Δελτίο τύπου ΤΕΧΝΗΣ Κιλκίς
Την Τετάρτη 1η Μαΐου 2019 και ώρα 8:00 το βράδυ, Θα προβληθεί στο σινεμά της ΤΕΧΝΗΣ η πολυβραβευμένη ταινία του Τζουλιάνο Μοντάλντο “ΣΑΚΟ ΚΑΙ ΒΑΝΤΣΕΤΙ” (Sacco e Vanzetti).
Η αληθινή ιστορία δύο Ιταλών μεταναστών στις ΗΠΑ που μετά από στημένη δίκη, καταδικάστηκαν άδικα σε θάνατο, εκτελέστηκαν για καθαρά πολιτικούς λόγους και έγιναν θρύλος και ηρωικά σύμβολα του εργατικού κινήματος!
Ιστορική Αναδρομή
Στις 15 Απριλίου 1920 έγινε ληστεία σε βιοτεχνία υποδημάτων στο Σάουθ Μπρέιντρι της Μασαχουσέτης. Ο ταμίας και ένας φύλακας δολοφονήθηκαν.
Είκοσι ημέρες μετά, στις 5 Μαΐου, ένας ηλικιωμένος αστυνομικός, ο Μάικλ Στιούαρτ που είχε το «προαίσθημα» ότι η ληστεία μετά φόνων ήταν έργο αναρχικών της περιοχής, συνέλαβε δύο ανθρώπους: τον Νικόλα Σάκο και τον Μπαρτολομέο Βαντσέτι. Εκείνη
η περίοδος δεν ήταν η οποιαδήποτε: οι ΗΠΑ, όπως και η Ευρώπη, αγωνίζονταν να βελτιώσουν τα δύσκολα οικονομικά που έφερε ο Μεγάλος Πόλεμος, ενώ ένα κύμα συνδικαλιστικών διεκδικήσεων έβγαζε τον κόσμο στους δρόμους. Κάπου 4 εκατομμύρια άνθρωποι είχαν απεργήσει λίγους μήνες πριν, ζητώντας καλύτερους μισθούς και λιγότερες ώρες δουλειάς..…
Ο Νικόλα Σάκο και ο Μπαρτολομέο Βαντσέτι εκτελέστηκαν στις 23 Αυγούστου του 1927. Πριν από 92 χρόνια, στις 23 Αυγούστου 1927, δολοφονούνται στην ηλεκτρική καρέκλα από το Κράτος των ΗΠΑ και την πολιτεία της Μασαχουσέτης, οι Ιταλο-αμερικανοί Νικόλα Σάκο και Μπαρτολομέο Βαντσέτι. Κατηγορούμενοι για μια ληστεία μετά φόνου που δεν έκαναν ποτέ, καταδικασμένοι με χαλκευμένα στοιχεία που δεν έτυχαν επανεξέτασης ούτε όταν οι πραγματικοί δράστες συνελήφθησαν για άλλη υπόθεση και ομολόγησαν, οι Σάκο και Βαντσέτι μετατράπηκαν σε σύμβολα διεθνισμού και ταξικής αλληλεγγύης για μια ολόκληρη γενεά.
Αγωνίστηκαν και έπεσαν χτες για την κατάκτηση της χαράς.
Για την ελευθερία όλων.
Στον αγώνα γιε μου, εκεί θα νιώσεις την αγάπη.
Και στον αγώνα θα αγαπηθείς»
Στο αποχαιρετιστήριο γράμμα του, ο Μπαρτολομέο Βαντσέτι έγραψε:
«Αν δεν είχαν συμβεί όλα αυτά, η ζωή μου θα είχε μείνει μια ασήμαντη αποτυχημένη ζωή. Τώρα πλέον ξέρουμε πως δεν αποτύχαμε: αυτή ήταν η πορεία μας και ο θρίαμβός μας. Ποτέ στη ζωή μας δεν ελπίζαμε ότι θα μπορέσουμε να κάνουμε τόσα πολλά για την ανοχή, τη δικαιοσύνη, την κατανόηση των ανθρώπων, όσα κάναμε τώρα κατά λάθος. Τα λόγια μας, η ζωές μας, ο πόνος μας, δεν υπήρξαν για το τίποτα. Η αφαίρεση των ζωών μας, της ζωής ενός καλού παπουτσή και ενός τίμιου ψαρά, οι τελευταίες μας στιγμές, μας ανήκουν. Η αγωνία αυτή είναι ο θρίαμβός μας».
Η μνήμη του Νικόλα Σάκο και του Μπαρτολομέο Βαντσέτι, παραμένει ζωντανή στον αγώνα ενάντια στην κρατική καταστολή και τον ρατσισμό. Η οργάνωσή τους, στον αναρχικό και τον συνδικαλιστικό χώρο, αποτελεί φάρο οργάνωσης για τους μετανάστες σε όλον τον κόσμο. Το παγκόσμιο κίνημα ταξικής αλληλεγγύης που ξεσήκωσαν, αποτελεί φάρο για όλους μας.
Η θυσία τους δεν θα έχει πάει χαμένη, όταν θα ζούμε σε έναν κόσμο χωρίς τάξεις, χωρίς φυλετικές, εθνικές ή άλλες ρατσιστικές διακρίσεις.
Η αληθινή ιστορία των Σάκο και Βαντσέτι γίνεται ταινία: Η κατάλληλη ιστορία, ο καλύτερος «μύθος», την πιο κατάλληλη στιγμή.
Ο σκηνοθέτης Τζουλιάνο Μοντάλντο, με ένα καλογραμμένο σενάριο ανά χείρας και με ανοικτές τις πόρτες στις ΗΠΑ, καταλήγει σε ένα πρωτοκλασάτο καστ που θα υποστήριζε την ταινία όσο κανείς άλλος. Με πρώτο και καλύτερο τον Τζιαν Μαρία Βολοντέ στον ρόλο του Μπαρτολομέο Βαντσέτι, ακολουθούμενο από τον Ρικάρντο Κουτσιόλα στον ρόλο του Φερντινάντο Νίκολα Σάκο. Το αποτέλεσμα δικαίωσε τους πάντες. Στο Φεστιβάλ Καννών του 1971 ο Κουτσιόλα κερδίζει βραβείο ερμηνείας.
Χώρες Παραγωγής: Ιταλία, Γαλλία
Σκηνοθεσία: ΤΖΟΥΛΙΑΝΟ ΜΟΝΤΑΛΝΤΟ
Σενάριο: ΤΖΟΥΛΙΑΝΟ ΜΟΝΤΑΛΝΤΟ – ΦΑΜΠΡΙΤΖΙΟ ΟΝΟΦΡΙ
Φωτογραφία: ΣΥΛΒΑΝΟ ΙΠΟΛΙΤΗ
Μουσική: ΕΝΙΟ ΜΟΡΙΚΟΝΕ
Τραγούδι: ΤΖΟΑΝ ΜΠΑΕΖ
Πρωταγωνιστούν: ΤΖΙΑΝ ΜΑΡΙΑ ΒΟΛΟΝΤΕ - ΡΙΚΑΡΝΤΟ ΚΟΥΤΣΙΟΛΑ
ΣΙΡΙΛ ΚΙΟΥΖΑΚ - ΡΟΖΑΝΑ ΦΡΑΤΕΛΟ
Διάρκεια: 120 λεπτά
Η Κινηματογραφική Λέσχη της "ΤΕΧΝΗΣ Κιλκίς"
είναι παρούσα και την 1η του Μάη!
25ης Μαρτίου 20, Κιλκίς,
Τηλ.: 2310 24217 & 6946 595 220
Το αγαπημένο σας σημείο πολιτιστικής αναφοράς στην πόλη
Την Τετάρτη 1η Μαΐου 2019 και ώρα 8:00 το βράδυ, Θα προβληθεί στο σινεμά της ΤΕΧΝΗΣ η πολυβραβευμένη ταινία του Τζουλιάνο Μοντάλντο “ΣΑΚΟ ΚΑΙ ΒΑΝΤΣΕΤΙ” (Sacco e Vanzetti).
Η αληθινή ιστορία δύο Ιταλών μεταναστών στις ΗΠΑ που μετά από στημένη δίκη, καταδικάστηκαν άδικα σε θάνατο, εκτελέστηκαν για καθαρά πολιτικούς λόγους και έγιναν θρύλος και ηρωικά σύμβολα του εργατικού κινήματος!
Ιστορική Αναδρομή
Στις 15 Απριλίου 1920 έγινε ληστεία σε βιοτεχνία υποδημάτων στο Σάουθ Μπρέιντρι της Μασαχουσέτης. Ο ταμίας και ένας φύλακας δολοφονήθηκαν.
Είκοσι ημέρες μετά, στις 5 Μαΐου, ένας ηλικιωμένος αστυνομικός, ο Μάικλ Στιούαρτ που είχε το «προαίσθημα» ότι η ληστεία μετά φόνων ήταν έργο αναρχικών της περιοχής, συνέλαβε δύο ανθρώπους: τον Νικόλα Σάκο και τον Μπαρτολομέο Βαντσέτι. Εκείνη
η περίοδος δεν ήταν η οποιαδήποτε: οι ΗΠΑ, όπως και η Ευρώπη, αγωνίζονταν να βελτιώσουν τα δύσκολα οικονομικά που έφερε ο Μεγάλος Πόλεμος, ενώ ένα κύμα συνδικαλιστικών διεκδικήσεων έβγαζε τον κόσμο στους δρόμους. Κάπου 4 εκατομμύρια άνθρωποι είχαν απεργήσει λίγους μήνες πριν, ζητώντας καλύτερους μισθούς και λιγότερες ώρες δουλειάς..…
Ο Νικόλα Σάκο και ο Μπαρτολομέο Βαντσέτι εκτελέστηκαν στις 23 Αυγούστου του 1927. Πριν από 92 χρόνια, στις 23 Αυγούστου 1927, δολοφονούνται στην ηλεκτρική καρέκλα από το Κράτος των ΗΠΑ και την πολιτεία της Μασαχουσέτης, οι Ιταλο-αμερικανοί Νικόλα Σάκο και Μπαρτολομέο Βαντσέτι. Κατηγορούμενοι για μια ληστεία μετά φόνου που δεν έκαναν ποτέ, καταδικασμένοι με χαλκευμένα στοιχεία που δεν έτυχαν επανεξέτασης ούτε όταν οι πραγματικοί δράστες συνελήφθησαν για άλλη υπόθεση και ομολόγησαν, οι Σάκο και Βαντσέτι μετατράπηκαν σε σύμβολα διεθνισμού και ταξικής αλληλεγγύης για μια ολόκληρη γενεά.
Ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν είχε υπάρξει ένα τέτοιο παγκόσμιο κίνημα αλληλεγγύης, όσο στην υπόθεση Σάκο και Βαντσέτι. Εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες σε κάθε γωνιά της Γης, επί επτά χρόνια, όσο κράτησε η δίκη και η φυλάκισή τους, έστηναν ακούραστα επιτροπές υπεράσπισης και πραγματοποίησαν μερικές από τις μαζικότερες διαδηλώσεις της ιστορίας για να δείξουν την αλληλεγγύη τους. Η υπόθεση αγκαλιάστηκε από αναρχικούς, κομμουνιστές, σοσιαλιστές και εργάτες χωρίς πολιτικές ετικέτες.
Η είδηση της εκτέλεσης έβγαλε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στους δρόμους των έξι ηπείρων. Στη Γενεύη πάνω από 5.000 διαδηλωτές καταστρέφουν οτιδήποτε αμερικανικό βρίσκεται στο δρόμο τους, αυτοκίνητα, καταστήματα, κινηματογράφους που πρόβαλλαν αμερικανικές ταινίες.
Στο Παρίσι η αμερικανική πρεσβεία περικυκλώνεται από τανκς προκειμένου να προστατευθεί. Στη Γερμανία ξεσπάνε βίαια επεισόδια με αποτέλεσμα έξι άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους.
Η κηδεία των Σάκο και Βαντσέτι υπήρξε η μεγαλύτερη συγκέντρωση που είχε γνωρίσει η Βοστόνη.
50 χρόνια μετά τη δολοφονία των Σάκο και Βαντσέτι, στις 23 Αυγούστου 1977, ο τότε κυβερνήτης της Μασαχουσέτης Μάικλ Δουκάκης (γιος μεταναστών ελληνικής καταγωγής
ο ίδιος), αναγνώρισε ότι η πολιτεία χάλκευσε και απέκρυψε στοιχεία στη δίκη, τους αποκατέστησε επίσημα και κήρυξε την 23ηΑυγούστου «Ημέρα Σάκκο και Βαντσέτι, ενάντια στον ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία και υπέρ της ανοχής», καλώντας τους πολίτες της Μασαχουσέτης κάθε τέτοια μέρα «να αφήνουν για λίγο τη δουλειά τους για να αναλογιστούν τους κινδύνους του ρατσισμού και των προκαταλήψεων και την ανάγκη της συνδιαλλαγής με κάθε ιδέα, ακόμα και αυτή που μοιάζει ακραία».
Η αμερικανική αστική τάξη μπορεί να αργεί, αλλά στο τέλος αποδίδει δικαιοσύνη.
Πότε, όμως; Τότε που δεν την έχει κανείς ανάγκη, παρά μόνον η ίδια.
Στο τελευταίο του γράμμα προς το γιο του, από την ηλεκτρική καρέκλα, ο Νικόλα Σάκο έγραψε:
Η είδηση της εκτέλεσης έβγαλε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στους δρόμους των έξι ηπείρων. Στη Γενεύη πάνω από 5.000 διαδηλωτές καταστρέφουν οτιδήποτε αμερικανικό βρίσκεται στο δρόμο τους, αυτοκίνητα, καταστήματα, κινηματογράφους που πρόβαλλαν αμερικανικές ταινίες.
Στο Παρίσι η αμερικανική πρεσβεία περικυκλώνεται από τανκς προκειμένου να προστατευθεί. Στη Γερμανία ξεσπάνε βίαια επεισόδια με αποτέλεσμα έξι άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους.
Η κηδεία των Σάκο και Βαντσέτι υπήρξε η μεγαλύτερη συγκέντρωση που είχε γνωρίσει η Βοστόνη.
50 χρόνια μετά τη δολοφονία των Σάκο και Βαντσέτι, στις 23 Αυγούστου 1977, ο τότε κυβερνήτης της Μασαχουσέτης Μάικλ Δουκάκης (γιος μεταναστών ελληνικής καταγωγής
ο ίδιος), αναγνώρισε ότι η πολιτεία χάλκευσε και απέκρυψε στοιχεία στη δίκη, τους αποκατέστησε επίσημα και κήρυξε την 23ηΑυγούστου «Ημέρα Σάκκο και Βαντσέτι, ενάντια στον ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία και υπέρ της ανοχής», καλώντας τους πολίτες της Μασαχουσέτης κάθε τέτοια μέρα «να αφήνουν για λίγο τη δουλειά τους για να αναλογιστούν τους κινδύνους του ρατσισμού και των προκαταλήψεων και την ανάγκη της συνδιαλλαγής με κάθε ιδέα, ακόμα και αυτή που μοιάζει ακραία».
Η αμερικανική αστική τάξη μπορεί να αργεί, αλλά στο τέλος αποδίδει δικαιοσύνη.
Πότε, όμως; Τότε που δεν την έχει κανείς ανάγκη, παρά μόνον η ίδια.
Στο τελευταίο του γράμμα προς το γιο του, από την ηλεκτρική καρέκλα, ο Νικόλα Σάκο έγραψε:
«Γιε μου, να θυμάσαι: μην τα κρατάς όλα για εσένα. Πάντοτε να κάνεις ένα βήμα πίσω, ένα βήμα μόνο, για να βοηθάς τους πιο αδύναμους, να στέκονται πλάι σου.
Οι πιο αδύναμοι που φωνάζουν για βοήθεια, οι ταπεινωμένοι, τα θύματα, αυτοί είναι οι φίλοι σου. Οι φίλοι σου και οι φίλοι μου, οι σύντροφοί μας που αγωνίζονται. Ναι, και καμιά φορά πέφτουν. Πέφτουν, όπως ο πατέρας σου και ο σύντροφός του ο Μπαρτολομέο έπεσαν.
Οι πιο αδύναμοι που φωνάζουν για βοήθεια, οι ταπεινωμένοι, τα θύματα, αυτοί είναι οι φίλοι σου. Οι φίλοι σου και οι φίλοι μου, οι σύντροφοί μας που αγωνίζονται. Ναι, και καμιά φορά πέφτουν. Πέφτουν, όπως ο πατέρας σου και ο σύντροφός του ο Μπαρτολομέο έπεσαν.
Αγωνίστηκαν και έπεσαν χτες για την κατάκτηση της χαράς.
Για την ελευθερία όλων.
Στον αγώνα γιε μου, εκεί θα νιώσεις την αγάπη.
Και στον αγώνα θα αγαπηθείς»
Στο αποχαιρετιστήριο γράμμα του, ο Μπαρτολομέο Βαντσέτι έγραψε:
«Αν δεν είχαν συμβεί όλα αυτά, η ζωή μου θα είχε μείνει μια ασήμαντη αποτυχημένη ζωή. Τώρα πλέον ξέρουμε πως δεν αποτύχαμε: αυτή ήταν η πορεία μας και ο θρίαμβός μας. Ποτέ στη ζωή μας δεν ελπίζαμε ότι θα μπορέσουμε να κάνουμε τόσα πολλά για την ανοχή, τη δικαιοσύνη, την κατανόηση των ανθρώπων, όσα κάναμε τώρα κατά λάθος. Τα λόγια μας, η ζωές μας, ο πόνος μας, δεν υπήρξαν για το τίποτα. Η αφαίρεση των ζωών μας, της ζωής ενός καλού παπουτσή και ενός τίμιου ψαρά, οι τελευταίες μας στιγμές, μας ανήκουν. Η αγωνία αυτή είναι ο θρίαμβός μας».
Η μνήμη του Νικόλα Σάκο και του Μπαρτολομέο Βαντσέτι, παραμένει ζωντανή στον αγώνα ενάντια στην κρατική καταστολή και τον ρατσισμό. Η οργάνωσή τους, στον αναρχικό και τον συνδικαλιστικό χώρο, αποτελεί φάρο οργάνωσης για τους μετανάστες σε όλον τον κόσμο. Το παγκόσμιο κίνημα ταξικής αλληλεγγύης που ξεσήκωσαν, αποτελεί φάρο για όλους μας.
Η θυσία τους δεν θα έχει πάει χαμένη, όταν θα ζούμε σε έναν κόσμο χωρίς τάξεις, χωρίς φυλετικές, εθνικές ή άλλες ρατσιστικές διακρίσεις.
Η αληθινή ιστορία των Σάκο και Βαντσέτι γίνεται ταινία: Η κατάλληλη ιστορία, ο καλύτερος «μύθος», την πιο κατάλληλη στιγμή.
Ο σκηνοθέτης Τζουλιάνο Μοντάλντο, με ένα καλογραμμένο σενάριο ανά χείρας και με ανοικτές τις πόρτες στις ΗΠΑ, καταλήγει σε ένα πρωτοκλασάτο καστ που θα υποστήριζε την ταινία όσο κανείς άλλος. Με πρώτο και καλύτερο τον Τζιαν Μαρία Βολοντέ στον ρόλο του Μπαρτολομέο Βαντσέτι, ακολουθούμενο από τον Ρικάρντο Κουτσιόλα στον ρόλο του Φερντινάντο Νίκολα Σάκο. Το αποτέλεσμα δικαίωσε τους πάντες. Στο Φεστιβάλ Καννών του 1971 ο Κουτσιόλα κερδίζει βραβείο ερμηνείας.
Χώρες Παραγωγής: Ιταλία, Γαλλία
Σκηνοθεσία: ΤΖΟΥΛΙΑΝΟ ΜΟΝΤΑΛΝΤΟ
Σενάριο: ΤΖΟΥΛΙΑΝΟ ΜΟΝΤΑΛΝΤΟ – ΦΑΜΠΡΙΤΖΙΟ ΟΝΟΦΡΙ
Φωτογραφία: ΣΥΛΒΑΝΟ ΙΠΟΛΙΤΗ
Μουσική: ΕΝΙΟ ΜΟΡΙΚΟΝΕ
Τραγούδι: ΤΖΟΑΝ ΜΠΑΕΖ
Πρωταγωνιστούν: ΤΖΙΑΝ ΜΑΡΙΑ ΒΟΛΟΝΤΕ - ΡΙΚΑΡΝΤΟ ΚΟΥΤΣΙΟΛΑ
ΣΙΡΙΛ ΚΙΟΥΖΑΚ - ΡΟΖΑΝΑ ΦΡΑΤΕΛΟ
Διάρκεια: 120 λεπτά
Η Κινηματογραφική Λέσχη της "ΤΕΧΝΗΣ Κιλκίς"
είναι παρούσα και την 1η του Μάη!
25ης Μαρτίου 20, Κιλκίς,
Τηλ.: 2310 24217 & 6946 595 220
Το αγαπημένο σας σημείο πολιτιστικής αναφοράς στην πόλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.