Οι αντισυγκεντρώσεις ιστορικά, αποτέλεσαν πρακτική για χρόνια της μετεμφυλιακής άκρας δεξιάς μέσο παρακρατικών ομάδων, για να υπονομεύουν και να τρομοκρατούν προοδευτικούς πολίτες, κομμουνιστές, αριστερούς, ριζοσπάστες, που ήθελαν να συμμετάσχουν σε εκδηλώσεις κυρίως της ΕΔΑ.
Σε μια τέτοια αντισυγκέντρωση δολοφόνησαν στην Θεσσαλονίκη τον Μάη του 1963 τον επικεφαλής της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη, κατά επιταγή της Βασίλισσας Φρειδερίκης, με τον σχεδιασμό να εκπονεί το Αμερικανοκίνητο αστικό κράτος της εποχής και υλοποίησε η παρακρατική ομάδα «καρφίτσα».
Για την ιστορία να πούμε τα συνθήματα που κυριάρχησαν από μεριάς της αντισυγκέντρωσης ήταν «προδότες», «εαμοβούλγαροι», «θα πεθάνετε», κτλ.
Δυστυχώς την λογική της αντισυγκέντρωσης υιοθέτησαν και οι «αγανακτισμένοι» των πλατειών, με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ να δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό σε αυτό.
Για αυτό λοιδόρησαν και στηλίτεψαν το οργανωμένο λαϊκό κίνημα, το ταξικό – εργατικό κίνημα, προπαγάνδισαν τα περί ξεπερασμένων μορφών πάλης, όπως αυτό της απεργίας και διαπαιδαγώγησαν κόσμο και νεολαία με την λογική της γιούχα, μούντζας και της άναρθρης φωνασκίας.
Σήμερα ο Σύριζα πέφτει ακριβώς θύμα αυτής της πρακτικής που αυτός χρησιμοποίησε και αξιοποίησε στις πλατείες των «αγανακτισμένων όπως έγινε στην εκδήλωση του, την Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου στο επιμελητήριο Πιερίας στην Κατερίνη , με κεντρικό ομιλητή τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Δημήτρη Τζανακόπουλο.
Δίπλα σε αυτές τις πρακτικές δόθηκε ζωτικός χώρος δράσης και παρέμβασης διαφόρων φασιστικών ομάδων, που με τον μανδύα των πατριωτικών οργανώσεων και «αγανακτισμένων» πολιτών, ξεδίπλωσαν μια ρητορική που έχει βάση τον ρατσισμό , την μισαλλοδοξία, την ξενοφοβία.
Οι ψεύτικες αποπροσανατολιστικές διαχωριστικές γραμμές και τα εκβιαστικά διλήμματα, σε περιόδους οικονομικής κρίσης και αστάθειας του αστικού πολιτικού συστήματος, στόχο έχουν την αναχαίτιση της ριζοσπαστικοποίησης της λαϊκής σκέψης και συνείδησης και το καναλιζάρισμα τους στα όρια του αστικού πολιτικού συστήματος.
Σε αυτό το κλίμα κάνουν την εμφάνιση τους και πατριδοκάπηλες – φασιστικές δυνάμεις που δρούνε σαν αμορτισέρ απορρόφησης της λαϊκής αγανάκτησης και του λαϊκού θυμού από τις αντεργατικές -αντιλαϊκές πολιτικές και αποτελούν ένα ακόμα προκεχωρημένο φυλάκιο του συστήματος, συσκοτίζοντας το ταξικό περιεχόμενο της πολιτικής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε με τις πλάστες διαχωριστικές γραμμές του συστήματος (μνημονιακός – αντιμνημονιακός) στοχεύοντας στον λαϊκό εγκλωβισμό και στην χειραγώγηση κάθε λαϊκής αγωνιστικής διάθεσης που στο τέλος παρόπλισε.
Έφερε το τρίτο μνημόνιο που ψήφισε μαζί με όλα τα άλλα κόμματα πλην του ΚΚΕ, απογοητεύοντας με αυτό τον τρόπο πολύ κόσμο που πίστεψε τα ψέματα του.
Για αυτό ο κύριος Χρήστος Γιαννούλης υποψήφιος Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας με την στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, να μην απορεί και τόσο για τον εκφασισμό της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.
Σήμερα τμήμα του Ελληνικού λάου αντιδρά με την συμφωνία των «Πρεσπών».
Η συμφωνία των «Πρεσπών » είναι μια κακή συμφωνία γιατί πρώτα είναι συμφωνία Αμερικανονατοικής κοπής. Ήταν προϋπόθεση να λυθεί με τον τρόπο που λύθηκε, για να εισέρθει το κράτος των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, κάτι που έγραφε ρητά το άρθρο 2 της συμφωνίας.
Οι πρώτοι που έτρεξαν να συγχαρούν τους πρωτεργάτες αυτής της συμφωνίας των Τσίπρα - Ζάεφ ήταν ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ και ύστερα η Αμερικανική κυβέρνηση μαζί με την Ε.Ε, που ακόμα επαινούν αυτή την συμφωνία και δεν σταματούν να δίνουν τα επινίκια τους σε Τσίπρα – Ζάεφ.
Η ιμπεριαλιστική αυτή ανάμειξη των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – Ε.Ε έχουν να κάνουν με τα σχέδια τους για την ευρωατλαντική ολοκλήρωση των δυτικών Βαλκανίων, για να θωρακίσουν πιο αποτελεσματικά τα συμφέροντα τους, γεωστρατηγικά, ενεργειακά, οικονομικά, στον άγριο ανταγωνισμό που έχουν κυρίως με τους Ρώσους ιμπεριαλιστές, με απώτερο στρατηγικό σκοπό να απεξαρτηθεί η Ε.Ε από το φυσικό αέριο της Ρωσίας.
Η ανάμειξη σε αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς δεν γίνεται για τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά για να πάρει η αστική τάξη της χώρας μας, τουλάχιστον ένα τμήμα της, ένα κομμάτι από την πίττα της αναδιανομής κυρίως των ενεργειακών οδών και δρόμων μεταφοράς προϊόντων.
Η μετατροπή της χώρα μας από το λεγόμενο παραγωγικό μοντέλο σε διαμετακομιστικό κέντρο προϊόντων, εμπορευμάτων και ενεργειακού πλούτου, αποτελεί στρατηγική επιλογή ισχυρών τμημάτων του εγχώριου κεφαλαίου και μη, που βλέπουν έτσι πιο γρήγορα και εύκολα να αυξάνουν τα κέρδη τους.
Αυτός ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Με τον ανταγωνισμό να οξύνεται για το ποιος ιμπεριαλιστής θα πάρει τι, για λογαριασμό ποιανού μονοπωλίου, ποιας καπιταλιστικής χώρας, όξυνση που μπορεί να ανάψει την φωτιά του πολέμου, μέσα από μια γενικευμένη σύρραξη, με τους λαούς να σφάζονται για τα συμφέροντα των καπιταλιστών και των μονοπωλίων.
Για αυτό συντηρούν τον εθνικισμό στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, σαν μέσο που θα διευκολύνει την αντιπαράθεση για τα άνομα συμφέροντα των καπιταλιστών της κάθε πλευράς.
Αυτοί που εμφανίζονται σαν διοργανωτές των συλλαλητηρίων ενάντια της συμφωνίας των «Πρεσπών» όχι μόνο αθωώνουν τον ιμπεριαλιστικό παράγοντα, αλλά αναγορεύουν σαν πατριωτικό καθήκον να συνταχθούμε πίσω από έναν ιμπεριαλιστικό πόλο. Πολλοί από αυτούς εραστές πριν χρόνια της Αμερικάνικης πολιτικής, της πολιτικής της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ, σήμερα φλερτάρουν με τον Ρωσικό ιμπεριαλισμό.
Είναι αυτοί που λένε ότι όποιος διαδηλώνει για την Μακεδονία δεν είναι φασίστας, αλλά την ίδια ώρα δεν έχουν κανένα προβλήτα να κάθονται πλάι πλάι με ανθρώπους που έχουν τον αγκυλωτό σταυρό τατουάζ στα μπράτσα τους, με ανθρώπους που εξυμνούν τον εθνικοσοσιαλισμό, τις δικτατορίες του Μεταξά, του συνταγματάρχη πραξικοπηματία Γεώργιου Παπαδόπουλου, εκθειάζουν τα κρεματόρια των ναζί, τα ες - ες, τον δωσιλογισμό, τα τάγματα ασφαλείας.
Μικρή η πόλη και γνωριζόμαστε πάνω κάτω μεταξύ μας.
Δημιουργούν κατάσταση ανοχής στον φασισμό, συνθήκες και προϋποθέσεις για δυνάμωση του, μέσα από με την λήθη, την ιστορική διαστρέβλωση, τον αντικομουνισμό, την συκοφάντηση των αγώνων του λαϊκού κινήματος, που προωθούν και προβάλλουν για να δηλητηριάζουν κυρίως τις νεανικές συνειδήσεις.
Ο φασισμός πολεμιέται σαν μορφή διαχείρισης του καπιταλισμού, γιατί ταξικά δεν αντιπαλεύει τα μονοπώλια, τον καπιταλισμό, αλλά ίσα, ίσα είναι φανατικός υπέρμαχος της «κοινωνικής» ειρήνης, του αστικού ιδεολογήματος της ταξικής συνεργασίας, δηλαδή της υποταγής των εργαζομένων στις αξιώσεις του κεφαλαίου.
Δεν αμφισβητεί τις νομοτέλειες της καπιταλιστικής οικονομίας και την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, εσκεμμένα δεν βλέπει την σχέση εκμεταλλευτή, εκμεταλλευομένου που απορρέει από τις παραγωγικές σχέσεις και προάγει την ψευδεπίγραφη ουτοπία περί πατριωτικού κεφαλαίου.
Ο λαός δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στο νέο δίπολο που θέλουν να συγκροτήσουν προβάλλοντας τα ψεύτικα διλήμματα συντήρηση ή πρόοδος που λέει ο Σύριζα, λαϊκισμός η υπευθυνότητα που λέει η Ν.Δ, φλερτάροντας παράλληλα και με την ακροδεξιά ρητορεία.
Και οι δυο θέλουν να συγκαλύψουν την στρατηγική τους ταύτιση, που είναι η μακροημέρευση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, που απαιτεί σκληρές, ταξικές, αντεργατικές – αντιλαϊκές πολιτικές, για να ανακάμψουν τα κέρδη του κεφαλαίου σε συνθήκες ύφεσης ή ισχνής καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Η αληθινή μάχη που θα ανοίξει τον δρόμο για φιλολαϊκές εξελίξεις, με τον λαό πρωταγωνιστή για την κοινωνική ευημερία, θα κριθεί στην συγκέντρωση κοινωνικών δυνάμεων στην πραγματική διαχωριστική γραμμή που είναι ή με τον λαό η με τα μονοπώλια.
Στην κατεύθυνση αυτή για την συγκέντρωση δυνάμεων με αντικαπιταλιστικό -αντιμονοπωλιακό περιεχόμενο, για την λαϊκή αντεπίθεση, οι κομμουνιστές καθημερινά δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους.
Για αυτό η ενδυνάμωση του ΚΚΕ παντού αποτελεί προϋπόθεση, για να ενταθούν οι ριζοσπαστικές διεργασίες και να συγκροτηθεί ένα πλειοψηφικό, μαχητικό, αποφασισμένο, λαϊκό ρεύμα, ανατροπής και νίκης.
Σε μια τέτοια αντισυγκέντρωση δολοφόνησαν στην Θεσσαλονίκη τον Μάη του 1963 τον επικεφαλής της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη, κατά επιταγή της Βασίλισσας Φρειδερίκης, με τον σχεδιασμό να εκπονεί το Αμερικανοκίνητο αστικό κράτος της εποχής και υλοποίησε η παρακρατική ομάδα «καρφίτσα».
Για την ιστορία να πούμε τα συνθήματα που κυριάρχησαν από μεριάς της αντισυγκέντρωσης ήταν «προδότες», «εαμοβούλγαροι», «θα πεθάνετε», κτλ.
Δυστυχώς την λογική της αντισυγκέντρωσης υιοθέτησαν και οι «αγανακτισμένοι» των πλατειών, με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ να δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό σε αυτό.
Για αυτό λοιδόρησαν και στηλίτεψαν το οργανωμένο λαϊκό κίνημα, το ταξικό – εργατικό κίνημα, προπαγάνδισαν τα περί ξεπερασμένων μορφών πάλης, όπως αυτό της απεργίας και διαπαιδαγώγησαν κόσμο και νεολαία με την λογική της γιούχα, μούντζας και της άναρθρης φωνασκίας.
Σήμερα ο Σύριζα πέφτει ακριβώς θύμα αυτής της πρακτικής που αυτός χρησιμοποίησε και αξιοποίησε στις πλατείες των «αγανακτισμένων όπως έγινε στην εκδήλωση του, την Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου στο επιμελητήριο Πιερίας στην Κατερίνη , με κεντρικό ομιλητή τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Δημήτρη Τζανακόπουλο.
Δίπλα σε αυτές τις πρακτικές δόθηκε ζωτικός χώρος δράσης και παρέμβασης διαφόρων φασιστικών ομάδων, που με τον μανδύα των πατριωτικών οργανώσεων και «αγανακτισμένων» πολιτών, ξεδίπλωσαν μια ρητορική που έχει βάση τον ρατσισμό , την μισαλλοδοξία, την ξενοφοβία.
Οι ψεύτικες αποπροσανατολιστικές διαχωριστικές γραμμές και τα εκβιαστικά διλήμματα, σε περιόδους οικονομικής κρίσης και αστάθειας του αστικού πολιτικού συστήματος, στόχο έχουν την αναχαίτιση της ριζοσπαστικοποίησης της λαϊκής σκέψης και συνείδησης και το καναλιζάρισμα τους στα όρια του αστικού πολιτικού συστήματος.
Σε αυτό το κλίμα κάνουν την εμφάνιση τους και πατριδοκάπηλες – φασιστικές δυνάμεις που δρούνε σαν αμορτισέρ απορρόφησης της λαϊκής αγανάκτησης και του λαϊκού θυμού από τις αντεργατικές -αντιλαϊκές πολιτικές και αποτελούν ένα ακόμα προκεχωρημένο φυλάκιο του συστήματος, συσκοτίζοντας το ταξικό περιεχόμενο της πολιτικής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε με τις πλάστες διαχωριστικές γραμμές του συστήματος (μνημονιακός – αντιμνημονιακός) στοχεύοντας στον λαϊκό εγκλωβισμό και στην χειραγώγηση κάθε λαϊκής αγωνιστικής διάθεσης που στο τέλος παρόπλισε.
Έφερε το τρίτο μνημόνιο που ψήφισε μαζί με όλα τα άλλα κόμματα πλην του ΚΚΕ, απογοητεύοντας με αυτό τον τρόπο πολύ κόσμο που πίστεψε τα ψέματα του.
Για αυτό ο κύριος Χρήστος Γιαννούλης υποψήφιος Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας με την στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, να μην απορεί και τόσο για τον εκφασισμό της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.
Σήμερα τμήμα του Ελληνικού λάου αντιδρά με την συμφωνία των «Πρεσπών».
Η συμφωνία των «Πρεσπών » είναι μια κακή συμφωνία γιατί πρώτα είναι συμφωνία Αμερικανονατοικής κοπής. Ήταν προϋπόθεση να λυθεί με τον τρόπο που λύθηκε, για να εισέρθει το κράτος των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, κάτι που έγραφε ρητά το άρθρο 2 της συμφωνίας.
Οι πρώτοι που έτρεξαν να συγχαρούν τους πρωτεργάτες αυτής της συμφωνίας των Τσίπρα - Ζάεφ ήταν ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ και ύστερα η Αμερικανική κυβέρνηση μαζί με την Ε.Ε, που ακόμα επαινούν αυτή την συμφωνία και δεν σταματούν να δίνουν τα επινίκια τους σε Τσίπρα – Ζάεφ.
Η ιμπεριαλιστική αυτή ανάμειξη των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – Ε.Ε έχουν να κάνουν με τα σχέδια τους για την ευρωατλαντική ολοκλήρωση των δυτικών Βαλκανίων, για να θωρακίσουν πιο αποτελεσματικά τα συμφέροντα τους, γεωστρατηγικά, ενεργειακά, οικονομικά, στον άγριο ανταγωνισμό που έχουν κυρίως με τους Ρώσους ιμπεριαλιστές, με απώτερο στρατηγικό σκοπό να απεξαρτηθεί η Ε.Ε από το φυσικό αέριο της Ρωσίας.
Η ανάμειξη σε αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς δεν γίνεται για τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά για να πάρει η αστική τάξη της χώρας μας, τουλάχιστον ένα τμήμα της, ένα κομμάτι από την πίττα της αναδιανομής κυρίως των ενεργειακών οδών και δρόμων μεταφοράς προϊόντων.
Η μετατροπή της χώρα μας από το λεγόμενο παραγωγικό μοντέλο σε διαμετακομιστικό κέντρο προϊόντων, εμπορευμάτων και ενεργειακού πλούτου, αποτελεί στρατηγική επιλογή ισχυρών τμημάτων του εγχώριου κεφαλαίου και μη, που βλέπουν έτσι πιο γρήγορα και εύκολα να αυξάνουν τα κέρδη τους.
Αυτός ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Με τον ανταγωνισμό να οξύνεται για το ποιος ιμπεριαλιστής θα πάρει τι, για λογαριασμό ποιανού μονοπωλίου, ποιας καπιταλιστικής χώρας, όξυνση που μπορεί να ανάψει την φωτιά του πολέμου, μέσα από μια γενικευμένη σύρραξη, με τους λαούς να σφάζονται για τα συμφέροντα των καπιταλιστών και των μονοπωλίων.
Για αυτό συντηρούν τον εθνικισμό στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, σαν μέσο που θα διευκολύνει την αντιπαράθεση για τα άνομα συμφέροντα των καπιταλιστών της κάθε πλευράς.
Αυτοί που εμφανίζονται σαν διοργανωτές των συλλαλητηρίων ενάντια της συμφωνίας των «Πρεσπών» όχι μόνο αθωώνουν τον ιμπεριαλιστικό παράγοντα, αλλά αναγορεύουν σαν πατριωτικό καθήκον να συνταχθούμε πίσω από έναν ιμπεριαλιστικό πόλο. Πολλοί από αυτούς εραστές πριν χρόνια της Αμερικάνικης πολιτικής, της πολιτικής της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ, σήμερα φλερτάρουν με τον Ρωσικό ιμπεριαλισμό.
Είναι αυτοί που λένε ότι όποιος διαδηλώνει για την Μακεδονία δεν είναι φασίστας, αλλά την ίδια ώρα δεν έχουν κανένα προβλήτα να κάθονται πλάι πλάι με ανθρώπους που έχουν τον αγκυλωτό σταυρό τατουάζ στα μπράτσα τους, με ανθρώπους που εξυμνούν τον εθνικοσοσιαλισμό, τις δικτατορίες του Μεταξά, του συνταγματάρχη πραξικοπηματία Γεώργιου Παπαδόπουλου, εκθειάζουν τα κρεματόρια των ναζί, τα ες - ες, τον δωσιλογισμό, τα τάγματα ασφαλείας.
Μικρή η πόλη και γνωριζόμαστε πάνω κάτω μεταξύ μας.
Δημιουργούν κατάσταση ανοχής στον φασισμό, συνθήκες και προϋποθέσεις για δυνάμωση του, μέσα από με την λήθη, την ιστορική διαστρέβλωση, τον αντικομουνισμό, την συκοφάντηση των αγώνων του λαϊκού κινήματος, που προωθούν και προβάλλουν για να δηλητηριάζουν κυρίως τις νεανικές συνειδήσεις.
Ο φασισμός πολεμιέται σαν μορφή διαχείρισης του καπιταλισμού, γιατί ταξικά δεν αντιπαλεύει τα μονοπώλια, τον καπιταλισμό, αλλά ίσα, ίσα είναι φανατικός υπέρμαχος της «κοινωνικής» ειρήνης, του αστικού ιδεολογήματος της ταξικής συνεργασίας, δηλαδή της υποταγής των εργαζομένων στις αξιώσεις του κεφαλαίου.
Δεν αμφισβητεί τις νομοτέλειες της καπιταλιστικής οικονομίας και την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, εσκεμμένα δεν βλέπει την σχέση εκμεταλλευτή, εκμεταλλευομένου που απορρέει από τις παραγωγικές σχέσεις και προάγει την ψευδεπίγραφη ουτοπία περί πατριωτικού κεφαλαίου.
Ο λαός δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στο νέο δίπολο που θέλουν να συγκροτήσουν προβάλλοντας τα ψεύτικα διλήμματα συντήρηση ή πρόοδος που λέει ο Σύριζα, λαϊκισμός η υπευθυνότητα που λέει η Ν.Δ, φλερτάροντας παράλληλα και με την ακροδεξιά ρητορεία.
Και οι δυο θέλουν να συγκαλύψουν την στρατηγική τους ταύτιση, που είναι η μακροημέρευση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, που απαιτεί σκληρές, ταξικές, αντεργατικές – αντιλαϊκές πολιτικές, για να ανακάμψουν τα κέρδη του κεφαλαίου σε συνθήκες ύφεσης ή ισχνής καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Η αληθινή μάχη που θα ανοίξει τον δρόμο για φιλολαϊκές εξελίξεις, με τον λαό πρωταγωνιστή για την κοινωνική ευημερία, θα κριθεί στην συγκέντρωση κοινωνικών δυνάμεων στην πραγματική διαχωριστική γραμμή που είναι ή με τον λαό η με τα μονοπώλια.
Στην κατεύθυνση αυτή για την συγκέντρωση δυνάμεων με αντικαπιταλιστικό -αντιμονοπωλιακό περιεχόμενο, για την λαϊκή αντεπίθεση, οι κομμουνιστές καθημερινά δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους.
Για αυτό η ενδυνάμωση του ΚΚΕ παντού αποτελεί προϋπόθεση, για να ενταθούν οι ριζοσπαστικές διεργασίες και να συγκροτηθεί ένα πλειοψηφικό, μαχητικό, αποφασισμένο, λαϊκό ρεύμα, ανατροπής και νίκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.