Και στον 21ο αιώνα, ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ' την Ευρώπη. Όχι σαν αυτό που περιγράφει το κομουνιστικό μανιφέστο, αλλά ένα άλλο, περισσότερο ύπουλο και τρομαχτικό.
Έτσι λειτουργεί ο φόβος, στην αρχή σε σκεπάζει ανεπαίσθητα σαν αραχνοΰφαντο πέπλο και αρχίζει να ελέγχει το μυαλό σου. Σιγά σιγά όμως, παύεις να εμπιστεύεσαι τη δύναμη σου και αποκτάς μαζί του σχέση ερωτική.
Και κάπως έτσι ήδη φτάσαμε τα εφτά μνημονιακά χρόνια φαγούρας και φύλλο δεν κουνήθηκε. Ειδικά όταν έγιναν εξουσία, όλοι όσοι έχτισαν πάνω στις πορείες και τις διαμαρτυρίες, πολίτικες καριέρες και τώρα πίσω από τις έδρες τους άφησαν το πλήρες κενό στην οργάνωση και τον συντονισμό μιας διαμαρτυρίας.
Κάτι σαν εκείνες τις αρρώστιες που ξεκινούν δίχως συμπτώματα και μέχρι να πάρεις χαμπάρι τι γίνεται, έχουν απλωθεί με επιθετική μορφή σ' όλο σου τον οργανισμό που όσο φαινομενικά υγιής κι αν παραμένει, σταδιακά βλέπει να αδυνατίζουν όλες εκείνες οι αντιδράσεις που πρϋποθέτουν υγεία ψυχής, γνώμη, θέληση, πίστη, θετική σκέψη, διεκδίκηση.
Και το μόνο συναίσθημα που βλέπουν να μεγεθύνεται είναι ο φόβος. Ο φόβος της επόμενης μέρας σ' ένα αβέβαιο οικονομικά αύριο, το οποίο μας αναγκάζει πλέον να εξαντλούμε τη δύναμη της σκέψης μας στο πως θα βγάλουμε το μήνα.
Γιατί μόνο έτσι στεριώνει το δόγμα του ΣΟΚ σε ρευστό πολιτικό τοπίο, σε δεδομένα που πριν αφομοιωθούν, αλλάζουν και με μόνιμη την απειλή υπάρχουν και χειρότερα να αιωρείται και να χειραγωγεί μυαλά!
Γιατί όταν ένας λαός παύει να πιστεύει στη δύναμη της διεκδίκησης δέχεται σταδιακά πως η μιζέρια είναι η μοίρα του. Κι ένας λαός μίζερος δεν απαιτεί, επαιτεί.
Σταματάει να πιστεύει ότι του αξίζει το καλύτερο και μαθαίνει να δέχεται το μη χείρον.
Έτσι λειτουργεί ο φόβος, στην αρχή σε σκεπάζει ανεπαίσθητα σαν αραχνοΰφαντο πέπλο και αρχίζει να ελέγχει το μυαλό σου. Σιγά σιγά όμως, παύεις να εμπιστεύεσαι τη δύναμη σου και αποκτάς μαζί του σχέση ερωτική.
Κάτι σαν το σύνδρομο της Στοκχόλμης, που σταδιακά σε κάνει να ερωτεύεσαι το δυνάστη σου.
Και κάπως έτσι ήδη φτάσαμε τα εφτά μνημονιακά χρόνια φαγούρας και φύλλο δεν κουνήθηκε. Ειδικά όταν έγιναν εξουσία, όλοι όσοι έχτισαν πάνω στις πορείες και τις διαμαρτυρίες, πολίτικες καριέρες και τώρα πίσω από τις έδρες τους άφησαν το πλήρες κενό στην οργάνωση και τον συντονισμό μιας διαμαρτυρίας.
Κι όλους εμάς, με την πεποίθηση πως ίσως τελικά η εισβολή στις τσέπες μας κι η υποθήκη στο αύριο δύο γενεών, να 'ταν για το καλό μας. Κι έτσι, κάνοντας σκέψεις που καθησυχάζουν, μεταλλαχθήκαμε σταδιακά σε παθητικούς καναπεδολάγνους που περιμένουν το θαύμα.
Τέτοιες στιγμές κατά τη γνώμη μου η λύση βρίσκεται μόνο άμα κοιτάξεις προς τα πίσω.
Στις ιστορικές αλήθειες που μας θυμίζουν την τρέλα και το απρόβλεπτο dna του Ελληνα!
Ίδωμεν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.