Πρόζα για το χτεσινό φουαγιέ

Του Φώτη Μισόπουλου
Ξαφνικά, το σημαντικό πρόσωπο ένοιωσε ότι κάποιος τον έπιασε πολύ γερά από τον γιακά
NIKOLAY GOGOL [1]

1. ΣKHNIKO : Νέκυια
[.....το μέρος είχε τους κανόνες του όπως το ωραίο σπίτι του πατέρα και οι καλεσμένοι δικούς τους σ' ένα οποιοδήποτε ασήμαντο όνειρο όταν οι εντυπώσεις νωπές και τα γεγονότα έρχονται να παραμερίσουν τα πέπλα : Εξοικείωση - με βύθισε στον ύπνο - πιο σύντομη κι από την αστραπή - έτσι - περισσότερο τη διαισθάνεται κανείς παρά τη βλέπει υπήρχε η διαπίστωση απ' την εξημμένη αποστασίωση - αποτελούσε κάτι άγνωστο και καινούριο Τους περίμεναν στο σταθμό - το καλοκαίρι φαινόταν απέραντο ακούστηκε δυνατό φτεροκόπημα. Νύχτα. Ο πιο μακρύς περίπατος που κάνω - ούτε όρκοι τιμής ούτε επικλήσεις εκ βαθέων ούτε ζωηρές χειρονομίες αλλά μόνο η ακρίβεια των αριθμών που στηρίζεται σε χειροπιαστά στοιχεία είχα συνδέσει το όνομα της πόλης που θα πήγαινα με το βλέμμα και το θέαμα βρισκόμουν στις εξορίες που αδυνατεί κανείς να φανταστεί - στιγμές αποκαλύπτω στον οποιοδήποτε ότι δεν έχω φτάσει έγκαιρα - το θλιβερό εκείνο στάδιο της εναργούς αποκάλυψης καθώς ακολουθεί η κατάρρευση Νομίζω έβρεχε χτες. Αλήθεια - Το πρόσεξα. Είμαι σίγουρος για την εποχή. Η θάλασσα έξω απ' το παράθυρο στο πυκνό φως. Αρχίζουν οι λεωφόροι όπου οι γυναίκες γυμνώνουν τους ώμους οι σκιές δεν είναι τώρα λιγοστές πάνω στα πρόσωπα - ζουν μαζί μας -απολαμβάνουν ένα μέρος της έπαρσης πιστεύοντας ότι έχουν την πολυτέλεια της επιλογής - ο ελκυστικότερος αντιπερισπασμός της μεταναστευτικής μου οδύσσειας - οι Σειρήνες κλαίνε αθόρυβα κι απελπισμένα ή γελούν ζωηρά και τα μάτια τους αστράφτουν η χορευτική δεινότητα έχει εκφυλιστεί. Διέσχισα ολόκληρο σκοτάδι οι ματιές συναντούσαν τις κουκουβάγιες στα σωθικά των δέντρων - αρέσει στα πουλιά να τρώνε απ' το χέρι μας και να βήχουν αμήχανα. Πώς είναι όταν βήχουν ; Καθώς τα χρόνια περνούν και ζωντανεύουν - για όλους φτάνει απλά να συμβαίνουν οι αθέλητες δωροδοκίες χωρίς κινδύνους το κλείσιμο των λογαριασμών το αναπόφευκτο δούναι και λαβείν - με τη σκέψη να αιωρείται -/ Ενώ καταφεύγω στα παρασκήνια].

2.
ΠΡΩΤΗ ΕΙΚΟΝΑ : Διαπύλια


[.....αυτό ακριβώς το φως αρμένιζε στο τέλος κάποιας μέρας του φθινοπώρου]


Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ....ας περιμένουμε όμως λιγάκι να καταλαγιάσουν τα πράγματα να δούμε τι θα γίνει
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ....λένε ότι όταν πεθαίνει κανείς κλοτσάει - να μου δέσεις τα πόδια σφιχτά [2]
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....θα πουν ότι πέθανα με μια ωραία γυναίκα στην αγκαλιά μου [3][γελάει- μικρή παύση]
Γ' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....αφού είπαμε ότι είναι βλακεία να θεωρούμε πως το αφεντικό θα πήγαινε να καταδώσει τον εαυτό του
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....κοιτάζεις απ' την κλειδαρότρυπα - και τι βλέπεις ;

Γ' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....τα πάντα - αγαπητή μου [μεγάλη παύση] Και τούβλα ν' αγοράσετε σε κάνα δυο μήνες θα τα μοσχοπουλάτε με κέρδος ογδόντα τοις εκατό
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....όλα όσα τρόμαζαν τον κόσμο και τον ανησυχούσαν σύγχυζαν πάντως - έστω κι από μακριά - και τα δικά μας αυτιά
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ......κοίταζε μ' εκείνη την περιέργεια που παρατηρεί τις θλιβερές εικόνες των δρόμων ο άνθρωπος όταν μετατρέπεται σε.
Γ' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....πρέπει να κρυφτεί - υπάρχει ολόκληρος υπόγειος κόσμος σ' αυτήν την πόλη - σε όλες τις πόλεις - κι είναι ο μόνος τόπος για εκείνους από μάς που δεν μπορούν να ζήσουν - που δεν έχουν τα μέσα [παύση]
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ......εγρήγορση. Δεν επιτρέπει λεπτό ανακούφισης. Και τι είναι αυτό που βλέπεις ;
Γ' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .......έφυγε τώρα - ένα χρώμα το χέρι της κοπέλας μια μουτζούρα μοβ Άφηνε κάτω το δεξί μου μηρό - φαντάσου !- και τα δάχτυλά της χάιδεψαν απαλά τα βλέφαρα! [κάνει πως γελά]
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ......πετσί και κόκκαλο κιτρινόμαυρος στο πρόσωπο και χωρίς γραβάτα - [μικρή παύση] στριφογύριζε τα μάτια φοβισμένα έλεγα λόγια που δεν ξεχώριζαν απ' τις φωνές και το χοντρό γέλιο του πλήθους - μόνο κάποιες φράσεις κάποιες λέξεις κομματιασμένες - ήθελες να μου δείξεις μια παραίσθηση ;
Γ' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ....όχι - την έσβησα. - [φυσικά η κοπέλα μιλούσε πάλι].

3.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΙΚΟΝΑ : Μέχρι πριν λίγους μήνες

[σχέδιο για ένα υστερόγραφο]

[......o άνεμος κουβαλάει τον ήχο του χειμώνα που πλησιάζει - η ησυχία είχε κάποια σχέση με τη γυρισμένη πλάτη της γυναίκας - το χρώμα της ταίριαζε με το χρώμα των άλλων τοίχων έδινε όμως την εντύπωση ότι ήταν δροσερότερο] - [Ίσως όλα σωθούν κι η ζωή και τα σπίτια και το κρασί]
[ο φωτισμός στο διπλανό δωμάτιο έμεινε χαμηλός]
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....πολύ χλομός είστε σήμερα, papa !
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....είδα με τα ίδια μου τα μάτια το φάντασμα να σέρνεται πίσω από το σπίτι
Γ' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ......δεν το λέει αυτό για μένα - αλλά για τα πράγματα που δεν είναι εύκολα - εκείνος ξέρει - πίστεψέ με....
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....πριν σου δοθούν οι ευκαιρίες να ζήσεις όπως θες εσύ - τι δουλειά έκανες ; [μικρή παύση]
Α'ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....παρακαλώ - ακριβώς έτσι. Παρακαλώ. Όπως στο θέατρο - παρακαλώ πέντε αργυρά νομίσματα - τίποτε άλλο

......όταν άνοιγες την πόρτα χτυπούσε ένα καμπανάκι μόνο μια φορά με ήχο ψιλό καθαρό και αδύνατο τα μάτια χαμηλωμένα χαμένα αρκετά σε κάποια έμμονη σκέψη έκανε με το χέρι του νεύμα διαβεβαίωσης αρκούσε η όποια αυτοσχέδια λύση είχε βρει - μέσα στο σκοτάδι όμως ο θυμός φούσκωνε πιο πολύ κι η ξαγρύπνια πιο μεγάλη ο θόρυβος των κυμάτων έφτανε δυνατός στ' αυτιά του - ''ο άνεμος κουβαλούσε τον ήχο του χειμώνα που πλησίαζε'' - ''εδώ είναι το κλειδί ελπίζω να κοιμηθείτε καλά'' - χρυσάφι θα 'δινα για μια ανάσα - κι όμως εκείνη η πρώτη επίσκεψη δεν μου είχε αφήσει και τόσο άσχημες αναμνήσεις - για λίγες στιγμές ακόμα διακρίνονται τα τελευταία σημάδια - το σώμα μου χαλάρωσε και ηρέμησε κι έμεινε εκεί κάτω τεντωμένο και ακίνητο μέσα στο σκοτάδι και στην άλλη σιωπή.

ΤΕΛΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ
[1] Το Παλτό, μτφρ. Ορέστης Ορλώφ, ARS BREVIS Παρά Πέντε, αχρονολόγητο
[2] Γιασουνάρι Καουαμπάτα, Περί ζώων και πτηνών - στον τόμο διηγημάτων ''Το σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών'', μτφρ. Έφη Κουκουμπάνη-Πολυτίμου, Καστανιώτης 2010 Αθήνα
[3] ο.π.

FOTO
foto 1/ https://i.pinimg.com/originals/40/23/80/402380f60598f2416443c5c68dc36b00.jpg

foto 2 / https://i1.wp.com/www.engardearts.org/wp-content/uploads/2019/01/BasetrackLive5_DonnaLounsberry_.jpg?fit=1083%2C722&ssl=1
foto 3 / https://static.kunstelo.nl/ckv2/moderne/moderne/inleiding_files/meyerhold.jpg