Η Ευρώπη των Πολέμων

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης
Πόλεμος σημαίνει ανατροπή της λογικής και ήττα του διαλόγου. Σημαίνει ερήμωση και ερείπωση μαζί. Ξεριζωμός και προσφυγιά. Ορφανιά και θάνατος. Πόλεμος θα πει σταύρωση της ειρήνης. Σε τίποτα από όλα αυτά δεν ξεχωρίζει και ο πόλεμος στην Ουκρανία.

Είναι ουτοπία να ψάχνουμε τη λογική στον κόσμο του παράλογου. Όσο εξοπλίζονται τα κράτη κι όσο στέλνονται όπλα στο μέτωπο του πολέμου, τόσο απομακρύνεται η ειρήνη από εκεί. Δύο ατομικές βόμβες ήταν αρκετές για να σκορπήσει η Αμερική την καταστροφή στην Ιαπωνία. Με βόμβες ναπάλμ κατακάηκε το Βιετνάμ. Όπου εγκωμιάζεται ο πόλεμος, ωραιοποιείται ο θάνατος εκεί.

Πόλεμος στη Μαριούπολη. Το κελάηδημα του πουλιού πνίγηκε στον κρότο του κανονιού και στο θανατερό κρώξιμο του κόρακα. Το χιόνι έγινε μαύρο από τον καπνό. Παιδιά του πολέμου πεντάρφανα, χάνουν για πάντα το πατρικό τους χάδι. Τόπος κρανίου των Ελλήνων η Μαριούπολη.

Πόλεμος στη γη της Ουκρανίας. Η ευρωπαϊκή Δύση βαδίζει αποσταθεροποιητικά μέσα από τη θανή και την αποσύνθεση των λαών της. Ο πόλεμος αυτός θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, αν οι «Δυτικοί» υπόσχονταν στη Ρωσία ότι δεν θα επεκτεινόταν το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Πράγμα που προβλεπόταν εξάλλου και με συμφωνία που έγινε μαζί με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.

Φτωχή και έρμη η Ευρώπη από πολιτικούς οραματιστές. Λείπουν οι ηγέτες σαν τον Βίλλυ Μπραντ, τον Ζισκάρ ντ’ Εστέν και τον Μιτεράν, που ονειρεύονταν μια Ευρώπη ενωμένη, από το Γιβραλτάρ ως τα Ουράλια. Οι σημερινοί «ηγέτες» της είναι μικρότερου πολιτικού βεληνεκούς και κύρους.

Την ίδια στιγμή που, εδώ στην Ελλάδα, αποφάσισε ο πρωθυπουργός μονομερώς για αποστολή πολεμικού υλικού, κάνοντας τη χώρα μας μέρος της κρίσης κι όχι της λύσης, ο Ερτογάν διδάσκει διπλωματία υψηλής τεχνικής. Μιλά με τον Πούτιν, οργανώνει συναντήσεις σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών, μεταξύ των αντιμαχόμενων μερών, δεν συμμετέχει σε οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, κρατά ανοιχτό τον εναέριο χώρο της Τουρκίας για ρωσικές πτήσεις κι έχει τον Βόσπορο κλειστό για τα πολεμικά πλοία. Για τις διευκολύνσεις του αυτές σίγουρα θα ανταμειφθεί από τη Ρωσία, σε περίπτωση θερμού επεισοδίου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Ταυτόχρονα, έχει αναβαθμιστεί στα μάτια της παγκόσμιας κοινής γνώμης και είναι νικητής της εξωτερικής διπλωματίας. Αντίθετα ο Έλληνας πρωθυπουργός, βασιλικότερος του βασιλέως, βιάστηκε και έστειλε πολεμικό υλικό, με αποτέλεσμα να μας θεωρεί σήμερα εχθρό της η Ρωσία κι ας πολεμήσαμε μαζί στον Β΄Π.Π τον φασισμό. Ένα ακόμη πολιτικό λάθος που κάποτε θα πληρωθεί.

Η χώρα που άλλοτε έσωσε την Ευρώπη από τον φασισμό, πληρώνοντας ένα τεράστιο λογαριασμό με το αίμα 25 εκατομμυρίων θυμάτων, έχει σήμερα απέναντί της τη Δύση. Να θυμίσω παρενθετικά ότι η μάχη του Στάλινγκραντ είναι η φονικότερη μάχη της Ιστορίας, στην οποία ηττήθηκε κατά κράτος ο γερμανικός ναζισμός. Και πως στην πολιορκία του Λένινγκραντ, που κράτησε συνολικά 872 μέρες, πέθαναν 641.803 από την πείνα.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία θα μπορούσε να αποφευχθεί , αν τηρούνταν η συμφωνία του Μινσκ για την οποία είχαν δεσμευτεί οι ηγέτες της Ρωσίας, της Ουκρανίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας. Το ότι οι κινήσεις του ΝΑΤΟ ποδηγετούνται από τις ΗΠΑ και στοχεύουν στην αποκοπή της Ευρώπης από τη Ρωσία, το ξέρουμε ήδη από το 1998, με την επέκταση της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και την αυξημένη επιρροή της Αμερικής στην Ευρώπη, μέσω αυτής. Και μόνο ως γεγονός αποτελεί αυτό, εν μέρει, ισχυρό αποδεικτικό στοιχείο στην πολεμική αντίδραση της «στριμωγμένης» γεωπολιτικά Ρωσίας και εξαναγκασμένης να συρθεί, εμμέσως πλην σαφώς, στον πόλεμο . Αλλιώς θα ήταν σαν να δεχόταν τις νατοϊκές βάσεις στο μαλακό της υπογάστριο!

«Ουαὶ ὑμίν'» κοσμοκράτορες της γης που γίνατε αίφνης φιλεύσπλαχνοι απέναντι στους Ουκρανούς ξεχνώντας τα εγκλήματά σας! Σεις που σήμερα χειροκροτείτε τον «ανθρωπισμό» -και καλώς- είσαστε οι ίδιοι που ασκήσατε την πολιτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ζητώντας ετεροχρονισμένα τώρα άφεση αμαρτιών. Είστε οι ίδιοι που με τα βομβαρδιστικά σας σπείρατε την καταστροφή στη Γιουγκοσλαβία, τη Λιβύη, τη Σομαλία, το Ιράν το Ιράκ, την Αίγυπτο, την Κούβα, τον Παναμά, την Νικαράγουα, τον Λίβανο, την Αϊτή, τη Γρενάδα… και όπου αλλού στη Γη.

Θα μου πείτε άλλο η Κύπρος, άλλο η Γιουγκοσλαβία κι άλλο η Ουκρανία. Με αυτή την οπτική και την μεροληπτική πολιτική σας, και με μπαλαντέρ την Τουρκία, επιδεικνύεται ένα αρραγές μέτωπο κατά της Ρωσίας, διαχωρίζοντας με την παχύσαρκη υποκρισία σας τον κόσμο σε «κράτη πολυτελείας» και σε κράτη «πλεμπάγιας», αγνοώντας τα λόγια του ποιητή ότι «η μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα».

Αν βάλει κανείς στο ζύγι τα διαχρονικά εγκλήματα των «Μεγάλων» του ΝΑΤΟ και των «προστατευόμενων» του Τούρκων, που μένουν πάντοτε ατιμώρητοι, παρά τα όσα εγκλήματα και να κάνουν, θα αντιληφθεί ότι τα εγκλήματα του Πούτιν, (γιατί έγκλημα πολέμου είναι η εισβολή σε τρίτη χώρα), ωχριούν συγκριτικά μπροστά στα νατοϊκά.

Σαράντα οχτώ χρόνια από την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο κι ούτε ένα τιμωρητικό αποτύπωμα οικονομικών κυρώσεων κατά της Τουρκίας δεν έχει παρθεί! Δεν εξομοιώνω πολέμους και θανάτους. Κανείς πόλεμος δεν είναι καλός. Η φωτιά καίει πάντα εκεί που πέφτει. Ελπίζω μόνο ότι η Λάμια του πολέμου να γεννήσει τη ζωοδότρα ειρήνη, Γιατί, κι αν «είναι ιερός ο πόλεμος, η ειρήνη είναι τρισαγία» και πρέπει να επικρατήσει πάση θυσία!