του φωτη μισοπουλου
test pour un théâtre de l'impossible
τα πρόσωπα
Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΣΑΝΤΣΕΖ
ΑΜΛΕΤ
ΟΡΕΣΤΗΣ
ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] Σκέψεις γύρω από το φαινόμενο της ζωγραφικής, [- η θέληση ως θάνατος της Τέχνης] / η λέξη τ.38 οχτώβρης 84, εισαγωγή-μτφρ. Ιωάννα Κωνσταντουλάκη-Χάντζου
[2] Ο χαφιές, μτφρ. Ορέστης Ορλώφ, ARS BREVIS Παραπέντε, αχρονολόγητο
[3] Truman Kapote, Μιας μέρας δουλειά στο ''Μουσική για χαμαιλέοντες'', εισαγωγή-μτφρ. Ρούμπη Θεοφανοπούλου, η λέξη ο.π/ [Μαίρη Σάντσεζ, πρόσωπο στο διήγημα αυτό]
[4] βλ. και Γ. Σεφέρη, Ο βασιλιάς της Ασίνης [Ημερολόγιο καταστρώματος Α'] Ποιήματα, Ίκαρος, 10η έκδοση 1976
[5] κεντρικός ήρωας στον Χαφιέ του Γκόρκυ
[6] βλ. σημ. [3]
[7] βλ. το ομώνυμο έργο του Ευγένιου Ιονέσκο, Αμεδαίος ή Πώς να το ξεφορτωθούμε, μτφρ. Μαρία Πορτολομαίου, Δωδώνη - αχρονολόγητο
[8] βλ. σημ. [2]
.....Μεγάλε Λαχνέ, πού θες λοιπόν να πέσεις;
HENRI MICHAUX [1]
HENRI MICHAUX [1]
1.
.....μα Εσύ πότε θάρθεις ; - Μια μέρα απλώνοντας τον καρπό μου πάνω απ' τη γειτονιά σου μισή ώρα έρποντας μέσα στους στενούς λασπωμένους δρόμους λιμνάζοντας με την αιώνια μυρωδιά της σαπίλας θα πλησιάσω αργά κοιτάζοντας γύρω διστακτικά - λυπάμαι - σ' ένα θαμπό καθρέφτη εγκλωβισμένος - ίσως η παρελκυστική τακτική σάς ταιριάζει καλύτερα - άκουσα να λέει - δεκαπλασιασμένη προσμονή ή καθώς πέφτει η νύχτα τα βήματα στη σκάλα παρανοούν μετά έρχεται το μάκρος του χρόνου - συχωρέστε μου την παρέκβαση - φτάνει η ώρα των τελευταίων ασπασμών - βρίσκετε ιδιαίτερα ελκυστική τη φαινομενική απαλλαγή σας - επανέλαβε αρκετές φορές - η αθώωση όμως είναι η συντριβή της αθανασίας Ακολουθεί η πιο εχθρική λέξη εκείνη του αφιερώματος στην απεραντοσύνη του Αιθέρα κουρασμένος να κάνει επισκόπηση όλων των συμπερασμάτων που έβγαιναν απ' την ιστορία -/ Η ΦΩΝΉ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΣΑΝΤΖΕΖ [3] : .....πορτρέτα συνομιλούντων ούτε ένα σεντόνι καθαρό σ' αυτό το σπίτι τον βρήκαν νεκρό στο παγκάκι του πάρκου τη θέση του την είχε ορίσει ο Νόμος σε μια πόλη καθυσηχαστική ο συγγραφέας μόνος - ουραγός - σαν η συνέχεια που αυτοαναιρείται ο χώρος εισβάλλει χώρια σε μια τεχνική αναφλέξεων ΑΜΛΕΤ : ......πικρή ερωτική πανουργία οι ψυχές των μνηστήρων ακολουθούν τον Ερμή τσιρίζοντας όπως οι νυχτερίδες στη σπηλιά του Πολύφημου [4] δελεασμένες απ' την απαίσια αντινομία του εαυτού η άλλη όψη του νομίσματος για την ποίηση της ήττας να μην είσαι μόνο άδικος ή αυθαίρετος Τέλος κλείνουμε θέση στο ανυπεράσπιστο τοπίο με τον ύστατο εφιάλτη - ωραίοι εύρωστοι αρουραίοι Να βρέχει Με την αίσθηση της απουσίας που εκτοπίζει τον φόβο ξαπλώνει ερωτικά αναδεύοντας ευσυγκίνητος ανάλγητες χειρονομίες καταλάβαινε καλά τι του είχε συμβεί ήταν όμως τόσο διχασμένος γιατί μόνο από οίκτο συγκατατίθεται κανείς στην επούλωση - Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΣΑΝΤΣΕΖ : .....μια μέρα θα ζητήσουν να διαβάσουν τις προκηρύξεις μας σύντροφοι [Λίγο φως]
2.
[ΣΚΗΝΙΚΌ : ΘΕΑΤΡΟ ΑΜΛΕΤ : .....ανάβουν διάφορες λάμπες σε στραβά αμπαζούρ η πλατεία μοιάζει να έχουν παλέψει διαρρήκτες - συνοψίζοντας τη σκηνή από την ανοιγμένη εξώπορτα τα μεταξωτά μικροπράγματα εκτεθειμένα δειγματοληπτικά για το φόνο του Αίγισθου ο θεατής και ένοικος μπορεί να συμπεράνει τη θύελλα που φυσάει χώνοντας το πρόσωπο στο σκληρό δέρμα του χεριού - αιωρούμενο ακατάπαυστα - Μέσα σε μια βιτρίνα προσεύχεται ο βασιλιάς - αρχίζει να με υποπτεύεται πως έχω σχέδια χθόνια έμεινα ξαπλωμένος στην ίδια στάση αρκετή ώρα - ξεκουράστηκα πραγματικά σαν να προέκυπτε απ' την αναγκαιότητα των φυσικών νόμων Σημάδι ότι είχε έρθει η ώρα να εισακουστούν οι παρακλήσεις της ικεσίας]
ΟΡΕΣΤΗΣ : ......τι απλό που φαίνεται να γελάσεις - οι εργοδότες έχουν σθεναρά στηθεί σαν αγάλματα - φοβήθηκες τη νύχτα έστω μέσα στο όνειρο σαν απόφαση ανυπαρξίας Το καλύτερο που έχεις να κάνεις : εξαφανίσου γρήγορα : στην καταβόθρα Κατά πώς λέμε συχνά - τηλεφωνούμε εκείνη την τελική λέξη χλευάζοντας το απόλυτο ενώ ο φύλακας θα στέκεται ασφαλώς με την πλάτη γυρισμένη στην είσοδο σαν όλους τους φύλακες. Θεάτρου.
Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΣΑΝΤΣΕΖ : .....ποιος είναι αυτός ο άντρας ; ένα κομμάτι άμμου ακολουθούσε στο δωμάτιο - η γοητεία μπορεί να οφείλεται στην ενοχή χωρίς άλλη συζήτηση μαζεύουμε τα υπάρχοντά μας μια παλίρροια σαν τα μάτια του γαλάζιου σκύλου στις αποβάθρες [παύση]
ΑΜΛΕΤ : .....το θέατρο αργεί οι άνθρωποι υπάρχουν μέσα στα όνειρα και δεν υπάρχουν - στιλπνοί αδιακόρευτοι η αληθινή πόλη μεσουρανεί στην οδύνη που συλλαμβάνω με ακρίβεια - άδικα είναι οι δρόμοι επίπεδοι αλλά ο Ηράκλειτος ξέρει εν ονόματι της κρυμμένης αρμονίας κι ο λόγος του θα υπάρξει ανατρεπτικός θρέφοντας τα δηλητήρια που πρέπει τη μυρωδιά που έχει το ημίφως το θλιβερό εκείνο λίκνισμα της σιωπής όταν αφήνω τις εικόνες των λουλουδιών να έρχονται και να φεύγουν Η ίδια μοναξιά που περιμένει να μάς φοβίσει [σκοτάδι] Αφήστε με ν' ανάψω το φως
3.
......δεν είναι παρά μια ιδέα εξατμισμένη - o Μαρξ κοιμόταν με την υπηρέτριά του άλλωστε ξέρω με τι έμοιαζε το υπόλοιπο αυτής της ασυνάρτητης αποικίας το πρόσωπό της δεν άφηνε τίποτα να προδοθεί ήταν απόγεμα στα μέσα του φθινοπώρου η Μαίρη θυμώνει κι απομακρύνεται γρήγορα μες στη βροχή σχεδόν όλοι οι ένοικοι είχαν μάθει τι ήθελε και την έστελναν από δωμάτιο σε δωμάτιο να δοκιμάσει την τύχη της - ίσως το διαμέρισμα στο βάθος του διαδρόμου - Και πώς πάνε τα πράγματα ; ρώτησε ο Εβσέι [5] - όμως ο χορός της ήταν μοναδικός σκέφτηκε όπως εκείνες οι γυμνοπαιδίες της Κλυταιμνήστρας μετά τον φόνο ΑΜΛΕΤ : .....τι δεν είναι πολύ διαφωτιστικό ; υπήρχε και θα το αποδείξω αμέσως - μπορώ να τραβήξω λίγο το κομοδίνο μακριά απ' το κρεβάτι ; [φαίνονται τα πόδια του Νεκρού] Ο Βασιλιάς ή το Πτώμα - ο Αμεδαίος δεν πρόλαβε [7] δεν είχε λόγο να το κάνει Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΣΑΝΤΖΕΖ : .....ο κύριος Μπέρκοβιτς ως γαιοκτήμονας με στολή κυνηγίου [6] απεικονίζεται με την τρομπέτα του στο τελευταίο adagio in G minor για χαμαιλέοντες - θα διαφωνήσω -/ Στάθηκα έξω από την πόρτα η γυναίκα κουβαλούσε την υγρή ομίχλη της νύχτας κουβέντιαζα ήσυχα όσο το επέτρεπε η κατάστασή μου και τα ένστιχτα ο Εβσέι πίστεψε ότι είδε όνειρο - δεν υπήρξε ποτέ στ' αλήθεια - έλεγα να μη τον εμποδίσω να φύγει - Εσείς μου λέει τι έχετε απογίνει ; -/ μια γυναίκα που φοράει χρόνια το ίδιο άρωμα δεν μπορεί ν' απαλλαγεί ποτέ απ' το σύννεφο που αναδύει - ΑΜΛΕΤ : .....υπάρχουν άγγελοι, ξέρετε, μ' αυτό το μενεξεδί φως ανακαλύπτουν τα μυστικά μας κι εγώ παίζω τον ρόλο του ακροατή ηλικιωμένων κυρίων θα είμαι δίπλα σας αόρατος εξαγοράζοντας το υπερκόσμιο μήπως κερδίσω κάθε πεμπτουσία. Τώρα. Με τον συγγραφέα θα συμφιλιωθώ δεν είναι μάταιη η τέχνη του [μικρή παύση] Το θέατρο αργεί Όπως ο Ορέστης ή ο Αίγισθος
Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΣΑΝΤΣΕΖ: .....Ω μη σάς πειράζει αυτό θα ζούμε μαζί ! Θ' απατούμε τον Δορυμέδοντα[8]
ΤΕΛΟΣ
.....μα Εσύ πότε θάρθεις ; - Μια μέρα απλώνοντας τον καρπό μου πάνω απ' τη γειτονιά σου μισή ώρα έρποντας μέσα στους στενούς λασπωμένους δρόμους λιμνάζοντας με την αιώνια μυρωδιά της σαπίλας θα πλησιάσω αργά κοιτάζοντας γύρω διστακτικά - λυπάμαι - σ' ένα θαμπό καθρέφτη εγκλωβισμένος - ίσως η παρελκυστική τακτική σάς ταιριάζει καλύτερα - άκουσα να λέει - δεκαπλασιασμένη προσμονή ή καθώς πέφτει η νύχτα τα βήματα στη σκάλα παρανοούν μετά έρχεται το μάκρος του χρόνου - συχωρέστε μου την παρέκβαση - φτάνει η ώρα των τελευταίων ασπασμών - βρίσκετε ιδιαίτερα ελκυστική τη φαινομενική απαλλαγή σας - επανέλαβε αρκετές φορές - η αθώωση όμως είναι η συντριβή της αθανασίας Ακολουθεί η πιο εχθρική λέξη εκείνη του αφιερώματος στην απεραντοσύνη του Αιθέρα κουρασμένος να κάνει επισκόπηση όλων των συμπερασμάτων που έβγαιναν απ' την ιστορία -/ Η ΦΩΝΉ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΣΑΝΤΖΕΖ [3] : .....πορτρέτα συνομιλούντων ούτε ένα σεντόνι καθαρό σ' αυτό το σπίτι τον βρήκαν νεκρό στο παγκάκι του πάρκου τη θέση του την είχε ορίσει ο Νόμος σε μια πόλη καθυσηχαστική ο συγγραφέας μόνος - ουραγός - σαν η συνέχεια που αυτοαναιρείται ο χώρος εισβάλλει χώρια σε μια τεχνική αναφλέξεων ΑΜΛΕΤ : ......πικρή ερωτική πανουργία οι ψυχές των μνηστήρων ακολουθούν τον Ερμή τσιρίζοντας όπως οι νυχτερίδες στη σπηλιά του Πολύφημου [4] δελεασμένες απ' την απαίσια αντινομία του εαυτού η άλλη όψη του νομίσματος για την ποίηση της ήττας να μην είσαι μόνο άδικος ή αυθαίρετος Τέλος κλείνουμε θέση στο ανυπεράσπιστο τοπίο με τον ύστατο εφιάλτη - ωραίοι εύρωστοι αρουραίοι Να βρέχει Με την αίσθηση της απουσίας που εκτοπίζει τον φόβο ξαπλώνει ερωτικά αναδεύοντας ευσυγκίνητος ανάλγητες χειρονομίες καταλάβαινε καλά τι του είχε συμβεί ήταν όμως τόσο διχασμένος γιατί μόνο από οίκτο συγκατατίθεται κανείς στην επούλωση - Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΣΑΝΤΣΕΖ : .....μια μέρα θα ζητήσουν να διαβάσουν τις προκηρύξεις μας σύντροφοι [Λίγο φως]
2.
[ΣΚΗΝΙΚΌ : ΘΕΑΤΡΟ ΑΜΛΕΤ : .....ανάβουν διάφορες λάμπες σε στραβά αμπαζούρ η πλατεία μοιάζει να έχουν παλέψει διαρρήκτες - συνοψίζοντας τη σκηνή από την ανοιγμένη εξώπορτα τα μεταξωτά μικροπράγματα εκτεθειμένα δειγματοληπτικά για το φόνο του Αίγισθου ο θεατής και ένοικος μπορεί να συμπεράνει τη θύελλα που φυσάει χώνοντας το πρόσωπο στο σκληρό δέρμα του χεριού - αιωρούμενο ακατάπαυστα - Μέσα σε μια βιτρίνα προσεύχεται ο βασιλιάς - αρχίζει να με υποπτεύεται πως έχω σχέδια χθόνια έμεινα ξαπλωμένος στην ίδια στάση αρκετή ώρα - ξεκουράστηκα πραγματικά σαν να προέκυπτε απ' την αναγκαιότητα των φυσικών νόμων Σημάδι ότι είχε έρθει η ώρα να εισακουστούν οι παρακλήσεις της ικεσίας]
ΟΡΕΣΤΗΣ : ......τι απλό που φαίνεται να γελάσεις - οι εργοδότες έχουν σθεναρά στηθεί σαν αγάλματα - φοβήθηκες τη νύχτα έστω μέσα στο όνειρο σαν απόφαση ανυπαρξίας Το καλύτερο που έχεις να κάνεις : εξαφανίσου γρήγορα : στην καταβόθρα Κατά πώς λέμε συχνά - τηλεφωνούμε εκείνη την τελική λέξη χλευάζοντας το απόλυτο ενώ ο φύλακας θα στέκεται ασφαλώς με την πλάτη γυρισμένη στην είσοδο σαν όλους τους φύλακες. Θεάτρου.
Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΣΑΝΤΣΕΖ : .....ποιος είναι αυτός ο άντρας ; ένα κομμάτι άμμου ακολουθούσε στο δωμάτιο - η γοητεία μπορεί να οφείλεται στην ενοχή χωρίς άλλη συζήτηση μαζεύουμε τα υπάρχοντά μας μια παλίρροια σαν τα μάτια του γαλάζιου σκύλου στις αποβάθρες [παύση]
ΑΜΛΕΤ : .....το θέατρο αργεί οι άνθρωποι υπάρχουν μέσα στα όνειρα και δεν υπάρχουν - στιλπνοί αδιακόρευτοι η αληθινή πόλη μεσουρανεί στην οδύνη που συλλαμβάνω με ακρίβεια - άδικα είναι οι δρόμοι επίπεδοι αλλά ο Ηράκλειτος ξέρει εν ονόματι της κρυμμένης αρμονίας κι ο λόγος του θα υπάρξει ανατρεπτικός θρέφοντας τα δηλητήρια που πρέπει τη μυρωδιά που έχει το ημίφως το θλιβερό εκείνο λίκνισμα της σιωπής όταν αφήνω τις εικόνες των λουλουδιών να έρχονται και να φεύγουν Η ίδια μοναξιά που περιμένει να μάς φοβίσει [σκοτάδι] Αφήστε με ν' ανάψω το φως
3.
......δεν είναι παρά μια ιδέα εξατμισμένη - o Μαρξ κοιμόταν με την υπηρέτριά του άλλωστε ξέρω με τι έμοιαζε το υπόλοιπο αυτής της ασυνάρτητης αποικίας το πρόσωπό της δεν άφηνε τίποτα να προδοθεί ήταν απόγεμα στα μέσα του φθινοπώρου η Μαίρη θυμώνει κι απομακρύνεται γρήγορα μες στη βροχή σχεδόν όλοι οι ένοικοι είχαν μάθει τι ήθελε και την έστελναν από δωμάτιο σε δωμάτιο να δοκιμάσει την τύχη της - ίσως το διαμέρισμα στο βάθος του διαδρόμου - Και πώς πάνε τα πράγματα ; ρώτησε ο Εβσέι [5] - όμως ο χορός της ήταν μοναδικός σκέφτηκε όπως εκείνες οι γυμνοπαιδίες της Κλυταιμνήστρας μετά τον φόνο ΑΜΛΕΤ : .....τι δεν είναι πολύ διαφωτιστικό ; υπήρχε και θα το αποδείξω αμέσως - μπορώ να τραβήξω λίγο το κομοδίνο μακριά απ' το κρεβάτι ; [φαίνονται τα πόδια του Νεκρού] Ο Βασιλιάς ή το Πτώμα - ο Αμεδαίος δεν πρόλαβε [7] δεν είχε λόγο να το κάνει Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΣΑΝΤΖΕΖ : .....ο κύριος Μπέρκοβιτς ως γαιοκτήμονας με στολή κυνηγίου [6] απεικονίζεται με την τρομπέτα του στο τελευταίο adagio in G minor για χαμαιλέοντες - θα διαφωνήσω -/ Στάθηκα έξω από την πόρτα η γυναίκα κουβαλούσε την υγρή ομίχλη της νύχτας κουβέντιαζα ήσυχα όσο το επέτρεπε η κατάστασή μου και τα ένστιχτα ο Εβσέι πίστεψε ότι είδε όνειρο - δεν υπήρξε ποτέ στ' αλήθεια - έλεγα να μη τον εμποδίσω να φύγει - Εσείς μου λέει τι έχετε απογίνει ; -/ μια γυναίκα που φοράει χρόνια το ίδιο άρωμα δεν μπορεί ν' απαλλαγεί ποτέ απ' το σύννεφο που αναδύει - ΑΜΛΕΤ : .....υπάρχουν άγγελοι, ξέρετε, μ' αυτό το μενεξεδί φως ανακαλύπτουν τα μυστικά μας κι εγώ παίζω τον ρόλο του ακροατή ηλικιωμένων κυρίων θα είμαι δίπλα σας αόρατος εξαγοράζοντας το υπερκόσμιο μήπως κερδίσω κάθε πεμπτουσία. Τώρα. Με τον συγγραφέα θα συμφιλιωθώ δεν είναι μάταιη η τέχνη του [μικρή παύση] Το θέατρο αργεί Όπως ο Ορέστης ή ο Αίγισθος
Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΣΑΝΤΣΕΖ: .....Ω μη σάς πειράζει αυτό θα ζούμε μαζί ! Θ' απατούμε τον Δορυμέδοντα[8]
ΤΕΛΟΣ
τα πρόσωπα
Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΣΑΝΤΣΕΖ
ΑΜΛΕΤ
ΟΡΕΣΤΗΣ
ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] Σκέψεις γύρω από το φαινόμενο της ζωγραφικής, [- η θέληση ως θάνατος της Τέχνης] / η λέξη τ.38 οχτώβρης 84, εισαγωγή-μτφρ. Ιωάννα Κωνσταντουλάκη-Χάντζου
[2] Ο χαφιές, μτφρ. Ορέστης Ορλώφ, ARS BREVIS Παραπέντε, αχρονολόγητο
[3] Truman Kapote, Μιας μέρας δουλειά στο ''Μουσική για χαμαιλέοντες'', εισαγωγή-μτφρ. Ρούμπη Θεοφανοπούλου, η λέξη ο.π/ [Μαίρη Σάντσεζ, πρόσωπο στο διήγημα αυτό]
[4] βλ. και Γ. Σεφέρη, Ο βασιλιάς της Ασίνης [Ημερολόγιο καταστρώματος Α'] Ποιήματα, Ίκαρος, 10η έκδοση 1976
[5] κεντρικός ήρωας στον Χαφιέ του Γκόρκυ
[6] βλ. σημ. [3]
[7] βλ. το ομώνυμο έργο του Ευγένιου Ιονέσκο, Αμεδαίος ή Πώς να το ξεφορτωθούμε, μτφρ. Μαρία Πορτολομαίου, Δωδώνη - αχρονολόγητο
[8] βλ. σημ. [2]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.