Ενθουσιασμένοι και εμφανώς συγκινημένοι ένιωσαν όσοι παρακολούθησαν την εκδήλωση τιμής της 8ης Μάρτη, Παγκόσμιας Μέρας της γυναίκας, που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Κιλκίς, από το Σύλλογο Γυναικών Κιλκίς.
Η εκδήλωση περιελάμβανε την παρουσίαση της ιστορικής αναδρομής του γυναικείου ριζοσπαστικού κινήματος, από τον 19ο αι. μέχρι σήμερα, μέσα από την αφήγηση, το τραγούδι, την ποίηση και την δραματοποίηση.
Μαρτυρίες εργατριών στις βιομηχανίες υφαντουργίας της Νέας Υόρκης αλλά και των αδελφών Ρετσίνα στον Πειραιά, ανέδειξαν με τον πιο ανάγλυφο τρόπο τις βάρβαρες συνθήκες στις οποίες ζούσαν και εργάζονταν οι γυναίκες εκείνης της εποχής μαζί με τα παιδιά τους.
Η χορωδία του συλλόγου μέσα από το τραγούδι «Μέρα Μαγιού μου Μίσεψες» των Γ. Ρίτσου και Μ. Θεοδωράκη, θύμισε τις ηρωικές στιγμές του λαού της Θεσσαλονίκης και ιδιαίτερα των καπνεργατριών, τον Μάη του ’36.
Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε στο κοινό της εκδήλωσης η απαγγελία του ποιήματος «Πατρίδα» της Κενυάτισσας Ουάρσαν Σάιρ, αφιερωμένο στις γυναίκες που θαλασσοπνίγονται με τα παιδιά τους στο Αιγαίο, που ζουν σε άθλιες συνθήκες στους καταυλισμούς όπου στοιβάζονται οι πρόσφυγες, που καλούνται να επιβιώσουν κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες, χωρίς μέτρα προστασίας και μέριμνας, τη στιγμή που διατρέχουν κίνδυνο για την ασφάλειά τους και από τα κυκλώματα δουλεμπορίας και σωματεμπορίας.
Στο τέλος της εκδήλωσης και στα πλαίσια του εορτασμού των 40 χρόνων της ΟΓΕ και των 35 χρόνων του Συλλόγου Γυναικών Κιλκίς, τιμήθηκαν γυναίκες που αποτέλεσαν τα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου καθώς και οι πρόεδροι των απερχόμενων Δ.Σ.
Κρατάμε τη σκυτάλη που παραλάβαμε από τις αγωνίστριες που είχαν τη δική τους συμβολή στους εργατικούς, λαϊκούς αγώνες στη χώρα μας, στον αντιδικτατορικό αγώνα, από τις εργάτριες της φάμπρικας και τις φασονίστριες, τις συνδικαλίστριες, τις γυναίκες του γραφείου, τις νοικοκυρές, τις άνεργες, τις γυναίκες των γραμμάτων και των τεχνών, τις φτωχές αγρότισσες, τις σπουδάστριες.
Η εκδήλωση περιελάμβανε την παρουσίαση της ιστορικής αναδρομής του γυναικείου ριζοσπαστικού κινήματος, από τον 19ο αι. μέχρι σήμερα, μέσα από την αφήγηση, το τραγούδι, την ποίηση και την δραματοποίηση.
Μαρτυρίες εργατριών στις βιομηχανίες υφαντουργίας της Νέας Υόρκης αλλά και των αδελφών Ρετσίνα στον Πειραιά, ανέδειξαν με τον πιο ανάγλυφο τρόπο τις βάρβαρες συνθήκες στις οποίες ζούσαν και εργάζονταν οι γυναίκες εκείνης της εποχής μαζί με τα παιδιά τους.
Η χορωδία του συλλόγου μέσα από το τραγούδι «Μέρα Μαγιού μου Μίσεψες» των Γ. Ρίτσου και Μ. Θεοδωράκη, θύμισε τις ηρωικές στιγμές του λαού της Θεσσαλονίκης και ιδιαίτερα των καπνεργατριών, τον Μάη του ’36.
Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε στο κοινό της εκδήλωσης η απαγγελία του ποιήματος «Πατρίδα» της Κενυάτισσας Ουάρσαν Σάιρ, αφιερωμένο στις γυναίκες που θαλασσοπνίγονται με τα παιδιά τους στο Αιγαίο, που ζουν σε άθλιες συνθήκες στους καταυλισμούς όπου στοιβάζονται οι πρόσφυγες, που καλούνται να επιβιώσουν κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες, χωρίς μέτρα προστασίας και μέριμνας, τη στιγμή που διατρέχουν κίνδυνο για την ασφάλειά τους και από τα κυκλώματα δουλεμπορίας και σωματεμπορίας.
Στο τέλος της εκδήλωσης και στα πλαίσια του εορτασμού των 40 χρόνων της ΟΓΕ και των 35 χρόνων του Συλλόγου Γυναικών Κιλκίς, τιμήθηκαν γυναίκες που αποτέλεσαν τα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου καθώς και οι πρόεδροι των απερχόμενων Δ.Σ.
Κρατάμε τη σκυτάλη που παραλάβαμε από τις αγωνίστριες που είχαν τη δική τους συμβολή στους εργατικούς, λαϊκούς αγώνες στη χώρα μας, στον αντιδικτατορικό αγώνα, από τις εργάτριες της φάμπρικας και τις φασονίστριες, τις συνδικαλίστριες, τις γυναίκες του γραφείου, τις νοικοκυρές, τις άνεργες, τις γυναίκες των γραμμάτων και των τεχνών, τις φτωχές αγρότισσες, τις σπουδάστριες.
Η 8η του Μάρτη είναι επέτειος τιμής και μνήμης, αλλά και υπόσχεσης για νέους αγώνες. Δείχνει καθαρά το είδος της γυναίκας που έχει το προνόμιο και την υποχρέωση να παραλάβει τούτη τη φορτωμένη με δύναμη και ελπίδα σκυτάλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.