Καμαρώνει τους δυο δίδυμους γιους του ο Σωτήρης. Γεννήθηκαν με τρία λεπτά διαφορά. Ο … μεγάλος είναι ο Αχιλλέας και ο μικρός ο Κωστής. Τα δυο αγόρια μεγαλώνουν και είναι η χαρά των γονιών, των παππούδων και των γιαγιάδων τους.
Κι έρχεται η ώρα του σχολείου. Εκεί φάνηκε από νωρίς η διαφορά ανάμεσα στα δύο αδέλφια. Προικισμένος από τη φύση με δυνατή μνήμη ο Αχιλλέας είναι πρώτος ανάμεσα στους συμμαθητές του σ’ όλες τις τάξεις, σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που βασίζεται στην απομνημόνευση. Τα δεκάρια στους ελέγχους και στα ενδεικτικά πάνε σύννεφο. Με μέτρια έως αδύνατη μνήμη ο Κωστής παλεύει να διακριθεί αλλά βολοδέρνει σε μέτριους βαθμούς γύρω στο 7 με 8.
Στην ΣΤ’ τάξη ο Αχιλλέας σημαιοφόρος του σχολείου τους. Τον καμαρώνουν οι πάντες στην παρέλαση, πετούν στα ουράνια γονείς, παππούδες και γιαγιάδες την ώρα που ο φουκαράς ο Κωστής παρελαύνει στην προτελευταία σειρά.
Τα ίδια στο Γυμνάσιο, τα ίδια και στο Λύκειο. Σημαιοφόρος ο Αχιλλέας μαζεύει τα μπράβο, ουραγός παντού ο Κωστής. Ζει κυριολεκτικά στη σκιά του αδελφού του.
Εισαγωγικές στο Πανεπιστήμιο και ο Αχιλλέας περνάει στην Ιατρική.
Πουθενά δεν περνάει ο Κωστής που απογοητευμένος γράφεται σε μια σχολή θερμοϋδραυλικών, αποφοιτά και πάει φαντάρος.
Ο Αχιλλέας παίρνει το πτυχίο της Ιατρικής την εποχή που στην πατρίδα μας ξεσπά η μεγάλη οικονομική κρίση του 2010.
-Φεύγω πατέρα. Στη Γερμανία ζητάν γιατρούς και πληρώνουν καλά.
-Κάτσε βρε παιδάκι μου να πας πρώτα φαντάρος…
-Τι λες ρε πατέρα. Για φανταρλίκια είμαστε; Θα πάω Γερμανία, θα κάνω την καλή μου και μετά τα 35 χρόνια μου θα εξαγοράσω τη θητεία μου.
-Και η πατρίδα βρε Αχιλλέα; Ο λαός αυτός που με τις θυσίες του σπούδασες, έγινες επιστήμονας και περιμένει να κάνει απόσβεση.
-Πού ζεις ρε πατέρα; Να πάω για 1000 ευρώ μηνιάτικο σε κάποιο Νοσοκομείο; Εγώ θέλω να βγάλω χρήμα, να ταξιδέψω να κάνω καριέρα…
-Και η οικογένειά σου, οι γονείς σου που μάτωσαν για να σε σπουδάσουν και να σε καμαρώσουν επιστήμονα εδώ, στην πατρίδα μας όπως σε καμάρωναν τότε που κρατούσες την σημαία στις παρελάσεις;
-Άσε με ρε πατέρα με τα μελοδραματικά σου.
Και φεύγει για Γερμανία ο Αχιλλέας…και βρίσκει δουλειά σε κάποιο νοσοκομείο …και τα κονομάει ο Αχιλλέας…και παντρεύεται τη Γερμανίδα συνάδελφό του …και παίρνει και τη γερμανική υπηκοότητα ο Αχιλλέας…και αποκτά δυο αγόρια…και εξαγοράζει τη θητεία του ο Αχιλλέας…και ρίχνει μαύρη πέτρα στην πατρίδα. Ερχόταν δυο τρεις φορές τον χρόνο στην αρχή, μια δυο στη συνέχεια και μια φορά στα τρία χρόνια στο φινάλε.
Ο Κωστής απολύθηκε και βρήκε δουλειά σύμφωνα με την ειδικότητά του αλλά τα λεφτά λίγα. Κάποιοι τον ενημερώνουν ότι στη Νορβηγία ψάχνουν ανθρώπους με την ειδικότητά του και πληρώνουν καλά.
-Δεν πάω πουθενά. Θα μείνω στην Ελλαδίτσα μας και θα παλέψω. Και πάλεψε ο Κωστής…και με σκληρή δουλειά καλυτέρεψε τον μισθό του…και παντρεύτηκε την Κούλα, πωλήτρια σε κατάστημα γυναικείων ρούχων…και απέκτησε και δυο κοριτσάκια που τρέλαναν τους γονείς του.
Καλοκαίρι του 2020 και κηρύσσεται πόλεμος ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία για τα πετρέλαια του Αιγαίου. Ο Αχιλλέας ασφαλής στη Γερμανία μαθαίνει τα νέα από την τηλεόραση και το μόνο που κάνει είναι να επικοινωνεί με τους δικούς του στην Ελλάδα για να μαθαίνει τα νέα από πρώτο χέρι.
Ο Κωστής επιστρατεύεται και πολεμά στον Έβρο. Τελειώνει σύντομα ο πόλεμος και ο Κωστής γυρίζει στη μικρή τους πόλη ικανοποιημένος που έκανε το καθήκον του απέναντι στην πατρίδα.
Ο κυρ Σωτήρης στα 58 του κάθεται στην πολυθρόνα του και σκέφτεται την πορεία των δυο παιδιών του.
-Καμάρωνα σ’ όλη τη ζωή μου για τον Αχιλλέα μου. Κράταγε τη σημαία στις παρελάσεις και ανατρίχιαζα από τη συγκίνηση. Τώρα πια αναρωτιέμαι. Ποιος απ’ τους δυο γιους μου άξιζε να κρατά τη σημαία;
Κι έρχεται η ώρα του σχολείου. Εκεί φάνηκε από νωρίς η διαφορά ανάμεσα στα δύο αδέλφια. Προικισμένος από τη φύση με δυνατή μνήμη ο Αχιλλέας είναι πρώτος ανάμεσα στους συμμαθητές του σ’ όλες τις τάξεις, σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που βασίζεται στην απομνημόνευση. Τα δεκάρια στους ελέγχους και στα ενδεικτικά πάνε σύννεφο. Με μέτρια έως αδύνατη μνήμη ο Κωστής παλεύει να διακριθεί αλλά βολοδέρνει σε μέτριους βαθμούς γύρω στο 7 με 8.
Στην ΣΤ’ τάξη ο Αχιλλέας σημαιοφόρος του σχολείου τους. Τον καμαρώνουν οι πάντες στην παρέλαση, πετούν στα ουράνια γονείς, παππούδες και γιαγιάδες την ώρα που ο φουκαράς ο Κωστής παρελαύνει στην προτελευταία σειρά.
Τα ίδια στο Γυμνάσιο, τα ίδια και στο Λύκειο. Σημαιοφόρος ο Αχιλλέας μαζεύει τα μπράβο, ουραγός παντού ο Κωστής. Ζει κυριολεκτικά στη σκιά του αδελφού του.
Εισαγωγικές στο Πανεπιστήμιο και ο Αχιλλέας περνάει στην Ιατρική.
Πουθενά δεν περνάει ο Κωστής που απογοητευμένος γράφεται σε μια σχολή θερμοϋδραυλικών, αποφοιτά και πάει φαντάρος.
Ο Αχιλλέας παίρνει το πτυχίο της Ιατρικής την εποχή που στην πατρίδα μας ξεσπά η μεγάλη οικονομική κρίση του 2010.
-Φεύγω πατέρα. Στη Γερμανία ζητάν γιατρούς και πληρώνουν καλά.
-Κάτσε βρε παιδάκι μου να πας πρώτα φαντάρος…
-Τι λες ρε πατέρα. Για φανταρλίκια είμαστε; Θα πάω Γερμανία, θα κάνω την καλή μου και μετά τα 35 χρόνια μου θα εξαγοράσω τη θητεία μου.
-Και η πατρίδα βρε Αχιλλέα; Ο λαός αυτός που με τις θυσίες του σπούδασες, έγινες επιστήμονας και περιμένει να κάνει απόσβεση.
-Πού ζεις ρε πατέρα; Να πάω για 1000 ευρώ μηνιάτικο σε κάποιο Νοσοκομείο; Εγώ θέλω να βγάλω χρήμα, να ταξιδέψω να κάνω καριέρα…
-Και η οικογένειά σου, οι γονείς σου που μάτωσαν για να σε σπουδάσουν και να σε καμαρώσουν επιστήμονα εδώ, στην πατρίδα μας όπως σε καμάρωναν τότε που κρατούσες την σημαία στις παρελάσεις;
-Άσε με ρε πατέρα με τα μελοδραματικά σου.
Και φεύγει για Γερμανία ο Αχιλλέας…και βρίσκει δουλειά σε κάποιο νοσοκομείο …και τα κονομάει ο Αχιλλέας…και παντρεύεται τη Γερμανίδα συνάδελφό του …και παίρνει και τη γερμανική υπηκοότητα ο Αχιλλέας…και αποκτά δυο αγόρια…και εξαγοράζει τη θητεία του ο Αχιλλέας…και ρίχνει μαύρη πέτρα στην πατρίδα. Ερχόταν δυο τρεις φορές τον χρόνο στην αρχή, μια δυο στη συνέχεια και μια φορά στα τρία χρόνια στο φινάλε.
Ο Κωστής απολύθηκε και βρήκε δουλειά σύμφωνα με την ειδικότητά του αλλά τα λεφτά λίγα. Κάποιοι τον ενημερώνουν ότι στη Νορβηγία ψάχνουν ανθρώπους με την ειδικότητά του και πληρώνουν καλά.
-Δεν πάω πουθενά. Θα μείνω στην Ελλαδίτσα μας και θα παλέψω. Και πάλεψε ο Κωστής…και με σκληρή δουλειά καλυτέρεψε τον μισθό του…και παντρεύτηκε την Κούλα, πωλήτρια σε κατάστημα γυναικείων ρούχων…και απέκτησε και δυο κοριτσάκια που τρέλαναν τους γονείς του.
Καλοκαίρι του 2020 και κηρύσσεται πόλεμος ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία για τα πετρέλαια του Αιγαίου. Ο Αχιλλέας ασφαλής στη Γερμανία μαθαίνει τα νέα από την τηλεόραση και το μόνο που κάνει είναι να επικοινωνεί με τους δικούς του στην Ελλάδα για να μαθαίνει τα νέα από πρώτο χέρι.
Ο Κωστής επιστρατεύεται και πολεμά στον Έβρο. Τελειώνει σύντομα ο πόλεμος και ο Κωστής γυρίζει στη μικρή τους πόλη ικανοποιημένος που έκανε το καθήκον του απέναντι στην πατρίδα.
Ο κυρ Σωτήρης στα 58 του κάθεται στην πολυθρόνα του και σκέφτεται την πορεία των δυο παιδιών του.
-Καμάρωνα σ’ όλη τη ζωή μου για τον Αχιλλέα μου. Κράταγε τη σημαία στις παρελάσεις και ανατρίχιαζα από τη συγκίνηση. Τώρα πια αναρωτιέμαι. Ποιος απ’ τους δυο γιους μου άξιζε να κρατά τη σημαία;
Φίλε Μάκη,αν έβαζες στην ιστορία που περιγράφεις το ενδεχόμενο οι γονείς των πρωταγωνιστών να ήταν αλβανικής καταγωγής....
ΑπάντησηΔιαγραφή