάτω Θεοδωράκια Κιλκίς: Από τα ομορφότερα χωριά που έχει η Πατρίδα μας

Γράφει η Μόνικα Σωτηριάδου
Απίστευτο και όμως αληθινό. Από τα ομορφότερα χωριά που έχει η Πατρίδα μας βρίσκονται στο νομό Κιλκίς με απόδειξη ένα από αυτά, Κάτω Θεοδωράκια. 
Θλιβερό που αφήσαμε τον τόπο μας και τις ομορφιές του στην εγκατάλειψη και ακόμη πιο θλιβερό που δεν τον γνωρίζουμε.

Την υγεία που προσφέρει η φύση, την γειτονιά, με το ενδιαφέρον, τις φωνές των παιδιών, τον ήχο της βρύσης τον χτύπο της καμπάνας, το κουδούνι του σχολείου, το ρυάκι που μουρμουρίζει τον δικό του σκοπό, όλα τα αφήσαμε και ταξιδεύουμε μέσα στον φόβο, στο άγχος, και στο άγνωστο με βάρκα την Ελπίδα.

Στην προσπάθεια μου να βρω ένα από τα χωριά του νομού Κιλκίς αυτή την φορά επιλέγω στην τύχη τα Κάτω Θεοδωράκια.

Δεν έχω πάει ποτέ, δεν γνωρίζω σχεδόν τίποτα και ταξιδεύω στον ίδιο Ρυθμό με παρέα τις σκέψεις μου.

Μεγάλη έκπληξη από την πρώτη στιγμή μόλις φτάνω στο χωριό.

Στενά δρομάκια, δέντρα, λουλούδια όμορφα σπίτια παντού.

Κομμάτια Ελλάδας φιλοξενίας και ομορφιάς στα μάτια μου.

Μπροστά μου μια πανέμορφη πλατεία με παρέες που απολαμβάνουν τον καφέ τους στην ζεστασιά του ανοιξιάτικου Ήλιου και στην φιλοξενία που προσφέρουν τα δύο αδέλφια ο Κώστας και ο Γιώργος.

Την προσοχή μου τραβάει η Εκκλησία.

Διαφορετική πετρόχτιστη και επιβλητική στην όμορφη πλατεία δεσπόζει προστατευτικά.

Ο κύριος Πατράλης πρόθυμος ανοίγει τον Ναό και βρίσκομαι μπροστά σε ένα απίστευτο αριστούργημα Θρησκευτικής τέχνης και μεγαλείου.

Σε καλεί να υποκλιθείς έτσι που όλα γύρω σου δημιουργούν ένα μοναδικό συναίσθημα.

Ο Ναός κρύβει μέσα στην ζεστή αγκαλιά του την Ορθοδοξία τους ύμνους και τα μαρτύρια της από από 1804.

Αξίζει σίγουρα να δούνε τον Ναό αυτό πολλά μάτια και να δακρύσουν για όσα θα μάθουν.

Κάπου μέσα σε όλα αυτά, βρίσκομαι στο καφενείο της πλατείας.

Ο πρόεδρος του χωριού κύριος Ποιμενίδης πρόθυμος μου μιλάει για το χωριό ανηφορίζουμε για το πέτρινο μύλο.  Ένα κουφάρι μέσα στον χρόνο άξιο θαυμασμού διατηρείται μέσα στον χρόνο για να θυμίζει την ιστορία του.

Μια βρύση, ένα κιόσκι ψηλά, δέντρα και φύση παντού.

Τίποτα μου λέει δεν είδες.

Υπάρχει το φράγμα πολλά εκκλησάκια πολλές ομορφιές στο χωριό μας και δυστυχώς δεν προβάλλεται τίποτα.

Παράπονο.

Η ώρα το περνά και αναγκάζομαι να επιστρέψω, σίγουρα αν είχα μια φωτογραφική μηχανή της εποχής με τα φιλμ τώρα θα είχα γεμίσει αρκετά.

Το όμορφο σχολείο που λειτουργεί.

Οι δραστηριότητες του συλλόγου που με χαρά μαθαίνω ότι γίνονται.

Η κυρία Δέσποινα και ο Κύριος Στέργιος που μου μιλούν σαν να με ξέρουν χρόνια.

Όπως και άλλα πολλά που τα αφήνω σε όλους εσάς που τώρα διαβάζετε αυτές τις σειρές να βρείτε τον χρόνο και να τα ψάξετε.

Η πόρτα του αυτοκινήτου μου ανοίγει για να επιστρέψω, βλέπω την γιαγιά Δέσποινα, γλυκιά και όμορφη ψυχή την ζητάω να κάνει μία ευχή, θαρρείς και γνώριζε τι θα ρωτήσω.

Να είναι όλοι γεροί, όλοι να έχετε υγεία και Αγάπη για την Ελλάδα..

Από τα Κάτω Θεοδωράκια με Αγάπη.

Ευχαριστώ τον πρόεδρο του χωριού κύριο Ποιμενίδη.

Τον Κώστα και τον Γιώργο. Τα δύο αδέλφια που έχουν φτιάξει ένα τέλειο καφενείο/ταβερνάκι στην πλατεία και δίνουν ζωή στο χωριό.

Το κύριο Στέργιο και την Κυρία Δέσποινα για το κέρασμα και την πρόσκληση στο σπίτι τους.

Και όλους τους κατοίκους για την εμπιστοσύνη και την Αγάπη τους.