Σε κλίμα συγκίνησης και αισιοδοξίας πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση της ΤΟ Κιλκίς του ΚΚΕ που ήταν αφιερωμένη στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (ΔΣΕ).
Στη γεμάτη αίθουσα του Επιμελητηρίου Κιλκίς συναντήθηκε η γενιά της ΕΑΜικής εθνικής αντίστασης και του ΔΣΕ με τις νεότερες γενιές αγωνιστών και κομμουνιστών, αποδεικνύοντας ότι κανένας αγώνας δεν είναι χαμένος και μάταιος και ότι το σύνθημα: «Τι κι αν έπεσε ο Γράμμος, εμείς θα νικήσουμε» παραμένει περισσότερο από ποτέ ολοζώντανο.
Ξεχωριστή στιγμή της εκδήλωσης αποτέλεσε η απονομή τιμητικών αναμνηστικών σε εν ζωή μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ που ζουν στο Κιλκίς. Το αναμνηστικό περιείχε εξώφυλλα από τις εφημερίδες «ΚΡΟΥΣΑ» και «ΕΞΟΡΜΗΣΗ» οργάνων του Αρχηγείου Κιλκίς του ΔΣΕ και της εφημερίδας «Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΟΔΕΝ» όργανο της Δημοκρατικής Ένοπλης Νεολαίας του Αρχηγείου Κιλκίς του ΔΣΕ.
Στη συνέχεια έγινε προβολή του ντοκιμαντέρ της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με ομιλία από τον Αθανασιάδη Θόδωρο, μέλος της ΕΟΕ της ΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας.
Στην ομιλία του σημείωσε ότι η εκδήλωση «είναι ένας ακόμη σταθμός στην πορεία προς τα 100 χρόνια του ΚΚΕ και μια ξεχωριστή στιγμή, γιατί οι πρωταγωνιστές στην εκδήλωση είναι οι ίδιοι οι μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ, είναι οι ίδιοι και πρωταγωνιστές στο ντοκιμαντέρ που θα παρουσιάσουμε στη συνέχεια.»
Τόνισε με αφορμή το περιεχόμενο του ντοκιμαντέρ ότι «όλοι μαζί θα αισθανθούμε διπλά υπερήφανοι γιατί το Κόμμα μας, το ηρωικό και τιμημένο ΚΚΕ, ποτέ δεν έκανε πίσω, ποτέ δεν υπέγραψε δήλωση μετάνοιας, ποτέ δεν βοήθησε το σύστημα παίρνοντας μέρος στην καπιταλιστική διαχείριση.
Ξεχωριστή στιγμή της εκδήλωσης αποτέλεσε η απονομή τιμητικών αναμνηστικών σε εν ζωή μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ που ζουν στο Κιλκίς. Το αναμνηστικό περιείχε εξώφυλλα από τις εφημερίδες «ΚΡΟΥΣΑ» και «ΕΞΟΡΜΗΣΗ» οργάνων του Αρχηγείου Κιλκίς του ΔΣΕ και της εφημερίδας «Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΟΔΕΝ» όργανο της Δημοκρατικής Ένοπλης Νεολαίας του Αρχηγείου Κιλκίς του ΔΣΕ.
Στη συνέχεια έγινε προβολή του ντοκιμαντέρ της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με ομιλία από τον Αθανασιάδη Θόδωρο, μέλος της ΕΟΕ της ΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας.
Στην ομιλία του σημείωσε ότι η εκδήλωση «είναι ένας ακόμη σταθμός στην πορεία προς τα 100 χρόνια του ΚΚΕ και μια ξεχωριστή στιγμή, γιατί οι πρωταγωνιστές στην εκδήλωση είναι οι ίδιοι οι μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ, είναι οι ίδιοι και πρωταγωνιστές στο ντοκιμαντέρ που θα παρουσιάσουμε στη συνέχεια.»
Τόνισε με αφορμή το περιεχόμενο του ντοκιμαντέρ ότι «όλοι μαζί θα αισθανθούμε διπλά υπερήφανοι γιατί το Κόμμα μας, το ηρωικό και τιμημένο ΚΚΕ, ποτέ δεν έκανε πίσω, ποτέ δεν υπέγραψε δήλωση μετάνοιας, ποτέ δεν βοήθησε το σύστημα παίρνοντας μέρος στην καπιταλιστική διαχείριση.
Δεν εγκατέλειψε ποτέ τον στρατηγικό του στόχο, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Είμαστε διπλά υπερήφανοι για το Κόμμα μας, για την ιστορία του, για την προσφορά του, για τις στρατιές ηρώων που ανέδειξε και διαπαιδαγώγησε μέσα από τις γραμμές του.»
Αναφερόμενος ειδικά στο ΔΣΕ είπε: «παρά τα 70 χρόνια που πέρασαν από την ίδρυσή του και τα 67 χρόνια από την ήττα, ο ΔΣΕ εξακολουθεί να βρίσκεται στο επίκεντρο της ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης. Συνεχίζει να προβληματίζει και να απασχολεί τα επιτελεία των αντιμαχόμενων τάξεων, τόσο της εργατικής, όσο και της αστικής τάξης. Από διαφορετική φυσικά σκοπιά.
Το γεγονός αυτό αποδείχνει ότι η εμφάνιση και η δράση του ΔΣΕ δεν ήταν μια παρέκκλιση από την ιστορική εξέλιξη. Ήταν το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της όξυνσης της ταξικής πάλης και η κορύφωσή της στη συγκεκριμένη περίοδο. Οι επιλογές που είχαν τεθεί τότε μπροστά στο λαϊκό κίνημα ήταν πολύ συγκεκριμένες: Υποταγή ή αντεπίθεση. Τις αλυσίδες ή τα όπλα (…)
Η βαθύτερη, ωστόσο, ουσία της αντιπαράθεσης σχετικά με την ιστορία του ΔΣΕ δεν αφορά τόσο το παρελθόν. Η αστική τάξη και τα επιτελεία της, παρότι κάνουν ό,τι μπορούν να συσκοτίσουν και να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα και τις αιτίες της ταξικής αναμέτρησης '46-'49, στην ουσία αυτό που τους απασχολεί είναι το μέλλον.
Η διασφάλιση και διαιώνιση της εξουσίας τους. Απαιτούν υποταγή και σήμερα και ταυτόχρονα σχεδιάζουν προληπτικά και κατασταλτικά την αντιμετώπιση της ταξικής πάλης. Φοβούνται και ξορκίζουν την κορύφωση της ταξικής πάλης, γιατί θέλουν το λαό φοβισμένο, υποταγμένο και ανήμπορο μπροστά στις συνέπειες των αντιφάσεων, της σαπίλας και της βαρβαρότητας του καπιταλισμού ή να αρκεστεί στην αδιέξοδη πάλη της δήθεν "επιδιόρθωσής" του.»
Ξεχωριστή αναφορά έκανε στις κρατικές και “παρακρατικές” ομάδες που δρούσαν από την περίοδο της κατοχής, ενάντια στους αγωνιστές της αντίστασης σημειώνοντας: «όπως είναι γνωστό, ο ΔΣΕ στην τρίχρονη εποποιία του άπλωσε τη δράση του σε όλη τη χώρα. Η περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας είναι από τις πρώτες που συγκροτήθηκαν αντάρτικες ομάδες το 1946, ως αποτέλεσμα του σκληρού κυνηγητού και της τρομοκρατίας που είχε εξαπολύσει η άρχουσα τάξη αμέσως μετά την απελευθέρωση. Τα όργανα που ανέλαβαν να δράσουν εναντίον της πλειονότητας του ελληνικού λαού, είτε κρατικά είτε "παρακρατικά" ήταν δοκιμασμένα στην αντικομμουνιστική δράση, ήδη από την περίοδο της κατοχής.
Η σχέση μάλιστα, των διάφορων συμμοριών με το επίσημο κράτος και τις δυνάμεις των Βρετανών στην Ελλάδα είναι αξιοσημείωτη.»
Τέλος, τόνισε ότι όσο και αν λυσσομανάει η αστική τάξη, δεν μπορεί και ανατρέψει την πορεία της κοινωνικής εξέλιξης. Υπερασπίζεται ένα σάπιο και ξεπερασμένο σύστημα με τη δύναμη της βίας και του ψέματος, όμως την προοπτική του μέλλοντος την καθορίζει η εργατική τάξη.
Αναφερόμενος ειδικά στο ΔΣΕ είπε: «παρά τα 70 χρόνια που πέρασαν από την ίδρυσή του και τα 67 χρόνια από την ήττα, ο ΔΣΕ εξακολουθεί να βρίσκεται στο επίκεντρο της ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης. Συνεχίζει να προβληματίζει και να απασχολεί τα επιτελεία των αντιμαχόμενων τάξεων, τόσο της εργατικής, όσο και της αστικής τάξης. Από διαφορετική φυσικά σκοπιά.
Το γεγονός αυτό αποδείχνει ότι η εμφάνιση και η δράση του ΔΣΕ δεν ήταν μια παρέκκλιση από την ιστορική εξέλιξη. Ήταν το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της όξυνσης της ταξικής πάλης και η κορύφωσή της στη συγκεκριμένη περίοδο. Οι επιλογές που είχαν τεθεί τότε μπροστά στο λαϊκό κίνημα ήταν πολύ συγκεκριμένες: Υποταγή ή αντεπίθεση. Τις αλυσίδες ή τα όπλα (…)
Η βαθύτερη, ωστόσο, ουσία της αντιπαράθεσης σχετικά με την ιστορία του ΔΣΕ δεν αφορά τόσο το παρελθόν. Η αστική τάξη και τα επιτελεία της, παρότι κάνουν ό,τι μπορούν να συσκοτίσουν και να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα και τις αιτίες της ταξικής αναμέτρησης '46-'49, στην ουσία αυτό που τους απασχολεί είναι το μέλλον.
Η διασφάλιση και διαιώνιση της εξουσίας τους. Απαιτούν υποταγή και σήμερα και ταυτόχρονα σχεδιάζουν προληπτικά και κατασταλτικά την αντιμετώπιση της ταξικής πάλης. Φοβούνται και ξορκίζουν την κορύφωση της ταξικής πάλης, γιατί θέλουν το λαό φοβισμένο, υποταγμένο και ανήμπορο μπροστά στις συνέπειες των αντιφάσεων, της σαπίλας και της βαρβαρότητας του καπιταλισμού ή να αρκεστεί στην αδιέξοδη πάλη της δήθεν "επιδιόρθωσής" του.»
Ξεχωριστή αναφορά έκανε στις κρατικές και “παρακρατικές” ομάδες που δρούσαν από την περίοδο της κατοχής, ενάντια στους αγωνιστές της αντίστασης σημειώνοντας: «όπως είναι γνωστό, ο ΔΣΕ στην τρίχρονη εποποιία του άπλωσε τη δράση του σε όλη τη χώρα. Η περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας είναι από τις πρώτες που συγκροτήθηκαν αντάρτικες ομάδες το 1946, ως αποτέλεσμα του σκληρού κυνηγητού και της τρομοκρατίας που είχε εξαπολύσει η άρχουσα τάξη αμέσως μετά την απελευθέρωση. Τα όργανα που ανέλαβαν να δράσουν εναντίον της πλειονότητας του ελληνικού λαού, είτε κρατικά είτε "παρακρατικά" ήταν δοκιμασμένα στην αντικομμουνιστική δράση, ήδη από την περίοδο της κατοχής.
Η σχέση μάλιστα, των διάφορων συμμοριών με το επίσημο κράτος και τις δυνάμεις των Βρετανών στην Ελλάδα είναι αξιοσημείωτη.»
Τέλος, τόνισε ότι όσο και αν λυσσομανάει η αστική τάξη, δεν μπορεί και ανατρέψει την πορεία της κοινωνικής εξέλιξης. Υπερασπίζεται ένα σάπιο και ξεπερασμένο σύστημα με τη δύναμη της βίας και του ψέματος, όμως την προοπτική του μέλλοντος την καθορίζει η εργατική τάξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.