Η ενεργειακή φτώχεια και οι ευθύνες της κυβέρνησης

Γράφει ο Γρηγόρης Κυριακού
Αναπληρωτής Συντονιστής ΟΜ Κιλκίς ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ
Μέλος Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης
Σχεδόν με την ανάληψη της κυβέρνησης από τη Νέα Δημοκρατία, ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε ένα φιλόδοξο σχέδιο επενδυμένο με φιλοπεριβαλλοντικές αξίες. Την απεξάρτηση της χώρας από τον λιγνίτη ως πηγή ενέργειας, την δέσμευση στο στόχο για μείωση των εκπομπών ρύπων και την επίτευξη των δεικτών για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας με ενδιάμεσο καύσιμο το φυσικό αέριο. Όλα αυτά με αποκλειστικό γνώμονα, την προστασία του περιβάλλοντος και την ανάσχεση των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής.

Την ίδια χρονική στιγμή βρισκόταν και βρίσκεται σε εξέλιξη η αναμόρφωση της ΔΕΗ, του βασικού ενεργειακού πυλώνα της χώρας ώστε να μπορεί να σταθεί απέναντι στον ανταγωνισμό και να σωθεί – κατά τον κ. Χατζηδάκη – από τη χρεωκοπία.

Όλα τα παραπάνω ηχούν ευχάριστα στα αυτιά των πολιτών, καθώς από τη μια φαίνεται να ικανοποιούν φιλοπεριβαλλοντικές ανησυχίες και από την άλλη παρουσιάζεται η κυβέρνηση να σχεδιάζει με γνώμονα το μέλλον.

Δυστυχώς δεν αρκεί η θέληση αλλά οφείλουμε να γνωρίζουμε και τον τρόπο. Γιατί αν με όσα συμβαίνουν στον τομέα της ενέργειας, υποστηρίξουμε ότι η κυβέρνηση δεν γνωρίζει τον τρόπο τότε οφείλει να αναμορφώνει διαρκώς τις αποφάσεις της στη βάση των εξελίξεων. Εάν όμως κάποιος υποστηρίξει ότι η κυβέρνηση γνωρίζει τον τρόπο μετάβασης στην πράσινη ενέργεια, τότε ο καθένας μπορεί να υποθέσει πολλά για το τί πραγματικά συμβαίνει. 

 Αυτά είναι ανησυχητικά καθώς σύμφωνα με διαρροές από τις Βρυξέλλες, πριν ξεκινήσει ο πόλεμος της Ρωσίας με την Ουκρανία, οι τιμές ηλεκτρικού ρεύματος και φυσικού αερίου θα «παραμείνουν υψηλές και ασταθείς τουλάχιστον μέχρι το 2023». Μετά την υπερδεκαετή οικονομική κρίση στην οποία οδήγησαν οι αλόγιστες πολιτικές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, η κοινωνία οδηγείται σε νέο οικονομικό στραγγαλισμό. Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν τελικά κάποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για τη χώρα και τον λαό της.

Η κυβέρνηση υλοποιεί το σχέδιο της με αρχική επιλογή τον υψηλό βαθμό εξάρτησης από το φυσικό αέριο. Ένα καύσιμο εισαγόμενο και με διέλευση των αγωγών από περιοχές – κυρίως Τουρκία – με τις οποίες δεν έχουμε τις καλύτερες των σχέσεων. Μια εξάρτηση που ξεκίνησε την εποχή της πρωθυπουργίας Σημίτη, δίχως να φροντίζουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις να υλοποιούν ένα παράλληλο σχέδιο για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειες, μια επιλογή που στα σχολεία της χώρας διδασκόταν τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1980. 

Το μόνο που γνώριζαν ήταν να «φυτεύουν» φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες ανεξέλεγκτα και σε τιμές αγοράς της παραγόμενης ενέργειας που δεν άντεχε ούτε η γερμανική οικονομία. Τα αποτελέσματα της επιλογής τα ένιωσαν όσοι έγιναν παραγωγοί ενέργειας με τραπεζικά δάνεια και είδαν το ύψος του βέβαιου εσόδου τους να μειώνεται. Αντί να οργανωθούμε διατηρώντας τον βαθμό εξάρτησης στο ελάχιστο ώστε σε περίπτωση «ατυχήματος» η χώρα να είναι θωρακισμένη, εμείς αυξάνουμε τον βαθμό εξάρτησης χωρίς να διαθέτουμε αξιόπιστη εναλλακτική. Τη στιγμή που η τεχνολογία δεν έχει εξελιχθεί σε βαθμό που να επιτρέπει την αποθήκευση της ενέργειας που παράγεται από τις ανανεώσιμες πηγές.

Παράλληλα το βίαιο κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, με τρόπο που ούτε η γερμανική κυβέρνηση δεν τόλμησε να σχεδιάσει διότι γνωρίζει τις αντοχές της οικονομίας, σε συνδυασμό με την επίμονη – μέχρι πριν τον πόλεμο - άρνηση της προσωρινής επαναλειτουργίας τους για να μειωθεί η τιμή του ρεύματος αποτελεί ίδιον που θα διδάσκεται ως παράδειγμα προς αποφυγή σε πανεπιστημιακές σχολές διοίκησης. Διότι η διοίκηση οφείλει να είναι ευέλικτη και ευπροσάρμοστη στις παραμέτρους οι οποίες επιβάλλονται από παράγοντες που η ίδια δεν ελέγχει ή επηρεάζει. 

 Το δε υπέρμετρο πείσμα με το μανδύα της δήθεν προσήλωσης στον στόχο εάν δεν αφορά τον βαθμό ευφυίας της διοίκησης τότε οδηγεί σε σκέψεις για άλλου είδους διαδρομές. Τα όσα είπε σε τηλεοπτική εκπομπή ο προσφάτως διαγραφείς ευρωβουλευτής κ. Κύρτσος περί σχέςεων κορυφαίου υπουργού με στέλεχος μιας εκ των τεσσάρων εταιρειών που είναι ταυτόχρονα παραγωγοί και πάροχοι ενέργειας αφήνονται στην κρίση του εκλογικού σώματος. Συνεπώς η κυβέρνηση έχει ευθύνη για μεγάλο μέρος της ακρίβειας στην αγορά λόγω των επιλογών της και δεν μπορεί να κρύβεται συνεχώς πίσω από γεγονότα όπως ο πόλεμος.

Τέλος η «υπό χρεωκοπία» ΔΕΗ, αύξησε τους διευθυντές από 27 σε 105 και τους βοηθούς διευθυντές από 60 σε 250. Παγκόσμια πρωτοτυπία αποτελεί το γεγονός της αλλαγής της στοχοθεσίας προς τα κάτω λίγο πριν την εκπνοή του έτους και με ένα μόνο στόχο. Την λήψη – από τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του ΔΕΔΔΗΕ - του μπόνους παραγωγικότητας στο 100% αντί να υπάρχει πρόβλεψη για αναλογική εφαρμογή στη βάση του ποσοστού επίτευξης αυτών.

Την εποχή των παχιών αγελάδων υπήρχε πλαφόν ώστε οι μισθοί στις τότε επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και λοιπούς οργανισμούς του δημοσίου να είναι ίσοι με τα ¾ του μισθού του προέδρου του Αρείου Πάγου. Σε μια εποχή που η χώρα εξήλθε των μνημονίων και μπαίνει σε μια άλλη δίνη, το πλαφόν παραβλέπεται και οι μισθοί των…στελεχών της αγοράς που ανέλαβαν τη ΔΕΗ ζαλίζουν με τον διοικητή να λαμβάνει τέσσερις φορές τον ετήσιο μισθό του Πρωθυπουργού.

Την ίδια δε ώρα που η κοινωνία αγωνιά για το σήμερα, η κυβέρνηση μιμούμενη τη Μαρία Αντουανέτα και τη ρήση για το πατεσπάνι μεταθέτει για αύριο τη μείωση των τιμών των καυσίμων, το ποσοστό αύξησης του κατώτατου μισθού και άλλα μέτρα που θα ελάφρυναν την επιβάρυνση των κατώτερων στρωμάτων. Αφού δεν έχουν να φάνε σήμερα ψωμί, ας φάνε αύριο πατεσπάνι. Όσοι επιβιώσουν….