9η Μαΐου: ημέρα της Ευρώπης

Του Παύλου Πασσαλίδη

Αισθάνομαι την ανάγκη ως Έλληνας αλλά και Ευρωπαίος πολίτης, με δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις, να εκφράσω δημόσια τις απόψεις μου για την παρουσία μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη. Με το θάρρος της γνώμης, αλλά θέλω να πιστεύω και της σχετικής γνώσης και εμπειρίας. Χωρίς υπερβολές, σκοπιμότητες και λαϊκισμό, χωρίς ευρωλαγνεία αλλά με θετικό σκεπτικισμό. Με ρεαλισμό και όραμα.
Δύσκολα, πολύ δύσκολα τολμά κανείς σήμερα να εκφράζεται έστω και αντικειμενικά για την Ευρώπη και τις προοπτικές της. Παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού είναι υπέρ της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης.

Είμαστε υποχρεωμένοι λοιπόν να μην ξεχνάμε ότι η 9η Μαΐου αποτελεί ορόσημο της σύγχρονης ιστορίας της Ευρώπης και της χώρα μας. Έχει διπλό συμβολισμό, γιατί είναι:

i) η ημέρα της λήξης του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου με την άνευ όρων συνθηκολόγησης Συμμάχων – Γερμανίας.

ii) η ημέρα της ιστορικής διακήρυξης του Γάλλου Υπουργού Εξωτερικών Ρομπέρ Σουμάν, με την οποία καλούσε Γερμανούς και Γάλλους, εχθρούς μέχρι τότε, και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες να συνεργασθούν στην οικονομία. Έτσι, μπήκαν τα θεμέλια των Ευρωπαϊκών κοινοτήτων, Ε.Ο.Κ. – Ε.Ε. των 28 κρατών σήμερα.

Από την 9η Μαΐου 1950 ακολούθησε μια πρωτοφανής περίοδος ειρήνης για την Ευρώπη.

Η ένταξη της Ελλάδας στην Ε.Ο.Κ. – Ε.Ε. δημιούργησε ένα θεσμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο η χώρα μας σταθεροποίησε το δημοκρατικό πολιτικό της σύστημα. Ενισχύθηκε η πολιτική της θέση ως κράτος – μέλος της Ε.Ε. Πέτυχε μερική έστω αναδιάρθρωση της εθνικής της οικονομίας με τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα (Μ.Ο.Π) και τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης (Κ.Π.Σ.) – ΕΣΠΑ.

Δεν άντεξε η χώρα μας στην πίεση των συνθηκών της Παγκοσμιοποίησης και την αυστηρή τήρηση των Ευρωπαϊκών κανόνων. Η θέση της απέναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήταν και είναι Ελληνοκεντρική. Έχουμε μόνιμα αιτήματα οικονομικής φύσεως και δεν συμβάλλουμε πολιτικά στην εξέλιξη της Ευρώπης.

Είναι και σήμερα η χώρα μας σε δεινή θέση. Διακυβεύεται η κοινωνικοοικονομική της διάρθρωση και υπόσταση. Πέσαμε στη «θάλασσα» της Ε.Ε., αλλά μάθαμε μόνο να επιπλέουμε. Υπάρχουν και άλλα «θαλάσσια» σπορ, ατομικά και ομαδικά.

Οφείλει να προσπαθήσει ο καθένας ακόμη περισσότερο και αποδοτικά στον τομέα ευθύνης του. Με αυτοκριτική και αυτογνωσία. Οι ευθύνες δεν είναι μόνο της κεντρικής διοίκησης, του πολιτικού μας συστήματος που γενικά και αόριστα υπερθεματίζονται.

Ούτε εμποδίζει κανείς τις τοπικές κοινωνίες να αυτοοργανωθούν για την κοινωνικοοικονομική τους ανάπτυξη. Υπάρχουν θεσμοί, νόμοι και πόροι, εθνικοί και κοινοτικοί διαθέσιμοι. Δε χαρίζονται όμως. Κατακτώνται με δουλειά, επιμονή και πάνω απ’ όλα επαγγελματικότητα.

Ανεξάρτητα από το ζοφερό κλίμα που επικρατεί δημόσια, μπορεί να υπάρξει υγιής αντίδραση μέσα σε νόμιμα πλαίσια και κανόνες. Ελληνικούς και Ευρωπαϊκούς. Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Οφείλουμε να συνεισφέρουμε στο Ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Να μας παίρνουν στα σοβαρά. Αφού είναι οι πολίτες της χώρας μας υπέρ της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης.

Η Ελλάδα πρέπει να επιδιώξει τη μετεξέλιξη της Ένωσης. Η ευρωπαϊκή της πολιτική είναι αποκλειστικά Ελληνοκεντρική και συνίσταται στην προώθηση άμεσων οικονομικών αιτημάτων. Γι’ αυτό δεν έχει απήχηση στην Ευρώπη. Ο πολιτικός χάρτης της Ευρώπης τείνει να πολωθεί ανάμεσα στις δυνάμεις της οικονομικής στρατηγικής της λιτότητας και τις δυνάμεις που αναζητούν τη διέξοδο μέσα από την Ευρωπαϊκή διαχείριση της κρίσης.

Η ιδέα της Ευρώπης μπορεί να αναβαθμισθεί μόνο αν μειωθεί η ανεργία και αυξηθεί η ευημερία.

Είμαστε εν τέλει, υποχρεωμένοι να ζούμε κάτω από νόμους και κανονισμούς, εθνικούς και κοινοτικούς, που οφείλουμε να ακολουθούμε, εφ’ όσον δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά.