Και η σεζόν ξεκίνησε! Γάμοι και βαπτίσεις κάθε σαββατοκύριακο μέχρι τα πρώτα κρύα, χαρές και γλέντια! Τα όμορφα της ζωής είναι αυτά, τα καλύτερα! Α, όλα κι όλα! Καλύτερο από βάπτιση… δεν έχω! Μα δεν υπάρχει!
Τι πιο υπέροχο από γλυκούτσικα μωράκια, ξυπόλητα πατουσάκια, λαδωμένες μπούκλες, τρυφερούς γονείς και νονούς να τα αγκαλιάζουν όλο στοργή, χαρούμενους στολισμούς, πελώρια βάζα με ζαχαρωτά, μπουμπουνιέρες με χρωματιστά κουφέτα, ατομικά προφιτερόλ, μιαμ μιαμ… θα μπορούσα να γράφω για ώρες!
Όμως κάθε φορά, μα κάθε φορά όταν είμαι σε βάπτιση, θυμάμαι τη βάπτιση του μεγάλου μου γιού, πριν 14 και κάτι χρόνια, που έγινε στην Παναγία Σουμελά στη Βέροια! Αξέχαστη βάπτιση! Πραγματικά, αξέχαστη… τουλάχιστον σε μένα, λόγω ενός μικρού, ατυχούς συμβάντος!
Όμως κάθε φορά, μα κάθε φορά όταν είμαι σε βάπτιση, θυμάμαι τη βάπτιση του μεγάλου μου γιού, πριν 14 και κάτι χρόνια, που έγινε στην Παναγία Σουμελά στη Βέροια! Αξέχαστη βάπτιση! Πραγματικά, αξέχαστη… τουλάχιστον σε μένα, λόγω ενός μικρού, ατυχούς συμβάντος!
Ήταν όλα οργανωμένα, μελετημένα μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια για να είναι όλα τέλεια! Μία απολαυστική διαδρομή στην καταπράσινη βουνοπλαγιά της Καστανιάς, μία μεγάλη ουρά από αυτοκίνητα συγγενών και φίλων να ακολουθούν, για να χαρούν με τη χαρά μας!
Φτάνουμε στη μονή, και αρχίζουμε να ξεφορτώνουμε όλα τα απαραίτητα. Πράγματα παντού, να επικρατεί ένας χαμούλης! Καλάθια με μπομπονιέρες αριστερά, λαμπάδα δεξιά, το κουτί με τα βαπτιστικά ρουχαλάκια, το καρότσι του μικρού, τσάντες με κρέμες και τα παμπεράκια του και εν τέλει, μία κρεμάστρα που την είχα στο γάντζο του παραθύρου, με τα καλά ρούχα μου, που είχα τη φαεινή ιδέα να τα φορέσω εκεί, για να μην τσαλακωθούν ή λερωθούν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.
Φτάνουμε στη μονή, και αρχίζουμε να ξεφορτώνουμε όλα τα απαραίτητα. Πράγματα παντού, να επικρατεί ένας χαμούλης! Καλάθια με μπομπονιέρες αριστερά, λαμπάδα δεξιά, το κουτί με τα βαπτιστικά ρουχαλάκια, το καρότσι του μικρού, τσάντες με κρέμες και τα παμπεράκια του και εν τέλει, μία κρεμάστρα που την είχα στο γάντζο του παραθύρου, με τα καλά ρούχα μου, που είχα τη φαεινή ιδέα να τα φορέσω εκεί, για να μην τσαλακωθούν ή λερωθούν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.
Αρχίζουμε να κουβαλάμε, να τακτοποιούμε, παραδίδω και το μωρό στη μάνα μου να τον ετοιμάσει για τη μεγάλη του εμφάνιση, και πάω κι εγώ η έρμη, σε κάτι τουαλέτες που είχε εκεί έξω για να αλλάξω, λέγοντας τον σύζυγο να μου φέρει τα ρούχα μου, και να με βοηθήσει μιας και κρατούσε έτσι κι αλλιώς την κρεμάστρα και τη σβουρόφερνε, χαιρετώντας τους γνωστούς.
Πάω που λέτε, κάνω μία από τις τουαλέτες παραβάν και αρχίζω και ζητάω σαν χειρουργός στο χειρουργικό τραπέζι, τα εργαλεία μου! «Τη φούστα», φωνάζω! Τσουπ, εμφανίζεται το χέρι με τη φούστα! «Ωραία, την μπλούζα τώρα!». Μου ‘ρχεται το χέρι με την πασμίνα (όπου πασμίνα σημαίνει: ένα μεγάλο, ορθογώνιο κομμάτι ύφασμα που μπορεί να φορεθεί ως κασκόλ ή σάλι).
«ΤΗΝ ΜΠΛΟΥΖΑ, χριστιανέ μου… αυτό που κρατάς είναι για πάνω από την μπλούζα, δεν κλείνει, δεν έχει κουμπιά… είναι για φιγούρα μόνο! Δώσε την μ π λ ο ύ ζ α!», φωνάζω εκνευρισμένη!
«Εδώ, δεν έχει τίποτα άλλο, μόνο αυτό!», μου απαντάει! Έρχεται το πρώτο ισχαιμικό επεισόδιο! Τραυλίζω λίγο, στραβώνει το στόμα μου, αλλά γρήγορα επανέρχομαι!
«ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ, εγώ η ίδια τα έβαλα και τα τρία κομμάτια στην κρεμάστρα: φούστα, μπλούζα, πασμίνα!»
«Μπα, δεν βλέπω τίποτα, μάλλον θα την ξέχασες στο Κιλκίς», μου λέει ειρωνικά!
«Το νυστέρι», φωνάζω!
«Το ποιο;», κάνει πως δεν ακούει…
«Το νυστέρι, να σε ξεκοιλιάσω! Είμαι 100% σίγουρη, όπως κρατούσες την κρεμάστρα και την κλωθογύριζες, σου έπεσε η μπλούζα κάτω! ΤΡΕΧΑ, ΤΩΡΑ, να τη βρεις!»
Τον βλέπω να φεύγει, και με αγωνία να τρέχει, να σκύβει κάτω από αυτοκίνητα, να ψάχνει, και μένα, το παραπονιάρικο, βουρκωμένο βλέμμα μου, να πέφτει στα μαγαζάκια με τα αναμνηστικά της μονής, και σε κάτι μπλουζάκια μακό που είχε κρεμασμένα με μανταλάκια ένας μπάρμπας, που γράφανε: ‘’Πόντιος και μ’ έναν ομάτ’’, "Ι LOVE ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ" με μία τεράστια, κόκκινη καρδιά και μία ακόμη, με την εικόνα της Παναγίας μας επάνω!
Πάω που λέτε, κάνω μία από τις τουαλέτες παραβάν και αρχίζω και ζητάω σαν χειρουργός στο χειρουργικό τραπέζι, τα εργαλεία μου! «Τη φούστα», φωνάζω! Τσουπ, εμφανίζεται το χέρι με τη φούστα! «Ωραία, την μπλούζα τώρα!». Μου ‘ρχεται το χέρι με την πασμίνα (όπου πασμίνα σημαίνει: ένα μεγάλο, ορθογώνιο κομμάτι ύφασμα που μπορεί να φορεθεί ως κασκόλ ή σάλι).
«ΤΗΝ ΜΠΛΟΥΖΑ, χριστιανέ μου… αυτό που κρατάς είναι για πάνω από την μπλούζα, δεν κλείνει, δεν έχει κουμπιά… είναι για φιγούρα μόνο! Δώσε την μ π λ ο ύ ζ α!», φωνάζω εκνευρισμένη!
«Εδώ, δεν έχει τίποτα άλλο, μόνο αυτό!», μου απαντάει! Έρχεται το πρώτο ισχαιμικό επεισόδιο! Τραυλίζω λίγο, στραβώνει το στόμα μου, αλλά γρήγορα επανέρχομαι!
«ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ, εγώ η ίδια τα έβαλα και τα τρία κομμάτια στην κρεμάστρα: φούστα, μπλούζα, πασμίνα!»
«Μπα, δεν βλέπω τίποτα, μάλλον θα την ξέχασες στο Κιλκίς», μου λέει ειρωνικά!
«Το νυστέρι», φωνάζω!
«Το ποιο;», κάνει πως δεν ακούει…
«Το νυστέρι, να σε ξεκοιλιάσω! Είμαι 100% σίγουρη, όπως κρατούσες την κρεμάστρα και την κλωθογύριζες, σου έπεσε η μπλούζα κάτω! ΤΡΕΧΑ, ΤΩΡΑ, να τη βρεις!»
Τον βλέπω να φεύγει, και με αγωνία να τρέχει, να σκύβει κάτω από αυτοκίνητα, να ψάχνει, και μένα, το παραπονιάρικο, βουρκωμένο βλέμμα μου, να πέφτει στα μαγαζάκια με τα αναμνηστικά της μονής, και σε κάτι μπλουζάκια μακό που είχε κρεμασμένα με μανταλάκια ένας μπάρμπας, που γράφανε: ‘’Πόντιος και μ’ έναν ομάτ’’, "Ι LOVE ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ" με μία τεράστια, κόκκινη καρδιά και μία ακόμη, με την εικόνα της Παναγίας μας επάνω!
Κοιτάζω μία τα μακό μπλουζάκια, μία την κρεμ σε χρώμα, μεταξωτή φούστα μου και προσπαθώ να αποφασίσω, ποιο μπλουζάκι από τα τρία σχέδια θα ταίριαζε καλύτερα και σε ποια απόχρωση. Ήταν μία λύση κι αυτή, και ας μου ‘φερνε τρόμο και ρίγος! Αχ, θα τον σκοτώσω, σκεφτόμουν! Συγχώρα με, Παναγία μου!
Ξάφνου από μακριά, τον βλέπω να ξεπροβάλει, με ένα τσαλακωμένο, λερωμένο κρεμ πανί στα χέρια του και να το κουνάει πέρα δώθε, σαν λάφυρο πολέμου! «Τη βρήκα, τη βρήκα», φώναζε ο σύγχρονος Αρχιμήδης!
Ξάφνου από μακριά, τον βλέπω να ξεπροβάλει, με ένα τσαλακωμένο, λερωμένο κρεμ πανί στα χέρια του και να το κουνάει πέρα δώθε, σαν λάφυρο πολέμου! «Τη βρήκα, τη βρήκα», φώναζε ο σύγχρονος Αρχιμήδης!
Και μου φέρνει και εναποθέτει στα χέρια μου, όλο θράσος, ένα κρεμ πατσαβούρι, με μία τεράστια, λοξή, μαύρη ροδιά που έπιανε όλη την μπλούζα κατά μήκος, που θύμιζε λίγο τη δική μου μπλούζα του παρελθόντος και μάλλον, πρέπει, κάποτε να ήταν αυτή!
Μη ρωτήσετε λεπτομέρειες! Ναι… τη φόρεσα! Τι να κάνω; Μια ζωή να με βλέπω στις φωτογραφίες της βάπτισης του γιου μου, με μακό ‘’fruit of the loom’’ με ποντιακά κόμικς επάνω; Ναι, το ομολογώ! Την πήρα και τη φόρεσα, έτσι όπως ήταν, ταλαιπωρημένη, λερωμένη και πατημένη από αμάξι με ελαστικά "Michelin".
Μη ρωτήσετε λεπτομέρειες! Ναι… τη φόρεσα! Τι να κάνω; Μια ζωή να με βλέπω στις φωτογραφίες της βάπτισης του γιου μου, με μακό ‘’fruit of the loom’’ με ποντιακά κόμικς επάνω; Ναι, το ομολογώ! Την πήρα και τη φόρεσα, έτσι όπως ήταν, ταλαιπωρημένη, λερωμένη και πατημένη από αμάξι με ελαστικά "Michelin".
Τυλίχτηκα και με την πασμίνα γύρω γύρω σαν μούμια, να φαίνεται το χάλι μου όσο γίνεται λιγότερο, και βγάλαμε αξιοπρεπώς τη βάπτιση, με λίγους να σπάνε πλάκα εις βάρος μου!
Με το μακουδάκι, πιστεύω θα είχαμε περισσότερα γέλια.
Τι; Όχι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.