Πετάγματα
Γιαυτό, φόρεσα τα αδιάβροχα φτερά μου, έδεσα τον χαρταετό μου σε μια άκρη της φαντασίας μου, της έδωσα τον σπάγκο και πετάξαμε!
Όσο ψηλά πετούσαμε, τόσο εκείνη άφηνε σπάγκο και φτάναμε ψηλότερα!
Τι όμορφος που φαίνεται ο κόσμος από κει πάνω!
Μήτε ο πόνος του είναι ορατός, μήτε η ασχήμια του!
Ένα σμήνος σπουργίτια, ήρθαν δίπλα μας και μας χαιρέτισαν λυπημένα..
-Τι συμβαίνει; ρώτησα..
- Κάποιοι, ξερίζωσαν το δέντρο που στέγαζε τις ζωές μας και δεν ξέρουμε που να πάμε.. Στα άλλα δέντρα, δεν μας δέχονται.. Λένε πως είμαστε ξένοι..είπαν.
Τα πήρα κάτω απο τις φτερούγες μου κι έτσι καθώς πετούσαμε, ένα μεγάλο σύννεφο, μας είπε πως σκόπευε να ελευθερώσει τη βροχή που κρατούσε στα χέρια του..
Τότε, το παρακάλεσα, στις στάλες της βροχής του,
να δώσει τα μικρά πουλιά, που σπίτι πια δεν έχουν..
Καθώς θα πέφτουν στα κλαριά, εκεί να τα αφήσουν!
να χτίσουνε ζεστή φωλιά να μπουν να ξαποστάσουν!
Εκείνο δέχτηκε θαρρείς, μα ζήτησε απο μένα, να πάρει τον χαρταετό, στις στάλες να τον δώσει..
Έτσι, γέμισε ο ουρανός χάρτινες χρωματιστές σταγόνες, που με φτερά μικρών πουλιών, κατέβαιναν στη γή..
Τίναξα από τις φτερούγες μου, το έλεος της βροχής και προσγειώθηκα στο παρόν!
Τι όμορφος που φαίνεται ο κόσμος από κει πάνω!
Μήτε ο πόνος του είναι ορατός, μήτε η ασχήμια του!
Ένα σμήνος σπουργίτια, ήρθαν δίπλα μας και μας χαιρέτισαν λυπημένα..
-Τι συμβαίνει; ρώτησα..
- Κάποιοι, ξερίζωσαν το δέντρο που στέγαζε τις ζωές μας και δεν ξέρουμε που να πάμε.. Στα άλλα δέντρα, δεν μας δέχονται.. Λένε πως είμαστε ξένοι..είπαν.
Τα πήρα κάτω απο τις φτερούγες μου κι έτσι καθώς πετούσαμε, ένα μεγάλο σύννεφο, μας είπε πως σκόπευε να ελευθερώσει τη βροχή που κρατούσε στα χέρια του..
Τότε, το παρακάλεσα, στις στάλες της βροχής του,
να δώσει τα μικρά πουλιά, που σπίτι πια δεν έχουν..
Καθώς θα πέφτουν στα κλαριά, εκεί να τα αφήσουν!
να χτίσουνε ζεστή φωλιά να μπουν να ξαποστάσουν!
Εκείνο δέχτηκε θαρρείς, μα ζήτησε απο μένα, να πάρει τον χαρταετό, στις στάλες να τον δώσει..
Έτσι, γέμισε ο ουρανός χάρτινες χρωματιστές σταγόνες, που με φτερά μικρών πουλιών, κατέβαιναν στη γή..
Τίναξα από τις φτερούγες μου, το έλεος της βροχής και προσγειώθηκα στο παρόν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.