Δοξολογούμενος ο φιλανθρωπότατος Θεός και Σωτήρας μας, στις τοπικές και τις μεγάλες επετείους των Εθνικών μας εορτών, συγκαταβαίνει και ανακιρνάται με την μετρήσιμη ιστορία μας στην προοπτική της σωτηρίας του σύμπαντος κόσμου, της ανακαινίσεως του κόσμου.
Και εμείς, σαν λατρευτές Του μέσα στις εκκλησιές μας και δοξολογητές της θείας Του πρόνοιας για την ιστορική μας πορεία, ανακιρνώμεθα με την προσφερόμενη διαρκώς πρόνοια και συγκατάβαση της φιλανθρωπίας Του για την εθνική μας ιστορία και επιβίωση και ακμή.
Αυτές και πόσες άλλες αιτίες και αφορμές αναδύονταν στις συνειδήσεις των μεγαλυτέρων και στο υποσυνείδητο των ακουσμάτων των μικροτέρων, άλλη μια χρονιά φέτος συντονισμένα, στην πολυήμερη διάρκεια εορτασμού των “Ελευθερίων” της καρδιάς της Παιονίας, των αλλοτινών επαρχιών Γουμένισσας, Ευρωπού, Αξιούπολης, τον Οκτώβριο του 1912 με τον Α Βαλκανικό Πόλεμο, στην πορεία του Στρατού μας από την Ήπειρο στην Κεντρική Μακεδονία, στα Γιαννιτσά, εκείθεν στην Παιονία και τελικά στην παραλαβή απελευθερωμένης της Θεσσαλονίκης.
Αυτές και πόσες άλλες αιτίες και αφορμές αναδύονταν στις συνειδήσεις των μεγαλυτέρων και στο υποσυνείδητο των ακουσμάτων των μικροτέρων, άλλη μια χρονιά φέτος συντονισμένα, στην πολυήμερη διάρκεια εορτασμού των “Ελευθερίων” της καρδιάς της Παιονίας, των αλλοτινών επαρχιών Γουμένισσας, Ευρωπού, Αξιούπολης, τον Οκτώβριο του 1912 με τον Α Βαλκανικό Πόλεμο, στην πορεία του Στρατού μας από την Ήπειρο στην Κεντρική Μακεδονία, στα Γιαννιτσά, εκείθεν στην Παιονία και τελικά στην παραλαβή απελευθερωμένης της Θεσσαλονίκης.
Τα στρατιωτικά είτε και τα ειρηνικά επεισόδια εκείνης της εργώδους πορείας, με τον τοπικό πληθυσμό και τους δημογέροντές του κλητευτές του Ελληνικού Στρατού υπό τον Διάδοχο Κωνσταντίνο, ήταν ενιαίος παλμός ψυχής, σταθερός συναγερμός συνειδήσεων, αποτελεσματικότητα πολλών καθημερινών θυσιών απέναντι στην κοινή θυσία και τον κοινό σκοπό: την ελευθερία των μακραίωνα Ελληνικών εδαφών της ιστορικής Μακεδονίας. Μετά την Ήπειρο, η δυτική Μακεδονία και ύστερα η κεντρική Μακεδονία με την ιστορική συμπρωτεύουσά μας τη Θεσσαλονίκη.
Σύμφυτοι και σύμψυχοι οι τότε Γουμενισσιώτες και οι Αξιουπολίτες και οι Τουμπιώτες και όλα τα γύρω χωριά και έως κάτω κατά μήκος του Αξιού στην ιστορική Γέφυρα (Τόψιν), συνόδευαν με θαλλερό ψυχικό μεγαλείο και αναβρασμό και φιλότιμο κοινής θυσίας τον ερχομό της πολυπόθητης ελευθερίας στα δικά τους μακραίωνα Ελληνικά χώματα.
Δεν έγιναν μάχες αιματηρές όπως στις στενωπούς και στα μεγαλεία της Ηπειρωτικής και της Δ.Μακεδονικής χώρας και τελικά στην κατάληψη των Γιαννιτσών· τέτοιες μάχες θα ακολουθούσαν στον Α Π.Π. το 1917 και 1918 για τις δικές μας ακρώρειες (λόφος Ραβινέ, Μάχη του Σκρα, εκπορθήσεις των εδαφών προς Ευζώνους και ανατολικά για τη φονικότατη και νικητική μάχη του Κιλκίς)… Ήταν όμως το 1912 ευθυτενείς και ετοιμόθελοι οι τοπικοί δημογέροντες καλώντας το Στρατό στις δικές τους ιστορικές παρυφές, με τα τόσα ιστορικά αρχαιοελληνικά τεκμήρια, που περικοσμούν σήμερα σαν δεδομένα χώρου τον Ευρωπό και την Τούμπα και σαν περίλαμπρα κινητά δεδομένα το Αρχαιολογικό Μουσείο Κιλκίς.
Σύμφυτοι και σύμψυχοι οι τότε Γουμενισσιώτες και οι Αξιουπολίτες και οι Τουμπιώτες και όλα τα γύρω χωριά και έως κάτω κατά μήκος του Αξιού στην ιστορική Γέφυρα (Τόψιν), συνόδευαν με θαλλερό ψυχικό μεγαλείο και αναβρασμό και φιλότιμο κοινής θυσίας τον ερχομό της πολυπόθητης ελευθερίας στα δικά τους μακραίωνα Ελληνικά χώματα.
Δεν έγιναν μάχες αιματηρές όπως στις στενωπούς και στα μεγαλεία της Ηπειρωτικής και της Δ.Μακεδονικής χώρας και τελικά στην κατάληψη των Γιαννιτσών· τέτοιες μάχες θα ακολουθούσαν στον Α Π.Π. το 1917 και 1918 για τις δικές μας ακρώρειες (λόφος Ραβινέ, Μάχη του Σκρα, εκπορθήσεις των εδαφών προς Ευζώνους και ανατολικά για τη φονικότατη και νικητική μάχη του Κιλκίς)… Ήταν όμως το 1912 ευθυτενείς και ετοιμόθελοι οι τοπικοί δημογέροντες καλώντας το Στρατό στις δικές τους ιστορικές παρυφές, με τα τόσα ιστορικά αρχαιοελληνικά τεκμήρια, που περικοσμούν σήμερα σαν δεδομένα χώρου τον Ευρωπό και την Τούμπα και σαν περίλαμπρα κινητά δεδομένα το Αρχαιολογικό Μουσείο Κιλκίς.
Πέρα από το διαιώνιο ιστορικό εκκλησιαστικό μας δέσιμο αναφοράς με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τις Μητροπόλεις εκκλησιαστικής και κοινωνικής οργάνωσης. Υπήρξαν και είναι καταγραμμένες οι δράσεις των Αγωνιστών του Μακεδονικού Αγώνα υπό διάφορες ιδιότητες προσφοράς, λαϊκών και κληρικών, εντοπίων και ερχομένων δασκάλων από την ελεύθερη πατρίδα (αναγράφονται με σαφήνεια λιτών, πλην επαρκών πληροφοριών σε επίτομη εύχρηστη έκδοση του Ιδρύματος Μακεδονικών Σπουδών Θεσσαλονίκης).
Όλα αυτά τα αναθυμηθήκαμε κι εφέτος με τον από ετών καθιερωμένο επίσημο εορτασμό των “Ελευθερίων” της Γουμένισσας και αντίστοιχα της Αξιούπολης. Με ενεργό ενδιαφέρον των Δημάρχων Παιονίας και αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, με την επικουρία και του αποφασιστικού λόγου του Σεβασμιωτάτου στην επανειλημμένη προφορική και γραπτή διατύπωση-τεκμηρίωση του ιστορικού αιτήματος, εξασφαλίστηκε σχετικά πρόσφατα η καθιέρωση ως τοπικής (εθνικής) εορτής των τοπικών “Ελευθερίων”, με τοπική αργία, Δοξολογίες, Μνημόσυνα και καταθέσεις στεφάνων, παρελάσεις σχολείων και πολιτιστικών συλλόγων.
Στα “Ελευθέρια” της Αξιουπόλεως (μια επέτειος από των 107 ετών εκείνης της ευλογημένης ημέρας του 1912) προέστη προσκληθείς ο Σεβ. Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου κ. Ανδρέας, χοροστατήσας στον Όρθρο και τελέσας τη θεία Λειτουργία με συλλειτουργό τον Σεβ. Ποιμενάρχη μας κ. Δημήτριο.
Την ίδια μέρα τιμήθηκε και η επέτειος των εγκαινίων του Ιερού Ναού Παναγίας Άξιόν Εστιν, που τελέστηκαν τον Οκτώβριο του 2016. Ο προεξάρχων Ιεράρχης κήρυξε το θείο λόγο, ευχαρίστησε τον Ποιμενάρχη μας και τον Αρκαλοχωρίτη-συμπατριώτη του πρωτοπρ. ᾽Ιγνάτιο Καλογεράκη, γεν. αρχιερατικό επίτροπο της Μητροπόλεως και προϊστάμενο του ενοριακού ναού.
Στη Δοξολογία παρέστησαν ο Δήμαρχος Παιονίας κ. Κωνσταντίνος Σιωνίδης, επικεφαλής Αντιδημάρχων και Δημοτικών Συμβούλων και του Προέδρου της Δ.Κ. Αξιουπόλεως, ο Διοικητής της 33ης Μ/Κ Ταξιαρχίας Ταξίαρχος κ. Ιωάννης Γκουτζουρέλας, ο πρ. Δήμαρχος Αξιουπόλεως κ. Ιωάννης Πολυχρονίδης, εκπρόσωποι του Συλλόγου Πολεμιστών Μακεδονικού Μετώπου, διοικήσεις Πολιτιστικών Συλλόγων, εκπαιδευτικοί και μαθητές. Τον πανηγυρικό εκφώνησε ο συντ. εκπαιδευτικός κ. Χρήστος Ίντος, επιθεωρητής Α/θμιας Εκπαίδευσης Παιονίας, ιστοριοδίφης και γνωστός συγγραφεύς.
Στα “Ελευθέρια” της Γουμένισσας (η 107η επέτειος του 1912 για τη σημερινή έδρα της Μητροπόλεως) προέστη ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Δημήτριος. Πρώτα τέλεσε τη θεία λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου στον ανακαινισμένο ιστορικό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, όπως το συνηθίζει από μακρών ετών, με συμμετοχή ιερέων συλλειτουργών. Ιερουργών επεξήγησε εκ νέου το λειτουργικό μήνυμα μιας ασυνήθους τελετουργίας, την πρόκληση και μιας αμεσότερης συμμετοχικότητας στο εκκλησιαστικό πλήρωμα και μάλιστα στα παιδιά, καθώς η θεία λειτουργία, διαπορευομένη τελετουργικά δια μέσου του λαού με έναν άγνωστο τρόπο, στοχεύει στο ουσιώδες της άμεσης λειτουργικής λατρείας, θέας, υμνωδίας, δεήσεων, προσευχών, μετοχής, κοινωνίας.
Πριν την Απόλυση αναγνώσθηκε από τον Σεβασμιώτατο ευχή στον οκτάχρονο Αναστάσιο, υιό του π. Συμεών Σταμάτη, “του μανθάνειν τα ιερά γράμματα: ...άνοιξον την ψυχήν, και την καρδίαν, το στόμα, και την διάνοιαν του δούλου σου, εις το συνιέναι, και δέξασθαι, και ποιείν το θέλημά σου... και προκόπτοντα εν πάσας ταις εντολαίς σου διαπαντός...”. Ο προπάππος του π. Συμεών, ο παππούς του π. Αναστάσιος, ο αδελφός του πατέρα του π. Γεώργιος και ο θείος του π. Μάρκος, συγκροτούν μία λευϊτική οικογένεια και νοημάτισαν την ζωή τους, προσφέροντας τον εαυτό τους στον Κύριον της δόξης.
Στο τέλος της θείας Λειτουργίας τελέστηκε η Δοξολογία των “Ελευθερίων” της πόλεως από τον Οθωμανικό ζυγό, και μάλιστα σε ένα Ναό-σύμβολο μοναδικής εκκλησιαστικής και εθνικής “σημαντικής” (ορθόδοξης εκκλησιαστικής αναφοράς στο κέντρο της Ορθοδοξίας και της Ρωμηοσύνης, και ταυτόχρονης εθνικής διατήρησης και ακεραιότητος). Την ίδια χρονιά και συνεπόμενα με τα Εγκαίνια της Παναγίας στην Αξιούπολη, είχαν τελεσθεί και τα Θυρανοίξια του Αγίου Γεωργίου στη Γουμένισσα.
Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε μία ελλόγιμη εκπαιδευτικός Α/θμιας Εκπαίδευσης της πόλεως. Επακολούθησε η καθιερωμένη παλαιόθεν Επιμνημόσυνη Δέηση, η κατάθεση στεφάνων και η ανάπεμψη του Εθνικού Ύμνου, στο Ηρώο των Μακεδονομάχων στην ομώνυμη πρώτη πλατεία της πόλεως, και στη συνέχεια η επίσημη παρέλαση τμημάτων όλων των σχολείων και των πολιτιστικών Συλλόγων στην επάνω πλατεία.
Στον εορτασμό αυτό παρέστησαν ο Υφυπουργός Εσωτερικών κ. Θεόδωρος Καράογλου, ο Αντιπεριφερειάρχης Κιλκίς κ. Ανδρέας Βεργίδης, ο Δήμαρχος Παιονίας κ. Κωνσταντίνος Σιωνίδης με Αντιδημάρχους και Δημοτικούς Συμβούλους, ο Πρόεδρος της ΔΚ κ. Αστέριος Τάτσης, ο Ταξίαρχος της 33ης Μ/Κ Ταξιαρχίας κ. Ιωάννης Γκουτζουρέλας, ο Διοικητής του ΠΥ Γουμένισσας κ. Χρήστος Γκαντίδης, ο Διοικητής του Α.Τ. Γουμένισσας Αστυνόμος Α' κ. Αντώνιος Λιακόπουλος, Διευθυντές Υπηρεσιών, εκπαιδευτικοί και μαθητές με την σημαία, μαζί με ένστολους εκπροσώπους-μέλη των Πολιτιστικών Συλλόγων.
Οι δύο εορτασμοί ήταν ένα λαμπρό τοπικό προοίμιο για τον συνεχιζόμενο περίλαμπρο εορτασμό των “Δημητρίων” της συμπρωτεύουσας και της δεύτερης μεγάλης εθνικής μας Επετείου.
Όλα αυτά τα αναθυμηθήκαμε κι εφέτος με τον από ετών καθιερωμένο επίσημο εορτασμό των “Ελευθερίων” της Γουμένισσας και αντίστοιχα της Αξιούπολης. Με ενεργό ενδιαφέρον των Δημάρχων Παιονίας και αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, με την επικουρία και του αποφασιστικού λόγου του Σεβασμιωτάτου στην επανειλημμένη προφορική και γραπτή διατύπωση-τεκμηρίωση του ιστορικού αιτήματος, εξασφαλίστηκε σχετικά πρόσφατα η καθιέρωση ως τοπικής (εθνικής) εορτής των τοπικών “Ελευθερίων”, με τοπική αργία, Δοξολογίες, Μνημόσυνα και καταθέσεις στεφάνων, παρελάσεις σχολείων και πολιτιστικών συλλόγων.
Στα “Ελευθέρια” της Αξιουπόλεως (μια επέτειος από των 107 ετών εκείνης της ευλογημένης ημέρας του 1912) προέστη προσκληθείς ο Σεβ. Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου κ. Ανδρέας, χοροστατήσας στον Όρθρο και τελέσας τη θεία Λειτουργία με συλλειτουργό τον Σεβ. Ποιμενάρχη μας κ. Δημήτριο.
Την ίδια μέρα τιμήθηκε και η επέτειος των εγκαινίων του Ιερού Ναού Παναγίας Άξιόν Εστιν, που τελέστηκαν τον Οκτώβριο του 2016. Ο προεξάρχων Ιεράρχης κήρυξε το θείο λόγο, ευχαρίστησε τον Ποιμενάρχη μας και τον Αρκαλοχωρίτη-συμπατριώτη του πρωτοπρ. ᾽Ιγνάτιο Καλογεράκη, γεν. αρχιερατικό επίτροπο της Μητροπόλεως και προϊστάμενο του ενοριακού ναού.
Στη Δοξολογία παρέστησαν ο Δήμαρχος Παιονίας κ. Κωνσταντίνος Σιωνίδης, επικεφαλής Αντιδημάρχων και Δημοτικών Συμβούλων και του Προέδρου της Δ.Κ. Αξιουπόλεως, ο Διοικητής της 33ης Μ/Κ Ταξιαρχίας Ταξίαρχος κ. Ιωάννης Γκουτζουρέλας, ο πρ. Δήμαρχος Αξιουπόλεως κ. Ιωάννης Πολυχρονίδης, εκπρόσωποι του Συλλόγου Πολεμιστών Μακεδονικού Μετώπου, διοικήσεις Πολιτιστικών Συλλόγων, εκπαιδευτικοί και μαθητές. Τον πανηγυρικό εκφώνησε ο συντ. εκπαιδευτικός κ. Χρήστος Ίντος, επιθεωρητής Α/θμιας Εκπαίδευσης Παιονίας, ιστοριοδίφης και γνωστός συγγραφεύς.
Στα “Ελευθέρια” της Γουμένισσας (η 107η επέτειος του 1912 για τη σημερινή έδρα της Μητροπόλεως) προέστη ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Δημήτριος. Πρώτα τέλεσε τη θεία λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου στον ανακαινισμένο ιστορικό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, όπως το συνηθίζει από μακρών ετών, με συμμετοχή ιερέων συλλειτουργών. Ιερουργών επεξήγησε εκ νέου το λειτουργικό μήνυμα μιας ασυνήθους τελετουργίας, την πρόκληση και μιας αμεσότερης συμμετοχικότητας στο εκκλησιαστικό πλήρωμα και μάλιστα στα παιδιά, καθώς η θεία λειτουργία, διαπορευομένη τελετουργικά δια μέσου του λαού με έναν άγνωστο τρόπο, στοχεύει στο ουσιώδες της άμεσης λειτουργικής λατρείας, θέας, υμνωδίας, δεήσεων, προσευχών, μετοχής, κοινωνίας.
Πριν την Απόλυση αναγνώσθηκε από τον Σεβασμιώτατο ευχή στον οκτάχρονο Αναστάσιο, υιό του π. Συμεών Σταμάτη, “του μανθάνειν τα ιερά γράμματα: ...άνοιξον την ψυχήν, και την καρδίαν, το στόμα, και την διάνοιαν του δούλου σου, εις το συνιέναι, και δέξασθαι, και ποιείν το θέλημά σου... και προκόπτοντα εν πάσας ταις εντολαίς σου διαπαντός...”. Ο προπάππος του π. Συμεών, ο παππούς του π. Αναστάσιος, ο αδελφός του πατέρα του π. Γεώργιος και ο θείος του π. Μάρκος, συγκροτούν μία λευϊτική οικογένεια και νοημάτισαν την ζωή τους, προσφέροντας τον εαυτό τους στον Κύριον της δόξης.
Στο τέλος της θείας Λειτουργίας τελέστηκε η Δοξολογία των “Ελευθερίων” της πόλεως από τον Οθωμανικό ζυγό, και μάλιστα σε ένα Ναό-σύμβολο μοναδικής εκκλησιαστικής και εθνικής “σημαντικής” (ορθόδοξης εκκλησιαστικής αναφοράς στο κέντρο της Ορθοδοξίας και της Ρωμηοσύνης, και ταυτόχρονης εθνικής διατήρησης και ακεραιότητος). Την ίδια χρονιά και συνεπόμενα με τα Εγκαίνια της Παναγίας στην Αξιούπολη, είχαν τελεσθεί και τα Θυρανοίξια του Αγίου Γεωργίου στη Γουμένισσα.
Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε μία ελλόγιμη εκπαιδευτικός Α/θμιας Εκπαίδευσης της πόλεως. Επακολούθησε η καθιερωμένη παλαιόθεν Επιμνημόσυνη Δέηση, η κατάθεση στεφάνων και η ανάπεμψη του Εθνικού Ύμνου, στο Ηρώο των Μακεδονομάχων στην ομώνυμη πρώτη πλατεία της πόλεως, και στη συνέχεια η επίσημη παρέλαση τμημάτων όλων των σχολείων και των πολιτιστικών Συλλόγων στην επάνω πλατεία.
Στον εορτασμό αυτό παρέστησαν ο Υφυπουργός Εσωτερικών κ. Θεόδωρος Καράογλου, ο Αντιπεριφερειάρχης Κιλκίς κ. Ανδρέας Βεργίδης, ο Δήμαρχος Παιονίας κ. Κωνσταντίνος Σιωνίδης με Αντιδημάρχους και Δημοτικούς Συμβούλους, ο Πρόεδρος της ΔΚ κ. Αστέριος Τάτσης, ο Ταξίαρχος της 33ης Μ/Κ Ταξιαρχίας κ. Ιωάννης Γκουτζουρέλας, ο Διοικητής του ΠΥ Γουμένισσας κ. Χρήστος Γκαντίδης, ο Διοικητής του Α.Τ. Γουμένισσας Αστυνόμος Α' κ. Αντώνιος Λιακόπουλος, Διευθυντές Υπηρεσιών, εκπαιδευτικοί και μαθητές με την σημαία, μαζί με ένστολους εκπροσώπους-μέλη των Πολιτιστικών Συλλόγων.
Οι δύο εορτασμοί ήταν ένα λαμπρό τοπικό προοίμιο για τον συνεχιζόμενο περίλαμπρο εορτασμό των “Δημητρίων” της συμπρωτεύουσας και της δεύτερης μεγάλης εθνικής μας Επετείου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.