«Ένα έθνος που γεννήθηκε με επανάσταση δε μπορεί να πεθάνει χωρίς αυτή!»

Αγαθοπούλου Ειρήνη Ελένη

π. βουλευτής Κιλκίς

Πρόεδρος του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας

Ζούμε ιστορικές στιγμές. Η Δημοκρατία επιστρέφει στη χώρα που τη γέννησε, η Ελλάδα στυλώνει τα πόδια και δε διστάζει ακόμη και να θυσιαστεί για να επικρατήσουν στην Ευρώπη οι αξίες πάνω στις οποίες βασίστηκε η δημιουργία της. Αυτές τις αλληλεγγύης, της οικουμενικότητας, της δημοκρατίας, της ισότητας και της δικαιοσύνης.
Μπορούμε να πούμε πολλά, αλλά αυτή την ώρα δε χρειάζονται πολλά λόγια. Τους τελευταίους πέντε μήνες – που στην Ελλάδα έχουμε επιτέλους μια Κυβέρνηση που διαπραγματεύεται προς όφελος των πολλών, των αδικημένων, των φτωχών, των άνεργων, των νέων – η Ευρώπη μας έχει δείξει το πιο σκληρό της πρόσωπο. Ζητά από μια χώρα, που έχει φτάσει στα όρια της εξαθλίωσης και της χρεοκοπίας, να πάρει αποφάσεις που θα χώσουν τους πολίτες της πιο βαθιά στην άμμο, που θα στείλουν και άλλους φίλους μας στο εξωτερικό, που θα στείλουν και άλλους άνεργους και άνεργες να περιμένουν στις ουρές του ΟΑΕΔ. Αντίθετα, σχεδόν ξεδιάντροπα, ζητά να μη φορολογηθεί – για άλλη μια φορά – η μεγάλη περιουσία, ούτε τα τυχερά παιχνίδια, ούτε το «χρήμα» γενικώς.

Η περιβόητη πρόταση λοιπόν των 47 σελίδων του ΣΥΡΙΖΑ προς τους δανειστές είχε και ένα καλό όπως φάνηκε: Ξεγύμνωσε τους δανειστές και τους εγχώριους εταίρους τους! Μας έδειξε με τον καλύτερο τρόπο για ποιους νοιάζονται τα κοράκια της ΕΕ και του ΔΝΤ και για ποιους δουλεύουν οι κ.κ Σαμαράς, Βενιζέλος – προσφάτως Γεννηματά – και ο αγαπητός Θεοδωράκης.

Κανείς και καμία από εμάς, τα στελέχη της Κυβέρνησης ή τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, ποτέ δεν ισχυριστήκαμε ότι αυτή η περιβόητη πρόταση των 47 σελίδων ήταν μια αριστερή πρόταση ή ότι ήταν μια πρόταση κοντά στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Από την αρχή δηλώναμε σύσσωμοι ότι είναι μια επώδυνη πρόταση, αλλά ο καλύτερος δυνατός συμβιβασμός που θα μπορούσαμε να κάνουμε για να έχουμε μια αμοιβαία αποδεκτή συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και δανειστών και για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε εντός Ευρωζώνης. 

Ήταν μια πρόταση που έριχνε τα οικονομικά βάρη – για πρώτη φορά – σε αυτούς που έχουν να πληρώσουν και δεν άγγιζε καθόλου τους μισθούς και τις συντάξεις των εργαζομένων. Είχε ακριβώς όσα ισοδύναμα ζητούσαν οι δανειστές, ισοδύναμα για να αντικατασταθούν τα υφεσιακά μέτρα που πλήττουν το συντριπτικό κομμάτι της κοινωνίας με μέτρα λιγότερο ανθρωποκτόνα. Και ας μην ξεχνάμε ότι βασική προϋπόθεση για την εφαρμογή της από την ελληνική κυβέρνηση ήταν το κούρεμα του επαχθούς και παράνομου χρέους που έχει φορτωθεί στις πλάτες μας και που με τις μνημονιακές πολιτικές αυξήθηκε κατακόρυφα αντί να μειωθεί.

Αυτή η πρόταση εισέπραξε ένα μεγαλοπρεπές ΟΧΙ από τους δανειστές μας. Γιατί; Γιατί, σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, «δε μπορούν να τα πληρώσουν όλα οι πλούσιοι»!! Και γιατί σύμφωνα με τα πιστεύω τους, δε μπορεί μια Αριστερή κυβέρνηση να βάζει τους κανόνες στα παιχνίδια του νεοφιλελεύθερου προτεκτοράτου της ΕΕ, γιατί μπορεί να ακολουθήσουν κι άλλες σύντομα..

Η μόνη δημοκρατική λύση λοιπόν είναι ο λαός να επικυρώσει ή όχι τις διαπραγματεύσεις της Κυβέρνησης, να ξαναμιλήσει – δε κατάλαβα, ποιος είπε ότι πρέπει να μιλάει μόνο κάθε τέσσερα χρόνια – και να πει τι ακριβώς θέλει από αυτή την Κυβέρνηση.
Είναι αλήθεια ότι η απουσία οποιουδήποτε οράματος κοινωνικής αλλαγής και δικαιοσύνης και η κοντόθωρη οπτική, που εκδηλώνεται με τη φράση «με νοιάζει αν αύριο θα είναι ανοιχτές οι τράπεζες και όχι ότι έξι χρόνια τώρα ζω με την αναξιοπρέπεια αγκαλιά και με κατεβασμένο το κεφάλι και θα συνεχίσω να ζω έτσι, ποιος ξέρει για πόσο καιρό ακόμη», είναι κάποιες από τις αξίες με τις οποίες μας γαλούχησε το προηγούμενο καθεστώς και με τις οποίες έχουμε μάθει να πορευόμαστε. Εμείς όμως που ίσως φοβόμαστε την ιστορία είμαστε και οι μόνοι που μπορούμε να την αλλάξουμε!

Να σημειώσω εδώ ότι αυτές οι γραμμές γράφονται Κυριακή βράδυ και απλά και μόνο με την ανακήρυξη του δημοψηφίσματος ξεκίνησαν οι δανειστές μας να παραμιλούν: «όχι δεν ήταν τελεσίγραφο, όχι δεν είναι αυτό που νομίζετε, μπορούμε να το ξανασυζητήσουμε κτλ κτλ». Η Ουάσιγκτον (!) προστάζει Σόιμπλε και Σαπέν να δώσουν άμεση λύση και αναδιάρθρωση του χρέους, και οι πρωθυπουργοί της Ευρώπης καλούν εσπευσμένα τα υπουργικά τους συμβούλια για να συζητήσουν για την Ελλάδα! 

Ε ναι λοιπόν, το θέμα τους χρέους της Ελλάδας δεν είναι εθνικό, είναι διεθνές και αποδεικνύεται περίτρανα αυτό! Και αν πάμε αποφασιστικά μπροστά, για ένα μεγάλο ΟΧΙ, οι υποχωρήσεις τους θα είναι πολύ περισσότερες και ο ελληνικός λαός θα νικήσει! Θα νικήσει ξανά αυτή η μικρή χώρα που δε δίστασε σε δύσκολες στιγμές να σηκώσει το ανάστημά της και να σταματήσει τους κατακτητές! Γιατί όπως είπε και ο Υπουργός Πολιτισμού, ένα έθνος που γεννήθηκε με Επανάσταση δε μπορεί να πεθάνει χωρίς αυτή!

Υ.Γ. Η Κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα είναι αυτή που μας έκανε να ξανασηκώσουμε τα σκυμμένα μας κεφάλια, να ανακτήσουμε τη χαμένη μας αξιοπρέπεια, να αναμετρηθούμε με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες ως ίσος προς ίσο και να ανακτήσουμε τη λαϊκή μας κυριαρχία. Ας είναι αυτό το δημοψήφισμα που θα μας κάνει να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα.. λίγο ψηλότερα!