Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ Κιλκίς για την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών

Ανακοίνωση ΣΥΡΙΖΑ Κιλκίς
Ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία έχει από την αρχή πάρει σαφή και ξεκάθαρη θέση απέναντι στο ζήτημα των εμβολιασμών αλλά και της πανδημίας γενικότερα. Οι νομοθετικές πρωτοβουλίες και οι δηλώσεις στελεχών της παρούσας κυβέρνησης μας βρίσκουν παντελώς απέναντι. 

Ιδιαίτερα στην προσπάθεια διχασμού της ελληνικής κοινωνίας και επίκληση της «ατομικής ευθύνης» για την κάλυψη των ελλειμμάτων και των κενών που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει. Η καθημερινότητα που ζούμε αποδεικνύει την αποτυχία των κυβερνητικών επιλογών. Στεκόμαστε απέναντι στα μέτρα επιβολής του κυβερνητικού αυταρχισμού.

Με βάση τα παραπάνω, δηλώνουμε ότι:

Δεν υπάρχει για την ώρα, πέραν των εμβολίων και των μέτρων ατομικής προστασίας (μάσκες, αποστάσεις, κλπ), καμιά άλλη αποτελεσματική παρέμβαση πρωτογενούς πρόληψης και αναχαίτισης της πανδημίας. Ο εμβολιασμός είναι πράξη όχι μόνο ατομικής προστασίας αλλά ταυτόχρονα κοινωνικής ευθύνης και αλληλεγγύης. Η υγειονομική στρατηγική όμως κατά της covid-19 προφανώς δεν εξαντλείται στα εμβόλια.

Απαιτείται ταυτόχρονα με τον εμβολιασμό, καλή επιδημιολογική επιτήρηση στην κοινότητα, υγειονομικά μέτρα για τους χώρους εργασίας, τις κλειστές δομές και τα μέσα μαζικής μεταφοράς κλπ, κυρίως όμως σοβαρή ενίσχυση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας σε όλα τα επίπεδα.

Σύμφωνα με τη συστάσεις της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής για την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού για πολύ συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες (προσωπικό μονάδων υγείας δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και μονάδων φροντίδας ευπαθών ομάδων), η Πολιτεία οφείλει να αναλάβει «κλιμακούμενες πρωτοβουλίες» σε τρία στάδια :

1. Εκστρατείες στοχευμένης ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης

2. Μέτρα ενθάρρυνσης / αποθάρρυνσης

3. Πρόβλεψη υποχρεωτικότητας ως έσχατη λύση, με συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα και μόνο εφόσον τα προηγούμενα μέτρα δεν αποφέρουν σημαντική αύξηση του ποσοστού εμβολιασμού.

Η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα από όλα αυτά. Χωρίς να διασφαλίσει τη συνειδητή επιλογή των πολιτών να εμβολιαστούν, προχώρησε σε μέτρα που δημιουργούν διακρίσεις, ανασφάλεια και διχασμό στην κοινωνία.

Ποια είναι η θέση μας:

1. Είμαστε υπέρ του να οριστούν συγκεκριμένες δραστηριότητες και υπηρεσίες (νοσηλεία ασθενών, φροντίδα ηλικιωμένων ή ευπαθών ομάδων) που θα εκτελούνται αποκλειστικά από εμβολιασμένο προσωπικό. Αυτό είναι απολύτως θεμιτό με όρους επαγγελματικής ηθικής και δεοντολογίας και, πάνω απ’ όλα με όρους υγειονομικής ασφάλειας και Δημόσιας Υγείας. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν είμαστε υπέρ της γενίκευσης της υποχρεωτικότητας, γιατί αυτό θα πυροδοτήσει ακόμα μεγαλύτερη δυσπιστία και κοινωνική πόλωση.

2. Η ρύθμιση αυτή οφείλει να συνοδεύεται με τον απόλυτο σεβασμό των θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων του προσωπικού και με πρόνοιες για την επαρκή στελέχωση με έμπειρο ανθρώπινο δυναμικό όλων των δομών υγείας και κοινωνικής μέριμνας ( δημόσιου και ιδιωτικού τομέα): Το κράτος ως εργοδότης δεν μπορεί να στερήσει τον μισθό των δημοσίων υπαλλήλων. 

 Η άδεια άνευ αποδοχών δεν είναι αποδεκτή. Συνεπώς, πρέπει να προβλεφθούν ασφαλιστικές δικλείδες, ώστε οι ανεμβολίαστοι να μην έρχονται σε επαφή με ασθενείς και ευάλωτες ομάδες και να μετακινηθούν - αξιοποιηθούν σε άλλες υπηρεσίες. Και φυσικά, για όσο διάστημα παραμένουν ανεμβολίαστοι, να υποβάλλονται σε περιοδικό και δωρεάν έλεγχο με μοριακά ή rapid-test .

Όσον αφορά τον ιδιωτικό τομέα, η άδεια άνευ αποδοχών στην πράξη σημαίνει απόλυση. Δεν μπορεί να υπάρξει γενικευμένη εφαρμογή της υποχρεωτικότητας, αλλά αυστηρά περιορισμένη, όπου αυτή είναι απολύτως αναγκαία, όπως σε ιδιωτικές κλινικές, δομές αποκατάστασης, γηροκομεία κλπ .

3. Στο θέμα των «προνομίων» των εμβολιασμένων, θεωρούμε ότι μπορεί να υπάρξουν μέτρα επιβράβευσης ή θετικά κίνητρα, όπως η άρση εμποδίων ή «φίλτρων» (αρνητικό τεστ) τα οποία είχαν τεθεί για όλο τον πληθυσμό.

Το συμπέρασμα είναι ότι η νεοφιλελεύθερη και αυταρχική κυβέρνηση της ΝΔ δεν μπορεί να εγγυηθεί ούτε την προστασία της Δημόσιας Υγείας και τη στήριξη του ΕΣΥ, ούτε την τήρηση των αρχών και κανόνων του Κράτους Δικαίου. Η διστακτικότητα και η αμφισβήτηση της «κυρίαρχης άποψης», είναι σύνθετο κοινωνικό φαινόμενο και απαιτείται συστηματική προσπάθεια πειθούς, επιστημονικής ενημέρωσης και αγωγής Υγείας, καθώς και στοχευμένες δράσεις στην κοινότητα και σε ειδικά ακροατήρια.

Με άλλα λόγια χρειάζεται ενεργητική και επίπονη παρέμβαση και όχι «εύκολες» λύσεις, όπως η υποχρεωτικότητα, τα προνόμια, ο ευτελισμός μιας πράξης κοινωνικής υπευθυνότητας και αλληλεγγύης όπως ο εμβολιασμός με τη δωροκάρτα των 150 ευρώ στους νέους.