Πώς μας φτάσαν ως εδώ; Γιατί έκαναν τον κόσμο να απεχθάνεται τις εκλογές; Τι φταίει για τα τεράστια ποσοστά αποχής των τελευταίων ετών; Ποιους βολεύει αυτή η κατάσταση;
Τις τελευταίες 2 δεκαετίες, σε όλες τις εκλογές, υπάρχει ένα ‘‘κόμμα’’ που λέγεται ‘‘ΔΞ/ΔΑ’’. Προεκλογικά μάλιστα είναι πάντα το μεγαλύτερο! Το κόμμα αυτό που καλείται και ‘‘οι αναποφάσιστοι’’ είναι πάντα ο νικητής των εκλογών. Είναι αυτό που εκλέγει Κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια, ανάλογα με το προς τα πού κινείται.
Είναι γεγονός -και επιβεβαιώνεται όλο και περισσότερο, όλο και συχνότερα- ότι οι πολίτες έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στο πολιτικό σύστημα. Οι ψηφοφόροι νιώθουν απέχθεια για τους πολιτικούς, αισθάνονται προδομένοι και αδιαφορούν για τα κοινά, απέχοντας από τις κάλπες. Στις προηγούμενες Δημοτικές εκλογές, η αποχή στο Κιλκίς άγγιξε το 46%. Περίπου ένας στους 2 εγγεγραμμένους Κιλκισιώτες δεν πήγε να ψηφίσει! Οι υπόλοιποι, που προσήλθαν στις κάλπες, έριξαν 1.815 λευκά και 2.230 άκυρα ψηφοδέλτια. Σύνολο δηλαδή άκυρων και λευκών 4.045!!!
Τη δεύτερη Κυριακή, η αποχή στις Δημοτικές εκλογές έφτασε πάλι στο 40% ενώ στις Περιφερειακές 42%, αλλά το πιο ανησυχητικό απ' όλα είναι η αποδοκιμασία έστω και των ψηφισάντων εκλογέων (μέσω των άκυρων και λευκών) η οποία έφτασε στο 15,5% και που αν προστεθεί στο ποσοστό της αποχής, μας δίνει το τρομαχτικό νούμερο του 57,5% αποστροφής στο σύστημα!!! Όλα αυτά όμως δεν φαίνεται να τρομάζουν αυτούς που έπρεπε, δηλαδή τους πολιτικούς ή καλύτερα ακόμα την Πολιτεία.
Τόσο με τα λευκά όσο και με τα άκυρα ψηφοδέλτια, δηλώνεται συνειδητά η αποστροφή και η αποδοκιμασία προς τους υποψηφίους. Με τα μεν λευκά ο ψηφοφόρος λέει ξεκάθαρα ότι δεν επιθυμώ κανέναν, με τα δε άκυρα απαξιώνει με τον πιο εμφατικό τρόπο τους υποψηφίους.
Και οι υπεύθυνοι για αυτή τη τραγική κατάσταση, αντί να κοιτάξουν για το ΠΩΣ θα πείσουν τον ψηφοφόρο να επιστρέψει εκ νέου στις κάλπες, ξανακερδίζοντας την εμπιστοσύνη του, βολεύονται με τους μισούς που έκαναν τον κόπο να πάνε στα εκλογικά τμήματα, αδιαφορώντας συγχρόνως για όλους εκείνους που δεν καταδέχτηκαν να πάνε να ψηφίσουν. Όλα δείχνουν ότι και στο 80% να φτάσει η αποχή, αυτοί θα ασχολούνται με το 20% που πήγε να ψηφίσει...
Είναι όμως σωστό, το να μην προσέλθει ο ψηφοφόρος στην κάλπη; Είναι αυτός ο ορθός τρόπος αντιμετώπισης των υποψηφίων; Είναι η λύση στα άλυτα προβλήματα; Η αποχή, αντίθετα με όσα ισχυρίζονται κάποιοι, δεν είναι πολιτική στάση. Είναι φυγομαχία. Με τον να μην πάει ο ίδιος ο ψηφοφόρος να ψηφίσει, αφήνει τους άλλους να αποφασίσουν για το εκλογικό αποτέλεσμα.
Τις τελευταίες 2 δεκαετίες, σε όλες τις εκλογές, υπάρχει ένα ‘‘κόμμα’’ που λέγεται ‘‘ΔΞ/ΔΑ’’. Προεκλογικά μάλιστα είναι πάντα το μεγαλύτερο! Το κόμμα αυτό που καλείται και ‘‘οι αναποφάσιστοι’’ είναι πάντα ο νικητής των εκλογών. Είναι αυτό που εκλέγει Κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια, ανάλογα με το προς τα πού κινείται.
Είναι γεγονός -και επιβεβαιώνεται όλο και περισσότερο, όλο και συχνότερα- ότι οι πολίτες έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στο πολιτικό σύστημα. Οι ψηφοφόροι νιώθουν απέχθεια για τους πολιτικούς, αισθάνονται προδομένοι και αδιαφορούν για τα κοινά, απέχοντας από τις κάλπες. Στις προηγούμενες Δημοτικές εκλογές, η αποχή στο Κιλκίς άγγιξε το 46%. Περίπου ένας στους 2 εγγεγραμμένους Κιλκισιώτες δεν πήγε να ψηφίσει! Οι υπόλοιποι, που προσήλθαν στις κάλπες, έριξαν 1.815 λευκά και 2.230 άκυρα ψηφοδέλτια. Σύνολο δηλαδή άκυρων και λευκών 4.045!!!
Τη δεύτερη Κυριακή, η αποχή στις Δημοτικές εκλογές έφτασε πάλι στο 40% ενώ στις Περιφερειακές 42%, αλλά το πιο ανησυχητικό απ' όλα είναι η αποδοκιμασία έστω και των ψηφισάντων εκλογέων (μέσω των άκυρων και λευκών) η οποία έφτασε στο 15,5% και που αν προστεθεί στο ποσοστό της αποχής, μας δίνει το τρομαχτικό νούμερο του 57,5% αποστροφής στο σύστημα!!! Όλα αυτά όμως δεν φαίνεται να τρομάζουν αυτούς που έπρεπε, δηλαδή τους πολιτικούς ή καλύτερα ακόμα την Πολιτεία.
Τόσο με τα λευκά όσο και με τα άκυρα ψηφοδέλτια, δηλώνεται συνειδητά η αποστροφή και η αποδοκιμασία προς τους υποψηφίους. Με τα μεν λευκά ο ψηφοφόρος λέει ξεκάθαρα ότι δεν επιθυμώ κανέναν, με τα δε άκυρα απαξιώνει με τον πιο εμφατικό τρόπο τους υποψηφίους.
Και οι υπεύθυνοι για αυτή τη τραγική κατάσταση, αντί να κοιτάξουν για το ΠΩΣ θα πείσουν τον ψηφοφόρο να επιστρέψει εκ νέου στις κάλπες, ξανακερδίζοντας την εμπιστοσύνη του, βολεύονται με τους μισούς που έκαναν τον κόπο να πάνε στα εκλογικά τμήματα, αδιαφορώντας συγχρόνως για όλους εκείνους που δεν καταδέχτηκαν να πάνε να ψηφίσουν. Όλα δείχνουν ότι και στο 80% να φτάσει η αποχή, αυτοί θα ασχολούνται με το 20% που πήγε να ψηφίσει...
Είναι όμως σωστό, το να μην προσέλθει ο ψηφοφόρος στην κάλπη; Είναι αυτός ο ορθός τρόπος αντιμετώπισης των υποψηφίων; Είναι η λύση στα άλυτα προβλήματα; Η αποχή, αντίθετα με όσα ισχυρίζονται κάποιοι, δεν είναι πολιτική στάση. Είναι φυγομαχία. Με τον να μην πάει ο ίδιος ο ψηφοφόρος να ψηφίσει, αφήνει τους άλλους να αποφασίσουν για το εκλογικό αποτέλεσμα.
Αφήνει τους άλλους να κρίνουν τη δική του τύχη. Για το ποιός θα τον διοικήσει δηλαδή την επόμενη πενταετία. Υπάρχει μάλιστα μεγάλη πιθανότητα να εκλεγεί εκείνος που ήθελε να αποφύγει να τον διοικήσει, ακριβώς επειδή δεν τον θεωρούσε ικανό. Και τότε, δεν έχει κανένα δικαίωμα να παραπονιέται. Διότι όταν είχε την ευκαιρία να αποφασίσει… αδιαφόρησε.
Το Σύνταγμά μας, στο 1ο κιόλας άρθρο του ορίζει «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα». Περεταίρω, η ψηφοφορία ορίζεται ως υποχρεωτική, η δε αποχή δικαιολογείται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις (πχ υπερήλικες ή λόγω μεγάλης απόστασης) ενώ προβλέπονται και κυρώσεις για όσους δεν ψηφίσουν!
Επομένως, ο λαός είναι ο κυρίαρχος και αυτός αποφασίζει για το μέλλον του με την ψήφο του. Όταν όμως η πλειοψηφία του λαού απέχει, είναι σαν να χάνει την κυριαρχία του, διότι αφήνει την μειοψηφία να τον αντικαταστήσει και να αποφασίσει εκείνη. Αυτό, κατά κάποιο τρόπο, έρχεται σε αντίθεση με το νόημα της Δημοκρατίας, διότι στη Δημοκρατία αποφασίζει η πλειοψηφία και όχι η μειοψηφία.
Το Σύνταγμά μας, στο 1ο κιόλας άρθρο του ορίζει «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα». Περεταίρω, η ψηφοφορία ορίζεται ως υποχρεωτική, η δε αποχή δικαιολογείται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις (πχ υπερήλικες ή λόγω μεγάλης απόστασης) ενώ προβλέπονται και κυρώσεις για όσους δεν ψηφίσουν!
Επομένως, ο λαός είναι ο κυρίαρχος και αυτός αποφασίζει για το μέλλον του με την ψήφο του. Όταν όμως η πλειοψηφία του λαού απέχει, είναι σαν να χάνει την κυριαρχία του, διότι αφήνει την μειοψηφία να τον αντικαταστήσει και να αποφασίσει εκείνη. Αυτό, κατά κάποιο τρόπο, έρχεται σε αντίθεση με το νόημα της Δημοκρατίας, διότι στη Δημοκρατία αποφασίζει η πλειοψηφία και όχι η μειοψηφία.
Παραταύτα, ακόμη κι αν η αποχή υπερβεί το 50%, δεν προβλέπεται σε κάποια διάταξη (αν και θα έπρεπε) ακύρωση ή επανάληψη της εκλογικής διαδικασίας και είναι παντελώς εσφαλμένη μία φήμη που κυκλοφορεί κάθε φορά προεκλογικά, ότι δήθεν σε αυτή τη περίπτωση οι εκλογές θα είναι άκυρες.
Για να γίνει πιο κατανοητό το καταστροφικό αποτέλεσμα της αποχής, καθώς και το πώς το πολιτικό σύστημα την εκμεταλλεύεται, θα παραθέσω ένα απλό και χαρακτηριστικό παράδειγμα: έστω ότι σε μια ψηφοφορία 100 εγγεγραμμένων προσέρχονται και ψηφίζουν μόνο οι 10 ψηφοφόροι, ενώ οι υπόλοιποι 90 επιλέγουν να απέχουν.
Για να γίνει πιο κατανοητό το καταστροφικό αποτέλεσμα της αποχής, καθώς και το πώς το πολιτικό σύστημα την εκμεταλλεύεται, θα παραθέσω ένα απλό και χαρακτηριστικό παράδειγμα: έστω ότι σε μια ψηφοφορία 100 εγγεγραμμένων προσέρχονται και ψηφίζουν μόνο οι 10 ψηφοφόροι, ενώ οι υπόλοιποι 90 επιλέγουν να απέχουν.
Νικητής λοιπόν αναδεικνύεται αυτός που έλαβε 6 ψήφους, δηλαδή την πλειοψηφία των 10 εκλογέων, ο οποίος θα εμφανίζεται ότι έλαβε το 51%. Τι πετύχαμε δηλαδή με την αποχή; το 6% των πολιτών να αποφασίζει για το υπόλοιπο 94% που δεν προσήλθε να ψηφίσει! (αυτό συμβαίνει ήδη, όσο σοκαριστικό κι αν ακούγεται).
Αυτά αναφορικά με τις Αυτοδιοικητικές, αλλά σχετικά και με τις Ευρωεκλογές, το καλύτερο που έχει να κάνει κάποιος, είναι να ψάξει καλά μεταξύ των υποψηφίων. Όλο και κάποιο αξιόλογο πρόσωπο θα βρει που να ταιριάζει στις θέσεις, στα πιστεύω και στις απόψεις του. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει τόσος πλουραλισμός. Προσωπικά δεν πιστεύω στο μέλλον της ‘Ενωμένης Ευρώπης’ (και κατά συνέπεια στις Ευρωεκλογές) έχοντας τεκμηριώσει σε παλαιότερο δημοσιευμένο κείμενό μου τους λόγους.
Αυτά αναφορικά με τις Αυτοδιοικητικές, αλλά σχετικά και με τις Ευρωεκλογές, το καλύτερο που έχει να κάνει κάποιος, είναι να ψάξει καλά μεταξύ των υποψηφίων. Όλο και κάποιο αξιόλογο πρόσωπο θα βρει που να ταιριάζει στις θέσεις, στα πιστεύω και στις απόψεις του. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει τόσος πλουραλισμός. Προσωπικά δεν πιστεύω στο μέλλον της ‘Ενωμένης Ευρώπης’ (και κατά συνέπεια στις Ευρωεκλογές) έχοντας τεκμηριώσει σε παλαιότερο δημοσιευμένο κείμενό μου τους λόγους.
Όμως όσο θα υφίσταται αυτή, έστω και αρρωστημένα, θα συνεχίζω να ασκώ το εκλογικό μου δικαίωμα και δεν πρόκειται να αφήσω άλλους να ορίσουν το μέλλον μου (πολύ σύντομα θα αναφερθώ στην Ε.Ε. σε επόμενο άρθρο μου).
Τι γίνεται όμως εάν μεταξύ των υποψηφίων, ο ψηφοφόρος δεν βρίσκει ούτε μία επιλογή της αρεσκείας του; Τότε υπάρχει και η επιλογή του λευκού, το οποίο είναι η πραγματική ψήφος διαμαρτυρίας. Με αυτό, ο ψηφοφόρος που επιθυμεί να παραμείνει ενεργός, συμμετέχει στην εκλογική διαδικασία κάνοντας μία πολιτική και όχι κομματική επιλογή. Το λευκό βέβαια δεν εκλέγει!
Τι γίνεται όμως εάν μεταξύ των υποψηφίων, ο ψηφοφόρος δεν βρίσκει ούτε μία επιλογή της αρεσκείας του; Τότε υπάρχει και η επιλογή του λευκού, το οποίο είναι η πραγματική ψήφος διαμαρτυρίας. Με αυτό, ο ψηφοφόρος που επιθυμεί να παραμείνει ενεργός, συμμετέχει στην εκλογική διαδικασία κάνοντας μία πολιτική και όχι κομματική επιλογή. Το λευκό βέβαια δεν εκλέγει!
Το δε πολιτικό σύστημα φρόντισε να επωφεληθεί ακόμη περισσότερο, διευθετώντας υπέρ του το πρόβλημα του λευκού ψηφοδελτίου, αφού κατά τη διαδικασία της διαλογής των ψήφων, εξίσωσε τα λευκά με τα άκυρα!! Εξίσωσε δηλαδή την ψήφο διαμαρτυρίας με την εσφαλμένη ψήφο (ακυρώσιμο ψηφοδέλτιο).
Έτσι λοιπόν και σε κάθε περίπτωση, όσο πληγωμένος, όσο αηδιασμένος ή αγανακτισμένος κι αν νιώθει κάποιος, ΟΦΕΙΛΕΙ να πάει να ψηφίσει. Ακόμη και για να τιμωρήσει. Ακόμη κι αν η απογοήτευση τον κάνει να πιστεύει ότι η ψήφος του δε θα πιάσει τόπο, ΟΦΕΙΛΕΙ να πάει να ψηφίσει, γιατί καμία ψήφος δεν πάει χαμένη. Πρέπει να θυμόμαστε πάντα ότι η αποχή δεν προσμετράται, ούτε επηρεάζει το εκλογικό αποτέλεσμα.
Έτσι λοιπόν και σε κάθε περίπτωση, όσο πληγωμένος, όσο αηδιασμένος ή αγανακτισμένος κι αν νιώθει κάποιος, ΟΦΕΙΛΕΙ να πάει να ψηφίσει. Ακόμη και για να τιμωρήσει. Ακόμη κι αν η απογοήτευση τον κάνει να πιστεύει ότι η ψήφος του δε θα πιάσει τόπο, ΟΦΕΙΛΕΙ να πάει να ψηφίσει, γιατί καμία ψήφος δεν πάει χαμένη. Πρέπει να θυμόμαστε πάντα ότι η αποχή δεν προσμετράται, ούτε επηρεάζει το εκλογικό αποτέλεσμα.
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.