Σε βλέπω άθλιο φασιστοειδές να πλανιέσαι
μέσα στους αιώνες.
Σε βλέπω και στις μέρες μας…
Σε βλέπω χθες
Γεννήθηκες στα πούπουλα. Τα έχεις όλα. Οι γονείς σου φροντίζουν να μη σου λείψει τίποτα. Φαγητά, παιχνίδια, ακριβά δώρα. Οι αξίες που σου καλλιεργεί ο πατέρας σου περιορίζονται στο ‘’πάτα τους όλους για να μη σε πατήσουν’’.
Στο Δημοτικό σχολείο κοροϊδεύεις τους πάντες και όποιος συμμαθητής σου αντιδρά τον σαπίζεις στο ξύλο. Στις μεγάλες τάξεις του Δημοτικού είσαι πια ο φόβος και ο τρόμος των συμμαθητών σου. Παραβατική η συμπεριφορά σου αλλά τιμωρία από το σχολείο δεν προβλέπεται.
Στο Δημοτικό σχολείο κοροϊδεύεις τους πάντες και όποιος συμμαθητής σου αντιδρά τον σαπίζεις στο ξύλο. Στις μεγάλες τάξεις του Δημοτικού είσαι πια ο φόβος και ο τρόμος των συμμαθητών σου. Παραβατική η συμπεριφορά σου αλλά τιμωρία από το σχολείο δεν προβλέπεται.
Η μάνα σου κέρβερος δίπλα σου. Αλίμονο στο δάσκαλο που θα σε μαλώσει γι’ αυτά που κάνεις. Έρχεται στο σχολείο και απειλεί Θεούς και δαίμονες. Η γνωστή επωδός: ‘’Θα φέρω τα κανάλια. Θα σας δείξω εγώ’’.
Στο γυμνάσιο τα ίδια και χειρότερα. Έχεις εμπλουτίσει τις γνώσεις σου στην παραβατικότητα μέσα από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που σου δωρίζουν οι γονείς σου και όλα έχουν βία, βία, βία… Ανήκεις στην παρέα των εκκολαπτόμενων φασιστοειδών που επιβάλλουν την παρουσία τους σ’ όλα τα φάσματα της γυμνασιακής ζωής με όπλο αυτό που εισέπραξες στη φτωχή ύπαρξή σου και δεν είναι άλλο από τη βία
Σε βλέπω σήμερα
Η παρέα του γυμνασίου, στο Λύκειο εξελίσσεται σε κανονική συμμορία.
Κρύβεσαι μέσα στην αγέλη και κοροϊδεύεις όσους συμμαθητές σου έχουν ευαισθησίες, όσους έχουν κάποιο σωματικό πρόβλημα. Σπας πλάκα και γελάς με τον τρόμο στα μάτια των παθόντων.
Σε βλέπω κάθαρμα στην Αργυρούπολη της Αθήνας μαζί με τα άλλα καθάρματα να ασκείς συστηματικό μπούλινγκ στον Νικόλα, τον ευαίσθητο συμμαθητή σου που δεν αντέχει. Γυρίζει στο σπίτι του και απαγχονίζεται αφήνοντας επιστολή με τα ονόματα των βρωμόψυχων, πρώτο είναι το δικό σου. Σε βλέπω θρασύδειλε τρομοκρατημένο, να προσπαθείς να σώσεις τον εαυτούλη σου. Οι γονείς σου προσλαμβάνουν τους καλύτερους δικηγόρους. Έρχεται η ώρα της δίκης και πέφτεις ως συνήθως στα μαλακά.
Τελειώνεις το Λύκειο και σε βλέπω στη Γαλακτοκομική σχολή Ιωαννίνων να οδηγείς μαζί με τους ομοίους σου στην αυτοκτονία τον συσπουδαστή σου Βαγγέλη. Δεν παθαίνεις τίποτα. Τη σκαπουλάρεις για μια ακόμα φορά σε μια χώρα στην οποία η ατιμωρησία δημιουργεί ανθρωπόμορφα κτήνη σαν και του λόγου σου.
Σε βλέπω στο Μενίδι να ασκείσαι στη χρήση του όπλου σου πυροβολώντας στον αέρα. Από μια τέτοια αδέσποτη σφαίρα σου σκοτώνεται ο ενδεκάχρονος Μάριος στην αυλή του σχολείου του και κρύβεσαι λουφάζοντας στην τρύπα σου για να μη σε πιάσουν.
Αθλείσαι για να κάνεις κοιλιακούς και πλασάρεσαι ως ‘’γκόμενος’’ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (facebook και τα ρέστα). Κι αν τσιμπήσει κάποιο ανύποπτο κορίτσι, κάποια Ελένη, σε βλέπω κτήνος να προσπαθείς να την βιάσεις και αν δεν σου κάτσει, χτυπάς άνανδρα την κοπέλα και την πετάς ζωντανή στη θάλασσα για να πνιγεί. Σε βλέπω να κρύβεσαι μέχρι να σε γραπώσουν και κάνεις αγώνα για να πέσεις για μια ακόμη φορά στα μαλακά.
Σε βλέπω αύριο
Πατριδοκάπηλος και θρησκοκάπηλος, ονομάζεις τους πάντες απάτριδες και άθεους για να αναδειχθεί η δική σου εθνικοφροσύνη και θρησκολαγνεία. Δέρνεις στο όνομα της Ελλάδας, του Χριστού και της Παναγίας, εσύ που τις χριστοπαναγίες τις έχεις στο καθημερινό σου φρασεολόγιο. Κρύβεσαι θρασίμι ανάμεσα στους πολλούς, βγαίνεις για λίγο, δέρνεις και κρύβεσαι πάντα στους πολλούς.
Και κηρύσσεται ο πόλεμος με την Τουρκία και σε βλέπω να κρύβεσαι στα φουστάνια της μάνας σου που ψάχνει τρόπο να σε φυγαδεύσει στο εξωτερικό. Αν δεν τα καταφέρει, τότε ο μπαμπάς παρακαλάει τον ξάδελφό του τον ταξίαρχο να τοποθετηθείς στα μετόπισθεν και όχι στην κρεατομηχανή της πρώτης γραμμής στην οποία βρίσκονται τα παιδιά που οι γονείς τους δεν έχουν ξάδελφο ταξίαρχο. Καλή η πατριδοκαπηλεία αλλά όχι και να σκοτωθούμε για την πατρίδα…
Μια άχρηστη ανθρώπινη ύπαρξη είσαι που το χάρισμα της ζωής που σούδωσε η φύση το χαράμισες θεοποιώντας το απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ. Ένα όρθιο μηδενικό είσαι, ένας λεκές της ιστορίας και περνιέσαι για σπουδαίος. Σε βλέπω ποντικέ να σέρνεσαι μέσα στους αιώνες κάτω από τη γη στους σωλήνες αποχέτευσης της ιστορίας και να τρέφεσαι με βρωμιές ασελγώντας πάνω στην ιστορική πορεία του ανθρώπινου είδους μέσα στο χρόνο.
(…στον Νικόλα…στον Βαγγέλη…στον ενδεκάχρονο Μάριο…στην Ελένη από το Διδυμότειχο…)
Στο γυμνάσιο τα ίδια και χειρότερα. Έχεις εμπλουτίσει τις γνώσεις σου στην παραβατικότητα μέσα από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που σου δωρίζουν οι γονείς σου και όλα έχουν βία, βία, βία… Ανήκεις στην παρέα των εκκολαπτόμενων φασιστοειδών που επιβάλλουν την παρουσία τους σ’ όλα τα φάσματα της γυμνασιακής ζωής με όπλο αυτό που εισέπραξες στη φτωχή ύπαρξή σου και δεν είναι άλλο από τη βία
Σε βλέπω σήμερα
Η παρέα του γυμνασίου, στο Λύκειο εξελίσσεται σε κανονική συμμορία.
Κρύβεσαι μέσα στην αγέλη και κοροϊδεύεις όσους συμμαθητές σου έχουν ευαισθησίες, όσους έχουν κάποιο σωματικό πρόβλημα. Σπας πλάκα και γελάς με τον τρόμο στα μάτια των παθόντων.
Σε βλέπω κάθαρμα στην Αργυρούπολη της Αθήνας μαζί με τα άλλα καθάρματα να ασκείς συστηματικό μπούλινγκ στον Νικόλα, τον ευαίσθητο συμμαθητή σου που δεν αντέχει. Γυρίζει στο σπίτι του και απαγχονίζεται αφήνοντας επιστολή με τα ονόματα των βρωμόψυχων, πρώτο είναι το δικό σου. Σε βλέπω θρασύδειλε τρομοκρατημένο, να προσπαθείς να σώσεις τον εαυτούλη σου. Οι γονείς σου προσλαμβάνουν τους καλύτερους δικηγόρους. Έρχεται η ώρα της δίκης και πέφτεις ως συνήθως στα μαλακά.
Τελειώνεις το Λύκειο και σε βλέπω στη Γαλακτοκομική σχολή Ιωαννίνων να οδηγείς μαζί με τους ομοίους σου στην αυτοκτονία τον συσπουδαστή σου Βαγγέλη. Δεν παθαίνεις τίποτα. Τη σκαπουλάρεις για μια ακόμα φορά σε μια χώρα στην οποία η ατιμωρησία δημιουργεί ανθρωπόμορφα κτήνη σαν και του λόγου σου.
Σε βλέπω στο Μενίδι να ασκείσαι στη χρήση του όπλου σου πυροβολώντας στον αέρα. Από μια τέτοια αδέσποτη σφαίρα σου σκοτώνεται ο ενδεκάχρονος Μάριος στην αυλή του σχολείου του και κρύβεσαι λουφάζοντας στην τρύπα σου για να μη σε πιάσουν.
Αθλείσαι για να κάνεις κοιλιακούς και πλασάρεσαι ως ‘’γκόμενος’’ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (facebook και τα ρέστα). Κι αν τσιμπήσει κάποιο ανύποπτο κορίτσι, κάποια Ελένη, σε βλέπω κτήνος να προσπαθείς να την βιάσεις και αν δεν σου κάτσει, χτυπάς άνανδρα την κοπέλα και την πετάς ζωντανή στη θάλασσα για να πνιγεί. Σε βλέπω να κρύβεσαι μέχρι να σε γραπώσουν και κάνεις αγώνα για να πέσεις για μια ακόμη φορά στα μαλακά.
Σε βλέπω αύριο
Πατριδοκάπηλος και θρησκοκάπηλος, ονομάζεις τους πάντες απάτριδες και άθεους για να αναδειχθεί η δική σου εθνικοφροσύνη και θρησκολαγνεία. Δέρνεις στο όνομα της Ελλάδας, του Χριστού και της Παναγίας, εσύ που τις χριστοπαναγίες τις έχεις στο καθημερινό σου φρασεολόγιο. Κρύβεσαι θρασίμι ανάμεσα στους πολλούς, βγαίνεις για λίγο, δέρνεις και κρύβεσαι πάντα στους πολλούς.
Και κηρύσσεται ο πόλεμος με την Τουρκία και σε βλέπω να κρύβεσαι στα φουστάνια της μάνας σου που ψάχνει τρόπο να σε φυγαδεύσει στο εξωτερικό. Αν δεν τα καταφέρει, τότε ο μπαμπάς παρακαλάει τον ξάδελφό του τον ταξίαρχο να τοποθετηθείς στα μετόπισθεν και όχι στην κρεατομηχανή της πρώτης γραμμής στην οποία βρίσκονται τα παιδιά που οι γονείς τους δεν έχουν ξάδελφο ταξίαρχο. Καλή η πατριδοκαπηλεία αλλά όχι και να σκοτωθούμε για την πατρίδα…
Μια άχρηστη ανθρώπινη ύπαρξη είσαι που το χάρισμα της ζωής που σούδωσε η φύση το χαράμισες θεοποιώντας το απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ. Ένα όρθιο μηδενικό είσαι, ένας λεκές της ιστορίας και περνιέσαι για σπουδαίος. Σε βλέπω ποντικέ να σέρνεσαι μέσα στους αιώνες κάτω από τη γη στους σωλήνες αποχέτευσης της ιστορίας και να τρέφεσαι με βρωμιές ασελγώντας πάνω στην ιστορική πορεία του ανθρώπινου είδους μέσα στο χρόνο.
(…στον Νικόλα…στον Βαγγέλη…στον ενδεκάχρονο Μάριο…στην Ελένη από το Διδυμότειχο…)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.