"Δεν θρηνούμε για μια συνάδελφο. Κλαίει ένα ολόκληρο σχολείο"

Επικήδειος του Συλλόγου Διδασκόντων του 4ου Δημοτικού Σχολείου Κιλκίς για τη συνάδελφο Σοφία Μιχαηλίδου
Εκφώνησε ο διευθυντής του σχολείου Λεωνίδας Αρβανιτίδης
Δεν έγραψα με μελάνι αυτά τα λίγα που θα πω για την Σοφία μας. Όχι τα έγραψα με δάκρυα. Δεν θρηνούμε για μια συνάδελφο. Κλαίει ένα ολόκληρο σχολείο. Δάσκαλοι, γονείς και οι αγαπημένοι της μαθητές θρηνούνε για την απώλεια μιας πραγματικής αρχόντισσας. Δεν υπήρχε αρετή που δεν στόλιζε την Σοφία. Η καλοσύνη της απαράμιλλη. 

Έμπαινε το πρωί στο σχολείο και το χαμόγελο της άνθιζε στο πρόσωπο της. Η ευγένεια της ξεχείλιζε. Ελληνίδα Πόντια παλιάς κοπής με λεβεντιά, με τον καλό το λόγω στα χείλη της για όλους, ένας άνθρωπος κυριολεκτικά "χαρά θεού".

Δασκάλα με κεφαλαία όλα τα γράμματα, θυσία για τους μαθητές της που την λάτρευαν. Ακούραστη, φιλότιμη, πραγματικό στολίδι του σχολείου μας, προσέφερε άφθονα, όχι μόνο τις γνώσεις της, αλλά τα πλούτη της όμορφης καρδιάς της. Γι΄αυτό και όλοι οι μαθητές της, τόσα χρόνια που διακονούσε την παιδεία, καυχώνται και λένε με καμάρι: είχα την ευτυχία να την έχω δασκάλα μου. Η καλοσυνάτη μορφή της πρότυπο και παράδειγμα για όλη τους τη ζωή.

Εκτίμηση και σεβασμό απολάμβανε και από όλους τους γονείς. Δεν έβλεπαν μόνο μια απλή δασκάλα των παιδιών τους. Έβλεπαν μια δεύτερη μάνα που σκορπούσε την αγάπη της στα παιδιά τους.

Τι να πούμε εμείς οι συνάδελφοι της; Σπαράζει η καρδιά μας. Θρηνούμε γιατί έφυγε από κοντά μας η αγαπημένη μας φίλη, η συμπαραστατρια, η ψυχή του σχολείου μας, η αδελφή μας. Νιώθουμε ορφανοί σήμερα, με τι λόγια να περιγράψουμε τον συγκλονισμό μας, την οδύνη μας. Πώς να συμβιβαστούμε με τη σκέψη ότι ο σύλλογος διδασκόντων του 4ου Δημοτικού Σχολείου Κιλκίς, δεν θα έχει ανάμεσα του την Σοφία και την ηλιόλουστη μορφή της.

Σοφία μας αγαπημένη, ξέρουμε ότι το σχολείο μας ήταν η δεύτερη οικογένεια σου. Πορευόμασταν σαν αδέλφια. Η παρουσία σου ζέσταινε τις καρδιές όλων των συναδέλφων. Τους αγκάλιαζες όλους με την αγάπη και τον σεβασμό σου. Οι καρδιές όλων των συναδέλφων σου ψιθυρίζουν ένα μεγάλο <ευχαριστώ>, γιατί γνωρίσαμε ένα τέτοιο άνθρωπο.

Θα σε αγαπάμε για πάντα, θα θυμόμαστε με συγκίνηση την όλο γλυκύτητα και ευγενή παρουσία σου.

Ξέρουμε ότι από σήμερα δεν βαδίζεις στη γη, αλλά στον Παράδεισο. Το έλεος του Χριστού για σένα θα είναι απλόχερο. Τόσα χρόνια δίδασκες στα μικρά παιδιά Του την πίστη σ’ Αυτόν.

Φεύγεις μέσα από την αγκαλιά μας Σοφία. Καλόν Παράδεισο. Ο Θεός να παρηγορεί τον αγαπημένο σου σύζυγο, τους οικείους σου και όλους όσοι θα σε αγαπούν για πάντα.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.