Την Κυριακή 13 Δεκεμβρίου συνεδρίασε το ΔΣ του ΝΤ ΑΔΕΔΥ Κιλκίς, με αφορμή την κατάργηση του «επιδόματος παραμεθορίου» που προβλέπεται στο άρθρο 19 του σχεδίου νόμου, το οποίο κατατέθηκε εσπευσμένα στη βουλή από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με την απαράδεκτη διαδικασία του «κατεπείγοντος» και θα ψηφιστεί την Τρίτη 15 Δεκεμβρίου.
Η συνεδρίαση αυτή ήταν η πρώτη που πραγματοποιήθηκε μέσα στο 2015 ενώ έχει ψηφιστεί ήδη το Μεσοπρόθεσμο του 2015, το 3ο μνημόνιο, μια σειρά προαπαιτούμενα και άλλοι αντεργατικοί νόμοι.
Όλο αυτό το διάστημα η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ στο Κιλκίς και οι παρατάξεις που την αποτελούν (ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ, ΜΕΤΑ) δεν έβγαλαν άχνα για τα όσα νέα δεινά φορτώνονταν οι εργαζόμενοι του δημοσίου. Ακόμα και όταν προκηρύχθηκαν οι δύο πανελλαδικές απεργίες το Νοέμβρη και το Δεκέμβρη, όχι μόνο δεν έκαναν τίποτα για να έχουν επιτυχία (εδώ δε συνεδρίασε καν το ΝΤ), αλλά πολλά εκλεγμένα στελέχη τους τις μέρες των απεργιών δεν συμμετείχαν ούτε στις κινητοποιήσεις, ούτε στην απεργία.
Είναι απορίας άξιο πώς μετά από τόσο μεγάλη περίοδο προκλητικής αδράνειας οι συμβιβασμένες παρατάξεις του παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού επέλεξαν να αντιδράσουν. Και βέβαια στη συγκεκριμένη συνεδρίαση δεν έκαναν ούτε απολογισμό της δράσης του προηγούμενου διαστήματος, ούτε αυτοκριτική. Τι έκαναν, όμως;
Ο πρόεδρος του ΝΤ της ΑΔΕΔΥ, Α.Καλεμκερίδης (ΠΑΣΚ), αφού είχε ήδη κλείσει ραντεβού με το βουλευτή της ΝΔ, κ.Γεωργαντά, πρότεινε ως μέτρο αντίδρασης των εργαζομένων στο δημόσιο, τη συνάντηση με το βουλευτή του νομού, με τον αντιπεριφερειάρχη και τους δημάρχους. Σ’ αυτή τη γραμμή, όπως ήταν αναμενόμενο, στοιχήθηκαν και η ΔΑΚΕ με το ΜΕΤΑ.
Η συνεδρίαση αυτή ήταν η πρώτη που πραγματοποιήθηκε μέσα στο 2015 ενώ έχει ψηφιστεί ήδη το Μεσοπρόθεσμο του 2015, το 3ο μνημόνιο, μια σειρά προαπαιτούμενα και άλλοι αντεργατικοί νόμοι.
Όλο αυτό το διάστημα η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ στο Κιλκίς και οι παρατάξεις που την αποτελούν (ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ, ΜΕΤΑ) δεν έβγαλαν άχνα για τα όσα νέα δεινά φορτώνονταν οι εργαζόμενοι του δημοσίου. Ακόμα και όταν προκηρύχθηκαν οι δύο πανελλαδικές απεργίες το Νοέμβρη και το Δεκέμβρη, όχι μόνο δεν έκαναν τίποτα για να έχουν επιτυχία (εδώ δε συνεδρίασε καν το ΝΤ), αλλά πολλά εκλεγμένα στελέχη τους τις μέρες των απεργιών δεν συμμετείχαν ούτε στις κινητοποιήσεις, ούτε στην απεργία.
Είναι απορίας άξιο πώς μετά από τόσο μεγάλη περίοδο προκλητικής αδράνειας οι συμβιβασμένες παρατάξεις του παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού επέλεξαν να αντιδράσουν. Και βέβαια στη συγκεκριμένη συνεδρίαση δεν έκαναν ούτε απολογισμό της δράσης του προηγούμενου διαστήματος, ούτε αυτοκριτική. Τι έκαναν, όμως;
Ο πρόεδρος του ΝΤ της ΑΔΕΔΥ, Α.Καλεμκερίδης (ΠΑΣΚ), αφού είχε ήδη κλείσει ραντεβού με το βουλευτή της ΝΔ, κ.Γεωργαντά, πρότεινε ως μέτρο αντίδρασης των εργαζομένων στο δημόσιο, τη συνάντηση με το βουλευτή του νομού, με τον αντιπεριφερειάρχη και τους δημάρχους. Σ’ αυτή τη γραμμή, όπως ήταν αναμενόμενο, στοιχήθηκαν και η ΔΑΚΕ με το ΜΕΤΑ.
Μάλιστα ο εκπρόσωπος του ΜΕΤΑ (ΣΥΡΙΖΑ) προχώρησε και ένα βήμα παραπέρα λέγοντας ότι «ως συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει πάντα να απευθυνόμαστε στους βουλευτές ως εκπροσώπους του θεσμού του ελληνικού κοινοβουλίου και όχι ως εκπροσώπους κομμάτων». Ο οπορτουνισμός σε όλο του το μεγαλείο. Την ώρα που το παίζουν αντιπολίτευση του εαυτού τους, καλούν σε διάλογο με τον αντίπαλο.
Ξεχνούν και οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και της ΝΔ (οι οποίοι δεν τοποθετήθηκαν στη συνεδρίαση), αλλά και του ΠΑΣΟΚ (οι οποίοι βλέπουν και θετικά σημεία στο νομοσχέδιο σχετικά με τα κόκκινα δάνεια), ότι όλο το ΕυρωΕνωσιακό αντεργατικό οπλοστάσιο το έχουν στηρίξει από την εποχή του Μάαστριχτ (1992) μέχρι και σήμερα τόσο η ΝΔ και τα ΠΑΣΟΚ, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ. Πάνω σ’ αυτό νομοθέτησαν τόσα χρόνια, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ και στη συνέχεια ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και ο ΣΥΡΙΖΑ νο.2 (ΛΑΕΝ) μέχρι το Σεπτέμβρη. Πάνω σ’ αυτό το νομοθετικό οπλοστάσιο των μονοπωλιακών ομίλων στηρίχθηκαν και το 1ο και το 2ο και το 3ο μνημόνιο.
Και τώρα, οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες του νομού τι κάνουν;
Από τη μία – την ώρα της επίθεσης – καλούν σε διάλογο τον αντίπαλο, ο οποίος έχει ψηφίσει και μνημόνια και δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, αντιλαϊκούς νόμους.
Από την άλλη, ενώ την Τρίτη ψηφίζονται 13 προαπαιτούμενα που αφορούν το σύνολο της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, των αυτοαπασχολούμενων, των αγροτών, των νεολαίων, των γυναικών, των άνεργων και των συνταξιούχων, ενώ για τους δημόσιους υπαλλήλους προβλέπονται μειώσεις μισθών, σύνδεσή τους με την αποδοτικότητα (βλ. αξιολόγηση) κ.ά., αυτοί επικεντρώνονται μόνο στο επίδομα παραμεθορίου.
Όχι ότι δεν πρέπει να αγωνιστούμε και γι’ αυτή την κατάκτηση (γιατί περί κατάκτησης πρόκειται και όχι χάρης κάποιας κυβέρνησης), αλλά αντί σ’ αυτή τη φάση της επίθεσης να επιδιώκεται η μέγιστη ενότητα των εργαζομένων και η καλύτερη οργάνωση του κινήματος, ο παλιός και ο νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός, από κοινού, προτείνουν στάση εργασίας χωρίς προηγούμενη προετοιμασία, χωρίς να επιδιώκουν την ενότητα του λαού, χωρίς σχέδιο για τη συνέχεια του αγώνα, γνωρίζοντας ότι το απόγευμα της Τρίτης έχουν ήδη προγραμματιστεί σε δεκάδες πόλεις της χώρας, όπως και στο Κιλκίς, συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ, ενάντια στο σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Και την ίδια ώρα που προτείνουν κινητοποίηση, συναντιόνται με ένα βουλευτή που το προηγούμενο διάστημα έχει συμβάλει και με την ψήφο του στην κατά 6 φορές μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων.
Τι επιδιώκουν πραγματικά αυτοί οι συνδικαλιστές;
Από τη μια να διασπάσουν και να απογοητεύσουν τους εργαζόμενους, και από την άλλη να καλλιεργήσουν μαζί με την κυβέρνηση κλίμα «εθνικής ομοψυχίας» και «συναίνεσης».
Αλήθεια, όμως, πώς να σεβαστεί ο εργαζόμενος ένα κράτος και τους θεσμούς του όταν αυτό είναι μόνιμα εχθρικό στα συμφέροντα της τάξης του; Όταν ο λαός συνεχίζει (όσες κυβερνήσεις κι αν άλλαξαν) να πληρώνει και να κάνει θυσίες, αλλά την ίδια στιγμή οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι της χώρας πληρώνουν όλο και λιγότερα, επιδοτούνται και φοροαπαλλάσσονται όλο και περισσότερο, κερδοφορούν ακόμα και σε περίοδο κρίσης; Συναίνεση, οι εργαζόμενοι, σ’ αυτό το κράτος, το αστικό, το κράτος της δικτατορίας των μονοπωλίων δεν πρέπει να δώσουν. Ομοψυχία με τους εκμεταλλευτές δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ.
Οι ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ συμμετείχαν στην συνεδρίαση με θέσεις και προτάσεις αντίστασης στην αντιλαϊκή επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι και τα υπόλοιπα φτωχά λαϊκά στρώματα των αγροτών, των αυτοαπασχολουμένων, της νεολαίας, των φτωχών γυναικών από κυβέρνηση – ΕΕ – μονοπώλια. Δεν αναζητούμε συμμάχους στο πολιτικό προσωπικό κομμάτων και κυβερνήσεων που θέλουν να διαιωνίσουν την εξουσία του κεφαλαίου.
Ξεχνούν και οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και της ΝΔ (οι οποίοι δεν τοποθετήθηκαν στη συνεδρίαση), αλλά και του ΠΑΣΟΚ (οι οποίοι βλέπουν και θετικά σημεία στο νομοσχέδιο σχετικά με τα κόκκινα δάνεια), ότι όλο το ΕυρωΕνωσιακό αντεργατικό οπλοστάσιο το έχουν στηρίξει από την εποχή του Μάαστριχτ (1992) μέχρι και σήμερα τόσο η ΝΔ και τα ΠΑΣΟΚ, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ. Πάνω σ’ αυτό νομοθέτησαν τόσα χρόνια, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ και στη συνέχεια ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και ο ΣΥΡΙΖΑ νο.2 (ΛΑΕΝ) μέχρι το Σεπτέμβρη. Πάνω σ’ αυτό το νομοθετικό οπλοστάσιο των μονοπωλιακών ομίλων στηρίχθηκαν και το 1ο και το 2ο και το 3ο μνημόνιο.
Και τώρα, οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες του νομού τι κάνουν;
Από τη μία – την ώρα της επίθεσης – καλούν σε διάλογο τον αντίπαλο, ο οποίος έχει ψηφίσει και μνημόνια και δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, αντιλαϊκούς νόμους.
Από την άλλη, ενώ την Τρίτη ψηφίζονται 13 προαπαιτούμενα που αφορούν το σύνολο της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, των αυτοαπασχολούμενων, των αγροτών, των νεολαίων, των γυναικών, των άνεργων και των συνταξιούχων, ενώ για τους δημόσιους υπαλλήλους προβλέπονται μειώσεις μισθών, σύνδεσή τους με την αποδοτικότητα (βλ. αξιολόγηση) κ.ά., αυτοί επικεντρώνονται μόνο στο επίδομα παραμεθορίου.
Όχι ότι δεν πρέπει να αγωνιστούμε και γι’ αυτή την κατάκτηση (γιατί περί κατάκτησης πρόκειται και όχι χάρης κάποιας κυβέρνησης), αλλά αντί σ’ αυτή τη φάση της επίθεσης να επιδιώκεται η μέγιστη ενότητα των εργαζομένων και η καλύτερη οργάνωση του κινήματος, ο παλιός και ο νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός, από κοινού, προτείνουν στάση εργασίας χωρίς προηγούμενη προετοιμασία, χωρίς να επιδιώκουν την ενότητα του λαού, χωρίς σχέδιο για τη συνέχεια του αγώνα, γνωρίζοντας ότι το απόγευμα της Τρίτης έχουν ήδη προγραμματιστεί σε δεκάδες πόλεις της χώρας, όπως και στο Κιλκίς, συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ, ενάντια στο σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Και την ίδια ώρα που προτείνουν κινητοποίηση, συναντιόνται με ένα βουλευτή που το προηγούμενο διάστημα έχει συμβάλει και με την ψήφο του στην κατά 6 φορές μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων.
Τι επιδιώκουν πραγματικά αυτοί οι συνδικαλιστές;
Από τη μια να διασπάσουν και να απογοητεύσουν τους εργαζόμενους, και από την άλλη να καλλιεργήσουν μαζί με την κυβέρνηση κλίμα «εθνικής ομοψυχίας» και «συναίνεσης».
Αλήθεια, όμως, πώς να σεβαστεί ο εργαζόμενος ένα κράτος και τους θεσμούς του όταν αυτό είναι μόνιμα εχθρικό στα συμφέροντα της τάξης του; Όταν ο λαός συνεχίζει (όσες κυβερνήσεις κι αν άλλαξαν) να πληρώνει και να κάνει θυσίες, αλλά την ίδια στιγμή οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι της χώρας πληρώνουν όλο και λιγότερα, επιδοτούνται και φοροαπαλλάσσονται όλο και περισσότερο, κερδοφορούν ακόμα και σε περίοδο κρίσης; Συναίνεση, οι εργαζόμενοι, σ’ αυτό το κράτος, το αστικό, το κράτος της δικτατορίας των μονοπωλίων δεν πρέπει να δώσουν. Ομοψυχία με τους εκμεταλλευτές δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ.
Οι ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ συμμετείχαν στην συνεδρίαση με θέσεις και προτάσεις αντίστασης στην αντιλαϊκή επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι και τα υπόλοιπα φτωχά λαϊκά στρώματα των αγροτών, των αυτοαπασχολουμένων, της νεολαίας, των φτωχών γυναικών από κυβέρνηση – ΕΕ – μονοπώλια. Δεν αναζητούμε συμμάχους στο πολιτικό προσωπικό κομμάτων και κυβερνήσεων που θέλουν να διαιωνίσουν την εξουσία του κεφαλαίου.
Χτίζουμε καθημερινά την ενότητα των εργαζομένων στηρίζοντας τους αγώνες τους ενάντια στις απολύσεις, την μαύρη, ανασφάλιστη και απλήρωτη εργασία, ενάντια στην επίθεση που δέχονται τα δικαιώματα μας στην υγεία, την παιδεία, την πρόνοια, τον αθλητισμό. Στηρίζοντας τους αγώνες και την πανελλαδική κινητοποίηση των εργαζόμενων στα 5μηνα προγράμματα, τις κινητοποιήσεις των συνταξιούχων σε όλη τη χώρα, τα αγωνιστικά μπλόκα των αγροτών. Στηρίζοντας αγώνες σε κλάδους, εργοστάσια, τόπους δουλειάς, ενάντια στις απολύσεις που πολλαπλασιάζονται, την καταβολή δεδουλευμένων καθώς χιλιάδες εργάτες που παραμένουν απλήρωτοι για μήνες, για την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
Χρειάζεται, επιπλέον, να αποκαλυφθεί ο επιζήμιος ρόλος των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Είναι η ώρα περισσότεροι εργαζόμενοι, τίμιοι συνδικαλιστές να βοηθήσουν να απαλλαγεί το συνδικαλιστικό κίνημα από τον κυβερνητικό και εργοδοτικό έλεγχο.
Το ΠΑΜΕ αναλαμβάνει την πρωτοβουλία και καλεί σε αποφασιστική αναμέτρηση, συμπόρευση σε σκληρό αγώνα για το μεγάλο μέτωπο της κοινωνικής ασφάλισης.
Η παρεμπόδιση και ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης - ΕΕ απαιτεί σήμερα απ’ όλους τους εργαζόμενους συμμετοχή στην οργάνωση του αγώνα, κοινωνική συμμαχία και κοινή δράση με τα άλλα λαϊκά στρώματα, απαιτεί να δυναμώσει η πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Αυτούς τους αγώνες έχουμε ανάγκη, σε αυτούς τους αγώνες βρίσκεται η πραγματική ελπίδα για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Απαιτούμε:
- Επαναφορά 13ου - 14ου μισθού.
- Επαναφορά των μισθών στα επίπεδα του 2009.
- Κατάργηση των ν. 4024/2011 (μισθολόγιο) και ν. 4093/2013 (αξιολόγηση - πειθαρχικό).
- Καμία σύνδεση μισθού με τη λεγόμενη αποδοτικότητα.
- Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση, Υγεία - Πρόνοια για όλους. Αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών για κράτος και εργοδοσία, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για τους εργαζόμενους.
- Σταθερή μόνιμη δουλειά για όλους, μαζικοί μόνιμοι διορισμοί, κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής εργασίας, μονιμοποίηση όλων των ΙΔΑΧ.
Όλοι και όλες στη στάση εργασίας την Τρίτη 15 Δεκέμβρη στις 12:00 π.μ.
μπροστά στα ΤΑΞΙ (21ης Ιουνίου και Αθηνών)
Όλοι και όλες στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ
την Τρίτη 15 Δεκεμβρίου, στις 6:00 μ.μ., στην πλατεία Ειρήνης
Χρειάζεται, επιπλέον, να αποκαλυφθεί ο επιζήμιος ρόλος των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Είναι η ώρα περισσότεροι εργαζόμενοι, τίμιοι συνδικαλιστές να βοηθήσουν να απαλλαγεί το συνδικαλιστικό κίνημα από τον κυβερνητικό και εργοδοτικό έλεγχο.
Το ΠΑΜΕ αναλαμβάνει την πρωτοβουλία και καλεί σε αποφασιστική αναμέτρηση, συμπόρευση σε σκληρό αγώνα για το μεγάλο μέτωπο της κοινωνικής ασφάλισης.
Η παρεμπόδιση και ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης - ΕΕ απαιτεί σήμερα απ’ όλους τους εργαζόμενους συμμετοχή στην οργάνωση του αγώνα, κοινωνική συμμαχία και κοινή δράση με τα άλλα λαϊκά στρώματα, απαιτεί να δυναμώσει η πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Αυτούς τους αγώνες έχουμε ανάγκη, σε αυτούς τους αγώνες βρίσκεται η πραγματική ελπίδα για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Απαιτούμε:
- Επαναφορά 13ου - 14ου μισθού.
- Επαναφορά των μισθών στα επίπεδα του 2009.
- Κατάργηση των ν. 4024/2011 (μισθολόγιο) και ν. 4093/2013 (αξιολόγηση - πειθαρχικό).
- Καμία σύνδεση μισθού με τη λεγόμενη αποδοτικότητα.
- Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση, Υγεία - Πρόνοια για όλους. Αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών για κράτος και εργοδοσία, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για τους εργαζόμενους.
- Σταθερή μόνιμη δουλειά για όλους, μαζικοί μόνιμοι διορισμοί, κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής εργασίας, μονιμοποίηση όλων των ΙΔΑΧ.
Όλοι και όλες στη στάση εργασίας την Τρίτη 15 Δεκέμβρη στις 12:00 π.μ.
μπροστά στα ΤΑΞΙ (21ης Ιουνίου και Αθηνών)
Όλοι και όλες στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ
την Τρίτη 15 Δεκεμβρίου, στις 6:00 μ.μ., στην πλατεία Ειρήνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.