Υποψήφιος Δήμαρχος Κιλκίς
ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ - Ο ΔΗΜΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ
Κλιμάκιο του συνδυασμού « ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ» με επικεφαλής τον υποψήφιο Δήμαρχο Δημήτρη Αγαθόπουλο, την υποψήφια Δημοτική Σύμβουλο Αγγελίδου Ειρήνη και συνεργάτες της περιοχής, επισκέφθηκε την περιοχή του Δροσάτου και τους χώρους των ιστορικών μνημείων του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου κοντά στην λίμνη της Δοϊράνης.
Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που επιδεικνύει ο συνδυασμός μας για θέματα πολιτισμού και την ανάδειξη των ιστορικών και αρχαιολογικών τόπων του Δήμου μας, μας οδήγησε να επισκεφτούμε το εγκαταλελειμμένο θέατρο του Δροσάτου, την παλαιά Εκκλησία του Δροσάτου, το επιβλητικό μνημείο των συμμαχικών δυνάμεων του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου και τα κοιμητήρια των Βρετανών και Ελλήνων πεσόντων την περίοδο εκείνη.
Η παλιά εκκλησία χρονολογείται από το 1831, όπως αναγράφεται σε λίθινη πλάκα, που είναι τοποθετημένη πάνω από την είσοδό της. Αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα δόμησης Ιερών ναών της περιοχής. Το διατηρητέο μνημείο σώθηκε την ύστατη στιγμή με πρωτοβουλία του Κοινοτάρχη Θεόφιλου Περτσινίδη και του προέδρου της Αμιγούς Κοινοτικής Επιχείρησης Δροσάτου Κώστα Τερζενίδη.
Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που επιδεικνύει ο συνδυασμός μας για θέματα πολιτισμού και την ανάδειξη των ιστορικών και αρχαιολογικών τόπων του Δήμου μας, μας οδήγησε να επισκεφτούμε το εγκαταλελειμμένο θέατρο του Δροσάτου, την παλαιά Εκκλησία του Δροσάτου, το επιβλητικό μνημείο των συμμαχικών δυνάμεων του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου και τα κοιμητήρια των Βρετανών και Ελλήνων πεσόντων την περίοδο εκείνη.
Η παλιά εκκλησία χρονολογείται από το 1831, όπως αναγράφεται σε λίθινη πλάκα, που είναι τοποθετημένη πάνω από την είσοδό της. Αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα δόμησης Ιερών ναών της περιοχής. Το διατηρητέο μνημείο σώθηκε την ύστατη στιγμή με πρωτοβουλία του Κοινοτάρχη Θεόφιλου Περτσινίδη και του προέδρου της Αμιγούς Κοινοτικής Επιχείρησης Δροσάτου Κώστα Τερζενίδη.
Εντάχθηκε η αναπαλαίωσή της στο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα LEADER, με στόχο να μετατραπεί σε μουσείο Βυζαντινής Αγιογραφίας, καθώς και η κατασκευή του Μουσείου Λίμνης Δοϊράνης, το 1996 σε συνεργασία με την Αναπτυξιακή Κιλκίς Α.Ε.
Η αναστύλωση της εκκλησίας ξεκίνησε το 1999 με απόφαση του νεοσύστατου Δήμου Δοϊράνης και ολοκληρώθηκε το 2002. Στον εκθεσιακό χώρο παρουσιάζονται αντίγραφα από τις Μονές του Αγίου Όρους, του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου και Ελλήνων ζωγράφων. Έκτοτε παραμένει κλειστή χωρίς να υπάρξει το παραμικρό ενδιαφέρον για την ανάδειξη του μνημείου, την χρησιμοποίηση των χώρων για εκθέσεις και άλλες θρησκευτικές ή μη εκδηλώσεις. Καμία δημοτική αρχή δε ενδιαφέρθηκε να ζωντανέψει αυτόν τον χώρο.
Η πιο τραγική εμπειρία που βιώσαμε όμως, κατά την επίσκεψή μας, ήταν όταν αντικρίσαμε το θέατρο πάνω από τον οικισμό του Δροσάτου. Ένα θέατρο στολίδι σε πλήρη εγκατάλειψη, λεηλατημένο και με εμφανείς τις φθορές στο πέρασμα του χρόνου.
Η πλούσια θεατρική παιδεία του Δροσάτου οδήγησε τον Πολιτιστικό Σύλλογο Δροσάτου και τον τότε αντιπρόεδρό του Θεόφιλο Περτσινίδη να ξεκινήσει την προσπάθεια κατασκευής Θεάτρου Δάσους ανατολικά του οικισμού, 700 περίπου θέσεων, με εξαιρετική ακουστική και με θέα στα μαγευτικά δειλινά της Δοϊράνης.
Το θέατρο ολοκληρώθηκε στη συνέχεια επί κοινοτάρχη και δημάρχου Θ. Περτσινίδη, φιλοξενώντας σημαντικές θεατρικές παραστάσεις και άλλες εκδηλώσεις το καλοκαίρι. Μετά τον απροσδόκητο θάνατο του Θεόφιλου Περτσινίδη, πήρε τ’ όνομά του, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Δοϊράνης και έκτοτε εγκαταλείφθηκε.
Πως είναι δυνατόν κάποιοι να μιλάνε για πολιτισμό όταν υποδομές σε διάφορες περιοχές του Δήμου μας, που θα έπρεπε να φιλοξενούν πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες, εγκαταλείφτηκαν και έχουν καταρρεύσει. Για ποια ποιότητα πολιτισμού μπορούμε να μιλάμε όταν το επίπεδο φτάνει μέχρι τα πανηγύρια.
Είναι επιτακτική η ανάγκη, η επόμενη δημοτική αρχή, να συντάξει μελέτες και να εντάξει σε προγράμματα αναστήλωσης και συντήρησης αυτών των χώρων.
Η αναστύλωση της εκκλησίας ξεκίνησε το 1999 με απόφαση του νεοσύστατου Δήμου Δοϊράνης και ολοκληρώθηκε το 2002. Στον εκθεσιακό χώρο παρουσιάζονται αντίγραφα από τις Μονές του Αγίου Όρους, του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου και Ελλήνων ζωγράφων. Έκτοτε παραμένει κλειστή χωρίς να υπάρξει το παραμικρό ενδιαφέρον για την ανάδειξη του μνημείου, την χρησιμοποίηση των χώρων για εκθέσεις και άλλες θρησκευτικές ή μη εκδηλώσεις. Καμία δημοτική αρχή δε ενδιαφέρθηκε να ζωντανέψει αυτόν τον χώρο.
Η πιο τραγική εμπειρία που βιώσαμε όμως, κατά την επίσκεψή μας, ήταν όταν αντικρίσαμε το θέατρο πάνω από τον οικισμό του Δροσάτου. Ένα θέατρο στολίδι σε πλήρη εγκατάλειψη, λεηλατημένο και με εμφανείς τις φθορές στο πέρασμα του χρόνου.
Η πλούσια θεατρική παιδεία του Δροσάτου οδήγησε τον Πολιτιστικό Σύλλογο Δροσάτου και τον τότε αντιπρόεδρό του Θεόφιλο Περτσινίδη να ξεκινήσει την προσπάθεια κατασκευής Θεάτρου Δάσους ανατολικά του οικισμού, 700 περίπου θέσεων, με εξαιρετική ακουστική και με θέα στα μαγευτικά δειλινά της Δοϊράνης.
Το θέατρο ολοκληρώθηκε στη συνέχεια επί κοινοτάρχη και δημάρχου Θ. Περτσινίδη, φιλοξενώντας σημαντικές θεατρικές παραστάσεις και άλλες εκδηλώσεις το καλοκαίρι. Μετά τον απροσδόκητο θάνατο του Θεόφιλου Περτσινίδη, πήρε τ’ όνομά του, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Δοϊράνης και έκτοτε εγκαταλείφθηκε.
Πως είναι δυνατόν κάποιοι να μιλάνε για πολιτισμό όταν υποδομές σε διάφορες περιοχές του Δήμου μας, που θα έπρεπε να φιλοξενούν πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες, εγκαταλείφτηκαν και έχουν καταρρεύσει. Για ποια ποιότητα πολιτισμού μπορούμε να μιλάμε όταν το επίπεδο φτάνει μέχρι τα πανηγύρια.
Είναι επιτακτική η ανάγκη, η επόμενη δημοτική αρχή, να συντάξει μελέτες και να εντάξει σε προγράμματα αναστήλωσης και συντήρησης αυτών των χώρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.