Του Πάνου Μόλλια
Καλοκαίρι 2016 στην Ειδομένη. Το σκηνικό που υπάρχει καθ όλη την διάρκεια του καλοκαιριού, είναι μια ζωή να κυλάει σε ήρεμους ρυθμούς χωρίς εντάσεις και ανησυχία για το τι μέλλει γενέσθαι. Η εκκένωση αποτέλεσε ένα σημείο ανακούφισης αλλά και αιτία για την επανεμφάνιση των ετεροδημοτών.
Στο χωριό πλέον εκτυλίσσονται όμορφες, γνώριμες για άλλους τόπους εικόνες. Παιδικές φωνές που δείχνουν ότι παίζουν, παιδιά που περιφέρονται με τα ποδήλατα τους στο χωριό, ενήλικες στους σύνηθες ρυθμούς τους να απασχολούνται στους αγρούς και τους λαχανόκηπους, άλλους να ασκούνται με ποδήλατο ή τρέξιμο στις όμορφες διαδρομές που προσφέρει η φύση της Ειδομένης.
Η κοινωνική ζωή πλέον εμπεριέχει καθημερινή μάζωξη στα γραφικά στέκια του χωριού απολαμβάνοντας το τσίπουρο και τα εδέσματα που παράγει ο τόπος. Αργά το απόγευμα στα σοκάκια οι ηλικιωμένοι μαζεύονται και δημιουργούν μικρά πηγαδάκια σχολιάζοντας την καθημερινότητα.
Εικόνες όμορφες, ζωή ήρεμη στους γνώριμους ρυθμούς αλλά όχι και επιθυμητή για όλους. Κάποιοι ως μειοψηφία έχουν αντίθετη άποψη και συναισθήματα ως προς την εκκένωση. Είναι αυτοί που ωφελήθηκαν οικονομικά η λειτουργία του παράνομου καταυλισμού, και έθεσαν σε δεύτερη μοίρα τα προβλήματα που δημιουργούσε η ύπαρξη των μεταναστών στους υπόλοιπους κατοίκους. Αλλά δεν ήταν οι μόνοι. Η εκκένωση έφερε "αναδουλειά" στους εποχιακούς απασχολούμενους για το μεταναστευτικό, στους δημοσιογράφους, και στις ΜΚΟ που δραστηριοποιούνταν στον παράνομο καταυλισμό των μεταναστών καθώς και στους επαγγελματίες όπου για αυτούς οι μετανάστες αποτελούν μέσο για την απόκτηση κέρδους.
Σήμερα παρά την πραγματοποιηθείσα εκκένωση, από δημοσιεύματα κυρίως πληροφορούμαστε ότι έχει ανοίξει ένας άτυπος δρόμος όπου διακινητές έναντι αμοιβής φροντίζουν να μεταφέρουν τους ενδιαφερόμενους μετανάστες και πρόσφυγες στον τελικό προορισμό επιλογής τους.
Εικόνες όμορφες, ζωή ήρεμη στους γνώριμους ρυθμούς αλλά όχι και επιθυμητή για όλους. Κάποιοι ως μειοψηφία έχουν αντίθετη άποψη και συναισθήματα ως προς την εκκένωση. Είναι αυτοί που ωφελήθηκαν οικονομικά η λειτουργία του παράνομου καταυλισμού, και έθεσαν σε δεύτερη μοίρα τα προβλήματα που δημιουργούσε η ύπαρξη των μεταναστών στους υπόλοιπους κατοίκους. Αλλά δεν ήταν οι μόνοι. Η εκκένωση έφερε "αναδουλειά" στους εποχιακούς απασχολούμενους για το μεταναστευτικό, στους δημοσιογράφους, και στις ΜΚΟ που δραστηριοποιούνταν στον παράνομο καταυλισμό των μεταναστών καθώς και στους επαγγελματίες όπου για αυτούς οι μετανάστες αποτελούν μέσο για την απόκτηση κέρδους.
Σήμερα παρά την πραγματοποιηθείσα εκκένωση, από δημοσιεύματα κυρίως πληροφορούμαστε ότι έχει ανοίξει ένας άτυπος δρόμος όπου διακινητές έναντι αμοιβής φροντίζουν να μεταφέρουν τους ενδιαφερόμενους μετανάστες και πρόσφυγες στον τελικό προορισμό επιλογής τους.
Έτσι καθημερινή η διέλευση αυξάνει τα ρεύματα προσέγγισης στα σύνορα από την Δοϊράνη έως το χωριό Σκρά, σε μια περίοδο όπου η Ελληνική Αστυνομία καταφεύγει σε λύση συνένωσης συνοριακών αστυνομικών τμημάτων αποδυναμώνοντας έτσι την φύλαξη αυτής της επιφορτισμένης του μεταναστευτικού ζώνης και με κίνδυνο να δημιουργηθεί εκ νέου παράνομος καταυλισμός.
Η παρουσία των μεταναστών και προσφύγων στην Ειδομένη κατά γενική ομολογία ζημίωσε την πλειοψηφία των κάτοικων της Ειδομένης, με την ανεξέλεγκτη παραβατική συμπεριφορά των μεταναστών και προσφύγων εις βάρος των ιδιοκτησιών των κατοίκων επιφέροντας ζημία στο κάθε νοικοκυριό .
Η παρουσία των μεταναστών και προσφύγων στην Ειδομένη κατά γενική ομολογία ζημίωσε την πλειοψηφία των κάτοικων της Ειδομένης, με την ανεξέλεγκτη παραβατική συμπεριφορά των μεταναστών και προσφύγων εις βάρος των ιδιοκτησιών των κατοίκων επιφέροντας ζημία στο κάθε νοικοκυριό .
Η παρουσία του παράνομου καταυλισμού αναγνωρίστηκε ως αίτιο ζημιογόνο για τους κατοίκους, και ο δήμαρχος Παιονίας έθεσε το θέμα των αποζημιώσεων. Το κράτος με την ανοχή της λειτουργίας του παράνομου καταυλισμού συναινούσε στην κατάσταση που υπήρχε στην Ειδομένη και η οποία επέφερε κλοπές, καταπατήσεις και φθορές από τους μετανάστες στις περιουσίες των κατοίκων.
Σε μια περίοδο όπου οι κάτοικοι μετρούν ζημιές από τον παράνομο καταυλισμό, έρχεται το κράτος με την μορφή οικονομικής απαίτησης, πχ ενφια, και μάλιστα άμεσα. Δηλαδή το κράτος δικαίου λειτουργεί μόνο με δικαίωμα και όχι με υποχρέωση; Οι κάτοικοι δηλαδή έχουν την υποχρέωση να καταβάλουν όποιο φόρο, όποιο ένφια και άμεσα, ενώ το κράτος αρνείται η καθυστερεί την όποια αποζημίωση τους.
Αυτοί οι άνθρωποι από τις παραγωγές τους περίμεναν να ανταποκριθούν στις οικονομικές απαιτήσεις προς το κράτος, να προμηθευτούν ζωοτροφές για το χειμώνα να πληρώσουν το δάνειο τους, και το κράτος γυρίζει απλά την πλάτη. Τι θα πρέπει να επικαλεστεί ο κάτοικος της Ειδομένης σε περίπτωση αδυναμίας καταβολής φόρων ή δόσεων στην τράπεζα? Αδιαφορία του κράτους.
Το κράτος θα έπρεπε να βρίσκεται κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους. Ενεργήστε το αυτονόητο. Να αποδώσετε ευθύνες σε αυτός που είναι υπεύθυνος για την λειτουργία του παράνομου καταυλισμού και σε αυτούς που βοήθησαν είτε από αμέλεια είτε με πρόθεση να στηθεί και να λειτουργήσει ο παράνομος καταυλισμός, ενώ παράλληλα βοηθήστε να καταβληθούν οι αποζημιώσεις στους παθόντες.
Επιτέλους δείξτε σεβασμό στους κατοίκους της Ειδομένης
Το κράτος θα έπρεπε να βρίσκεται κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους. Ενεργήστε το αυτονόητο. Να αποδώσετε ευθύνες σε αυτός που είναι υπεύθυνος για την λειτουργία του παράνομου καταυλισμού και σε αυτούς που βοήθησαν είτε από αμέλεια είτε με πρόθεση να στηθεί και να λειτουργήσει ο παράνομος καταυλισμός, ενώ παράλληλα βοηθήστε να καταβληθούν οι αποζημιώσεις στους παθόντες.
Επιτέλους δείξτε σεβασμό στους κατοίκους της Ειδομένης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.